Pedo cultuur
Laat ik nog eens ff een beerput open trekken: pedo cultuur.
Dit is misschien wel één van de grootste taboes, een zeer gruwelijke onderdrukking, maar ook een vrijwel onbespreekbare. Ik denk dat dit er mee samen hangt dat met pedo cultuur heel veel assen van onderdrukking samen komen en met elkaar interacteren. Dat biedt nogal wat kansen om groepen succesvol tegen elkaar uit te spelen. Ik zal proberen, met het risico van iedereen de wind van voren te krijgen, die spaghetti te ontrafelen.
Als je het over pedo cultuur wilt hebben begint het eerste probleem al als je een onderscheid probeert te maken tussen pedofilie en pedoseksualiteit. Er hangt zo’n enorm taboe om het onderwerp dat zelfs dit al onbespreekbaar is. Voor de duidelijkheid: Pedofilie is een gevoel, een lust of een fantasie, iets dat zich in je hoofd af speelt in ieder geval; Pedoseksualiteit is een seksuele handeling met een kind waarin, veronderstellende dat beneden een bepaalde leeftijd en/of in een ongelijke machtsverhouding geen sprake kan zijn van consensus, sprake is van verkrachting. Doordat dit onderscheid structureel niet gemaakt wordt, wordt een gedachte gelijk gesteld aan een daad en, als gelijk aan die zeer verwerpelijke daad, gecriminaliseerd. Juist dat is de oorzaak van pedo cultuur.
Nog controversiëler en daardoor onbespreekbaarder wordt het als je probeert te bespreken of pedofilie nou een ziekte of een geaardheid is. Ja, mijn maag draait ook om bij de gedachte, welk van de twee ook. Echter, je hoeft niet eens te bepalen welk van de twee het is. Of het nu een ziekte of een geaardheid is, in beide gevallen is de manier waarop we er mee om gaan zeer kwalijk. Dan wel zijn we een geestelijke aandoening aan het criminaliseren, dan wel criminaliseren we seksuele geaardheid. Hoe dan ook, het is een structurele onderdrukking, eeuwen lang, systematisch, als gemeenschap maar ook in onszelf, geïnternaliseerde gedachte politie. Deze aanpak, onderdrukking, biedt nooit een oplossing. Een probleem wordt weggedrukt en onzichtbaar en onbespreekbaar gemaakt, maar nooit opgelost.
Als gezegd, ik denk dat in pedo cultuur heel veel assen van onderdrukking samen komen. Om te beginnen onze ongekende preutsheid. Seks, lust en zelfs plezier zijn smering, vies en zondig. Doe dat stil, in je eigen kamer, met de gordijnen dicht. Seks mag niet voor plezier of lust zijn, enkel als plicht om voor nageslacht te zorgen.. Om alles rond seks hangt een aura van viespeukerij en schaamte, maar ook van ondeugendheid.
Aan de andere kant, een tegeltjes wijsheid uit de reclame wereld: Alles is seks, behalve seks. We leven in een totaal geseksualiseerde samenleving. Je kan geen TV aan zetten, geen website openen of blaadje open staan zonder dood gegooid te worden met geseksualiseerde vleeswaren in allerhande verpakking. Ik ben mijn leven lang volgepompt met allerhande ideeën van wat vrouwen zijn, hoe ze zich moeten gedragen, wat ze leuk moeten vinden en hoe ze er uit moeten zijn. En ook van hoe ik als man moet zijn, doen en er uit moet zien. Ik heb echt niet de illusie dat dit geen invloed op mij heeft gehand of dat ik al die ingepompte ideeën kwijt ben.
Seks is gereduceerd tot één fysieke handeling, de penetratie. Klaar komen is leuk maar al dat voorspel gedoe er om heen is maar lastig. Het paringsritueel is gereduceerd tot een soort verovering. Er is een focus met een enkele handeling, liefst zo snel en zo hard mogelijk. Seks wordt een product, handelswaar en een instrument van macht en aanzien. De snelle mensen in de reclame industrie zeggen vaak; alles is imago. Wat ze daar mee bedoelen is; alles is seks. De kleding die je draagt, de auto die je rijdt, de hobby’s die je bedrijft, alles gaat uiteindelijk over seks; het soort sekspartner dat je wilt dan een potentiele partner denkt dat je bent.
Onderliggend worden hierdoor allerhande meer kwetsbare gevoelend onderdrukt. De focus op ‘de daad’, de penetratie, leidt tot prestatie druk; je zou hem maar, op ‘le moment suprême’ niet omhoog krijgen! Die angst en onzekerheid maakt ons dan weer heel gevoelig voor een opgelegd schoonheidsideaal. Hoe meer iemand daar aan voldoet hoe kleiner de kans dat ons garnaaltje gaat hangen, denken we.
Misschien wordt er nu al wat zichtbaar van de eerste as van onderdrukking die een rol speelt in pedo cultuur: Men neme het gender spectrum, pakken daaruit de twee uitersten en creëren daaruit twee karikaturen: de gorilla en het prinsesje. En aan die karikaturen gaan we mensen meten; hoe meer je op één van de twee lijkt hoe waardevoller, hoe meer je afwijkt hoe waardelozer. En die karikatuur gaat niet alleen over hoe mensen geacht worden er uit te zien, ook wat ze horen te doen, denken en voelen. Dit zijn niet alleen normen die we aan elkaar op leggen, ook aan onszelf. Het gevoel van eigenwaarde, of zelfhaat, wordt afhankelijk van die karikaturen.
Een tweede as van onderdrukking waarin ook de onzekerheid over de eigen seksuele vermogens een rol speelt is die van racistische stereotypering. De witte man heeft een ongezonde fixatie op de afmeting van de penis. Racisme en seksisme haken hier op elkaar in. Het stereotype ‘wit prinsesje’ moet beschermd worden tegen de te grote pik van ‘blackface’ en wordt geacht de te kleine piemel van ‘yellowface’ niet interessant te winden. Een poging van de witte man om de competitie uit te schakelen.
As drie, homofobie. Ook weer dat gorilla stereotype maakt dat we ons allerhande gevoelens niet gunnen. Ik wordt geacht stoer en mannelijk te zijn, geen angst of twijfel te kennen. Ik gun mezelf geen ruimte voor homo erotische gevoelens. Het meest gevierde vermaak, voetbal; ik zie 22 mannen achter een balletje aan hollen en als die in een net beland gaat de helft met elkaar lopen rollen bollen. Maar dat is geen uiting van latente homo erotische gevoelens? Nee, dat soort gevoelens heeft een gorilla niet.
Gooi tot slot in deze mix nog de angst voor de dood, de angst om ouder te worden, de angst dat ons lichaam gebreken gaat vertonen. We komen tot een ongezonde fascinatie voor jeugd, jong, fris, snel, sportief enz. We eindigen met een onmogelijk schoonheidsideaal: Een meisje met het lichaam van een jongetje van acht, maar dan met een paar dubbel D tieten die schijt hebben aan de zwaartekracht. Maar waag het eens te zeggen dat dit te maken heeft met onze onderdrukt pedo erotische gevoelens.
De werkelijkheid is dat overal waar wij onze kinderen toevertrouwen aan mensen die met veel liefde aan de verzorging en opvoeding bijdragen pedofilie een rol speelt. Op scholen, kerken, sportverenigingen, BSO’s, noem maar op. De werkelijkheid is dat onze focus op de bescherming van het ‘witte prinsesje’ samen hangt met onze angst verlieft te worden op onze eigen dochters. Wat daar ligt het probleem. We zijn zo gefixeerd op het wijzen naar een ander om onszelf niet te zien. Verreweg het meeste kindermisbruik komt uit de directe omgeving, vrienden en familie. Vaak gelegenheid of wraak misbruiken en dus niet vanuit de gecriminaliseerde groep. Onze ongezonde fixatie en seksualisering van jeugd en jong is geworteld in onze angst voor de dood en ouder worden. Door dit te ontkennen en criminaliseren creëren we een cultuur waarin pedoseksuele roofdieren ongehinderd kunnen gedijen. Het bestaat niet, we praten er niet over, liever houden we het onder de pet, want bij ons komt dat niet voor. Hoe lang houd de kinders verkrachting epidemie binnen de kerk als aan, als dat al niet een wezens kenmerk van de kerk is. Hoe lang blijven we doen alsof verkrachting van kinderen niet een geïnstitutionaliseerd instrument is dat wordt ingezet om kinderen mentaal te slopen, zoals we dat deden en waarschijnlijk nog altijd doen in internaten in VS, Canada en Australië, waar we kinderen stelen van oorspronkelijke bewoners om ze ‘wit’ te maken?
Als je de strijd wilt aanbinden met pedo cultuur merk je hoe venijnig het samenspel tussen verschillende assen van systematische onderdrukking is. Hoe gruwelijk effectief en verfijnt dat systeem werkt. Om een voorbeeld te noemen; pikken we van dat onmogelijke schoonheidsideaal even het ‘jongetje van 8’ element er uit. Dan moet je het bijvoorbeeld gaan hebben over de oververtegenwoordiging van homo’s in de mode en entertainment industrie. Op dat moment zet je de deur wagenwijd open voor de onderdrukker om een wig te slaan, om verdeel en heers te spelen. Maar je zegt niet dat (alle) homo’s pedofielen zijn, je zegt dat (alle) witte mannen pedofielen zijn. En hoe komt het dan dat homo’s over vertegenwoordigd zijn in de mode en entertainment industrie? Ook dat antwoord is weer twee ledig: Seksisme in onderwijs en arbeidsmarkt zorgt dat witte mannen meer kansen hebben, dus een gezin met twee witte mannen heeft nog meer voordeel; Het (onderdrukkende) stereotype van de creatieve homo. Weer staat de deur voor verdeel en heers wagenwijd open; de strijd tegen seksisme kan worden uitgespeeld tegen homorechten.
En om deze onmogelijk soep nog een stap moeilijker te maken, laten we het racisme er door heen mixen. Neem een Gandhi, na zijn dood door de witte man tot bovenmenselijk proporties verheven. Een mythe geschreven door de witte man over hoe die witte man wil dat de strijd tegen kolonialisme gevoed moet worden. Een verzinsel om niet witte mensen te pacificeren. Maar met al onze verheven idealen zijn we wel een pedoseksueel roofdier op een sokkel aan het hijsen. Gandhi onderwierp talloze tienermeisjes aan zijn geestelijke en lichamelijke misbruik met zijn seksuele ‘experimenten’.
En als zo’n onderwerp dan wordt aangesneden, weet de witte man het weer te misbruiken voor zijn racistische agenda: Kind huwelijken in India, dat is ‘hun’ cultuur. Is dat zo, of is dat een racistisch stereotype? Is een kind huwelijk, zoals Gandhi op 14 jarige leeftijd werd uitgehuwelijkt aan een leeftijdsgenoot ook automatisch een pedoseksualiteit? Is huwelijk per definitie seks? Vinden wij kinderen die op jonge leeftijd experimenteren dan zo fout? Nee, we vinden het viespeukerij en willen er niet over nadenken. Daarom is het zo’n effectief ingrediënt om een onderdrukkend stereotype mee te construeren.
Als ik zeg dat we met Gandhi een kinder verkrachter op een sokkel hijsen dan wijs ik niet met een beschuldigende vinger naar India, dan wijs ik naar onszelf, waar wij met onze verheven ideologie een pedoseksueel aanbidden. In de plaats van naar een ander te wijzen moeten we erkennen dat seks als machtsinstrument, als zondige viespeukerij, als middel voor systematische onderdrukking en geïnstitutionaliseerde pedoseksualiteit, witte uitvindingen zijn die we gewelddadig aan de rest van de wereld hebben opgedrongen. Als we dat niet in (willen) zien blijven we, zelfs met de kennis van nu, onze kinderen leren op 5 december bij een katholieke oude man op schoot te gaan zitten.