Linkse activist krijgt van politie stempel terrorist
Wanneer: 30/03/2015 - 17:56
Jonas, een activist uit Amsterdam, werd tijdens een demonstratie opgepakt op beschuldiging van belediging. Dit bleek het begin van een langdurige reis langs zowel orwelliaans sinistere geheime diensten en hun verreikende volgsystemen, als langs kafkaiaans tragikomische ambtenaren en hun bureaucratische acrobatiek. Hier volgt zijn relaas.
'Op 1 mei 2012 nam ik in Amsterdam deel aan een strijdbare demonstratie die in het teken stond van de dag van de arbeid. Al na een paar honderd meter vanaf het startpunt op het Mercatorplein werden we ingesloten en aangevallen door de politie. Hoewel ik niet actief was in de voorbereidingsgroep en langs de zijlijn meeliep, was ik een van de eersten die door stillen werd aangehouden. De reden was volstrekt onduidelijk. Net als de meeste andere arrestanten werd ik geregistreerd voor het niet opvolgen van een niet nader gespecificeerd ambtelijk dienstbevel, maar een van de stillen siste in het arrestantenbusje toe dat ze 'weten wie ik ben' en dat ze mij het 'lastig gaan maken'.
'Het waren dezelfde stillen die ik twee dagen eerder op mijn werkplek, waar ik werkzaam ben als beveiliger, tegen het lijf ben gelopen. Zelf zet ik mij reeds vijftien jaar in voor diverse kraak- en antifascistische groepen. Ik fungeer daar veelal in als perswoordvoerder en overleg met ambtenaren en politie in het kader van de te voeren openbare acties.
'Na mijn aanhouding werd ik gedurende twee dagen in voorarrest geplaatst. Hoewel mijn woonadres bekend is bij de politie, verklaarden mij 'dakloos' waardoor ze me langer dan normaal mochten vasthouden. Het bleef tijdens verhoren onduidelijk waarvoor ik vastzat, maar de agenten maakten wel kenbaar dat ze mijn werkvergunning als beveiliger wel eens zouden intrekken. Dit wordt gek genoeg niet vermeld in het proces-verbaal van verhoor. Vlak voordat ik vrij kwam, kreeg ik alsnog een duidelijk geantedateerde en afgestemde verklaring van de aanhoudingseenheid in handen waarin wordt gesteld dat ik zou zijn opgepakt wegens belediging van een agent. Mijn dagvaarding werd snel nog even aangepast.
Aanname onbetrouwbaarheid
'Ik vernam vervolgens geruime tijd niets meer van deze zaak totdat ik op 6 juni 2012 een brief ontving van de politie waarin werd gesteld dat ze de toestemming voor mijn werk als beveiliger wilden intrekken op grond van een 'algemene aanname van onbetrouwbaarheid'. Als beveiliger heb je goedkeuring nodig van de politie in de vorm van een werkvergunning. Ik had op dat moment nog een blanco strafblad, maar de politie mag zich voor intrekking van werkvergunning van de wetgever ook baseren op zaken waar ik nooit voor vervolgd ben en gegevens van zowel de CIE (Criminele Inlichtingen Eenheid) als de RID (Regionale Inlichtingendienst. Mijn advocaat en ik gingen hiertegen in verweer en ondertussen kwamen de stukken voor mijn strafrechtzitting ook binnen.
'Tot onze verbazing troffen we in mijn dossier een 'dienstgeheim, na gebruik vernietigen' uitdraai aan van een soort Google-zoekopdracht van 11 juni 2012, uitgevoerd door een politieambtenaar in 27 verschillende databanken en volgsystemen. Het betrof niet alleen bestanden van bijvoorbeeld de gemeente en de RDW, maar ook allerlei interne politiesystemen. Al snel bleekt dat meerdere arrestanten van die 1 mei betoging zo'n uitdraai per ongeluk (?) in hun dossier hadden ontvangen, maar ik was de enige waarbij vermeld stond dat ik per 8 mei 2012 ben toegevoegd aan de 'doelgroepmonitoring Terreur, politie Amsterdam Amstelland' in het 'NL-VIP' bestand.
'Op 8 juli 2012 moest ik, samen met een aantal andere verdachten van de betoging, voor de politierechter verschijnen. Mijn advocaat en ik wilden natuurlijk allerlei getuigen horen, waaronder de stillen die me hebben aangehouden, maar ook de commissaris die verantwoordelijk is voor de mysterieuze doelgroepmonitoring. De politierechter schoof echter alles wat niet direct met de feiten waarvan ik werd beschuldigd van tafel onder het mom dat ik daar een klachtenprocedure over diende te voeren.
'Wél mocht ik wat agenten en getuigen laten horen over mijn aanhouding, waardoor mijn zaak niet inhoudelijk werd behandeld. De aanwezige rapporterende journalist van Het Parool miste helaas de potentiële scoop van hetgeen er besproken werd over het bestaan van geheime terreurverdachtenlijsten waar zonder democratische controle politiek activisten met blanco strafbladen op worden geplaatst door anonieme politiefunctionarissen. Mijn zaak werd terugverwezen naar de rechter-commissaris voor aanvullende verhoren en voor onbepaalde tijd aangehouden.
'Het leek er in de maanden die volgden op dat ze bij het OM hard hun best deden om mijn zaak te vergeten. Maar zolang de kwestie niet was afgerond en mijn werkvergunning nog steeds in gevaar was, bleef mijn advocaat hen verzoeken om het verhoor van onze getuigen in te plannen. Inmiddels had ik ook videobeelden als bewijsmateriaal in handen gekregen die mijn onschuld aantoonden. Als de verhoren dan eindelijk in maart 2013 (bijna een jaar later) plaatsvinden, bleek dan ook dat de zaak van het OM nergens op rustte. Helaas konden ze de zaak formeel niet meer seponeren. Ik wacht tot op de dag van vandaag op de afronding van mijn zaak ter zitting.
Klachtenprocedure
'Ondertussen was ik natuurlijk wel begonnen aan een officiële klachtenprocedure. Op 18 juli 2013 diende ik een klacht in bij zowel de Nationale als de Amsterdamse politie en bij het landelijk parket. Omdat ik er rond deze tijd ook achter ben gekomen dat een onbekende geheime dienst geprobeerd heeft een oud-collega van mij als informant te werven, die was gevraagd om bij mijn huidige werkgever te gaan werken om mijn vertrouwen te winnen, diende ik tevens een klacht in bij het ministerie van Binnenlandse Zaken en de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen en Veiligheidsdiensten (CTIVD). Omdat ik inmiddels toch wel erg pisnijdig was geworden van de hele situatie, diende ik tenslotte ook een verzoek in tot inzage van mijn volledige politie- en AIVD dossiers.
'Wat volgde was een ellenlange correspondentie, veel afwijzingen, nieuwe vragen, kastjes en muren. Het Landelijk Parket schreef dat ze ter goeder trouw hadden gehandeld, de Nationale Politie schoof alles af naar regiokorps Amsterdam-Amstelland, het ministerie van Binnenlandse Zaken wees mijn klacht af en stuurde me door naar de CTIVD, de instantie die me even daarvoor had laten weten mijn klacht af te hebben gewezen omdat de minister nog bezig zou zijn met de zaak. Uiteindelijk kreeg ik een deel van mijn AIVD-dossier thuisgestuurd. Over de informant die men heeft proberen te werven werd ontkennend gecommuniceerd, laat staan dat iemand mij heeft gemeld of dat was gebaseerd op mijn plotselinge status van 'terrorist'.
'Wie mij op als terrorist heeft aangemerkt, op welke gronden, hoe ik weer van dat label af kom, wie inzage heeft in die doelgroep monitoring, wat voor gevolgen het voor mij heeft; ik kreeg pagina’s antwoorden toegestuurd maar allemaal nietszeggend. November 2013 mocht ik langs komen bij de CTIVD, maar kreeg daar geen enkel officieel antwoord. Wel moest ik uitgebreid mijn verhaal toelichten. Tussen de regels door werd me echter duidelijk dat de informant waarschijnlijk door de Amsterdamse politie was geworven.
'Langzaam maar zeker kon ik zo wel een aantal zaken, samen met Buro Jansen & Janssen, bij elkaar puzzelen. De doelgroepmonitoring blijkt een project te zijn van politiekorps Amsterdam-Amstelland. NL-VIP staat voor 'verwijs index personen' en betreft het volgsysteem waar je ook wordt geregistreerd als junkie-veelpleger, hooligan of outlaw lid van een motorclub. Iedere keer dat je met de politie in aanraking komt, op welke manier dan ook (niet alleen als verdachte maar ook als slachtoffer, getuige of bij zaken als vergunningen) wordt deze feiten gekoppeld en samengebracht.
'Het lijkt erop dat instanties als OM, CTIVD en het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) geen enkel toezicht houden op deze databanken/bestanden. Het is onduidelijk welk persoon, om welke reden(en) door welke ambtenaar wordt ingezet en of, hoe en wanneer je er weer uit de databanken verwijderd wordt of niet. En behalve politiefunctionarissen (en dan niet alleen de recherche en RID/CIE maar ook de wijkagent) zouden ook zogenoemde ketenpartners als het OM, maar ook de psychische hulpverlening, theoretisch inzicht kunnen krijgen in de doelgroepmonitoring. Tenminste, bij de verslaafde veelplegers is dat zeker het geval.
Monitoring links activisme
'Naar aanleiding van mijn klachten ontving ik op 4 december 2013 een brief van de politie Amsterdam dat ik de bewuste uitdraai nooit had mogen ontvangen en dat ik daarmee dus ook geen weet zou mogen hebben van mijn opname in dit terreurregister, aangezien ze je daar niet over hoeven te informeren. Wel werd mij medegedeeld dat dankzij mijn klacht (over iets wat ik dus niet mocht weten) ze inmiddels besloten hadden dat ik per abuis opgenomen ben in de doelgroep monitoring 'terreur' en dat ze een nieuwe doelgroep monitoring 'links activisme' hadden aangemaakt waarin mijn gegevens zijn ondergebracht. Of er sprake is geweest van een informant lieten ze niets los. Wel benadrukte de politie dat ze vanwege hun taken op het gebied van de bescherming van de openbare orde het recht hebben om informanten te werven en te runnen.
'Ik stelde hierop natuurlijk direct een nieuwe klacht op waarin ik aangaf te willen weten welke grond de politie het recht geeft om bestanden over linkse activisten aan te leggen en waarom dergelijke zware middelen (opname in een databank terreur en het werven en runnen van informanten) zouden mogen worden ingezet tegen een persoon met een blanco strafblad, die al jaren in alle openbaarheid optreedt als perswoordvoerder en contactpersoon voor de politie rondom demonstraties en die bij een daarvan bewijsbaar onrechtmatig werd aangehouden.
'Uiteindelijk werd deze kwestie in juni 2014 afgekapt met een brief van de politie waarin wordt vermeld dat ze mij nu ook uit de doelgroep monitoring 'links activisme' hebben verwijderd en ik dus niet langer belanghebbende ben. Echter alle mensen wiens gegevens er nog wel instaan, worden hier dus echter nooit over geïnformeerd (tenzij per ongeluk zoals in mijn geval). Vanwege die onbekendheid is niemand in staat om zich hiertegen te verweren. Aangezien het duidelijk is dat er ook niemand toezicht houdt op deze informatie vergaring en labeling, kan het zomaar zijn dat iedereen, ook u, in zo’n databank vermeld wordt.
'Inmiddels is het november 2014 en wacht ik nog steeds op afronding van mijn rechtszaak, hangt mij nog steeds een intrekking van mijn werkvergunning boven het hoofd en heb ik ordners vol met brieven, dossiers, klachten, halve antwoorden en afwijzingen in bezit. Ik heb wel echter heel wat kleine snippers informatie bij elkaar gesprokkeld over deze doelgroepmonitoring en vergelijkbare systemen, waar ik samen met Buro Jansen & Janssen verder in wil duiken.
http://www.burojansen.nl/artikelen_item.php?id=540
Doelgroep monitoring: Politiek protest
Buro Jansen & Janssen
Onder het mom van 'veiligheid van de staat' roept de politie, naar Amerikaans voorbeeld, steeds meer databanken in het leven. Gegevens over personen die politiek activisme bedrijven komen er eveneens in voor. We hebben de AIVD niet langer nodig.
In Nederland en een groot deel van de ‘westerse’ wereld is het een gewoonte om mensen die politiek actief zijn in de gaten te houden. Meestal gaat het om afwijkende opinies, zoals in het verleden ten aanzien van het communisme, vrouwenrechten, bewapening etc. In Nederland wordt dit stalken door de overheid meestal gedaan door de inlichtingendiensten en met name de AIVD.
In andere landen zoals de VS speelt de politie (FBI) een belangrijke rol bij deze constante overheidsobservatie. De FBI legde bijvoorbeeld databanken aan van mensen die protesteerden tegen de Amerikaanse betrokkenheid bij de bezetting van Irak, maar ook recentelijk rond Occupy. Argument is altijd de zogenoemde ‘veiligheid van de staat.’ Mensen die protesteren tegen overheidsoptreden zouden een ‘gevaar zijn voor de nationale veiligheid.’
Databanken
In Nederland rukt het Amerikaanse model in toenemende mate op. De politie verzamelt zelf steeds meer over politiek actieve burgers. Dit gebeurde in het verleden al door de lokale tak van de inlichtingendiensten (PID/RID), maar de politie lijkt zich zelf steeds meer een eigen informatiepositie te willen verwerven. Daar waar in het verleden de scheiding tussen opsporings- en inlichtingentaken het uitgangspunt was met betrekking tot de taken van politie en geheime diensten, lijkt die scheiding in het nieuwe tijdperk langzaam te verdwijnen.
In principe heeft de politie die informatiepositie natuurlijk al via de lokale ‘inlichtingendienst mensen’ van de RID. De ervaring met inlichtingen, geruchten, vage aanwijzingen, het runnen van informanten, infiltranten en ander ’soft’ politiewerk gebeurt al via de CIE (Criminele Inlichtingen Eenheden) en de RID die in het kader van de openbare orde inlichtingen verzamelt.
Die laatst genoemde inlichtingen, verzameld in het kader van de openbare orde, werden al gebruikt voor het in kaart brengen van voetbalsupporters, maar ook bijvoorbeeld voor leden van jeugdgroepen, drugsgebruikers, dak- en thuislozen, veelplegers, hangjongeren en motorclubs, recentelijk meer in beeld gekomen.
Databanken zijn steeds eenvoudiger aan te leggen door een verdergaande digitalisering van de politiedata. Een eenvoudig vinkje kan een persoon onderbrengen bij een groep. In 2006 beschrijft een journaliste van NRC Handelsblad in het artikel ‘Hangjongeren op politiefoto’ hoe kinderlijk eenvoudig zo’n databank wordt aangelegd. 'De wijkagenten maken een foto ‘als jongeren tot een groep behoren, die voor overlast zorgt’, zegt Dineke Mekel. De jongens hebben niet altijd strafbare feiten gepleegd. De politie Zuid-Holland Zuid slaat foto, naam en adresgegevens van hinderlijke hanggroepjongeren op in een database.'
GBA en andere standaard politiegegevens zijn al voorhanden en in een handomdraai heb je een databank, register, database of hoe je het ook noemt, aangelegd. De scheiding tussen verdachte van een strafbaar feit of gewoon rondhangen is in het voorbeeld van de politie Zuid-Holland al verdwenen. Bij voetbalsupporters is dat ook reeds het geval. Deze ontwikkeling is ook versneld door de verruiming van artikel 141 Strafrecht waardoor mensen in groepsverband kunnen worden vervolgd. Daarvoor is data nodig en die is afkomstig van registers of databanken, eerst zonder verdenking, later met verdenking.
Ongeregeldheden of de kans daarop worden vaak gebruikt als argument om databanken aan te leggen. In hetzelfde NRC artikel wordt het volgende hierover gezegd: 'Met de inventarisatie kan de politie jeugdgroepen gerichter aanpakken en zo de openbare orde handhaven.' Het woord strafbaar feit, crimineel handelen of enige ‘wanordelijkheid’ komt niet meer bij de oorspronkelijke reden voor het aanleggen voor.
Politieke politie
In principe is er sprake van een strikte scheiding tussen mensen die politiek buitenparlementair actief zijn en de categorieën hangjongeren, voetbalsupporters en andere groepen. Het in de gaten houden van politiek actieve mensen zou het hart van de rechtsstaat aantasten, want per slot van rekening moet iedereen in een ‘democratische rechtsstaat’ zijn politieke activiteiten kunnen uitvoeren.
Om die politiek actieve mensen tóch in de gaten te houden, omdat zij mogelijk een gevaar zouden kunnen vormen, werden inlichtingendiensten opgetuigd. Zij mogen tegenwoordig informatie over deze mensen verzamelen, maar hebben geen opsporingsbevoegdheden en mogen geen opdracht geven tot aanhouding. Pas als er een kans is op mogelijke strafbare feiten dienen betreffende diensten het Openbaar Ministerie en politie in te lichten die dan tot opsporing over gaan. De scheiding tussen opsporing en inlichtingendiensten is al langere tijd langzaam aan het kantelen door het toelaten van AIVD-bewijs in rechtszaken. Aan de andere kant gaat de ontwikkeling van een ‘politieke politie’ echter veel sneller.
Ontwikkelingen ten aanzien van de politisering van politie gebeuren zowel internationaal als nationaal. Naar aanleiding van onderzoek van inlichtingenoperaties naar mensen die protesteren tegen de G8-top in Heiligendamm in 2007, kwam een lijst van demonstranten boven tafel die door Nederlandse politie aan hun Duitse collega's was overhandigd voorafgaande de G8-top. Het betrof een lijst van ruim honderd personen die eerder waren aangehouden bij een fietsdemonstratie in Utrecht. Deze arrestantenlijst werd aan een Duitse liaison officier (een agent van de Duitse politie actief in Nederland) overhandigd. Met deze lijst konden Nederlanders Duitse grens worden tegengehouden.
Naar aanleiding van dit G8 Heiligendamm onderzoek kwam een databank boven drijven, genaamd ISTER, Islamitisch Terrorisme. Politieberichten, zogenoemde situatierapportages over protesten van mensen tegen de G8-top, werden in de maanden voorafgaande de top voorzien van de code ISTER.
Buro Jansen & Janssen publiceerde in 2009 over ISTER het volgende: 'In een evaluatie van de Raad van Hoofdcommissarissen naar aanleiding van de G8-top in Duitsland schrijft de plaatsvervangend Korpschef van de regiopolitie Brabant Noord dat in 'ISTER melding wordt gemaakt van de betreffende G8.' De plaatsvervangende korpschef vraagt zich vervolgens af of 'te verwachten is dat gewelddadige demonstraties te linken aan de terreur van ISTER. In de praktijk blijkt dat alle onderwerpen in de situatierapportage ISTER wordt gepompt.'
De korpschef lijkt daar ook zijn bedenkingen bij te hebben. 'Maak in dit soort situaties een afzonderlijk inwinplan met of zonder strategie, maar scheidt in elk geval olifanten van muggen', zo luidt het antwoord op de eerste vraag van de evaluatie. De olifanten komen later nog terug als de korpschef antwoordt dat operationele informatie belangrijk is maar hij vindt dat 'de scheet van de olifant niet onder ISTER' moet worden gebracht.
Politie op pad AIVD
Het onderbrengen van mensen die protesteren tegen de politieke elite van de G8 in een kaartenbak van islamitisch terrorisme, is dat zo vreemd? Vanuit het perspectief van een demonstrant is dat zeker vreemd, die wordt per slot van rekening bestempeld als terrorist. Vanuit het perspectief van de staat zal het één pot nat zijn. Je hebt een kaartenbak voor hangjongeren, motorrijders, drugsgebruikers en waarom dan niet van personen die protesteren. Dat is misschien een diverse groep, maar dat zijn de andere categorieën ook dus wordt de database ISTER genoemd, naar de voor de staat belangrijkste groep mensen die in de gaten worden gehouden, de radicale moslimjongeren. ISTER als databank sluit naadloos aan op het project ideologische misdaad en de doelgroep monitoring van buitenparlementair protest.
In 2010, een jaar na de ontdekking van ISTER, publiceerde Buro Jansen & Janssen over Ideologische misdaad. 'Bij de publicatie van het Criminaliteitsbeeld 2005 (CBA) verscheen het deelrapport Ideologisch Gemotiveerde Criminaliteit. De redenering van de medewerkers van de DNR zal zijn geweest dat als de inlichtingendiensten de informatie van de politie opzuigen en slechts uitspugen in ambtsberichten en kant en klare analytische rapporten als ‘van Dawa tot Jihad’, zij op basis van hun eigen operaties analyses moeten gaan schrijven en bronnen aanboren.' Oftewel, de politie kan ook zelf besluiten op te treden als inlichtingenorganisatie. Zeker met de mensen die nu naar Syrië reizen in het achterhoofd en het feit dat de AIVD de boel niet meer aankan, is het voorstelbaar dat de politie zich steeds meer op het pad van de geheime dienst begeeft.
Tien jaar geleden werd die ideologische misdaad ook al direct aan terrorisme gekoppeld. 'In het hoofdstuk over de financiering gaat het alleen maar over terrorisme. Het woord ideologische misdaad is volledig op de achtergrond geraakt. ‘Terrorismefinanciering is vanwege de verwevenheid van terroristische netwerken met nagenoeg alle vormen van geld genererende criminaliteit meer een container begrip dan een zelfstandige criminaliteitsvorm’, is te lezen bij de financieringsbronnen. De bronnen die worden opgenoemd zijn onder andere ‘goede doelen organisaties, sponsoring en horeca’. De voorbeelden van organisaties en politieke partijen uit de voorgaande hoofdstukken worden in een keer op een hoop gegooid met terrorisme, opnieuw zonder dat er enig bewijsmateriaal wordt aangevoerd.'
Zo komt een activist voor een betere wereld via de ideologische wereld in de ISTER-database terecht, iets dat in 2013 duidelijk werd in de persoon van 'Jonas' die gearresteerd werd bij een poging om te gaan demonstreren. (zie het artikel 'Linkse activist krijgt van politie stempel 'terrorist' in deze nieuwsbrief) Jonas kreeg na opvraag een document onder ogen waarop wordt vermeld 'doelgroep monitoring … Politie Amsterdam-Amstelland (RPAA) (Terreur, vanaf 08-05-2012).' Misschien bestaat ISTER nog wel degelijk, maar is er een algemene aanduiding 'terreur' aan toegevoegd voor personen die gearresteerd worden bij demonstraties.
Schimmenspel
De uitleg van de politie bij deze doelgroep monitoring, werpt nieuw licht op de vermenging van databanken. In ‘Inrichting Regionale Informatie Organisaties Politiekorpsen’ uit mei 2011 wordt beschreven hoe CIE en RID ofwel deel uitmaken van de ‘informatieorganisatie’ of daar beiden aan leveren en van aftappen. Hoewel het (voor)onderzoek nog uit het tijdperk van de politieregio’s stamt, kun je concluderen dat de scheiding van de informatie van de inlichtingen eenheden van de politie al beslecht is.
Nu zou je kunnen stellen dat Jonas ooit is veroordeeld als een terrorist, vrij man is en vervolgens werd toegevoegd aan de kaartenbak ‘terreur’. Dit is echter niet mogelijk aangezien hij zeven dagen na zijn aanhouding na aanvang van een demonstratie werd toegevoegd aan de doelgroep monitoring terreur. Jonas is dus als demonstrant ingedeeld onder terroristen.
Wat volgde in de correspondentie van Jonas en de antwoorden op informatieverzoeken is een schimmenspel, zoals inlichtingendiensten ook altijd communiceren. Op 29 november/ 4 december 2013 kreeg Jonas te horen dat hij niet was ingedeeld in de doelgroep monitoring terreur maar in de registratie NL-VIP, waar echter de doelgroep monitoring terreur deel van uitmaakt. De politie schrijft dat 'VIP staat voor Verwijs Index Personen. Deze registratie is overgegaan in de wellicht meer bekende Strafrechtketendatabank (SKDB).'
Op de website van het ministerie van Veiligheid en Justitie staat te lezen dat in dit register 'de administratieve gegevens worden aangevuld met gegevens over hoe de identificatie heeft plaatsgevonden, zoals documentgegevens. Verder zijn foto’s en aliassen te raadplegen en worden in de loop der tijd ('carrière') meerdere frontale foto’s opgeslagen van de justitiabele. De Matching Autoriteit bepaalt de juistheid van de administratieve persoonsgegevens.'
VIP is inmiddels overgegaan in SKDB (Strafrechtsketendatabank), maar dat is van minder belang. In antwoord op vragen van Jonas stelt de politie dat over hem 'in het kader van doelgroep monitoring gegevens worden verwerkt in het kader van informatieverzameling omtrent links activisme.' Links activisme is in het register van de politie gelijkgesteld aan terreur.
De politie bevestigt dat 'bepaalde doelgroepen binnen de politie 'gemonitord' worden, wat inhoudt dat er een signaal wordt afgegeven indien er een politiecontact met een betrokkene heeft plaatsgevonden.' De politie geeft in de brief van november/december 2013 aan dat het woord terreur is aangepast en dat er 'dat een doelgroep zal worden aangemaakt die wél de lading dekt en verwijst naar links activisme.'
Bug
Jonas moet blij zijn dat er een nieuwe databank wordt opgetuigd die de lading meer zou dekken. Of dat ook echt gaat gebeuren is twijfelachtig gezien de geschiedenis met ISTER. De politie verwijst daar ook nog naar, omdat het zou gaan om een ‘bug’. 'Desondanks moet ik u helaas laten weten dat sprake is van een zogeheten 'bug' in het systeem waarmee verschillende registers tegelijk geraadpleegd kunnen worden (Integrale Bevraging). Daardoor blijven historische koppelingen met doelgroepen in stand en worden deze getoond alsof de koppeling nog actueel is.'
Er is sprake van een ‘bug’, oftewel een ICT probleem bij de politie. Dat is wel duidelijk, maar deze ‘bug’ is wel bijzonder want als een soort jackpot komt Jonas uit de registers als terrorist gerold. Dat zou gebaseerd zijn op historische gegevens, Jonas kreeg in 2012 het stempel terrorist en door de ‘bug’ is hij nog steeds terrorist. Toch is dat vreemd want bij terreur wordt 8 mei 2012 vermeld en niet 1 mei 2012, de dag van zijn aanhouding. Daarnaast lijkt die ‘bug’ weer geen ‘bug’ want hoewel Jonas geen terrorist is, is hij wel een linkse activist of een beschrijving die de lading zou dekken.
Enige vertwijfeling blijft bij Jonas achter na het lezen van de brief. Door een ‘bug’ in het politiesysteem werd hij plots gebrandmerkt als zijnde terrorist. Maar niet alleen hij wordt door de politie in de gaten gehouden om zijn politieke motieven. Jonas is een ‘linkse activist’ en staat als zodanig in de politiesystemen vermeld.
De briefwisseling met de politie gaat voort in 2014. Op 19 juni 2014 kreeg Jonas een tweede schrijven van de politie Amsterdam in handen. 'De gegevens die in de voormalige Basisvoorziening Opsporing (BVO), tegenwoordig in het systeem Summ-IT, zijn opgenomen in verband met links-activisme worden verwerkt op grand van art. 9 van de Wpg. Het gaat daarbij om de gerichte verwerking van politiegegevens in verband met de handhaving van de rechtsorde in een bepaald geval. In dit geval is het doel van de gegevensverwerking, zoals u reeds is meegedeeld, de informatievoorziening rond links activisme.'
Deze brief is een verduidelijking van de eerdere brief, en daarnaast wilde Jonas ook zijn politiedossier inzien. Opmerkelijk is de opmerking over de verwerking van de gegevens rond de rechtsorde. Nu is rechtsorde een rekbaar begrip, maar in de Wet Politiegegevens is onderscheid gemaakt tussen informatieverwerking in het kader van normale politietaken (artikel 8) en rechtsorde. Dit heeft meer te maken met de taken van vooral de RID’s die gericht zijn op de ‘democratische rechtsorde’, vandaar ook terreur op links-activisme.
De politie schrijft: 'U kunt daarbij denken aan gegevens over aanhoudingen in verband met het niet voldoen aan een bevel of vordering bij kraakacties of demonstraties.' Een aanhouding bij een demonstratie is een rechtsorde zaak en daarom terreur, of links-activisme, of in ieder geval een databank politiek activisme.
De registers of databanken van de politie worden dus gebruikt zowel in het kader van ‘normale politietaken’ als abnormale rechtsorde taken. In dat kader is Jonas naar aanleiding van deelname aan een demonstratie in het register terreur terecht gekomen, dat een ‘bug’ zou zijn en daarom vervolgens in een databank links-activisme werd ondergebracht.
Deel web ontrafeld
Of de lucht nu is geklaard voor Jonas blijft onduidelijk. De politie schrijft dat hij 'op geen enkele wijze in verband wordt gebracht met politiek-extremisme dat (potentieel) de staatsveiligheid zou raken.' Toch werd hij ingedeeld onder 'terreur' en is er naar aanleiding van zijn klacht een bak met links-activisme aangemaakt.
Wat dat laatste inhoudt verduidelijkt de politie op 16 juli 2014. Eind 2013 is in alle haast een kaartenbak links-activisme aangelegd. Jonas zit daar in: 'Het gaat om een registratie waarbij op grond van artikel 9 van de Wpg informatie wordt verzameld over links activisme.' Artikel 9 is rechtsorde, RID eigenlijk, maar die stukken krijgt hij niet. Volgens de politie gaat het om demonstraties en kraakacties, maar in die links-activisme bak bevindt zich tevens 'informatie uit verstrekkingsrapporten van de RID.'
Aan het einde van de rit heeft Jonas slechts een deel van het web ontrafeld. Er is sprake van doelgroep monitoring en die werkt met bestanden als terreur, links activisme en andere categorieën. De informatie die over hem is verzameld is afkomstig uit normale politie handelingen, lees bekeuring voor door rood licht wandelen, en abnormale rechtsordelijke, lees regionale inlichtingendiensten handelingen.
Waarom Jonas is opgenomen in een databank wordt niet duidelijk, ook niet wat dat betekent. Als onderdeel van die kaartenbak is hij echter wel onderwerp van onderzoek want er is een 'rechercheonderdeel dat met links activisme is belast.' Dit recherche onderdeel doet aan 'analyse en waardering van informatie', ook informatie over Jonas dus.
Zo belandt Jonas in het criminaliteitsbeeld ideologische misdaad en waarschijnlijk ook in de grotere kaartenbak ISTER, islamitisch terrorisme. De cirkel is rond. Je doet mee aan een demonstratie, een handeling die staat vermeld in de criminaliteitsbeeld analyse ideologische misdaad. Je wordt aangehouden. Je belandt in een terreur databank die toch maar links-activisme wordt genoemd, want demonstranten meteen bestempelen als terroristen gaat misschien wat ver. Naar jou wordt onderzoek gedaan door het rechercheonderdeel links-activisme. De politie is al lang verworden tot een inlichtingendienst naar Amerikaans model.
verder lezen
een bloemlezing uit de dossiers van "Jonas"; http://www.burojansen.nl/artikelen_item.php?id=541
stuk over oa ISTER ; http://www.burojansen.nl/artikelen_item.php?id=543
volledige nieuwsbrief/thema nummer "het terroriseren van politiek protest;
http://www.burojansen.nl/nieuwsbrief_item.php?id=47
en hier ook in pdf formaat;
http://respubca.home.xs4all.nl/pdf/Observantnummer6630maart2015.pdf