Recensie boek Kees Broer:50 jaar Palestina Komitee
Pro Israel blogger Kees Broer schreef een prachtig boek:50 jaar Palestina Komitee. De titel:"Ontkennen, goedpraten, meedoen" dekt de lading.
Foto:bloedige aanslag in Jeruzalem:1997.
Dit boek geeft veel voorbeelden v vergoelijkende reacties op terreurdaden en romantiseren van de Palestijnse strijd. Het meedoen aan en materiaal vervoeren voor geweld tegen Israëlische burgers wordt gedetailleerd beschreven. Kees Broer problematiseert ook het in het calvinisme gewortelde kritiekloze pro Israël standpunt zoals dat in Nederland in de jaren voor de oprichting van het NPK bestond. Hij begrijpt waar deze mythevorming vandaan komt en kan daar veel over vertellen. Er staan mooie verhalen in over personen die binnen NPK actief zijn geweest. Hij heeft zich in mensen verdiept. Er staan ook foto's en posters van de pro Palestina beweging in het boek. Dat hij weinig sympathie voor de pro Palestina beweging heeft, blijkt toch wel op veel momenten. Zo noemt hij de wens om Israël te vervangen door een socialistische staat waarin Joodse en Palestijnse burgers gelijke rechten hebben "een pseudo-religie" . Dat lijkt me niet de manier om een serieus bedoeld voorstel aan te vallen. Want dan kun je het idee zonder commentaar als onzin afdoen.
Kees Broer, die in de jaren 80 zelf kraker was, keerde zich sowieso af van de linkse beweging en moppert er af en toe graag op. Ik betrapte hem in dit boek niet op veel dingen die mij onwaar leken. 1 van. Wat hij wel onterecht suggereert volgens mij is, dat de aanslag die Rara in '91 op het huis van Staatssecretaris Kosto (de man met de beroemde kat), een actie was tegen de dreigende uitzetting van Al Baz. Die aanslag werd gedaan vanwege het vluchtelingenbeleid. Kees Broer vond het echter te toevallig dat Kosto de dag na de aanslag besloot dat de Palestijn met terroristische achtergrond mocht blijven. De kritiekloze steun voor Al Baz binnen de linkse beweging in Nederland wordt overtuigend en degelijk beschreven. Alles wat beweerd wordt, is in geopolitieke en maatschappelijke context geplaatst. Het kostte deze archief tijger 9 jaar. In veel aspekten over de geweldsdiscussie geef ik de schrijver gelijk. Ja, het relativeren van gruwelijk geweld tegen Israëlische burgers was antisemitistisch, wreed en lomp. En dat is het nog steeds. Dit boek leert me kritischer te zijn op aanhangers van de terroristische tak vd pro Palestina beweging. Het stimuleert me ook me meer in de kwestie te verdiepen. Het standpunt van antisemitisten als AEL (Arabische Eur Liga) met wie sinds begin jaren 2000 wordt samengewerkt door pro Palestina beweging Nederland, doet geen recht aan de noodzaak voor de oprichting van de staat Israël. Joodse vluchtelingen hadden in 1948 eindelijk een veilige thuisstaat nodig. Ze werden ook daar al snel aangevallen....
Kees Broer is het eens met de kritiek die door een groep linkse mensen in Nederland werd geuit op de samenwerking van Internationale Socialisten met AEL toen. Ik ben 't ook met die kritiek eens. De Hamas-leuzen, het over 1 kam scheren van fascisme, apartheid en zionisme, en het vage gezeik over "de zionistische lobby" hebben veel linkse demo' s verziekt. Wat Kees Broer te summier bespreekt zijn de illegale activiteiten vd staat Israël en de gevolgen die die hebben voor de Palestijnen in bezet gebied. Dit is waar ook in Nederland vreedzaam protest tegen was:bv het burgerinitiatief tegen de Barrière richting EU. De schrijver vindt dat niet nodig in een boek over NPK. Maar als je wel alle misdaden vd ene partij noemt en weinig aandacht besteedt aan legitiem protest tegen de Barrière, die ook nog eens grotendeels op Palestijns grondgebied staat, vind ik dat jammer. Want met die Barrière is zo ongeveer niemand het eens. Behalve extreem rechtse twitteraars die Israël alleen steunen omdat ze een hekel aan moslims hebben. En christenfundi's die menen dat hun verlosser tzt in Israël zal landen. Het onderwerp verdient een evenwichtige discussie. Waar dit boek van Kees Broer een uitstekende bijdrage aan levert.