De Nazi
Over hoe het uitdoen van het uniform niet de persoon zelf verandert, hoe het nazisme sindsdien altijd is blijven smeulen en hoe het nu als een feniks is herrezen.
De Bange Burgerman knoopt zijn bruine overhemd dicht voor de spiegel. De geperste pofbroek bolt boven de glimmend gepoetste zwartleren rijlaarzen uit. Stropdas om, partij-insigne recht, riem dicht, pet op. Nog even wat gedoe met het omdoen van de rode armband om de arm, maar dan is de transformatie daar. Tevreden staart hij naar zijn spiegelbeeld: met het aantrekken van het uniform verandert de Bange Burgerman plots in de Zelfverzekerde Nazi.
Nu is hij niet langer dat ontevereden en miskende boze mannetje dat niemand ziet staan. Nu wordt er naar hem geluisterd. Nu maakt hij onderdeel uit van een groter geheel en raakt hij tot tranen geroerd bij het zien van het vlagvertoon en de valse symboliek bij de vele megalomane manifestaties. Nu wordt hij serieus genomen en is hij iemand die ontzag afdwingt. Hij geniet al bij voorbaat van de angst in de ogen van de mensen die hem straks op straat zullen proberen te ontwijken hopend dat hij ze niet gezien heeft. Ongestraft kan hij zometeen mensen intimideren, pijnigen, uitjouwen en vernederen. “Wat een fan-tas-tisch gevoel!”, vindt de Bange Burgerman.
Jaren later – na een verloren oorlog met miljoenen doden en ongekende vernietiging – weten vele personen zoals de Bange Burgerman niet hoe snel ze hun uniform moeten uittrekken. Sommigen verbranden alles, anderen bergen hun gekoesterde kledij zorgvuldig op op zolder. De Nazi’s van Toen hebben niets gedaan, konden niks anders, hebben zich eigenlijk altijd in stilte verzet. “Wir haben es nie gewusst”, klinkt het in koor. De hele periode moet snel vergeten worden: boek dicht, zand erover. Alleen de absoulte kopstukken vervolgen, maar niet de lagen daaronder: de meelopers, de achterban, de kleine radartjes die de machine lieten draaien.
En zo wordt het leven weer opgepakt en wordt er weer overgegaan tot de orde van de dag? Als het toch zo simpel was dat met het uitrekken van het uniform het nazisme ook uit de hoofden en harten zou zijn verdwenen. Als er op deze manier een soort harde reset in de geschiedenis van een land zou kunnen worden uitgevoerd. Maar niets is minder waar: onderhuids is het nazisme altijd blijven smeulen. Bij reünien van leger, partij, SS en NSB wordt door de Nazi’s van Toen met weemoed teruggekeken naar die goede oude tijd en vliegen de heildronken je om de oren. Soms worden zelfs de oude uniformen weer even van stal gehaald. Erger is dat deze giftige ideologie van superioriteit, agressie en uitsluiting wordt doorgegeven aan kinderen en kleinkinderen.
Nee, je mag het vooral niet zo noemen en nee, ze dragen geen uniformen. Maar we kunnen allemaal zien dat het nazisme inmiddels weer helemaal terug is in de landen om ons heen en zeker ook in Nederland. Sterker nog: het is nooit weggeweest. De Nazi van Nu gelooft net als zijn voorgangers in superioriteit van zijn eigen ras en wil degene met wie hij of zij zich niet kan vereenzelvigen uitsluiten en de toegang tot het land ontzeggen. Geweld is daarbij zeker een optie.
De Nazi’s van Nu verenigen zich steeds vaker in allerlei organisaties en politiek partijen. Internet en social media zijn in de plaats gekomen van het uniform, want het is op deze digitale platformen waar de Nazi van Nu op een anonime manier de andersdenkenden intimideert, pijnigt en vernedert. Hun leiders zijn charismatische persoonlijkheden, die extreem radicale taal weten te verpakken in een maatschappelijk geaccepteerd sausje en die een steeds groter gehoor weten aan te spreken. Hun opvattingen en gedachten worden steeds meer gemeengoed en op hun theatrale manifestaties zie je steeds meer symboliek uit vervlogen dagen terugkeren.
Wees gewaarschuwd!
ROODBORST
Tags: Nazi Roodborst