IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Griekse migrantarbeiders worden in Nederland haast tot slaaf gemaakt. Nikoletta is betrokken en helpt ze zichzelf te organiseren en verenigen tegen de smerige arbeidspraktijken waar zelfs de honden geen gyros van lusten. Via-via kwam ze bij Vloerwerk terecht en we kijken nu of we Nikoletta en de groep waar ze deel van uitmaakt, kunnen helpen. Maar laten we beginnen bij Nikoletta zelf.

GREEK BELOW / ENGLISH BELOW

Mail ons / contact Vloerwerk for Amsterdam area job / work problems: info@vloerwerk.org

Namens Vloerwerk spreken Jerom en Bram met Nikoletta over de structurele arbeidsuitbuiting van Griekse arbeiders in Griekse restaurants in Nederland. Zelf is Nikoletta ook van Griekse afkomst en inmiddels twintig jaar in Nederland woonachtig. Ze was al activist bij Reinform, een antikapitalistische organisatie die is voortgekomen uit de protesten tijdens het begin van de nationale schuldencrisis in Griekenland. Daarnaast is ze betrokken geraakt bij de haast-tot-slaaf-gemaakte Griekse migrantarbeiders, en helpt ze hen zichzelf te organiseren en verenigen tegen de smerige arbeidspraktijken waar zelfs de honden geen gyros van lusten. Via-via kwam ze bij Vloerwerk terecht en we kijken nu of we Nikoletta en de groep waar ze deel van uitmaakt, kunnen helpen. Maar laten we beginnen bij Nikoletta zelf.

Nikoletta, hoe ben je bij deze misstanden betrokken geraakt?

Via verschillende Facebookpagina’s heb ik Katerina Argo ontmoet. Zij maakte zich op eigen houtje hard voor Griekse arbeiders in Nederland die worden uitgebuit. Zij nam helemaal alleen het initiatief. Het begon als openbare groep op Facebook waar de arbeiders, vrijwilligers en actievoerders als leden bijkwamen. Katerina is vaak bedreigd door Griekse horecabazen maar ze gaat onvermoeibaar door. De groep groeide hard. Uiteindelijk is uit die Facebookpagina een kleinere, besloten actiegroep ontstaan, waar we actief proberen slachtoffers te helpen en de uitbuiting tegen te gaan.

We krijgen elke week nieuwe meldingen van uitgebuite arbeiders: ze blijven maar oplopen. Meestal zijn dit Griekse arbeiders in Nederland, maar we krijgen ook soms aanmeldingen van Grieken uit andere landen zoals Duitsland of België. Uiteraard zijn mensen van alle nationaliteiten welkom om contact met ons op te nemen, maar we richten ons voornamelijk op Grieks-sprekenden.

Je hebt het over uitbuiting, waar moeten we dan precies aan denken?

Veel Grieken zitten financieel in de nesten. Er is veel werkeloosheid, mensen kampen met schulden en zitten gewoon volledig aan de grond. Ze kunnen geen kant op en gaan op zoek naar een manier om geld te verdienen. In Griekenland komen ze in contact met restauranthouders vanuit heel Nederland die ze werk aanbieden. Dat kan een ver familielid zijn of een vage kennis, maar die lijnen zijn snel gelegd.

De restauranthouder betaalt hun vliegticket en biedt ze ook huisvesting aan. Mondeling wordt er afgesproken dat ze bijvoorbeeld €1.200 euro per maand gaan verdienen. Dat is lang niet het minimumloon in Nederland, maar omdat het meer is dan het minimumloon in Griekenland, stemmen ze ermee in. Vervolgens komen ze in Nederland en worden ze tien, elf uur per dag afgebeuld en werken ze dus gemiddeld bij een vijfdaagse werkweek voor maar liefst €5,45 euro per uur! In de praktijk werken de arbeiders echter meestal zes dagen in de week en komt het gemiddelde dus nóg lager uit.

De baas geeft het salaris iedere maand in een dichte envelop aan de arbeider, maar daar zit niet altijd de beloofde €1200 euro in. Vaak is het minder en nu met de corona-crisis is het eerder regel dan uitzondering: de arbeiders worden keihard uitgeperst.

Bij veel meldingen blijft het niet bij het financiële verhaal. Mensen die zich bij ons kenbaar maken vertellen ook hoe bazen zich onbehoorlijk tegenover arbeiders gedragen en bijvoorbeeld naar hen schreeuwen. Daarnaast worden ze ook met veel mensen in kleine huizen gestopt. De arbeiders zijn over het algemeen doodsbang om aan de bel te trekken omdat hun baas ze op straat zou kunnen zetten. De drempel om actie te ondernemen wordt alleen maar verhoogd doordat ze de taal niet spreken en de regels in Nederland niet kennen. Ze kunnen geen kant op.

Een absurde en onmenselijke situatie die we niet moeten pikken! Dit doet nog het meeste denken aan The Grapes of Wrath. Wat hebben jullie tot nu hiertegen kunnen doen en wat zijn jullie verdere plannen?

In eerste instantie hebben we een getekende melding gedaan bij de arbeidsinspectie. Zij zijn volgens eigen zeggen toen een onderzoek begonnen, maar ze hebben ons niet laten weten wat ze precies hebben gedaan. Volgens hen zijn we geen partij. Omdat we het daar niet bij wilden laten, hebben we tips gevraagd voor concrete actiemethodes in een Facebook-oproep. Iemand tipte met Vloerwerk contact op te nemen, maar we hebben zelf ook niet stilgezeten.

Zo hebben we een zwarte lijst gemaakt van restaurants waar meerdere meldingen vandaan zijn gekomen. Het gaat om restaurants in Barendrecht, Delft, Den Haag, Deurne, Driebergen, Eindhoven, Gemert, Heerlen, Leiden, Maassluis, Middelburg, Ommoord, Roermond, Wateringen en Weert. In Utrecht en in Zeist zitten zelfs twee restaurants die op onze lijst staan. En dat zijn dan alleen de restaurants waar meerdere meldingen vandaan zijn gekomen. Er zijn ook nog losse meldingen vanuit andere plaatsen gekomen. Het is dus een patroon wat door heel Nederland is uitgezaaid.

We hebben ook de namen van de restaurants zelf, maar we weten nog niet precies wat we hiermee willen doen. We weten nog niet goed of we dit zomaar mogen publiceren. Hopelijk is dit iets waar Vloerwerk bij kan helpen.

We hebben daarna ook de arbeiders geholpen om een niet-anonieme melding te maken bij de arbeidsinspectie en ook bij de fraude inspectie aangeklopt, maar we weten niet wat ze met deze meldingen gedaan hebben. We hebben weer geen informatie ontvangen. We kijken ook of we misschien juridische stappen kunnen ondernemen, maar we willen onze hoop niet volledig op de politieke of juridische weg vestigen.

Graag zouden we als groep meer directe actie willen voeren, zoals het opstellen en opsturen van een eisenbrief die we dan als groep ondertekenen. Dit willen we zo doen omdat de last en het risico dan niet bij individuele werkers komt te liggen. We hopen ook dat de ervaringen van Vloerwerk ons kunnen helpen om onze toekomstige acties verder vorm te geven. Het is jammer dat Vloerwerk voornamelijk in Amsterdam opereert, want het probleem zit door heel Nederland verspreid en er zal door heel Nederland actie gevoerd moeten worden.

Het zijn veelal kleine bedrijven, de restaurants waar het om gaat, dus we hopen dat we wat kunnen bereiken met officieuze, dreigende eisenbrieven, of met behulp van officiële juridische instanties. En eigenlijk moeten we ook meer eisen dan waar de Griekse werkers op rekenen. Het beloofde salaris komt al niet eens overeen met het wettelijk minimumloon. We overwegen ook contact op te nemen met organisaties die zich inzetten tegen mensenhandel. Want daar lijken deze situaties behoorlijk op.

Hoeveel uitgebuite arbeiders hebben zich tot nu toe bij jullie gemeld?

We zitten nu op meer dan 200 meldingen en wekelijks krijgen we ongeveer een of twee nieuwe meldingen binnen. 200 mensen lijkt misschien veel, maar dat is het niet voor het voeren van acties. Het helpt ook niet dat iedereen tot in de kleinere dorpen aan toe door heel Nederland verspreid zit. Dit maakt het heel lastig om collectief in beweging te komen. Daarbij willen de betreffende mensen graag anoniem blijven. Ze zijn bang om door hun bazen uit huis gezet te worden. We worden dan ook meer dan eens gevraagd door de getroffen arbeiders of we huisvesting kunnen vinden. Ze zij bang en denken: ‘eerst een huis, dan kom ik in actie.’ Je moet je bedenken dat als zij op straat komen te staan ze echt helemaal niets meer hebben.

Nikoletta, ontzettend bedankt voor je openhartigheid en je tijd. Wordt jij ook op een schofterige manier behandeld op je werk? Of ben jij ook een Griekse arbeider die wordt uitgebuit? Neem dan contact op met Vloerwerk: Samen Sterk!

GREEK

Εκ μέρους του Vloerwerk, ο Jerom και ο Bram μίλησαν με τη Νικολέτ σχετικά με την δομική εργασιακή εκμετάλλευση των Ελλήνων εργαζομένων από τα ελληνικά εστιατόρια της Ολλανδίας. Η Νικολέτ έχει και η ίδια ελληνική καταγωγή και ζει στην Ολλανδία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ήταν ήδη ακτιβίστρια του Reinform, μιας αντικαπιταλιστικής ομάδας που προέκυψε από τις διαμαρτυρίες στην αρχή της οικονομικής κρίσης . Επιπλέον, ενεπλάκη με τους μετανάστες εργαζόμενους από την Ελλάδα, βοηθώντας τους να οργανωθούν και να συσπειρωθούν ενάντια στιςαπεχθείς και βρώμικεςεργασιακές πρακτικές. Μέσω γνωστών ήρθε σε επαφή με το Vloerwerk και η ομάδα μας ψάχνει αν μπορεί να βοηθήσει την ίδια και την ομάδα της. Αλλά ας ξεκινήσουμε με τη Νικολέτ.

Νικολέτ πώς ενεπλάκης στις υποθεσεις των κακομεταχειρησεων Ελληνων εργαζομενων?

Γνώρισα την Κατερίνα Αργώ μέσα από διάφορες σελίδες στο Facebook. Με δική της πρωτοβουλία υπερασπίστηκε τους Έλληνες εργαζόμενους που έπεφταν θύματα εκμετάλλευσης στην Ολλανδία. Και ξεκίνησε μόνη της αυτή την προσπάθεια. Πρώτα με μια σελίδα στοFacebook όπου οι εργαζόμενοι οι εθελοντές και οι ακτιβιστές μπορούσαν να γίνουν μέλη. Η Κατερίνα απειλήθηκε αρκετές φορές από τους έλληνες εστιάτορες αλλά συνεχίζει ακάθεκτη. Η ομαδα μεγάλωσε γρήγορα. Τελικά, δημιουργήθηκε μια μικρότερη ομάδα δράσης μέσα από εκείνη τη σελίδα του Facebook, όπου προσπαθούμε ενεργά να βοηθήσουμε τα θύματα και να καταπολεμήσουμε την εκμετάλλευση.

Λαμβάνουμε νέα αιτήματα κάθε εβδομάδα από εργαζόμενους υπό συνθήκες εκμετάλλευσης: αυξάνονται συνεχώς. Συνήθως είναι Έλληνες εργαζόμενοι στην Ολλανδία, αλλά καμιά φορά λαμβάνουμε αιτήματα από Έλληνες σε άλλες χώρες όπως η Γερμανία και το Βέλγιο. Φυσικά μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας άνθρωποι όλων των εθνικοτήτων, αλλά η ομάδα μας επικεντρώνεται σε ελληνόφωνους.

Μιλάς για εκμετάλλευση, τι εννοείς με αυτό τον όρο?

Πολλοί Έλληνες έχουν οικονομικά προβλήματα. Υπάρχει πολύ ανεργία, οι άνθρωποι παλεύουν με τα χρέη και έχουν κυριολεκτικά γονατίσει. Δεν έχουν πού να πάνε και ψάχνουν κάθε τρόπο να βγάλουν χρήματα. Στην Ελλάδα έρχονται σε επαφή με Ελληνες ιδιοκτήτες εστιατορίων από την Ολλανδία που τους προσφέρουν δουλειά. Αυτοί μπορεί να είναι μακρινοί συγγενείς ή κάποιος μακρινός γνωστός, αλλά γρήγορα βρίσκουν κάποια γνωριμία.

Ο εστιάτορας πληρώνει συχνα τα εισιτήριά τους και τους προσφέρει στέγη. Προφορικά συμφωνείται ότι για παράδειγμα θα βγάζουν 1.200 ευρώ το μήνα. Αυτά είναι πολυ λιγότερα από τον κατώτατο Ολλανδικό μισθό, αλλά επειδή είναι υψηλότερο από τον κατώτατο μισθό της Ελλάδας, το δέχονται. Στη συνέχεια, έρχονται στην Ολλανδία οπου υποχρεώνονται να δουλέψουν πάνω από δέκα-έντεκα ώρες την ημέρα . Αν υπολογίσεις με πενθήμερο την εβδομάδα εργάζονται μόνο για 5,45 ευρώ την ώρα! Στην πραγματικότητα οι εργαζόμενοι δουλεύουν τις περισσότερες φορές έξι μέρες την εβδομάδα επομένως το ωρομίσθιο είναι ακόμη χαμηλότερο.

Το αφεντικό δίνει τον μισθό κάθε μήνα σε ένα κλειστό φάκελο στον εργαζόμενο, αλλά συχνά μέσα δεν βρίσκονται τα συμφωνημένα 1200 ευρώ. Συνηθως είναι λιγότερα και τώρα με την κρίση λόγω του κορωνοϊού αυτό είναι πλέον περισσότερο ο κανόνας παρά η εξαίρεση: οι εργαζόμενοι ξεζουμίζονται κυριολεκτικά.

Σε πολλές υποθέσεις το ζήτημα δεν μένει μόνο στο οικονομικό. Οι άνθρωποι που επικοινωνούν μαζί μας μας λένε πώς τα αφεντικά τους τους συμπεριφέρονται ανάρμοστα, παραδείγματος χάριν, φωνάζοντάς τους. Επιπλέον, τους βάζουν σε μικρά σπίτια με πολλά άτομα. Οι εργαζόμενοι γενικά φοβούνται να κάνουν καταγγελίες γιατί το αφεντικό τους μπορεί να τους πετάξει στο δρόμο. Στα εμπόδια στο δρόμο της καταγγελίας προστίθεται και ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν μιλούν τηνγλώσσα και δεν γνωρίζουν τους ολλανδικούς νόμους. Δεν έχουν πουθενά να πάνε.

Μια παράλογη και απάνθρωπη κατάσταση που δεν πρέπει να αποδεχόμαστε! Αυτή η κατάσταση θυμίζει «Τα Σταφύλια της Οργής». Τι έχετε καταφέρει να κάνετε μέχρι τώρα και ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας?

Αρχικά υποβάλαμε μια υπογεγραμμένη καταγγελία στην επιθεώρηση εργασίας. Είπαν ότι ξεκίνησαν μια έρευνα, αλλά δεν μας ενημέρωσαν τι ακριβώςέκαναν. Σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, δεν είμαστε μία από τις εμπλεκόμενες πλευρές στην καταγγελία. Επειδή δεν θέλαμε να σταματήσουμε εκεί, ζητήσαμε συμβουλές για συγκεκριμένες μεθόδους δράσης μέσω έκκλησηςστο Facebook. Κάποιος πρότεινε να επικοινωνήσουμε με το Vloerwerk, αλλά κι εμείς οι ίδιοι δεν μείναμε αδρανείς.

Έτσι δημιουργήσαμε ένα κατάλογο εστιατορίων από τα οποία προέρχονται πολλές καταγγελίες. Αυτά τα εστιατόρια βρίσκονται σε Μπάρεντρεχτ (Barendrecht),Ντελφτ (Delft), Χάγη (Den Haag),Ντούρνε (Deurne), Ντριμπέρχεν (Driebergen), Αϊντχόφεν (Eindhoven), Χέμερτ (Gemert),Χίερλεν (Heerlen), Λάιντεν (Leiden), Μαασλάους (Maassluis),Μίντελμπουρχ (Middelburg),Ομμοορντ (Ommoord), Ρουρμοντ (Roermond), Βατερινγκεν (Wateringen) και Βίερτ (Weert). Γνωριζουμε ακόμη δύο εστιατόρια στην Ουτρέχτη και Zeist . Και αυτά είναι μόνο τα εστιατόρια από τα οποία προέρχονται πολλές αναφορές. Υπάρχουν επίσης μεμονωμένες αναφορές από διάφορα άλλα μέρη. Βλέπουμε λοιπόν μια τακτική που έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Ολλανδία.

Παρότι γνωρίζουμε τα ονόματα των εστιατορίων, δεν ξέρουμε ακριβώς τι θέλουμε να κάνουμε με αυτά ακόμα. Δεν είμαστε ακόμα σίγουροι αν μπορούμε να τα δημοσιεύσουμε. Ελπίζω ότι αυτό είναι κάτι στο οποίο μπορεί να βοηθήσει η Vloerwerk.

Βοηθήσαμε επίσης τους εργαζόμενους να κάνουν επώνυμες καταγγελίες στην επιθεώρηση εργασίας και ήρθαμε σε επαφή με ελεγκτες εναντια στις απατες αλλά δεν γνωρίζουμε τι έκαναν με αυτές τις αναφορές. Για άλλη μια φορά δεν λάβαμε καμία πληροφορία. Εξετάζουμε επίσης εάν θα μπορούσαμε να αναλάβουμε νομική δράση, αλλά δεν θέλουμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας εξ ολοκλήρου στην πολιτική ή νομική οδό.

Ως ομάδα, θα θέλαμε να αναλάβουμε πιο άμεση δράση, όπως η σύνταξη και η αποστολή επιστολής με αιτήματα που θαυπογράφουμε σαν ομάδα. Θέλουμε να το κάνουμε με αυτόν τον τρόπο επειδή έτσι το βάρος και το ρίσκο δεν θα επιβαρύνουν τους εργαζόμενους μεμονωμένα. Ελπίζουμε επίσης ότι οι εμπειρίεςτης Vloerwerk μπορούν να μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε περαιτέρω τις μελλοντικές μας δράσεις. Είναι κρίμα που το Vloerwerk δρα κυρίως στο Άμστερνταμ, επειδή το πρόβλημα έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ολλανδία και χρειαζονται δρασεις παντου.

Τα εμπλεκόμενα εστιατόρια είναι ως επί το πλείστον μικρές επιχειρήσεις οπότε ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε κάτι με ανεπίσημα γράμματα αιτημάτων ή με την βοήθεια επίσημων νομικών φορέων. Και βασικά πρέπει να απαιτήσουμε περισσότερα από αυτά που περιμένουν οι Έλληνες εργαζόμενοι. Ο υποσχόμενος μισθός δεν είναι καν ο αντίστοιχος του νόμιμου κατώτατου μισθού. Σκεφτόμαστε επίσης να επικοινωνήσουμε με οργανισμούς που ασχολουνται με την εμπορία ανθρώπων. Ο λογος ειναι οτι πολλες απο αυτές τις πρακτικές εφάπτονται με το human trafficking.

Πόσοι εργαζόμενοι που τους έχουν εκμεταλλευτεί έχουν επικοινωνήσει μαζί σας?

Αυτή τη στιγμή έχουμε περισσότερες από 200 καταγγελιες και λαμβάνουμε εβδομαδιαίως περίπου μία ή δύο νέα αιτήματα για βοήθεια. 200 άτομα μπορεί να ακούγονται πολλά, αλλά ο αριθμός αυτός δεν ειναι πολυ μεγάλος οσον αφορά την οργάνωση δράσεων. Επίσης, δεν βοηθά ότι βρίσκονται απλωμένοι σε όλη τη χώρα, ακόμη και στα πιο μικρά χωριά της Ολλανδίας. Αυτό καθιστά πολύ δύσκολο να κινηθούν συλλογικά. Επιπλέον, οι ενδιαφερόμενοι θέλουν να παραμείνουν ανώνυμοι. Φοβούνται μήπως τα αφεντικά τους τους πετάξουν έξω από το σπίτι. Επομένως, οι πληγέντες εργαζόμενοι μας ζητούν συχνά εάν μπορούμε να τους βρούμε στέγη. Φοβούνται και σκέφτονται: “Πρώτα θα βρώ ένα σπίτι, και μετά θα αναλάβω δράση.” Πρέπει να θυμάστε ότι αν καταλήξουν στο δρόμο, δεν έχουν τίποτα.

Νικολέτ, σε ευχαριστούμε πολύ για την ειλικρίνεια και τον χρόνο σου.

Αντιμετωπίζεις κι εσύ ανάρμοστες συνθήκες στη δουλειά; Ή είσαι κι εσύ Έλληνας εργαζόμενος υπό εκμετάλλευση; Επικοινώνησε με το Vloerwerk:

Μαζί Ειμαστε Δυνατοί!

ENGLISH

Jerom and Bram interview Nikoletta for Vloerwerk about the structural labor exploitation of Greek workers in Greek restaurants in the Netherlands. Nikoletta is of Greek origin and lives in the Netherlands for around twenty years. She was already an activist at Reinform, an anti-capitalist organization that finds its origins in the protests that started with the national debt crisis in Greece. In addition, she has also gotten involved with labor migrants that have been made into serfs. Nikoletta helps them to organize and unite against the filthy labor practices that they are subjected to. A while ago she came into contact with Vloerwerk and now we are seeing whether we can help Nikoletta and the group she represents. But, let us start with Nikoletta herself.

Nikoletta, how did you get involved with these problems?

Via various Facebook pages I met Katerina Argo. She was doing hard work for Greek workers who are exploited in the Netherlands all by herself. She alone took the initiative. It started out as a public group on Facebook which workers, volunteers and activists joined. Katerina has often been threatened by Greek restaurant owners but she goes on relentlessly. The group grew quickly. Eventually another group came out of this Facebook page, namely a smaller and private action group. Here we try to actively help victims and fight the exploitation.

Every week we get new registrations of exploited workers: the numbers keep rising. Usually they are Greek workers in the Netherlands, but sometimes we also get Greeks from neighboring countries such as Germany or Belgium. Of course, people with other nationalities are also welcome to contact us, but we aim mostly at other Greek speakers.

You are talking about exploitation, can you further elaborate what that entails?

A lot of Greeks are in financial troubles. There is a lot of unemployment, people have debts and have basically hit rock bottom. They have no opportunities whatsoever and look for ways to make money. In Greece they get in touch with restaurant owners from all over the Netherlands who offer them work. This can go via a second cousin or an acquittance, but the contact is made easily and quickly.

The restaurant owner pays their flight ticket and offers them a place to stay. Verbally they agree that they will for instance earn €1200 euros per month. That is nowhere near the minimum wage in the Netherlands, but because it is more than the minimum wage in Greece, they agree. Then they come to the Netherlands where they are busting their balls for ten, eleven hours a day. That means that they make €5,45 euro per hour in a five-day work week! However, usually the workers work 6 days a week, which means that the average per hour is even lower.

The boss hands over the salary in a closed envelop every month, but it doesn’t always contain the €1200 euros which was agreed on. Often it is less and now with the corona crisis it has become even more frequent. The workers are pinched to a merciless degree.

A lot of workers turn to us with more than just financial troubles. People who make themselves known to us also relate stories of how bosses behave inappropriately towards their staff by for instance repeatedly shouting at them. They are also put into small houses with too many people. The workers are generally scared as hell to say anything because they are afraid that their boss will kick them out of their house. The threshold to take action is heightened even further because they don’t speak Dutch and they don’t know the laws and rules of the country. They really have nowhere to go.

An absurd and inhumane situation where we should not stand idly by! This brings images of The Grapes of Wrath to mind. What have you been able to do so far and what are your future plans?

Initially we sent a signed notification to the labor inspection. According to them they started a research into the matter, but they never told us what they did exactly. This is because, so sayeth the labor inspection, we are not a party. Because we didn’t want to leave at that, we asked for tips and tricks for concrete methods of taking action in a shout out on Facebook. Someone recommended to contact Vloerwerk, but we haven’t been sitting still ourselves in the meantime either.

For instance, we made a black list of restaurants from which we received more than one complaint. These concern restaurants in Barendrecht, Delft, Den Haag, Deurne, Driebergen, Eindhoven, Gemert, Heerlen, Leiden, Maassluis, Middelburg, Ommoord, Roermond, Wateringen en Weert. In Utrecht and Zeist there are even two restaurants per city that have made it to the infamous list. And bear in mind: these are just the restaurants for which we received multiple complaints. There are also individual complaints from a whole bunch of other places. It is a pattern that is spread out throughout the country.

We also have the names of the restaurants themselves, but we are not entirely sure what we want to with that. We are not sure whether we can just publish those names or not. Hopefully this is something that Vloerwerk can help us out with.

We have also helped the workers to make a non-anonymous notification with the labor inspection and the fraud inspection. However, we don’t know what they have done with these notifications. We are investigating whether we can take legal steps, but we do not want to only bet on the judicial horse.

As a group we would like to take direct action, such as writing up and sending a letter with demands that we will sign as a group. We want to do it this way because the burden and the risk does then not solely lie with individual workers. We also hope that the experiences of Vloerwerk can help us to give shape to our future actions. It is a pity that Vloerwerk only operates in Amsterdam, because the problem is spread out all over the Netherlands and so we will have to take action throughout the country.

They are mostly small companies, the restaurants that are involved, so we hope to achieve something with official and threatening letters of demand or with the help of official judicial organizations. And actually we should also demand more than what the Greek workers expect. The promised salary is already not in accordance with the legal minimum wage. We also consider getting in touch with organizations that fight human trafficking, because in a lot of cases I think we can speak of that practice.

How many workers have made themselves known with you so far?

We have more than 200 people now and we are getting around one or two new ones per week. 200 people may seem like a lot, but it isn’t when you want to take direct action. The fact that a lot of people are located in small villages throughout the Netherlands doesn’t make things easier either. It is hard to set things in motion as a collective. People preferably also remain anonymous. They are, again, afraid to be thrown onto the streets. We are therefore also frequently asked whether we can provide housing for the workers involved. They are afraid and think: ‘first accommodation, then I will come into action.’ You have to realize that when they are out onto the street they have nothing at all anymore.

Nikoletta, thank you so much for your candor and time. Are you also treated abhorrently at work? Or are you a exploited Greek worker? Then get in touch with Vloerwerk: together we stand strong!