IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Wanneer: 29/09/2014 - 22:21

Het onverwachte resultaat van het proberen op bezoek te komen voor een periode van 85 dagen bij je vriend : Ruim 3 weken detentie, terugkeer naar waar je vandaan kwam en een inreisverbod voor Europa voor de periode van twee jaar.

Geschiedenis van F. sinds zaterdag 6 september, toen hij arriveerde op Schiphol, Amsterdam.

zaterdag 6 september 2014:
Mijn vriend F. landt op Schiphol, even voor 7 uur 's ochtends, en wordt om onduidelijke redenen bij de paspoortcontrole er uit gehaald en meegenomen naar het kantoor van de marechaussee en daar ondervraagd over zijn reden om naar Nederland te komen. F. is een zwarte homoseksuele man met Amerikaanse nationaliteit.Ik ben begin 2013 en begin 2014 bij F. wezen logeren in Sydney, voor telkens een periode van 3 maanden.
F. is enkele jaren geleden op de "signaleringslijst" geplaatst, met als reden "ontrekking aan toezicht". Dit betekent dat je de Shengen-landen niet in mag. Sinds mei 2012 is hij van deze lijst afgehaald. Sindsdien is hij in najaar 2012 een keer voor 89 dagen op bezoek bij mij geweest, zonder problemen.
F. kwam op 6 september 2014 met een vlucht vanuit Sydney via Abu Dhabi naar Amsterdam en ik zou hem om 7 uur 's ochtends ophalen van het vliegveld. Hij kwam om mij te bezoeken en ook om te vieren dat we elkaar 10 jaar geleden ontmoet hebben (op 20 sepember 2004). Hij heeft een retourticket. Na een tijd gewacht te hebben word ik opgeroepen mij te melden bij de informatiebalie. Ik word daar opgehaald door een marechaussee. Mij wordt gevraagd of F. een vriend van mij is, ik zeg ja. Vervolgens word gevraagd of het iets meer is dan vriendschap, waarop ik vraag waarom hij dat wil weten. Hij stelt hier de vragen, ik moet antwoorden. Ik zeg dat we inderdaad een relatie hebben. Marechaussee vraagt wat F. doet, ik zeg dat hij aan een boek schrijft en poezie. Hij vraagt wat voor werk ik doe, ik zeg dat ik vrachtwagenchauffeur ben. Hij vraagt of ik garant voor hem wil staan omdat hij niet genoeg geld bij zich heeft, ik zeg ja, maar ik blijk te weinig te verdienen daarvoor, zo'n 1400 per maand, het moet 1800 zijn volgens de marechaussee. Ook heeft F. in het verleden op de signaleringslijst gestaan en is toen wel bijna een jaar te lang gebleven, wat toch wel veel te lang is, volgens de marechaussee. Ik probeer hem uit te leggen dat dat maar een verhaal is, omdat alleen naar de stempels is gekeken en dat hij niet altijd bij vertrek uit Europa een stempel krijgt.
De marechaussee zegt dat mijn verhaal niet klopt met zijn verhaal en dat hij wel heel veel heeft gelogen en dat hij daarom met zijn chef moet overleggen of hij F. wel toe kan laten. Marechaussee gaat weg, even later komt een chef praten met de andere marechaussees en ondertussen met een scheef oog mij opnemen. Ik, nerveus en een beetje kwaad, maak waarschijnlijk een belabberde indruk. Chef gaat weg, na 5 minuten komt marechaussee terug met negatieve beslissing. F. is geweigerd in Nederland. De Marechaussee doet mij uitgeleide naar de ontvangsthal. Ik kondig aan een advocaat in de armen te nemen.
Ik heb contact met een advocaat en 's middags ook een gesprek met hem. Hij praat over een spoedprocedure tegen de staat. F. weet inmiddels dat ik contact heb met een advocaat en weigert te vertrekken als men hem zaterdagmiddag op een vlieguig terug naat Sydney wil zetten. Hij zegt de weigering te willen aanvechten.

zaterdag 6 september t/m dinsdag 9 september 2014:
F. wordt aan zijn lot overgelaten tot dinsdagmiddag 12 uur, de zogenaamde loungemaatregel. Als hij zegt dat hij eten wil, zegt men: Moet je maar geld bij je hebben. Hij krijgt gedurende ruim 3 dagen niets te eten of te drinken. Met het cashgeld dat hij bij zich heeft, zo'n 80 euro, probeert hij wat eten te kopen, maar dat kan alleen als hij zijn vliegtuigticket laat scannen. Zijn paspoort, zijn ticket en zijn Australische visa-papieren zijn hem afgenomen. Dus 3 dagen zonder eten. Wel kan hij nog via een ticket van iemand anders, die hij cash betaalt, een broodje kopen. Verder geen eten gedurende ruim 3 dagen. Wel water uit de toiletruimtes.

dinsdag 9 september 2014:
Na nog een keer wordt geprobeerd F. op het vliegtuig te zetten, dit keer wordt zijn naam afgeroepen en hem wordt gevraagd naar het vliegtuig te gaan voor vertrek. 's Middags om 12 uur wordt hij meegenomen naar het marechausseekantoor en uiteindelijk overgebracht naar het Detentiecentrum Schiphol.
Daar krijgt hij een cel voor zichzelf, een bed en eindelijk eten. Hij is behoorlijk uitgeput. Gedurende de ruim 3 dagen op Schiphol heeft hij ook weinig geslapen.

woensdag 10 september:
F. komt wat bij.

donderdag 11 september:
Ik ga bij F. op bezoek en laat wat geld voor hem achter, zodat hij beltegoed kan kopen om mij te bellen. En een trui, hij heeft het koud. Er word bekend dat er een kort geding tegen de staat is op maandag 15 september om 11.20 bij de rechtbank in Haarlem.

vrijdag 12 september:
Terwijl ik om 's ochtends 8 uur met hem aan de telefoon ben, wordt F. opgehaald voor naar buiten het detentiecentrum. Ik, ongerust, stuur een sms naar de advocaat of ze hem toch niet alsnog kunnen uitzetten. De advocaat sms-t terug dat dat niet kan, waarschijnlijk nog een gesprek met de dienst terugkeer en vertrek, standaard procedure. Om 9 uur krijg ik een telefoontje van F. dat hij weer op Schiphol zit en dat ze hem op een vlucht willen zetten. Als hij zegt dat hij maandag een rechtzitting heeft, zegt de marechaussee dat ze niets afweten van de zaak, en dat ze alleen maar bevelen opvolgen. Hij weet vervolgens de advocaat te bereiken. De vlucht had tevoren moeten zijn aangemeld bij de advocaat en het gebeurt voor kantooruren. Dit had hij nog nooit meegemaakt. Op advies van de advocaat vraagt F. meteen asiel aan (rond 9.30 uur), de vlucht wordt gecancelled en hij wordt weer terug gebracht naar het detentiecentrum, dit keer op een andere afdeling, omdat hij asiel heeft aangevraagd.

Gedurende de hele eerste week wordt met aangedragen stukken geprobeerd de IND ervan te overtuigen dat de twee redenen om hem te weigeren niet meer bestaan. Eerste reden is onduidelijkheid over zijn komst. Tweede reden is te weinig geld.
- Een aantal "liefdes-emails" van door de jaren heen.
- De beslissing van de IND uit mei 2012 hem van de signaleringslijst af te halen.
- Een foto met mijn banksaldo van die dag van ruim 3800 euro (ik heb geen internetbankieren).
- Tickets van mij uit begin 2013 en begin 2014 waaruit blijkt dat ik hem in Australie heb bezocht.
- Het retourticket van F., waaruit blijkt dat hij van plan is 85 dagen te blijven.
- De tickets van F. uit najaar 2012, waaruit blijkt dat hij toen 89 dagen is gebleven, dit was na opheffing van zijn signalering.
- Een aantal recente facturen, waaruit blijkt dat ik inkomsten heb. Een uitreksel van de KvK en VAR verklaringen van mijn bedrijf, ik ben zzp-er.
- Een aantal fotoos van ons samen door de jaren heen en een korte verklaring over de geschiedenis van onze relatie.
- Een door mij op het advocatenkantoor getekende verklaring, dat ik garant voor hem wil staan.
- Bankrekeningafschriften van F.'s bank uit Amerika, waaruit blijkt dat hij ruim 1000 dollar per maand uitkering ontvangt.
De IND ziet geen reden tot opheffing van de weigering.
- Op de zitting: mijn laatste giroafschrift van 5 september (saldo 1600 euro) + ruim 3000 euro cash + bewijs dat dat bedrag van mijn rekening komt.

maandag 15 september :
De rechtzitting, 11.20 uur bij de rechtbank in Haarlem, betreffende bewaring en toegangsweigering. De rechter (mr. N.O.P. Roché) vraagt een aantal malen aan de IND of de aangedragen bewijzen van financien niet voldoende zijn. IND volhardt. Cash is geen bewijs, kan geleend zijn. Reden voor komst naar Nederland onduidelijk, financiele situatie ontoereikend. Rechter lijkt geschokt als blijkt dat F. al eens op de signaleringslijst heeft gestaan, ook al is dat jaren geleden. IND voegt vestigingsgevaar toe als reden, vanwege het hebben van een relatie. IND beweert dat F. kennelijk niet voor kort verblijf komt, omdat hij asiel heeft aangevraagd. Dit laatste legt de rechter naast zich neer. Wel wordt gevraagd door de rechter aan mij om een officiele garantverklaring (alleen nodig voor visumplichtige buitenlanders) en inkomstenbelastingopgave van 2013, waarover ik zeg dat ik die nog niet heb ingediend. Er wordt gevraagd naar mijn financiele situatie. Ik ben zzp-er.
Op de zitting blijk dat het arrestatiebevel van 6 september nog niet is ondertekend. Aan de IND word gevraagd alsnog een getekende versie te produceren. Advocaat zegt dat het door ons aangedragene voldoende moet zijn om de weigering op te heffen.De rechter zal binnen een week uitspraak doen.

dinsdag 16 september :
Ik teken een officiele garantverklaring, en deze wordt doorgestuurd naar de IND en de rechtbank.
vrijdag 19 september :
Er word aan de advocaat een verzoek gestuurd of hij het goed vind dat F. de medische check overslaat, zodat hij naar een AZC gebracht kan worden. Advocaat weigert. 's Middags krijgt hij zijn medische check (veel te laat !) en om 3 uur eerste interview met de IND over zijn asielaanvraag. Hierin wordt o.a. de identiteit van de aanvrager vastgesteld en de route waarlangs hij naar nederland is gekomen.

zaterdag 20 september :
Advocaat komt langs bij F.en stelt voor om de IND te laten weten dat we er over denken het asielverzoek in te trekken. F.weigert het asielverzoek in te trekken, omdat ze hem dan weer meteen uit kunnen zetten. Ik bezoek hem in het detentiecentrum om te vieren dat we elkaar 10 jaar kennen. Zondag zal een 2e gesprek met de IND plaatsvinden over zijn asielverzoek.

zondag 21 september :
Tweede gesprek met de IND over de asielaanvraag. Hierbij worden de redenen van zijn asielaanvraag bekeken. F. verklaart eerlijk dat hij alleen bij zijn vriend op bezoek wil komen en dat dat zijn asielverzoek, na overleg met zijn advocaat, de enige mogelijkheid was om te voorkomen dat hij op vrijdag 12 september zou worden uitgezet.

maandag 22 september :
Negatieve uitspraak van de rechtbank. Redenen: Nog steeds onduidelijkheid over de reden van Barry's komst en niet genoeg bewijzen van dat er genoeg geld is, dat terwijl F. een amerikaanse uitkering heeft van ruim 1000 dollar per maand en ik voor het overige benodigde geld verantwoordelijk wil zijn. De advocaat snapt niet dat de rechter de geldnorm als harde eis stelt, terwijl dat voor de wet helemaal niet moet. Reden van zijn komst moge ook duidelijk zijn. We gaan in hoger beroep.

dinsdag 23 september :
Advocaat adviseert om het asielverzoek nu in te trekken. Er zou sprake kunnen zijn van een deal met de KMar als hij dit doet. F. weigert, omdat hij anders weer vogelvrij is. Het asielverzoek is nog steeds de enige garantie dat hij niet meteen op een vliegtuig word gezet. Vertrouwen in immigratie is niet meer zo hoog, zeker niet na wat er op vrijdag 12 september is gebeurt.

woensdag 24 september :
Advocaat zegt dat bij negatieve uitslag op het asielverzoek, de mogelijkheid bestaat dat F. voor 28 dagen in Nederland bij mij mag verblijven, de periode om in hoger beroep te gaan tegen een negatieve uitspraak en om aanvullende documenten te verzamelen. 's Avonds komt de voorlopige negatieve uitspraak (het voornemen). Dat het besluit op het asielverzoek negatief is, was te verwachten, immers ook was de asielaanvraag een noodgreep om illegale uitzetting voor de rechtziting te voorkomen. Bij het negatieve voornemen wordt gesteld dat F. onmiddelijk het land dient te verlaten en een inreisverbod voor Nederland (in de praktijk alle Shengen landen) krijgt opgelegd voor twee jaar. Dit omdat nog steeds de reden van zijn komst onduidelijk schijnt te zijn en er sprake zou zijn van vestigingsgevaar. Ook zou F. geen financiele middelen hebben en geen vaste woon- of verblijfplaats. (Dit alles is niet waar). F. zou ook misbruik hebben gemaakt van de asielprocedure.

donderdag 25 september :
De advocaat schrijft een zienswijze (een reactie op het voorlopige besluit over de asielaanvraag). F. trekt zijn asielverzoek in. Geprobeerd wordt of F. die avond nog op een vliegtuig terug kan naar Australie. Hij heeft het helemaal gehad en wil weg. Als de advocaat vraagt of de IND hem wil laten gaan weigeren ze. De advocaat zegt dat dit tegen het internationale recht is, maar daar trekt de IND zich niks van aan.
Er wordt geprobeerd het originele retourticket (de terugreis) om te zetten naar een vlucht voor vrijdagmorgen 11.20 uur. Dan blijkt dat de IND al de persoonlijke inlogcode een keer heeft gebruikt om het retourticket om te zetten naar een vlucht van vrijdag 12 september, de datum waarop geprobeerd was F. illegaal het land uit te zetten. Om de IND te overtuigen dat F. niet langer dan 3 maanden zou blijven (zijn ticket was voor 85 dagen) was in de eerste week de informatie omtrent het ticket doorgestuurd naar de IND, inclusief de persoonlijke inlogcode. De vlucht van 12 september was gecancelled vanwege het asielverzoek. Het lukt evengoed nog om een reservering te maken voor F. met het bestaande ticket op een vlucht voor vrijdagochtend 26 september. 's Avonds wordt nog gevraagd aan de DT&V (Dienst Terugkeer en Vertrek) of het ze gaat lukken om F. op die vlucht te zetten. Het antwoord is negatief en de reservering wordt gecancelled. F. krijgt te horen dat hij waarschijnlijk zaterdag terug naar Sydney wordt gestuurd. 's Avonds blijkt ook dat de IND bij het inreisverbod blijft en een onmiddelijk vertrek eist. De advocaat denkt dat ze de zienswijze niet eens hebben ingezien. De advocaat zegt dat we deze beslissing nog zullen aan vechten.

vrijdag 26 september :
DT&V (de dienst Terugkeer en Vertrek) vertelt dat de vlucht van zaterdag niet gaat lukken en dat het waarschijnlijk pas dinsdag 30 september zal worden voordat F. op een vliegtuig naar Sydney zal worden gezet.