Grenzen en gevangenissen: rijp voor de sloop
ENGLISH BELOW
Vandaag, 8 januari 2019, precies zes jaar na het proces tegen mij wegens opruiing op 8 januari 2013, heeft de Hoge Raad besloten: voor het schrijven van twee artikelen en voor een actie in de raadszaal van de gemeente Zeist tegen de gezinsgevangenis op Kamp Zeist, stuurt men mij in totaal twee-en-halve maand het gevang in. Schrik ik daarvan? Nee.
Dit begon zeven jaar geleden al met een inval, huiszoeking, drie dagen in volledige beperkingen in een politiecel bij de Nationale Recherche en het offline halen van mijn website: wegens ‘opruiing’. De teksten waar het toen over ging, staan nog altijd op mijn website. Twee ervan zijn verboden: ‘Rara, wiens rechtsorde is het?’ en ‘Waar blijft de Hollandse opstand’. Justitie vindt het blijkbaar de moeite niet daar wat aan te doen, weet natuurlijk ook dat dit zinloos is omdat ze elders op internet verder zijn verspreid, maar vindt het wel nodig om me er vele jaren later nog voor op te sluiten. Dreiging, controle en repressie zijn sowieso nadien niet aflatend geweest. Door uiteindelijk lafhartig een voorwaardelijke straf op te leggen wegens die ‘opruiing’, hoopte men dat ik me zou inhouden. Maar proeftijd is net als de wet: irrelevant als er kinderen worden opgesloten en gedeporteerd. Denkt de Neederlandse staat nu werkelijk door mij op te sluiten me van gedachten te doen veranderen? Lachwekkend! Want terwijl ze van mij hopen even af te zijn, zal de deportatiemachine doorgaan, blijven mensen verdrinken in de Middellandse Zee, worden meer muren en hekken gebouwd, en zullen mensen die zich ertegen verzetten ook weer doelwit zijn van repressie, migranten en vluchtelingen voorop. Dus nee, ze zijn niet van me af. Ik schrijf, maakt niet uit waar, om hen aan te klagen en als verantwoordelijk voor de dood van velen aan te wijzen, in de hoop anderen wakker te schudden. In de hoop dat meer mensen in actie komen, op wat voor manier dan ook. Indien men mijn woorden met hun wetten aanmerkt als ‘opruiing’, dan voelt de staat zich er kennelijk door bedreigd. Goed dan. Elk woord een vonk! Ik ben nog lang niet klaar. Die staat met zijn grenzen is niets anders waard dan het omver werpen ervan. Het is tijd om verzet te mobiliseren. En snel ook. Omwille van de vrijheid om te leven, niet alleen te overleven.
Mijn vervolging en veroordeling - en die van talloze mensen die in solidariteit met vluchtelingen de grenzen trotseren, zoals de Briançon 7 in Frankrijk, of die deportaties tegenhouden, zoals de Stansted 15 in Engeland, die daadwerkelijk waar dan ook hekken en muren neerhalen, die het toenemende fascisme bestrijden met meer dan alleen woorden - is een te verwachten reactie van autoriteiten die hun masker van Westerse normen en waarden genadeloos afgetrokken zien. Het is een reactie die betekent dat we op de goede weg zijn. Als ze geen last hadden van onze stemmen en daden, dan liet men ons begaan. Repressie is het antwoord van de staat op onze kracht en onze kracht zal die repressie weerstaan. Daar helpt geen gevangenis tegen. Omdat wij geen moment zullen vergeten dat de bodem van de Middellandse Zee vol ligt met de lichamen van mensen die zich verzet hebben tegen het gemilitariseerde Fort Europa. Ze kunnen niet anders. Is het niet over zee, dan wel achterin trucks waar mensen de verstikkingsdood riskeren. Maar ook zichtbaarder als mensen over de hekken van Melilla en Ceuta klimmen en daarbij meer dan alleen kleerscheuren oplopen. Verzet tegen migratiebeheersing zal altijd doorgaan,
omwille van al die mensen die in Libië in kampen zitten en worden gemarteld, verkracht, en als slaven verhandeld;
omwille van al die mensen die het niet eens door de Sahara halen;
omwille van al die mensen die aan de Turks-Syrische grens worden doodgeschoten of anders wel met een muur betaald door de EU worden tegengehouden;
omwille van al die mensen in de bitterkoude en overvolle Griekse kampen;
omwille van al die mensen in Calais en Oostende die worden opgejaagd en beroofd van hun schaarse middelen van bestaan;
omwille van de vele drenkelingen in de Middellandse Zee, en het tegenhouden van reddingsschepen;
omwille van het levenslange wachten op het recht te mogen bestaan;
omwille van alles wat we nooit te horen krijgen, alle misdaden van de schrijftafelmoordenaars in kantoren en regeringsgebouwen.
Dus,
vanwege al die repressie tegen vluchtelingen die we niet eens kunnen zien, die namens ons, EU-burgers met een paspoort, wordt uitbesteed aan dictatoriale regimes buiten Europa, handlangers van de extreem-rechtse politiek die hier doet alsof vluchtelingen ergens recht op hebben – wat een leugen;
vanwege al die repressie tegen vluchtelingen in de straten van Europa, die voor ons verborgen wordt gehouden maar die we wel kunnen zien als we maar willen;
zeg ik tegen de Neederlandse staat: het maakt niet uit wat jullie doen. Dit alles vraagt om actie, revolutie, insurrectie. En als daar een prijs voor betaald moet worden, dan laat die vooral zien wie jullie zijn: machtige, maar bange misdadigers in kantoren met beveiliging die overal mee wegkomen. We zullen jullie altijd blijven bestrijden. Kom maar op. Die twee-en-halve maand gevangenisstraf van jullie is in het licht van jullie verborgen massamoord, jullie geheime racistische, nationalistische en koloniale oorlog tegen vluchtelingen, vooral een zoveelste misdaad. Het is ontvoering, gijzeling. Maar ik zal de tijd die jullie me af willen nemen tegen jullie gebruiken. Tijd om na te denken over vervolgstappen, nieuwe plannen. In de aanval. In woord en daad. Die gevangenissen van jullie, die zijn net als jullie grenzen en wetten: rijp voor de sloop.
Joke Kaviaar, 8 januari 2019
ENGLISH
Borders and prisons: ready for demolition
Today, January 8, 2019, exactly six years after the trial against me for incitement on January 8, 2013, the Supreme Court has decided: for writing two articles and for an action in the council chamber of the municipality of Zeist against the family prison at Kamp Zeist I will be send to prison for a total of two and a half months. Do I find that shocking? No. This started seven years ago with a raid, house search, three days in complete restrictions in a police cell at the National Criminal Investigation Department and the taking offline of my website: on charges of 'sedition'. The texts in question are still on my website. Two of them are forbidden: 'Rara, whose legal order is it?' And 'Where is the Dutch rebellion?' The prosecution apparently does not bother to do something about it, evidently because they also know that this is useless, but still they find it necessary to lock me up because of it many years later. In the meantime, the threat, control and repression have been unremitting ever since. By cowardly imposing a conditional punishment for that "sedition", it was hoped that I would withhold myself. But probation is just like the law: irrelevant if children are locked up and deported. Does the Dutch state really think that by locking me up I would change my mind? Hilarious! Because while they hope to get rid of me, the deportation machine will continue, people will drown in the Mediterranean, more walls and fences will be built, and people who oppose this policy will also be targets of repression, migrants and refugees first. So no, they will not be rid of me. I write, no matter where, to denounce them and to point out their responsibility for the deaths of many, in the hope to awake others. In the hope that more people will come into action, in whatever way. If according to their laws my words are labeled as "sedition", the state obviously feels threatened by it. All right then. Every word a spark! I am not finished yet. The state with its borders is worth nothing but its overthrow. It is time to mobilize resistance. And fast as well. For the freedom to live, not just to survive.
My persecution and sentencing - and that of countless people fighting the borders in solidarity with refugees, such as the Briançon 7 in France, or that prevent deportations, such as the Stansted 15 in England, that actually tear down fences and walls, combating the increasing fascism with more than just words - is an expected reaction from authorities who see their mask of Western standards and values mercilessly jerked off. It is a reaction that means that we are on the right track. If our voices and actions were not hindering them, they would let us continue. Repression is the state's response to our strength and our strength will resist that repression. No prison will help them. Because we will not forget for a moment that the bottom of the Mediterranean is full of the bodies of people who resisted the militarized Fortress Europe. It’s the only thing they can do. Is it not over sea, then in the back of trucks where people risk death by suffocation. But it is also more visible when people climb over the fences of Melilla and Ceuta and, in doing so, get more than just their clothes ripped. Resistance to migration control will always continue,
because of all those people who are in camps in Libya and are being tortured, raped, and traded as slaves;
because of all those people who do not even get through the Sahara;
because of all those people who are shot at the Turkish-Syrian border or who are otherwise stopped with a wall paid by the EU;
because of all those people in the bitter-cold and crowded Greek camps;
because of all those people in Calais and Ostend who are being hunted and deprived of their scarce means of livelihood;
because of the many drownings in the Mediterranean Sea, and the stopping of rescue ships;
because of the lifelong waiting for the right to exist;
because of everything we never get to hear, all the crimes of the writing desk killers in offices and government buildings.
So,
because of all the repression against refugees that we can not even see, that on our behalf, EU citizens with a passport, are being outsourced to dictatorial regimes outside of Europe, accomplices of the extreme right-wing politics here pretending refugees are entitled to something - what a lie;
because of all the repression against refugees in the streets of Europe, which is kept hidden from us but which we can see if we want to;
I tell the Dutch state: it does not matter what you do. All of this calls for action, revolution, insurrection. And if a price has to be payed for it, then it shows you for what you really are: powerful, but frightened criminals in offices with security that get away with everything. We will always continue to fight you. Bring it on. That two-and-a-half month imprisonment of yours is in the light of your hidden mass murder, your secret racist, nationalist and colonial war against refugees, most of all just another crime. It is kidnapping, hostage taking. But I will use the time you want to take from me against you. Time to think about follow-up steps, new plans. In the attack. In word and deed. Those prisons of you are just like your borders and laws: ready for demolition.
Joke Kaviaar, 8 januari 2019