Kraken is juist hard nodig
Kraken is juist hard nodig
Bron: RTL Nieuws https://www.rtlnieuws.nl/economie/opinie/column/5202955/kraken-vvd-wonin...
Als je op internet mensen om hun mening vraagt, is het natuurlijk niet de bedoeling dat 'linkse activisten' daar gehoor aan geven.
De VVD wilde weten of twitteraars het eens waren met de stelling 'kraken is diefstal'. Ruim 70 procent was het oneens, maar dat is dus de schuld van die krakers en hun linkse vrienden die opeens gingen reageren. Was het de bedoeling dat alleen pandjesbazen en speculanten zouden reageren? Wybren van Haga is nota bene alweer meer dan een jaar geleden uit de VVD fractie gezet.
Als je als politieke partij al tien jaar onafgebroken aan de macht bent geweest, en je merkt dat gedurende die tien jaar de wooncrisis fors is verergerd, dan moet je natuurlijk op de proppen komen met een flinke portie symboolpolitiek.
Dan ga je mondelinge vragen stellen aan minister Kajsa Ollongren over een woningcorporatie die kerstverlichting wil verwijderen, ga je de boer op met de leus 'kraken is diefstal', en verdedig je met je CDA-vrienden een initiatiefwet tegen kraken die van alle kanten hevige kritiek krijgt. Die kritiek zie je vervolgens als bevestiging dat je goed bezig bent. Interessante gedachtegang.
Het aantal daklozen is onder drie kabinetten Rutte meer dan verdubbeld; het woningtekort flink opgelopen; de woningprijzen en huren geëxplodeerd. We hebben hier te maken met uitwassen die het gevolg zijn van structureel woonbeleid.
Je zou kunnen proberen daar iets aan toen doen, maar keer op keer blijkt het aanwijzen van makkelijke zondebokken een onweerstaanbaar alternatief. Dan gaat het over statushouders of scheefwoners die verantwoordelijk zouden zijn voor het gebrek aan betaalbare huurwoningen. En nu is kraken dus aan de beurt, ook al telt Nederland nog maar een handjevol krakers.
We moeten kraken juist koesteren.
Kraken is geen diefstal, maar een vorm van protest. Het is niet alleen een manier om het in de Nederlandse grondwet verankerde recht op huisvesting te claimen, maar bovenal ook een manier om duidelijk te maken dat dat recht op steeds grotere schaal wordt geschonden. Gemarginaliseerde groepen laten zo van zich horen.
Kraken maakt de welig tierende wooncrisis zichtbaar, én tastbaar, in het straatbeeld. Het maakt duidelijk dat er wel degelijk alternatieven zijn; dat jouw recht op een betaalbare woning belangrijker is dan andermans privilege om fors te verdienen aan de ontspoorde woningmarkt. Kraken is het politiseren van de wooncrisis, en die politisering kunnen we goed gebruiken.
Ongeveer twee jaren geleden kreeg de groep jonge Amsterdamse krakers 'Kinderen van Mokum' veel aandacht. Zij wilden naar eigen zeggen door te kraken het verhaal vertellen van álle Amsterdammers die zich in het nauw gedreven weten; het verhaal van alle Amsterdammers die geen woonplek kunnen vinden.
Zij richtten zich in het bijzonder tot de jongeren die noodgedwongen bij hun ouders moeten blijven wonen, daar als boemerangkind terugkeren, of zich blauw betalen aan een karige kamer. Niet iedereen is immers Minerva praeses of McKinsey partner.
Het recht op huisvesting is nauw verbonden met het recht op de stad. Dat is meer dan enkel het recht om in de stad te wonen, maar gaat ook om het recht haar mede vorm te geven. Krakers hebben hier ruimschoots ervaring mee. Mede door hun verzet gedurende de jaren zeventig en tachtig is de Amsterdamse binnenstad gespaard gebleven van grootschalige modernisering – iets waar nagenoeg iedereen nu maar wat blij mee is.
Natuurlijk zal er wel eens wat mis gaan, maar het beeld dat krakers inbrekers zijn die uit eigenbelang woningen willen stelen, klopt niet. Kraken kan een breekijzer zijn om de wooncrisis te politiseren, het recht op huisvesting centraal te stellen en de stad vorm te geven. Zolang de grootste partij van het land het liever bij symboolpolitiek houdt, is het broodnodig.