Hongerstaker Issa K. volgende week op uitzettingslijst naar Guinee
Wanneer: 29/05/2013 - 19:35
Issa K., uitgeprocedeerde asielzoeker uit Guinee, is nu 12 dagen in honger- en dorststaking in het Penitentiair Ziekenhuis Scheveningen. Volgende week dinsdag is er een vlucht voor hem geboekt terug naar Guinee.
Momenteel is een twintigtal mensen aan het hongerstaken tegen hun vreemdelingendetentie. Issa staakt niet alleen tegen zijn uitzetting naar Guinee maar ook tegen vreemdelingendetentie. “Waarom ben ik dan illegaal?”
Issa K., afkomstig uit Guinee, kwam op 20 maart 2009 per vliegtuig in Nederland aan. In Guinee was hij als toevallige passant opgepakt tijdens een studentendemonstratie in zijn stad N'zérékoré. Zijn asielaanvraag werd afgewezen op grond van het ontbreken van documenten en ongeloofwaardigheid van zijn vluchtrelaas. Hij werd tijdens detentie in Guinee ernstig mishandeld. Hij heeft tijdens detentie kunnen ontsnappen, maar deze ontsnapping werd ongeloofwaardig geacht. Hij is in juli 2011 uitgeprocedeerd geraakt.
In 2012 vindt Issa werk op de markt en is een gewaardeerde collega aldus andere kooplieden. In de zomer van dat jaar tijdens de Ramadan schuilt hij na een bezoek aan de moskee rond 23u vanwege een regenbui even onder een afdakje. Een bewoner ziet door het raam een vreemdeling, denkt aan een inbraak en belt de politie. Issa wordt op zijn papieren gecontroleerd en in vreemdelingenbewaring geplaatst.
In oktober 2012 wordt hij gepresenteerd bij de Guinese ambassade die de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) geen reisdocument verstrekt daar Issa niet vrijwillig naar Guinee terug wil. Diezelfde maand zijn er vragen in de Tweede Kamer over de omstreden wijze waarop uitgeprocedeerde asielzoekers naar Guinee worden uitgezet. De Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) werkt samen met Guinese autoriteiten en diens Ministerie van Buitenlandse Zaken en het Ministerie van Veiligheid en Burgerbescherming welk volgens het US State Department of Democracy corrupt zouden zijn. Minister van Immigratie Leers antwoordt dat het bevoegde instanties zijn en dat samenwerking met deze onontbeerlijk voor Nederland is ten behoeve van uitzetting.
Begin 2012 is een afspraak gemaakt aangaande de inzet van een Guinese Taskforce van immigratiedeskundigen in Nederland daar de Guinese ambassade 'niet in staat' zou zijn structureel mee te werken aan de afgifte van reisdocumenten. Leden van deze 'deskundigen' zouden nu op een internationale sanctielijst staan. In 2012 zijn tenminste drie mensen bij de grens van Guinee tegengehouden, omdat de reispapieren verstrekt door de delegaties niet geldig bleken.
Na zeven maanden detentie in Detentiecentrum Zeist zegt DT&V tegen Issa dat hij snel vrij komt, maar een paar maanden later spreken ze plots over ‘een andere situatie’. Een Guinese Taskforce is op komst naar Nederland voor de periode van 13 tot 17 mei 2013. “Ik accepteer geen Guinese taskforce. Als jullie me dwingen voor de taskforce te komen, ga ik erge dingen doen”, dreigt Issa. De geplande Taskforce vindt echter op het allerlaatste moment niet plaats. De IND stelt: “(...) dat deze Taskforce geen doorgang heeft kunnen vinden. De Guinese autoriteiten waren door interne problemen niet in staat hieraan mee te werken.”
Op 16 mei meldt Nieuwuur dat er in 2012 vijf Guinese delegaties zijn geweest die tezamen 117.000 euro hebben gekost en dat de Commissie Integraal Toezicht Terugkeer (CITT) zo snel mogelijk een onderzoek naar de Guinese Taskforce gaat starten. “Het is de vraag of dit een geëigende manier is om aan de voor terugkeer benodigde documenten te komen”, aldus voorzitter Hans Gualthérie van Weezel. Ook de PvdA en oppositiepartijen D66 en de SP willen van staatssecretaris Fred Teeven van Veiligheid en Justitie weten welke afspraken hij precies heeft gemaakt met Guinee.
SP-Kamerlid Sharon Gesthuizen: "Zeker als je kijkt naar de opbouw van de bedragen zie je dat de mensen (de Guinese Taskforce, typ) echt in de watten zijn gelegd. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er
koehandel wordt gedreven met mensen om ervoor te zorgen dat mensen terug kunnen naar Afrika."
Op 17 mei is door DT&V een vlucht aangevraagd en wordt Issa verteld dat hij naar Schiphol gaat. Hij weet niet of het om een vlucht gaat of het detentiecentrum. “Ik ga niet. Probeer me te dwingen”. “Dan moeten we je dwingen” wordt geantwoord. Uit zijn raam ziet hij even later twee auto’s van de Landelijke Bijzondere Bijstand aankomen. Hij brengt zichzelf flinke snijwonden aan over zijn hele lichaam en steekt zijn cel in brand. Het alarm gaat af en door het luikje van zijn celdeur wordt met een brandslang
20 minuten lang in zijn cel gespoten. Issa is op zijn tafel gaan staan om bescherming te zoeken voor de krachtige stralen. Dan gaat de deur open en tien leden van de Landelijke Bijzondere Bijstand stappen de cel in met helmen, schilden, knuppels. Issa wordt op de grond gewerkt en vervolgens op zijn lichaam geschopt en met knuppels geslagen. Hij krijgt geen kans zich te verzetten. Hij wordt in hand- en voetboeien geslagen en ze dragen hem naar de isolatiecel.
Twee personeelsleden van de opgeroepen ambulance stellen dat zijn snij- en brandwonden niet ernstig genoeg zijn om naar het ziekenhuis te gaan. Hij wordt in de isolatiecel door leden van het Bijstandsteam op de grond gedrukt met zijn gezicht naar de grond en één voor één verlaten zij de cel.
De directeur stelt dat Issa 14 dagen isolatie krijgt met camerabewaking. Snel zegt de DT&V tegen Issa dat hij zich niet hoeft te verzetten daar zij een reisdocument hebben van de Guinese autoriteiten. Op 14 mei – de dag dat de Taskforce de gevangenis zou bezoeken - blijkt toch een laissez passer – vervangend reisdocument nodig voor uitzetting – afgegeven te zijn voor Issa waarschijnlijk door de ambassade.
Issa besluit in honger- en dorststaking. Na drie dagen wordt hij naar het Penitentiaire ziekenhuis gebracht in Scheveningen. Na drie dagen in Scheveningen komt er een ambtenaar van het Ministerie van Justitie en Veiligheid langs die stelt dat zij zijn hele dossier weer gingen bekijken en Issa wordt gevraagd wat hij zou doen als hij geld zou krijgen bij terugkeer. Issa weigert.
Na een week in hongerstaking is hij 8 kilo afgevallen. Hij heeft net als de meeste overige hongerstakers uit Detentiecentrum Rotterdam waarvan twee nu ook in ziekenhuis in Scheveningen, Elcke Bonsen als vertrouwensarts. Op 27 mei hoort Issa dat er een vlucht voor hem is geboekt op dinsdag 4 juni. Zijn situatie is nu nijpend. Van het ziekenhuis krijgt Issa geen toestemming om te verschijnen op de rechtzaak op 28 mei tegen zijn detentie en uitzetting.
Op 15 mei schrijft hij in een brief aan de advocaat:
¨Ik schrijf u deze brief met pijn in mijn hart en vol spijt. (….) Ik zit nu al langer dan negen maanden in hechtenis, vanwege volgens mij onrechtvaardige redenen. Wat zou ik hebben gedaan om dit te verdienen? Heb ik geen asiel aangevraagd? Zijn er niet duizenden mensen die zich nooit hebben gemeld bij de Nederlandse autoriteiten en die toch een rustig leven blijven leiden op straat? Waarom ben ik dan illegaal?
Ik geef toe, mr Eleveld, dat ik deze situatie zat ben, dat ik vastbesloten ben om daar een einde aan te maken met mijn eigen middelen. Ik voel me momenteel verloren, mijn hart is niet meer hetzelfde.
(…) Als ik mij het me goed herinner, was een van de redenen waarom mijn asielaanvraag is afgewezen het feit dat er twijfel bestond over mijn identiteit en mijn nationaliteit. Waarom wordt er dan nu op aangedrongen dat ik naar een land ga waarvan men niet zeker is dat het mijn land van herkomst is? En als men nu gelooft dat ik daar vandaan kom, waarom wordt mijn asielaanvraag dan niet ingewilligd?
Ik denk zelf het antwoord te weten op die vragen. Dat is omdat er een verdrag is getekend met enkele slechtgezinde individuen die beweren van de ambassade te zijn maar die dat in werkelijkheid niet zijn en die geen seconde aarzelen om valse laissez-passers af te geven om mensen terug te laten gaan, uitsluitend uit eigen belang. Zijn het niet die mensen die zelfs door het Nederlandse parlement aan de kaak zijn gesteld na talrijke schandalen die ze met hun illegale handelingen hebben veroorzaakt? Waren het die mensen niet die op bedrieglijke wijze tientallen personen naar Guinee hebben laten sturen, waarvan sommigen daar zeker niet daarvandaan afkomstig zijn? Hebben anderen niet door hen geprobeerd zelfmoord te plegen? Zijn deze mensen niet degenen die Sierra Leonezen, Gambianen, Senegalezen, Malinezen, Ivorianen en ongeacht wie naar Guinee hebben gestuurd, alleen voor geld? Wat is er in feite legaal aan wat ze doen?
(…) Ik heb alleen het gevoel dat er sprake is van onrecht in deze zaak en dat ben ik niet meer in staat te accepteren.”(15 mei 2013)