Blokkade Al Gargarat
Hier kun je discussieren over Blokkade Al Gargarat.
Bij het plaatsje Guerguerat (Gargarat, Karkarat) in het uiterste zuiden van West-Sahara komt de snelweg tussen Marokko en de rest van Afrika tot een einde. De snelweg is met steun van het westen door Marokko aangelegd dwars door het bezette deel van West-Sahara voor de handel met Afrika en het meeste Europese verkeer naar Afrika gaat over deze weg langs de kust van de Atlantische Oceaan. Ook de handel in grondstoffen uit West-Sahara gaat over deze weg. Marokko heeft een verdedigingslinie gebouwd die wordt omzoomd door miljoenen landmijnen dwars door heel West-Sahara om zich te verdedigen tegen het Front Polisario, de bevrijdingsbeweging van de oorspronkelijke bewoners van het gebied, de Sahrawi. Omdat de grens tussen Algerije en Marokko gesloten is wegens de Algerijnse angst voor het Marokkaans moslimterrorisme en de Marokkaanse drugshandel is het de enige landweg die Marokko verbind met Afrika de weg door West-Sahara die loopt door het gebied dat Marokko militair bezet houdt. In het uiterste zuiden daarvan loopt de weg door tot het gebied dat door Front Polisario gecontroleerd wordt. Dat gebied is daar smal, enkele honderden meters.
Marokko heeft met steun van het Europese mogendheden een doorgang geforceerd over dat smalle stuk Polisariogebied naar de Mauritaanse grens. Dat gedeelte is bij Afrikareizigers bekend komen staan als een niet geasfalteerd stuk "niemandsland" tussen de Marokkaanse grenspost en de Mauritaanse waar je moet oppassen voor landmijnen. Het Polisario staat onder grote internationale druk om de doorgang open te houden. Maar nu is er grote druk vanuit de Sahrawi bevolking om de doorgang dicht te houden. Begin dit jaar ontstonden er moeilijkheden nadat Marokko een poging deed om het stukje weg tot de Mauritaanse grens te asfalteren. Het bracht onder andere de rallyrijders van de "Africa Eco Race" in moeilijkheden en pas na tussenkomst van de Veiligheidsraad kon die race verder.
Nu zijn er zijn demonstraties en blokkades gaande waardoor honderden vrachtwagens, vaak met bederfelijke waar, in de Sahraanse zon staan te wachten op een oplossing. Die is niet in zicht. De betogers eisen hun recht op zelfbeschikking in de vorm van het referendum over de toekomst van West-Sahara, zoals Oost-Timor dat heeft gehad, en dat al in 1991 is beloofd. Marokko heeft al lang geleden besloten dat zij niet meer meewerken aan dat referendum. De Verenigde Naties geven al sinds 1991 vele miljoenen uit aan de VN missie voor de organisatie van het referendum MINURSO. Die VN missie doet verder niets en heeft ook niets gedaan toen Marokko met bloedig geweld een einde maakte aan het Sahrawi protestkamp Gdeim Izik bij de bezette hoofdstad Al Ajoen in 2010 dat de voorloper bleek te zijn van volksopstanden in de Arabische wereld. Het Marokkaanse leger heeft toen geschoten op Sahrawi burgers. Het protestkamp nu, precies tien jaar later, in Al Gargarat is niet in bezet maar in bevrijd gebied. Het Front Polisario heeft aangekondigd dat als hier nu een haar wordt gekrenkt van een Sahrawi burger door Marokkaanse troepen, dat als oorlogsverklaring zal worden opgevat. Toch zal Marokko iets moeten doen want het economisch programma dat door de koning is ontwikkeld gaat uit van de handel met West-Afrika en kan niet worden gehinderd. Er worden dus Marokkaanse troepen naar het gebied gestuurd.
Het is afwachten hoe de Verenigde Naties zich gaan opstellen.
De kapitalistische media zullen de demonstraties en blokkades van de Saharwi zoveel mogelijk negeren.
Meer info is te vinden op de Sahrawi staatsmedia: http://spsrasd.info/news/en
en bij de solidariteitsnetwerken
https://porunsaharalibre.org/2020/10/22/minurso-worried-about-normal-tra...