Publieke opinie over staken via de media bespeelt
Wanneer: 01/02/2012 - 02:39
Vragen over staken en presentatie vanuit de media in België
Dinsdag 31 januari 2012, Luc Janssens
Algemene staking. Hoe durven ze?
De laatste dagen hebben de vakbonden alle zonden van Israël over zich heen gekregen. De volledige reguliere pers sprak schande. Hoe durven ze protesteren enkel omdat ze moeten opdraaien voor de schulden van anderen? Hoe durven ze nog maar zeggen dat de sterkste schouders de grootste lasten moeten dragen?
Met zijn atoombom vergat SP.A-voorzitter Bruno Tobback dat er sinds 2009 reeds talloze (internationale) betogingen en acties geweest zijn waar de slogan “Wij betalen de crisis niet” gescandeerd is. Ter verontschuldiging kan Tobback natuurlijk steeds zeggen dat dat van vóór zijn tijd was. Hij is ook nog maar net partijvoorzitter en weet het dus nog niet allemaal.
Vóór 05:00u was ik de deur uit op zoek naar stakingsposten. Bij Lanxess stond een stakingspost en even verder ook bij Bayer. Bij -1Cº kan je zo’n vuurkorf goed gebruiken. Nadeel is wel dat je kleren er nog twee weken naar ruiken.
Bij BASF stond een erg grote stakerspost. Niemand werd echter belet te werken. De staking is dan ook niet in eerste instantie gericht tegen de fabriek, maar wel tegen de maatregelen van de regering-Di Rupo waarbij het inkomen uit arbeid extra belast wordt en aan de grote inkomens amper of niet geraakt wordt.
Iedereen die uit de vorige shift kwam of een nieuwe shift ging beginnen, werd gevraagd of hij vóór of tegen de staking was. Met een sticker te kleven, kon je je mening geven. Links was tegen, rechts was vóór. Op het ogenblik dat ik de foto nam, was er toch al één persoon die tegen de staking was.
Bij Evonik, het vroegere Degusssa. Eén dag staken kost 70 miljoen euro, 1 minuut foutief speculeren kost 5 miljard.
Onderweg naar New Holland (waar het even koud was als in de rest van de haven) stonden we voor een brug. Er was nergens een schip te zien dat door moest varen, noch een vakbondsvlag of stakerspost. Er stonden drie vrachtwagens voor mij, maar geen enkele chauffeur sprak een woord Nederlands, Frans, Engels of Spaans. De twee woorden Duits die ze kenden, waren onvoldoende om te weten te komen hoe lang ze er al stonden. Dus misschien stond de brug open vanwege een stakingsactie.
Vroeger kwam ik al eens in de gaarkeuken op kaai 110. Altijd was er volk. Maandag was er vanwege de staking extra personeel, maar geen klanten. Om 9.45 uur hadden ze er al 7 koffies verkocht. Ze begrepen het niet, op de wegen in de haven leek het net zondag. De extra werkkrachten gingen naar huis.
Aan ‘t Kot (nvdr: de plaats waar de havenarbeiders worden aangeworven voor het werk van die dag) stonden een stuk of zes dokwerkers bij een groot vuur midden op de straat. Op een pamflet staat: “Met pensioen gaan vooraleer de veiligheid in het gedrang komt.”
Er is nog net een dodelijk ongeval geweest. Minister van Werk, Monica De Coninck (SP.A), wil het havenwerk moderniseren, maar zegt niet hoe. De dokwerkers vrezen dat ze iedereen in de haven wil laten werken, dan wordt de havenarbeid ten koste van de veiligheid goedkoper.
Bij De Lijn op de Draakplaats stond de parking van de bussen propvol. Het glas is halfvol of halfleeg. Met wat ik gezien heb, vind ik de staking minimaliseren dom. Waarschijnlijk is het gezegd om de uitgangspositie bij de onderhandelingen te versterken. Door deze opmerking zal de achterban van de vakbonden steeds de indruk hebben dat ze bedrogen worden, want ze worden toch niet au sérieux genomen. Het zal de positie van de werkgevers uiteindelijk verzwakken.
-----------------------------------------------------------------
Artikel met foto's:
http://www.dewereldmorgen.be/foto/2012/01/31/algemene-staking-hoe-durven-ze