Brief van hongerstakers : Aan de leden van de Tweede Kamer
Hier kun je discussieren over Brief van hongerstakers : Aan de leden van de Tweede Kamer.
(Foto: Zaterdag 25 mei 2013 waren aan beide voorzijden, en aan de zijkant de luiken gesloten, zodat communicatie met de buitenwereld vrijwel onmogelijk was - zie ook update Occupy Rotterdam)
We schrijven jullie deze brief om aandacht te vragen voor onze situatie. Dat is ook de reden waarom we in hongerstaking zijn gegaan. We proberen niet om de Nederlandse wet tegen te werken of niet accepteren maar vragen als mensen van deze wereld om jullie aandacht.
We vinden dat, voor iemand die niemand kwaad doet, 18 maanden naar detentiecentrum moet, met gevangenisbeleid niet rechtvaardig is. Sommige van ons worden zelfs na maanden vastzitten zomaar de straat opgezet zonder enige oplossing. Bepaalde mensen worden zelfs naar een onbekend land gestuurd die hij/zij niet kennen ook nog met valse documenten en pasfoto, familie die worden gescheiden, mensen met goede gezondheid komen, maar na maanden gaan ze met psychisch problemen naar buiten en nu zijn er zelfs leden van de Tweede Kamer die ons als criminelen willen beschouwen terwijl wij alleen ons en onze kinderen een eerlijke kansen geven. Er zijn mensen die voor de dieren opkomen omdat ze in gevangenschap leven maar zijn wij als mensen niet veel waard? We voelen ons nergens veilig, hier niet en land van herkomst ook niet. Geef (tenminste) tenminste kans degene die zelf weg willen om echt weg te kunnen gaan want er zijn ook veel die weg willen of nooit in Nederland wilden verblijven maar toch zitten ze hier vast.
De wetten die jullie maken de DT&V voert het anders uit.
De Vreemdelinge wet zegt, dat je in bewaring blijft zolang er zicht is op uitzetting maar veel van ons is er geen zicht maar toch blijven we vast. Ze gebruiken valse documenten om LP te krijgen bij de Ambassade. We zitten met kleine kinderen hier zijn dat ook criminelen. Zo kan ik blijven schrijven maar om een lange verhaal kort te maken, we vragen jullie aandacht voor onze situatie. Ik sta open voor een gesprek want in een brief kan je niet alles kwijt.
Met alle respect we zullen niet eerder stoppen met hongerstaking als er niet één stap naar ons word gedaan. We vragen niet twee of drie stapen maar tenminste één want we zijn ook mensen, ook al worden we niet zo behandeld. Leven in gevangenschap en gescheiden zijn van je dierbaren is geen leven.
Alvast de vriendelijke groeten, gevangene in detentiecentrum Rotterdam.
S. Manuel