IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 25/09/2019 - 12:53

Joery* werkte 26 weken 40u p/w bij Bleckmann, Beiraweg 11 in het Amsterdamse westelijk havengebied. Bij het voormalig TNT-Post distributiecentrum is intimidatie door leidinggevenden routine geworden. Wanneer Joery iets zei over hun respectloze houding, kreeg hij de volle laag. Maar over zijn werk was men tevreden: nooit hoorde hij daar iets negatiefs over, en hij moest zelfs een collega opleiden. Van zijn uitzendbureau kreeg hij dan ook te horen dat hij mocht blijven. Tot Joery’s verbazing raakte hij toch zijn baan kwijt. Dat slaat natuurlijk nergens op.

Met hem eisen we een nieuw contract. Respect voor alle werkers bij Bleckmann – Geen ontslag zonder goede reden!

Nadat Joery had gehoord dat hij weg moest, probeerde hij er achter te komen wat hier de reden van was. Hij kreeg te horen dat hij zelfstandiger had moeten werken, en dat er wel meer uitzendkrachten weg gaan de komende tijd. Joery gaf hierop aan dat hij liever iets navraagt dan risico op fouten te lopen. “Ik ben zeker niet perfect en bij iedereen kan je wel op- en aanmerkingen maken,” geeft Joery ook toe, “maar dan hadden ze in die zes maanden toch wel kunnen aangeven wat ik beter kon doen?” Bovendien staat hier tegenover dat hij altijd langer bleef werken als hem dat werd gevraagd. Dat ze hem blijkbaar goed genoeg vonden om een collega op te leiden. En dat wanneer het rustig was op de werkvloer, hij bij andere afdelingen ging kijken of hij daar kon helpen.

De reactie was dat er “voldoende non-verbale signalen waren geweest,” en dat hij slim genoeg was om die door te hebben. Het tekent de rechteloze positie die je als uitzendkracht hebt. Onder (vroeger) normale arbeidsverhoudingen moet je nog meerdere malen schriftelijk gewaarschuwd worden door leidinggevenden, voordat je kan worden ontslagen. Als uitzendkracht kan je je baan al kwijt raken na “voldoende non-verbale signalen.”

Verrotte cultuur

Joery vermoed dan ook dat hier iets anders speelt. “Ik trok mijn mond open als de regels niet werden nageleefd,” legt hij uit, “ook als de leiding dat deed.” Er ontstonden namelijk onveilige situaties. Leidinggevenden rijden bijvoorbeeld met machines op plekken waar je alleen lopend mag komen, en machines worden op de verkeerde manier en voor onjuiste doeleinden gebruikt. Als je als ‘gewone’ werker dan dit voorbeeld volgt, krijg je opeens de wind van voren. En wanneer leidinggevenden je aanspreken, gebeurt dat vaak totaal respectloos. Normale scheldwoorden zijn al niet grof genoeg meer. Leidinggevenden schelden werkers uit voor dingen als ‘hersenloze paardenlul.’ Of je krijgt dingen naar je kop gesmeten als ‘je moet de doos van een vrouw eens leeglebberen.’

“Wanneer iemand een fout maakt schieten leidinggevenden totaal uit hun slof,” vertelt Joery verder, “in plaats van rustig te blijven en iemand te corrigeren gaan ze gestresst reageren, schreeuwen en schelden.” “Er zijn ook wel goede leidinggevenden,” nuanceert hij, “maar bij de meeste gaat het zo: het is gewoon de cultuur daar.” Het is bovendien een cultuur die van hogerhand wordt aangemoedigd. “De warehousemanager is zelf ook niet te beroerd om seksistische opmerkingen te maken,” legt Joery uit, “en hij heeft zelfs een keer gelogen over een gesprek dat hij zou hebben gehad met een leidinggevende – bij navraag wist zij van niks.”

Waardigheid

Anderhalve week geleden hebben we met Joery vergaderd over de situatie. Het is duidelijk dat dit een lastige campagne gaat worden. Bleckmann is geen kroeg of klein schoonmaakbedrijf, maar een grote multinational. En toen Joery bij de FNV aanklopte, kreeg hij te horen dat ze niks voor hem konden doen. Toch hebben we samen veel manieren bedacht waarop we een vuist kunnen maken. Die multinational gaat hier niet zomaar mee weg komen! Joery’s eigen houding gaf ons ook vertrouwen. “Liever een leeuw voor een korte tijd,” zei hij al snel, “dan mijn leven lang een lammetje.” Hij sloot zich bij Vloerwerk aan, en wij besloten met hem de strijd aan te gaan om zijn baan terug te krijgen. En om meer respect af te dwingen voor álle werkers bij Bleckmann.

Sindsdien hebben we contact gezocht met Bleckmann, en onze eisen overhandigd. Gisteren liep de deadline af, zonder reactie. Dat verbaast ons niet. We waren al begonnen onze acties voor te bereiden. Want zoals Joery het zelf zegt:

“Waardigheid wordt niet gegeven, maar genomen!”

*Pseudoniem

Update 25/9: de eerste actie is al een feit!

Vanochtend stonden we al voor de deur bij Joery’s voormalige werkplek (zie foto), om onze eisen kracht bij te zetten. We gingen het gesprek aan met de aanwezigen en deelden flyers uit. Dit is pas het begin!