|
|  |
24 jaar Spaanse gevangenis
AGA & ABC Amsterdam - 22.11.2005 22:15
24 jaar zat Laudelino Iglesias in de Spaanse gevangenis. Daarvan bracht hij 10 jaar door in de FIES isolatie-eenheden. Sinds augustus 2004 is hij weer op vrije voeten. De aankomende week zal hij in Amsterdam en Nijmegen over zijn ervaringen spreken.
Wij nodigen je uit om één van de volgende informatiebijeenkomsten bij te wonen:
Zondag 27 november om 19.00 uur:
Latijns Amerika Centrum (LAC) - Nieuwe Herengracht 29, Amsterdam
Dinsdag 29 november om 19.00 uur:
De Klinker - Van Broeckhuysenstraat 46, Nijmegen
Laudelino spreekt in Nederland
Eind november komt Laudelino Iglesias naar Nederland. Hij heeft 24 jaar in de Spaanse gevangenis doorgebracht, waarvan zo’n 10 jaar in de speciale FIES isolatie-eenheid. In oktober 1980 werd hij vastgezet en heeft zich in de jaren daarna vele malen actief verzet tegen het Spaanse gevangenisregime. Zo was hij medeoprichter van de Asociación de Presos de Regimen Especial (reconstituida) (APRE[r]). Op 9 augustus 2004 kwam hij vrij. Momenteel toert hij twee maanden door noord-Europa om te spreken over zijn ervaringen, de huidige situatie in de Spaanse gevangenissen en zijn mening daarover. Laudelino zal in het Spaans spreken, hetgeen door een tolk vertaald zal worden. De entree is vrij en na afloop is er gelegenheid vragen te stellen.
Het Spaanse gevangenisregime
Tijdens de transitieperiode en de eerste jaren van de democratische regering van de PSOE (Socialistische Arbeiderspartij van Spanje) is een grote groep jonge mensen uit arme wijken in de gevangenis belandt. Sommigen kregen slechts enkele jaren straf, maar liepen door hun verzet in de gevangenis meer straffen op. Daarom zitten velen nog vast of zijn ze al overleden.
Het Spaanse gevangenisregime kenmerkt zich door een onmenselijke behandeling van de gevangenen:
-Gevangenen worden vaak ver weg van hun familie en vrienden vast gehouden.
-De overplaatsingen waaraan zij regelmatig onderworpen worden, kunnen soms wel een maand duren. In die maand worden diverse gevangenissen aangedaan, steeds voor enkele dagen.
-Een groot deel van de gevangenispopulatie heeft AIDS of is besmet met HIV. Ze krijgen niet de nieuwste en meest geschikte medicijnen. Bovendien krijgen ze tijdens overplaatsingen helemaal geen medicijnen, waardoor het HIV-virus resistent kan worden.
-Terminaal zieke gevangenen worden niet of te laat vrij gelaten. Daardoor wordt hen het recht ontnomen thuis in het bijzijn van hun familie en vrienden te sterven. Zo stierf afgelopen januari een bekende gedetineerde in een gevangenisziekenhuis aan de gevolgen van AIDS en vele jaren gevangenschap. Hij werd daar pas heen gebracht toen hij in zijn cel in een coma belandde.
-Marteling: de Verenigde Naties en het Europese Comité ter Preventie van Marteling ontvangen nog elk jaar serieuze klachten van marteling.
Deze omstandigheden werden eind jaren tachtig en begin jaren negentig beantwoord met gecoördineerde acties door de gevangenen. Om deze strijd te onderdrukken stelde de Spaanse overheid de Ficheros Internos de Especial Seguimiento (FIES) in. Dit waren gevangenissen binnen de gevangenis waar opstandige en vluchtgevaarlijke gevangenen werden opgesloten. Hierin waren verschillende graden te onderscheiden. De zwaarste hield 24 uur opsluiting in. Door voortdurende acties werd in verschillende gevangenissen dit regime de afgelopen jaren iets verruimd: 23 uur opsluiting, een uur luchten, soms gezamenlijk met een andere gevangene luchten, boeken lenen.
De twee avonden worden georganiseerd door de Anarchistische Groep Amsterdam (AGA) en het Anarchist Black Cross (ABC). Voor meer informatie kun je ons bereiken via:
 agamsterdam@yahoo.com of:
abcamsterdam@squat.net
 E-Mail: agamsterdam@yahoo.com  Website: http://squat.net/abcamsterdam
|
| Lees meer over: Agenda vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | snap het niet | nn - 23.11.2005 02:42
Hallo,
ik vind het vreselijk interessant de bijeenkomst waar Laudelino Iglesias zal spreken, ook ik ken iemand die voor nog 20 jaar vast zou moeten zitten in een Spaanse gevangenis. Ik ben alleen wel benieuwd naar de reden waarom Laudelino vastzat, ik vind dit trouwens ook van belang om dit te melden op indymedia. Het maakt nogal een verschil of hij iemand heeft verkracht of doodgeschoten of dat hij om een politieke actie of overtuiging vast zat. Ik kan in jullie stukje niets vinden dat hier opheldering over biedt, terwijl het wel van belang is.
Ook dit snap ik niet:
"Tijdens de transitieperiode en de eerste jaren van de democratische regering van de PSOE (Socialistische Arbeiderspartij van Spanje) is een grote groep jonge mensen uit arme wijken in de gevangenis belandt'
Het zal ongetwijfeld waar zijn, maar was dit toen meer dan anders? Of meer dan nu? En waarom belandden er dan zoveel mensen uit arme wijken in de gevangenis? Om welke redenen werden ze veroordeeld?
En ook dit snap ik niet:
"Dit waren gevangenissen binnen de gevangenis waar opstandige en vluchtgevaarlijke gevangenen werden opgesloten. Hierin waren verschillende graden te onderscheiden. De zwaarste hield 24 uur opsluiting in."
Is dit dan eenzame opsluiting? Wat was hiervan de reden? Straf? Want het vluchtgevaar zou toch niet afnemen door iemand 24 uur eenzaam op te sluiten, als die persoon toch al opgesloten was. Ik vind trouwens (met alle respect) 24 uur niet wereldschokkend. Was dit echt de zwaarste straf? En eerder staat dat Laurelino 24 jaar in de Spaanse gevangenis doorbracht, waarvan zo’n 10 jaar in de speciale FIES isolatie-eenheid. Dit klinkt al een stuk heftiger, was dit eenzame opsluiting?
Dit is allemaal geen kritiek op de bijeenkomst op zich, maar ik vind de aankondiging van de informatiebijeenkomst wel een beetje vaag, en er zitten tegenstrijdigheden in. Dit doet overigens niet af aan de noodzaak het gevangenissysteem in Spanje aan de kaak te stellen.
| | Moeilijk he? | AGA - 23.11.2005 09:40
Tijdens de transitieperiode en de eerste jaren van de democratie waren er nog veel linkse politieke krachten actief in Spanje. Zij trokken door hun acties de 'democratische' maatschappelijke ordening in twijfel. Zo wist de autonome arbeidersbeweging, met name in Baskenland, een revolutionaire situatie te creeren door massale stakingen en bedrijfsbezettingen waarop partijen noch vakbonden invloed hadden. De reactie van de overheid was er een van extreme repressie. Zo werden arbeidersbuurten volgestouwd met drugs en werden de GAL opgericht, door de overheid ingestelde paramilitiare groepen die optraden tegen maatschappelijk verzet. Dat is de reden dat er in deze periode een groep mensen in de bak belandde, die ondanks hun vaak non-politiek verleden (diefstal, bankovervallen, roven) de strijd aangingen met de gevagenisautoriteiten voor een menswaardiger bestaan binnen de bajes. Ook Laudelino legt in een brief uit october 2003 een direct verband met het armoedige bestaan van het gezin waarvan hij deal uitmaakte. Armoede die hem "de marges van de wet deed opzoeken". Onder andere door de steun die hij uit de anarchistische beweging kreeg, is hij in de bajes anarchist geworden of heeft hij zoals hij het zelf zegt een "oprecht libertair gevoel" gekregen. Dit is gebeurd bij meer FIES-gevangenen.
De transitieperiode en de eerste jaren van de democratie was in zoverre exceptioneel dat de Spaanse overheid door het stabiliseren van de 'democratie' nu veel minder dan toen genoodzaakt is naar dergelijke repressieve middelen te grijpen.
Als je de zin na de 24 uur opsluiting leest, kun je daaruit opmaken dat dit een langerdurend regime was, waarin mensen 24 uur per dag op cel zaten. 's Ochtends werden matras en dekens uit de cel gehaald en werden de gevagenen gevisiteerd. 's Avonds kregen ze hun matras en dekens terug en werden ze opnieuw gevisiteerd. Een keer in de twee weken werden ze onderworpen aan rontgenstraling. Ze mochten officieel niet met elkaar spreken. Door acties van de gevangenen werd dit regime ietsje verzacht.
Hopelijk is het je allemaal iets duidelijker geworden.
E-Mail: agamsterdam@yahoo.com | | brief | nn - 23.11.2005 16:21
Hieronder een brief die deze Laudelino schreef in 2001, waaronder hij uitlegt wat er allemaal gebeurd is in de gevangenis.
Ik vind het echt heel erg schokkend en dus ook erg goed dat AGA en ABC er aandacht aan besteden.
In reactie op de aanvulling van NN:
Ten eerste begrijp ik dat het wellicht eenzijdige karakter van zo'n info-avond vragen oproept, maar in Spanje is er geen enkele betrokken instantie (gevangeniswezen, justitie, parlement) die zich geroepen voelt om al deze beschuldigingen te weerleggen. In echt democratische samenlevingen gebeurt dat wel, of wordt dat in ieder geval geprobeerd. Dit wijst er op, dat de kans groot is dat de meeste aantijgingen van (ex-) gedetineerden op de waarheid berusten. Die eenzijdigheid is dus terecht.
Ten tweede: je vraagt wat de achtergrond is van deze Laudelino; uit de brief blijkt dat hij een libertaire Bask is, die iets gedaan heeft waar in Spanje maximaal 20 jaar op staat. Verder kon ik niets vinden.
Hier de brief:
Vanuit de dodengangen van Villanubla, Valladolid, 26-02-2001
Beste strijdmakkers, ik heet Laude en ik zou jullie willen laten weten dat het Hooggerechtshof van deze moordende Staat mij heeft veroordeeld tot levenslang in de gevangenis, mij heeft veroordeeld te sterven in de dodengangen van deze moderne concentratie- en exterminatiekampen, men kan inderdaad zeggen dat ze mij veroordeeld hebben tot de doodstraf. De Spaanse Staat, ook al heeft ze mij gedurende meer dan 20 jaar aan één stuk door gefolterd in haar gevangenissen, heeft besloten me tot de dood te veroordelen, terwijl ze mij reeds 7 jaren geleden had moeten vrijlaten, als men zich tenminste houdt aan wat in haar strafrechterlijke code of Constitutie is vastgelegd, die de gevangenisstraf limiteert tot maximum 20 jaar en stipuleert dat niemand mag onderworpen worden aan foltering noch aan vernederende straffen of behandelingen. Maar in werkelijkheid schitteren het humanisme en het in de praktijk brengen van die wetten door hun afwezigheid. Mijn geval is een bijkomend bewijs van de terroristische essentie van deze Staat; misbruik, pesterij, sadisme, moord, zijn de geprefereerde en gebruikelijke praktijken tegen al degenen die vechten voor het leven, voor de vrijheid, en voor de waardigheid van alle menselijke wezens.
De monarcho-franquistische mafias die dit land bepalen onderdrukken en exploiteren ons, dompelen ons onder in de armoede en de miserie, vervreemden ons en maken ons ziek, marginaliseren ons, controleren en vergiftigen onze levens. Zij slagen ons, folteren ons, vermoorden ons als we in opstand komen tegen deze schurken. Zij houden ons onder toezicht en sluiten ons op in hun exterminatie-gevangenissen om ons dag na dag te folteren, om ons te gebruiken als gijzelaars tegen de sociale en revolutionaire strijd (...), om ons economisch uit te buiten, om ons te vernederen, om ons voortdurend te pesten, om ons gek te maken en ons te vermoorden (...). Om ons te isoleren en ons te kwellen.
Ik persoonlijk ben met een veelheid van deze vuile methodes in aanraking gekomen, men heeft mij gefolterd, afgeranseld, beledigd, met de dood bedreigd, gepest om mij te doden, gedurende meer dan 12 jaar ononderbroken in isolatie gehouden, door me onder te brengen onder het FIES module 1 regime (...), ziektes veroorzaakt en onderhouden, in het algemeen heeft men systematisch al mijn fundamentele rechten geschonden. Zij waren op het punt me dood te slagen iedere keer dat ik werd afgeslagen, dat is verschillende keren gebeurd en tijdens één van die afranselingen hebben ze mij in coma geslagen en gereanimeerd in het hospitaal.
Met deze levenslange veroordeling is het duidelijk dat ze doorgaan me te willen vermoorden, dat is wat ze op de één of andere manier proberen, altijd zich verbergend achter de schijn van zelfmoord, of een ruzie tussen gevangenen, of een overdosis, of om het even welke klucht. Gedurende die meer dan 20 jaar dat ze me opgesloten houden, hebben ze reeds een groot aantal van mijn vrienden vermoord, ze hebben hen doodgeslagen, door middel van foltering, ophanging, door ziektes uit te lokken of toe te dienen, met overdoses, door andere gevangenen te gebruiken in ruil voor strafherziening, of door confrontaties tussen de gevangenen te provoceren op basis van geruchten, drugs, rechten of privileges in de gevangenis. Ik gebruik geen drugs, ik rook ook geen tabak, ik ben vegetariër en ik probeer een gezond leven te leiden in deze vijandige omstandigheden. Ik kom van Euskal Herria, en mijn ideeën zijn libertair, ik heb vele vrienden, ik voel me geliefd, ik ben nog alijd jong en ik wil graag leven, maar voor alles leven in vrijheid, en op geen enkele manier zal deze veroordeling tot levenslang me deze zin voor het leven doen verliezen, en nog minder om door te gaan te strijden voor wat ik wil, de liefde en de droom.
In deze Staat zijn wij met vele gevangenen die er momenteel meer dan 20 jaar opsluiting hebben opzitten, en talrijk zijn ook degenen die veroordeeld zijn tot levenslang, wat gelijk staat met de doodstraf, want het is duidelijk dat deze staat haar eigen wetten niet respecteert. Zij is nog minder Democratisch en een Rechtsstaat, maar bedrieglijk en moordend. Zij practiseert de opsluiting, de foltering, de levenslange veroordeling en de doodstraf tegen alle personen die rebelleren tegen deze schurken. (...)
Het feit dat deze staat heeft besloten me tot levenslang te veroordelen ook al heeft ze me meer dan 20 jaar opgesloten gehouden in haar exterminatie-gevangenissen, is een nederlaag voor de Staat en een overwinning meer voor de libertaire zaak, want na meer dan 20 jaar foltering en mishandeling zijn ze er niet in geslaagd me te doen afzien van mijn libertaire ideeën en gedurende de vele andere jaren dat ze me zullen blijven kwellen zullen ze daar niet in slagen.
Aldus, beste vrienden en strijdkompanen, neem dit nieuws niet op als een nederlaag, maar integendeel beleef het als een overwinning, want zonder enige twijfel, het is een overwinning van het menselijke verzet tegen de kapitalistische gevangenisbarbarij en bovendien een triomf van de libertaire ideeën en praktijken.
De strijd gaat voort, wij zullen rusten eens we het kapitalisme hebben verslagen, eens we de onderdrukking en de uitbuiting hebben overwonnen, als alle mensen vrij zijn en meester over hun toekomst, als de mensenrechten gerespecteerd worden van alle mensen en alle volkeren, als we een vrije, gelijke, solidaire en gezonde wereld hebben bereikt, als we een wereld zonder gevangenissen zullen gebouwd hebben. Zolang de waardigheid wordt vertrappeld, kan niemand ons de hoop doen verloochenen, onze hoop en onze opofferingen zijn nooit vergeefs. Noch de opsluiting, noch de gerechtelijke klucht, noch de veroordelingen, noch de moordaanslagen tegen ons zullen de revolte verslagen.
Dat is het voor nu, ik zeg jullie dat ik van jullie hou en zend jullie een stevige broederlijke en libertaire omhelzing. Salud y Anarkia! Jo ta ke! Hurrengo arte, lagunak!Agur.
Laudelino Iglesias Martinez
C.P. Villanubla
| |
| aanvullingen | |
