|
|  |
Procesverklaring van Joke; blokkade Noorderzand
Joke - 07.11.2007 18:30
Joke is vandaag veroordeeld tot 10 dagen cel voor het actievoeren bij een vreemdelingengevangenis eerder dit jaar ( http://indymedia.nl/nl/2007/06/45554.shtml) Hier volgt haar procesverklaring die ze heeft voorgelezen bij de rechtzaak op 7 november:
( zie ook http://www.indymedia.nl/nl/2007/11/48225.shtml en http://indymedia.nl/nl/2007/11/48222.shtml voor ondersteuning van Joke)
Procesverklaring bij rechtszaak d.d. 15 juni 2007 over blokkade Noorderzand:
DE ENIGE JUISTE KEUS IS DIE, DIE DE MUREN OMVER WERPT!
Het opsluiten van mensen in grensgevangenissen zoals detentiecentrum Noorderzand in Heerhugowaard dient één doel: mensen er zo murw maken dat ze mee gaan werken aan hun deportatie. De mensen die in centra als deze aan het werk zijn, slagen er niettemin in zich mooi voor te doen, zoals ook het beleid zich mooi voordoet.
Zo noemt men gevangenen: "bewoners".
Zo noemt men bewakers: "verzorgers", of "detentietoezichthouders".
Zo noemt men cellen: "kamers".
Zo noemt men het op slot draaien van de deur en het eten geven aan de opgeslotenen: "verzorgen".
In Noorderzand worden vrouwen en kinderen opgesloten. Net zo lang tot zij zich niet meer verzetten tegen de uitvoering van het beleid. Net zo lang tot ze nog liever gedeporteerd worden naar een land waar zij gevaar lopen of niet welkom zijn of geen thuis meer hebben, dan dat zij nog langer in het o zo gastvrije Neederland verblijven. Want de gastvrije muren, rond de gastvrije "kamers" en hun gastvrije "verzorgers", maken mensen gek, hoe vriendelijk zij zich ook voordoen. Als het verzet binnen de muren van Noorderzand gebroken is door stelselmatige intimidatie en vernedering, worden mensen verhuisd naar deportatiekamp Zestienhoven. Of zoals de Neederlandse regering het noemt: uitzetcentrum Zestienhoven.
Vandaag ben ik hier aanwezig vanwege twee blokkade acties die werden gehouden bij Noorderzand. In de dossiers lees ik een aangifte door een afdelingshoofd, ook al zo iemand die zichzelf de rol van verzorgster aanmeet. Zij, en haar collega's roepen dat zij tijdens de blokkade acties hun werk niet goed konden doen. Hun werk, zijnde: het opgesloten houden van mensen.
Niets meer en niets minder.
Het gesol met mensen die heen en weer worden gezeuld tussen instanties in de hoop deportaties gedaan te krijgen, dient als we haar zouden willen geloven dit doel: het vrijlaten van mensen. En zo zijn volgens de redenatie van de perverse geest van deze cipier de mensen die protesteren aan de poort degenen die de repressie uitvoeren.
Geen woord over: hoe lang mensen daar zitten in Noorderzand.
Geen woord over: de dagelijkse onzekerheid en angst in Noorderzand.
Geen woord over: de eigen verantwoordelijkheid van de bewaakster die kiest voor dit werk, die kiest voor iedere beslissing die ze er neemt, en die tenslotte al haar keuzes afdoet als afgedwongen:
En vooral: het zou niet het beleid zijn dat haar tot een keuze dwingt, maar een actiegroep op de stoep van haar o zo vriendelijke centrum. En zo wordt getracht vandaag hier de rollen om te draaien.
Ik zou op elk van de opgevoerde verhalen in kunnen gaan. Maar het gaat niet om een persoon, of drie, of vier, of vijf. Het gaat om al die vrouwen, die daar zitten in Noorderzand. Het is nogal makkelijk de wat latere vrijlating van één vrouw in de schoenen van activisten aan een hek te schuiven. In feite draait het hierom: de wil om mensen te laten gaan, die al langer dan die dag hun vrijheid hadden horen terug te krijgen, die wil, die is er niet. Want wie wil, kan het doen. Bijvoorbeeld door een gat in het hek.
Ik zou me af kunnen vragen wat er die dag van de eerste blokkade zou zijn gebeurd met die drie vrouwen, gevangenen, indien er géén actie had plaatsgevonden, indien zij wèl op transport waren gesteld. Volgens de bewaakster is één van hen vier dagen later vrijgelaten. Maar wat is er van de andere twee geworden? Het zal niet voor niets zijn dat de bewaakster zich hier níet over uitlaat in haar verklaring. Ik vraag me af welke rechtbank welke beslissing zou hebben genomen die dag. Zou die ene rechtbank, die de vrouw in vrijheid stelde, dezelfde zijn geweest als die van vier dagen eerder, die tijdens de blokkade zitting had?
Zou de beslissing vier dagen eerder een andere zijn geweest, of dezelfde?
Het zijn vragen die onbeantwoord zullen blijven. En wat is de waarheid? De bedrieglijke praktijken van de IND en de vreemdelingendienst, de slechte behandeling in de grensgevangenissen; het is één grote doofpot, die opengebroken moet worden. En zo roept ook de verklaring van een uitvoerster van dit beleid alleen maar meer vragen op.
Oprecht begaan met het lot van haar gevangenen kan de bewaakster niet zijn. Echter, zij tracht nog harder te huilen dan alle slachtoffers van dit beleid bij elkaar. Zij huilt zó hard dat we de mensen die daar in de cellen zitten, nooit zullen kunnen horen huilen. Zij, de bewaakster, die zich opwerpt als verdedigster van rechten.
Maar tijdens die blokkades, had zij de beslissing kunnen nemen zich achter het protest te scharen. Die dag had zij kunnen roepen dat het openzetten van alle deuren de daad was, waartoe zij gedwongen werd. Die dag had zij aan kunnen grijpen om het enige goede te doen.
Zij koos voor het tegenovergestelde, zoals al haar collega's in Noorderzand en andere deportatiebajessen in Neederland, zoals de ambtenaren bij de dienst justitiële instellingen, de dienst vervoer en ondersteuning, de IND, de vreemdelingenpolitie, de marechaussee, de beleidsmakers bij het IOM, het ministerie van justitie... Ben ik nog iemand vergeten die aan dit beleid meewerkt en die telkens weer tegen de vrijheid kiest? Ongetwijfeld.
Die dag van de eerste blokkade sloten de bewakers de vrouwen en kinderen op in hun cellen, om te voorkomen dat zij contact met tegenstanders van het beleid zouden kunnen krijgen. Nadat aanvankelijk de vrouwen binnen zwaaiden naar de activisten op het dak, bleven de gordijnen dicht. Allicht op bevel van de "verzorgers". Die dag werd de repressie opgevoerd, met de beschuldigende vinger naar het protest. Waag het niet te protesteren, zo luidt hiermee de boodschap, want protest leidt tot meer repressie binnen. Pure intimidatie. De bewakers reageren hun frustratie af op degenen die ze pakken kunnen, botvieren hun woede op hun gevangenen, intimideren onschuldig vastzittende mensen. Het is te ziek voor woorden!
Verdeel en heers tactiek, anders niet. Op deze tactiek is alles gestoeld. Op deze wijze worden bevolkingsgroepen tegen elkaar uitgespeeld, mensen gecriminaliseerd en geïllegaliseerd, de rechten ontnomen, het leven gestolen. En wij, daar aan die poort, vastgeketend, worden beschuldigd van het in gevaar brengen van mensen omdat de poort niet open zou kunnen. En weer jammert de bewaakster.. Zij doet mij denken aan voormalig minister Verdonk, toen zij krokodillentranen huilde om de doden van de Schipholbrand, toen zij een krans legde, plechtig medeleven toonde, het monument onthulde.
Het gaat er onder de nieuwe regering niet veel anders aan toe. Albayrak is in wezen geen haar beter, nu nog altijd aan meer deportatiebajessen de voorrang wordt gegeven, bij wijze van noodopvang, nu het generaal pardon geen generaal pardon is maar een stoplap om verdere immigratie met harde hand te kunnen bestrijden, nu alles dat moet helpen van Europa een fort te bouwen eindelijk samenvalt; de nieuwe asielwet ingevoerd in 2001, de identificatieplicht ingevoerd in 2005, het prestatiecontract voor de politie om zoveel mogelijk mensen zonder papieren te vangen, getekend in de nadagen van Verdonk, en dat alles onder het mom van democratie.
Dit is waarom ik nog aan menig poort vastgeketend zal staan, of de hekken ervan zal openknippen, verwijderen, omverwerpen: want mijn vrijheid is mij zo net lief als die van een ander, en is bij de onvrijheid van een ander van generlei waarde. Zou ik mijn vrijheid stellen boven die van een ander, dan zou ik zelf bewaker zijn, sleuteldrager, uitvoerder, iemand die excuus na excuus aanvoert om vooral de poorten, hekken en grenzen dicht te kunnen houden.
De enige juiste keus is die, die de muren en hekken omver werpt en de deuren open zet!
Joke Kuijt 3/11/07
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme europa vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | voorafje van Joke | Joke - 07.11.2007 19:01
Een voorafje van Joke, uit eigen ervaring:
Ik bevind me momenteel in Kamp Zeist, net als Noorderzand een detentiecentrum voor mensen zonder papieren.
Wat ik gisteren bij aankomst aantrof kan ik het beste beschrijven als een menselijke kippenren: opeengepakte mensen.
In de afdelingen C en D van gebouw 50: smalle gangen, 6-persoonscellen, veel drukte en lawaai. Geen enkele mogelijkheid om je ergens terug te trekken, geen privacy.
Er zitten vooral vrouwen zonder papieren, één meisje al bijna een jaar, iemand in de cel naast mij 11 maanden, degene die gisteren voor mij op mijn plaats zat, zat er 9 maanden. Er is veel verdriet bij de vrouwen.
Ik zit er voor 10 dagen, dat is maar kort, maar genoeg om te weten hoe het er is.
Van brandveiligheid is géén sprake. Er is géén sprinklerinstallatie. De cellen zijn voorzien van verlaagde plafonds, met platen van geperst hout, waarin TL verlichting hangt.
Op de afdeling zelf is géén bewaking aanwezig na insluiting om 17.00 uur. Dit blijkt uit het feit dat het langer dan twee minuten duurt voor er in reactie op bellen iemand komt.
Tot slot: de Ovj begon met een betoog over vrijheid van meningsuiting. Daarvan is in Kamp Zeist geen sprake. Een t-shirt met de tekst ‘GEEN MENS IS ILLEGAAL’ kreeg ik niet mee naar binnen. Dit zegt alles over de repressieve situatie daarbinnen! En in het algemeen de repressie van mensen zonder papieren!
| |
| aanvullingen | |
