IndyMedia - Vrij Media Centrum Nederland

Waar ging het mis?

‘Het is toch een droom dat je als kraker mee mag denken en gehoord wordt’

aldus een kraakster uit een van de Tabakspanden in het De Key Magazine in juni 2009
te downloaden via www.dekey.nl/fileadmin/com/pdf/brochures/Bewonersmagazinejuni.pdf

Deze Tabakbewoonster was zelfs gastredacteur van het glossy propagandablaadje. En wat wilden deze krakers samen met de Key realiseren? Een kunstgalerie ("artmarket") en jawel, een broedplaats.

Het was toentertijd erg gezellig tussen Key & krakers. Op uitnodiging van de woningcorporatie gingen de bewoners zelfs op bezoek naar Engeland om te zien hoe ze daar wekelijks een kunstmarkt in een parkeergarage houden. Wellicht was dat ook een idee voor hun pand?

Bewoonster Tabak: "Er zijn veel plannen geweest met de panden, maar telkens kwam er niets van terecht. Totdat De Key zich ontfermde over de panden. Vanaf het begin was de sfeer goed. Natuurlijk, er moest wel eerst gewerkt worden aan het creëren van een vertrouwensband en dat kostte tijd. Maar sinds het wederzijdse vertrouwen er is, zijn de ontwikkelingen in een stroomversnelling gekomen. Zo werden we door De Key uitgenodigd voor een studiereis naar Londen. Om eens te kijken naar panden die ook een dubbelfunctie hebben: doordeweeks een parkeergarage en op zondag een kunstmarkt. Dat concept blijkt daar heel goed te werken, dus misschien dat het hier ook gerealiseerd kan worden. Ons uiteindelijke doel is een ArtMall: een broedplaats voor kunstenaars, voorzien van
woonruimte, ateliers en studio’s."

De Key legt in hetzelfde artikel uit dat de renovatie van de jarenlang verwaarloosde panden betaald zou gaan worden uit de verkoop van woningen. De krakers hadden daar op dat moment geen problemen mee. Zij waren voornamelijk geinteresseerd in hoe ze hun galerie en broedplaats konden realiseren; hoe ze subsidie konden krijgen.

Woordvoerster De Key: "Een deel van de Tabakspanden zijn al meer dan 25 jaar gekraakt. Er wonen vooral kunstenaars. Wij streven ernaar om het plan van de bewoners te betrekken bij de renovatie. Vandaar dat we het idee van zo’n kunstmarkt een kans willen geven. Maar het is niet zeker of het ook gaat lukken. Dat is ook afhankelijk van de financiële haalbaarheid. De renovatie kost namelijk heel veel geld. Die kosten kunnen worden terugverdiend door de panden te verbouwen tot appartementen en winkelruimtes en vervolgens te verkopen. Stel dat we een deel van de panden gebruiken voor kunstuitingen, dan ontstaat een verschil tussen het bedrag dat nodig is om de renovatie te financieren, en de daadwerkelijke opbrengst. Dat verschil moet gecompenseerd worden. Daarom zijn De Key en de bewoners aan het kijken of dat verschil bekostigd kan worden met subsidies."

Nu het kunstplan waarschijnlijk bij gebrek aan subsidie is gestrand, schreeuwen de kunstenaars moord en brand:

"De bewoners gaan niet akkoord, omdat ze niet willen vertrekken voor louter dure koopwoningen met ondergrondse prive parkeergarages."

Het zou accurater zijn om te stellen dat de bewoners niet akkoord gaan omdat hun plan voor een broedplaats is gesneuveld. Maar hoe ateliers voor kunstenaars de veryupping van Amsterdam tegengaan in plaats van deze te bevorderen, blijft duister.