Vertaling Coronavirus and the Need for a Social Ecology
Coronavirus en de behoefte aan een sociale ecologie
door E.G. Smith
[English/original below]
Coronavirus en de behoefte aan een sociale ecologie
door E.G. Smith
Pandemieën zijn ecologische problemen. Virale uitbraken ontstaan vaak op het kruispunt van de menselijke samenleving en de natuur, en een dominante relatie die de eerste heeft met de laatste.
Het is onmogelijk om vandaag de dag aandacht aan de media te besteden zonder van het coronavirus te horen. Overal waar we kijken, horen we verhalen over het hamsteren van wc-papier en het reinigingsproducten, over quarantaine en over angst om ziek te worden. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie "zijn er nu meer dan 118.000 gevallen in 114 landen en hebben 4.291 mensen het leven verloren".
Het virus is ook een kwestie van sociale rechtvaardigheid geworden. Mensen van Chinese en Oost-Aziatische afkomst zijn het doelwit van racistische discriminatie en vreemdelingenhaat; immunogecompromitteerde individuen moeten zich zorgen maken over hun veiligheid; en arbeiders worden herinnerd aan het volledige gebrek aan ondersteunende systemen voor de volksgezondheid.
Maar hoewel we de ernst van de huidige situatie onder ogen moeten zien, is het ook belangrijk dat we begrijpen hoe de huidige crisis is ontstaan en hoe de verspreiding ervan kan worden voorkomen.
Coronavirussen zijn zoönotisch, wat betekent dat ze worden overgedragen tussen dieren en mensen. De huidige uitbraak zou zijn oorsprong vinden in de Chinese stad Wuhan, waar gespeculeerd wordt dat de eerste gevallen van dit virus verband houden met de Huanan Seafood Wholesale Market. Het is onduidelijk van welk wilde dier het virus mogelijk afkomstig is, maar deze vraag verhult een van de wortels van onze toenemende kwetsbaarheid voor pandemieën: verlies van leefgebied.
Een recent artikel gepubliceerd door The Nation vertelt ons hoe sinds 1940 honderden ziektekiemen zijn opgedoken in nieuwe gebieden waar ze nog niet eerder zijn gezien. De meeste zijn afkomstig van dieren. Sommige komen van huisdieren en vee, maar de meeste komen van dieren in het wild.
Maar dit is niet de schuld van de dieren, op wiens lichamen de meeste van deze microben onschadelijk leven zonder ons een bijzonder gevaar te bezorgen. "Het probleem", aldus The Nation, "is de manier waarop het kappen van bossen en het uitbreiden van steden en industriële activiteiten, manieren creëert voor dierlijke microben om zich aan te passen aan het menselijk lichaam."
Sociale ecologie erkent dat onze huidige marktsamenleving gebaseerd is op de behoefte aan eindeloze groei van het kapitalisme. Het is deze groeien-of-sterven-logica die kapitalistische ondernemingen op zoek naar winst noodzakelijkerwijs in conflict brengt met dieren in het wild, waardoor deze dieren ofwel in een steeds kleiner wordende habitat ofwel op de markt zelf worden gedwongen. En het is precies dit herhaalde, nauwe contact waardoor de microben die in de lichamen van dieren leven, in de onze kunnen overgaan. Wanneer dit gebeurt, kunnen deze microben in dodelijke menselijke ziekteverwekkers veranderen.
De overheersing van de natuur heeft onder het kapitalisme crisisproporties bereikt en virale uitbraken zijn alweer een ander ecologisch probleem. Er zijn manieren waarop we de verspreiding van deze ziekteverwekkers kunnen voorkomen: was je handen, desinfecteer je telefoon, raak je gezicht niet aan en ga in quarantaine als tekenen van ziekte vertoont. Maar zonder de grondoorzaken van deze problemen aan te pakken - het kapitalisme en het idee de natuur te domineren - zullen dit soort problemen alleen maar verergeren.
Sociale ecologie biedt een alternatieve visie op hoe een ecologische en sociaal rechtvaardige wereld eruit zou kunnen zien - een wereld die is georganiseerd rond verzorging in plaats van overheersing, die een reharmonisatie van de mensheid en de niet-menselijke natuur bevordert.
---
Coronavirus and the Need for a Social Ecology
by E.G. Smith
Pandemics are ecological issues. Viral outbreaks often emerge at the intersection of human society and wildlife, and a relationship of domination that the former has with the latter.
It is impossible to pay attention to the media today without hearing about coronavirus. Everywhere we look, we hear stories of stockpiling toilet paper and sanitizing products, talk of quarantine and fear of sickness. According to the World Health Organization, “there are now more than 118,000 cases in 114 countries, and 4,291 people have lost their lives.”
The virus has also become a social justice issue. Those of Chinese and East Asian ethnicity are subjected to racist discrimination and xenophobia; immunocompromised individuals are left to worry about their safety; and working-class people are reminded of the complete lack of support systems for public health.
But while we must face the seriousness of the current situation, it is also important that we understand how the current crisis emerged and how its spread can be prevented.
Coronaviruses are zoonotic, meaning they are transmitted between animals and people. The current outbreak is thought to have its origins in the Chinese city of Wuhan, where it is speculated that the first cases of this virus are linked with the Huanan Seafood Wholesale Market. It is unclear exactly which wild creature the virus may have originated from, but this question obscures one of the roots of our increasing vulnerability to pandemics: habitat loss.
A recent article published by The Nation tells us how since 1940 hundreds of germs have emerged into new areas where they have not been seen before. The majority of them originate in animals. Some come from pets and livestock, but most of them come from wildlife.
But this is not the fault of the animals, the bodies of which most of these microbes live harmlessly in without posing any particular danger to us. “The problem,” according to The Nation, “is the way that cutting down forests and expanding towns, cities, and industrial activities creates pathways for animal microbes to adapt to the human body.”
Social ecology recognizes that our current market society is based on capitalism’s need for endless growth. It is this grow-or-die logic that necessarily brings capitalist enterprise into conflict with wildlife in the pursuit of profit, forcing these animals into either dwindling remaining habitat or onto the market itself. And it is exactly this repeated, close contact that allows the microbes that live in the bodies of animals to cross over into our own. When this happens, these microbes can turn into deadly human pathogens.
The domination of nature has reached crisis proportions under capitalism, and viral outbreaks are yet another ecological problem. There are ways that we can prevent the spread of these pathogens: wash your hands, disinfect your phone, don’t touch your face and self-quarantine if you exhibit symptoms of being sick. But without addressing the root causes of these issues—capitalism and the idea of dominating nature—these sorts of problems will only worsen.
Social ecology offers an alternative vision of what an ecological and socially just world might look like – a world organized around care instead of domination that fosters a reharmonization of humanity and non-human nature.
SOURCE: http://social-ecology.org/wp/2020/03/coronavirus-and-the-need-for-a-soci...