Nederlandse solidariteitsorganisatie Grassroots Projects heft zich op.
Wanneer: 07/08/2014 - 19:28
Voor vrijwilligers wordt het steeds moeilijker om geld voor projecten bij elkaar te krijgen. Daarnaast ondervinden ze steeds meer tegenwerking door regeringen in de landen waar ze actief zijn. Vandaar dat we tot de conclusie gekomen zijn dat het runnen van een stichting niet het meest effectief middel is om de ongelijkheid in de wereld te bestrijden.
Het begon zo mooi
In 2005 werd Grassroots Projects opgericht door een aantal anders-globalisten met als doel directe solidariteit in praktijk te brengen met onderdrukte gemeenschappen in vooral Latijns-Amerika. In Paradiso in Amsterdam hebben we onze organisatie mogen presenteren en de projecten die we op het oog hadden om mee samen te werken. Het was een flitsende start, want al snel konden we vele projecten in onder andere Mexico en Guatemala ondersteunen en konden we rekenen op een trouwe achterban van vrijwilligers, stagiaires en sympathisanten.
Een jaar later hebben we een succesvolle solidariteitsreis naar de zuidelijke deelstaten Chiapas en Oaxaca in Mexico georganiseerd. In Chiapas hebben we de Zapatistas bezocht en ook daadwerkelijk hulp geboden aan een waterproject in Morelia. In Oaxaca vond op dat moment een grote opstand van leraren en sympathisanten plaats. Tienduizenden mensen wisten maandenlang het historische centrum van de stad te bezetten om zo hun eisen (het aftreden van de toenmalige corrupte gouverneur) kracht bij te zetten. Op het gebied van onafhankelijke verslaglegging hebben we een belangrijke rol kunnen spelen. De deelnemers aan deze solidariteitsreis kwamen zowel uit Nederland als België. Naderhand is een groot deel van de groep actief gebleven voor Grassroots Projects.
Sindsdien hebben we talloze projecten in zowel Mexico, Guatemala, Honduras, Panama, Colombia, Argentinië, Chili, Peru alsook in Nederland kunnen ondersteunen. In 2011 hebben we de organisatie omgetoverd tot officiële stichting met als status ‘algemeen nut beogende instelling’. In de laatste jaren hebben helaas een aantal ontwikkelingen ervoor gezorgd dat we tot de conclusie moeten komen dat we als stichting geen bestaansrecht meer hebben.
De wereld verandert en directe solidariteit eist andere middelen
Allereerst is het voor ons uitermate gênant dat we op het punt komen dat we moeten gaan bedelen om geld binnen te krijgen voor de ondersteuning van projecten. Het explosief groeiende aantal ‘goede doelen’ heeft ervoor gezorgd dat ‘hulp bieden’ en ‘solidariteit’ marketingtechnieken zijn geworden voor talloze organisaties om hun personeel te kunnen betalen. Ondanks dat wij garanderen dat al het geld dat binnenkomt naar projecten gaat, kost het ons heel veel moeite om mensen aan ons te binden: omdat bijna iedereen door de bomen het bos niet meer ziet. En omdat je vandaag de dag overal op de wereld brandhaarden hebt kiest nog maar een enkeling ervoor projecten in een land als Mexico te ondersteunen.
Uiteraard kunnen we er voor kiezen om onze projecten meer onder de aandacht te brengen. Gesteund door organisaties als Amnesty International kunnen we aantonen dat er dagelijks in vele landen in Latijns-Amerika op grote schaal mensenrechtenschendingen plaatsvinden en dat het belangrijk is om lokale projecten te ondersteunen. Anno 2014 denken we echter dat dit niet de meest effectieve manier is om voor meer gelijkwaardigheid op de wereld te strijden. Wij, als solidariteitswerkers van Grassroots Projects, worden echt heel machteloos en moedeloos om toe te moeten kijken hoe bijvoorbeeld de Palestijnen als beesten afgeslacht worden of hoe het recht op privacy op wereldniveau onder druk van de Verenigde Staten tot zowat nul wordt gereduceerd. Ook de projecten die we de afgelopen jaren in Mexico hebben ondersteund worden stelselmatig door de huidige regeringspartij, de PRI, compleet om zeep geholpen. Nu kunnen we een petitie starten of voor de zoveelste keer een protestactie bij de Mexicaanse ambassade organiseren, het voelt als roepen in de woestijn.
Een stichting is eigenlijk niet meer dan een losse flodder
De vrijwilligers van Grassroots Projects hebben ervoor gekozen om ieder hun eigen weg te volgen losstaand van een stichting of solidariteitsorganisatie. Want we realiseren ons dat solidariteit in de praktijk brengen geen recht is maar een plicht. We kunnen en zullen onze ogen niet sluiten voor de wandaden die er op grote schaal en onder toezien van de internationale gemeenschap plaatsvinden. Ooit zal de landelijke media moeten inzien dat ze er ingeluisd zijn door geregisseerd onjuiste informatie voorbijgaand aan berichtgeving over complete afslachtingen van gemeenschappen en volkeren die we zelfs via de sociale media kunnen volgen. Helaas heeft Grassroots Projects als collectief geen slagkracht meer om hier een juist antwoord op te vinden. Maar we zijn de hoop nog niet verloren dat meer mensen zich zullen verzetten tegen onderdrukking en ongelijkwaardigheid. We hebben allemaal recht op een vrij leven. En als dit recht geschonden wordt is het niet meer dan logisch ons hiertegen te verzetten
Grassroots Projects bedankt iedereen die ons gesteund heeft in de laatste jaren. De wereld is veranderd en noodgedwongen veranderen wij mee.
Utrecht, 06-08-2014