Kees Broer, antropoloog en schrijver van "50 jaar Palestina Komitee" stuurde mij een link naar hoofdstuk 4 van zijn nieuwe boek:50 jaar Palestina Komitee. Ik wil daarover mijn indruk delen:
Broer, in de sociale beweging beter bekend als "Keesje Maduraatje", wekt bij mij de indruk pro Israël te zijn, maar zeker niet op kritiekloze basis. Hij heeft zich zeer verdiept in de geschiedenis van het Nederlandse pro Israël standpunt. Hij is diepgaand kritisch over de mythevorming die daaraan ten grondslag ligt. Deze verhalen vinden hun oorsprong onder andere in calvinisme. Het gevoel een uitverkoren volk te zijn en gods wil uit te voeren is het verhaal dat maakte dat Nederlanders in 1600 en zionistische mensen eind 19e eeuw voor hun eigen strijd gebruikten, en ook 1 vd dingen waarin calvinistische Nederlanders zich verwant voelen met Israël.
De steun voor Israël was tussen 1948 en 1967 in de Nederlandse politiek vrijwel algemeen. Mensen die waarschuwden voor anti Arabisch nationalisme wat bij sommigen met een pro Israël standpunt leefde, lagen in de 60er jaren alleen daarom al onder vuur. Het Nederlands Palestina Komitee ontstond in dat klimaat. Ze komen om die reden ook lange tijd moeilijk aan geld. Kees Broer schetst respectvol het levensverhaal van Piet Nak, verzetsstrijder met Yad Vashem onderscheiding die Palestina activist wordt. Ij ziet in Nak iemand die in staat is mythes door te prikken.
Ik denk dat Kees Broer zich enorm interesseert voor de vraag:waarom kiezen mensen partij in een oorlog of ander conflict? In hoeverre speelt iemands achtergrond (religieus, cultureel, politiek) daarbij bewust en onbewust een rol. Ook vraagt hij zich af he het komt dat we ons blind houden voor het geweld dat de groep pleegt waarmee we onszelf solidair verklaren. Dat respecteer ik in Kees Broer.