IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Afgelopen dagen ben ik in Frankfurt geweest. Daar heb ik o.a. meegelopen met de grote demonstratie afgelopen zaterdag. Ik ben blij dat de demonstratie zelf rustig is verlopen. Ik zag er tegenop vanwege de massale aanwezigheid van de Duitse ME en hun onderdrukkende beleid. Toch kunnen zij niet verhinderen dat ik in staat ben om zelf na te denken. Ik ben in staat vragen te stellen over het hoe en waarom van de dingen die spelen in de wereld om mij heen.

Wat zit er achter de dingen die gebeuren om mij heen, waartegen mensen zich verzetten. Waartegen verzetten mensen zich? Waar zet ik mij tegen af eigenlijk? En waarom vind ik het op dit moment moeilijk om me bij 1 bepaalde actiegroep aan te sluiten? Ik vraag en ben zoekende. Net op googlen gevonden het boek "het technische wereldbeeld" van S. Strijbos." Ga ik lekker lezen de komende dagen. Ik had als zoekopdracht gegeven: "kritiek systeemdenken economie".

Het is een bepaalde manier van denken in de wereld wat mij tegen de borst stuit. Het is het economisch denken dat ons reduceert tot consumenten. Waar ik zelf aan mee doe. En daar begin ik steeds meer vragen over te krijgen. Wat zegt dat, ik ben een consument? Betekent dit dat ik verplicht ben om een plofkip te moeten verorberen. Nee, ik heb een keuze. Aha, al een heel klein beetje mini actie gevoerd. Ik kan beslissen om de duurdere blije kip vlees te kopen of om vegetariër te worden. Ook kan ik een boek schrijven over het belachelijke idee dat een kip een object is waar voedsel ingaat en dat het uiteindelijk vlees oplevert. En daar moet winst op gemaakt worden. Ook kan ik dierenactivist worden als ik wil. Kan. Maar als ik wil kan ik kiezen. Ik word niet gedwongen om plofkippen te eten. Een kip reduceren tot een object. Een product wat winst op moet brengen.

Onderwijs. Ja onderwijs dat is het. Of niet? Waar houden die grote onderwijsinstituten zich mee bezig eigenlijk? Sommige met derivaten, andere met mooie gebouwen. Het bestuur heeft er een behoorlijk taak aan en dat moet beloond worden marktconform. www.beteronderijsnederland.nl kun je allerlei dramatische verhalen lezen en ontwikkelingen binnen het onderwijs. Ook hier kan ik veel actie op voeren. Maar het gaat om het idee wat achter dit hele gebeuren zit. Het idee van efficiëntie. Het idee van marktwerking. We weten allemaal dat vele bestuurders zich niet alleen schuldig maken aan het zichzlef verrijken. Ze plegen ook nog een aanslag op de kwaliteit van het onderwijs. Waartoe dient het onderwijs eigenlijk op dit moment? Ook een leuke vraag. Is het omdat mensen zich op allerlei vlakken zich willen ontwikkelen? Of worden de studenten klaargestoomd voor de consumptiemaatschappij en om daar een onderdeel van te worden? Vooral niet te kritisch die opgeleide mensen.

Het volgende is dat we kunnen werken wat we willen. Maar ergens uiteindelijk komen we in een bejaardentehuis of een verzorgingstehuis terecht. Ik heb ze wel eens gesloopt die dingen. Je woont dan in 1 kamer en je hebt een klein keukentje tot je beschikking. Daarnaast een douche en wc. Bij het keukenblok naast de deur is een doorgeefluik gemaakt waar het eten naar binnen geschoven wordt. De verzorgers hebben een overzicht en daar staat precies op hoeveel minuten ze hebben om mijn billen schoon te maken. Een praatje maken en effe sociaal doen staat waarschijnlijk niet op de lijst. Nu we toch met zorg bezig zijn, nu hebben we een eigen risico van 350 euro. De ziektekostenverzekering wordt steeds duurder. Je zult maar pech hebben met een laag inkomen. Ook hier kan ik me wel op de een of andere manier tegen verzetten. Met ludieke en creatieve acties bijvoorbeeld.

Woonruimte. Ook een leuke. Een woning in een Vinex-locatie? Betaal ik 350.000euro voor een retro architectuur woning? Mag ik nog niet eens mijn voordeur roze of paars schilderen als ik dat mooi zou vinden. Een dikke hypotheek en tja, helaas pindakaas. De waarde van de woningen dalen. Zo voorspelbaar. Maar de hypotheekverstrekker wist mij bijna te garanderen dat investeren in steen het beste is wat je kunt doen. Dat levert altijd meerwaarde op. Maar, ik wil gewoon een dak boven mijn hoofd en ik heb niks met die Vinex-locaties met hun achterlijke grondspeculaties en stomme projectontwikkelaars. Dus kan ik beslissen om kraker te worden. Om me te verzetten tegen het woningbeleid. Of juist geen beleid want ik heb begrepen dat het wemelt van de zogenaamde ABC constructies. Of meewerken dat krakers niet meer gezien worden als criminelen maar als mensen die goede ideeën hebben over het wonen en woningbeleid. In die zin dat ik al veel goede ideeën gezien heb zowel op video als in de buurt. Weggeefwinkels, kraakpanden die de buurt erbij betrekt en samen in overleg met elkaar diverse projecten opzet. Het is het idee wat erachter zit dat een woning een object is waar je in investeert en wat uiteindelijk veel geld moet opbrengen.

Werken dan. Ik ben 43 jaar en ik lees dus dat als je boven de 40 jaar bent, ben je te oud. Als je 50 bent helemaal. Ervaring stelt ook niet meer veel voor omdat ervaring betekent dat je te duur bent. Beter een goedkope Pool dan een ervaren medewerker. De arbeidersrechten worden steeds meer ingeperkt en de vakbonden hebben veel terrein verloren. Veel mensen willen graag aan de bak maar het is oneerlijk verdeeld. Bijvoorbeeld als je nu jongere bent kom je moeilijk aan de bak. Of als je een tijdelijk contract hebt, dan ben jij degene die er als eerste uitgaat. Lekker is dat als je bijna 3 jaar ergens hebt gewerkt. Wat is dat trouwens met die fixatie op werk. Zie ik s' morgens vroeg als ik op het station allemaal blije mensen staan die naar hun werk mogen? Nee! Dat is niet de realiteit. Een nieuwe vakbond oprichten misschien? Kan maar die komen en gaan. Het is het idee dat mensen objecten zijn die je kunt vervangen door goedkopere arbeidskrachten. Alsof we een economische eenheid zijn die je afvinkt. Maar werk kan meer zijn dan het nu is. Werk kan ook vrijwilligerswerk zijn. Zonder leidinggevende die hun zakken volstoppen met geld. Ik heb mee mogen maken van dichtbij hoe een gaarkeuken functioneert voor duizenden demonstranten in Frankfurt. Daar is geen manager aanwezig. Echt gaaf!

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Oh ja de banken. Juist ja, daarvoor was ik meegegaan naar Frankfurt. De banken hebben het voor het zeggen. Nu dan. Maar dat blijft niet zo. Al is het maar dat die kantoormannetjes en vrouwtjes even een gevoel van onbehagen hebben mogen ervaren. Al is er maar een fractie van een zaadje van twijfel en onzekerheid neergelegd bij de bankiers en hun financieel wanproducten. Al is het maar een fractie. Ik was daarbij en samen hebben we gedemonstreerd voor een betere wereld, meer alternatieven op het domme rationele systeemdenken en verzet tegen de bankenoverheersing. Ik vind het zo en zo moeilijk om me aan te sluiten bij een groep. Van de verschillende activisten die er zijn zijn er heel veel die mij aanspreken, niet ben ik er altijd met bepaalde denkwijzes eens of soms vind ik echt iets helemaal niets maar over het algemeen spreekt mij veel aan in de actiescene. Autonoom beginnend anarchistisch zullen we maar zeggen.

Ik stop nu want zo dadelijk ga ik nog radicaliseren en dat kan niet de bedoeling zijn.