Achter de deur in grensgevangenis: dat is pas lockdown!
‘142 mensen in quarantaine in Rotterdams detentiecentrum’, meldt de NOS website een aantal dagen geleden. Op Facebook wordt de link gedeeld door Meldpunt Vreemdelingendetentie en die weten daar meer over te vertellen:
“Ingeslotenen kregen zojuist een brief waarin staat dat er opnieuw besmettingen zijn op hun afdeling. Zij moeten voor 10 dagen in quarantaine, dat betekent 23 uur per dag op cel. Er waren al meerdere coronabesmettingen in het detentiecentrum, van zowel ingeslotenen als personeel. Vooralsnog verbleven zij op een speciale afdeling of hadden zij geen contact met andere ingeslotenen of medewerkers. Nu blijken er toch meerdere besmettingen op de reguliere afdelingen te zijn.”
Het begrip LOCKDOWN komt uit gevangenissen!
Besmettingen op reguliere afdelingen. Dat zijn afdelingen met tweepersoonscellen. Ik heb tijdens een bezettingsactie toen die grensgevangenis nog in aanbouw was die cellen gezien. Ventilatie is nauwelijks noemenswaardig. Een smal rooster onder het raam. Het stapelbed neemt in de tien vierkante meter (twee bij vijf meter) de meeste ruimte in. Dan een tafel daartegenover waar twee mensen aan moeten kunnen eten, bevestigd aan de muur. Twee stoelen. Een kast voor persoonlijke spullen van de gedwongen celdelers, en een hoek uit de ruimte voor ommuurde WC en douche. Feitelijke beweegruimte die overblijft: een zeer smalle strook in de lengte van de cel om te ijsberen tussen raam en deur, van vijf meter. Overigens lukt dat niet als een van de twee celmaten op een stoel aan die tafel zit, dan is de beweegruimte twee meter heen en twee meter terug tussen bed en deur.
Denk je even in daar te moeten blijven voor 23 uur per dag, met z’n tweeën. En dat met het risico dat een van de twee corona al onder de leden heeft. Is dat een horrorscenario of niet? Ook zonder dat rondwarend onzichtbaar virus zijn die tweepersoonscellen als vreselijk. Ik heb het vorig jaar zelf mogen ervaren in de vrouwenbajes Ter Peel.
23 uur per dag achter de deur. DAT is lockdown. Vertel dit maar aan die complotgelovers en -verspreiders met hun geprivilegieerde witte gemekker over vrijheid.
Het verhaal van Meldpunt Vreemdelingendetentie vertelt nog niet hoe dat zit met het 24e uur dat de opgeslotenen blijkbaar buiten de cel mogen verblijven. Dat uur is voor luchten bedoeld, want minimaal een uur luchten is een recht waar niet aan getornd mag worden. Maar wat blijft er over van de luchttijd tussen de gang naar de luchtplaats en terug? Nu heeft dat kamp een luchtplaats die groot genoeg is, maar ook luchtkooien die zich op de isolatieafdeling bevinden. Dus: waar mogen mensen luchten? In de luchtkooien? Met z’n tweeën? En die isoleercellen, daar wil je al helemaal niet terechtkomen. Het gebeurt echter al te vaak dat mensen daar in gegooid worden omdat bewakers niet kunnen omgaan met wanhopige vluchtelingen die voor onbepaalde tijd en zonder perspectief opgesloten zitten. Die isoleercellen heb ik ook gezien destijds. Heel akelig. Enige tijd geleden werd bericht over een man die daar al elf maanden in ‘de iso’ zat omdat hij weigerde in een tweepersoonscel te gaan zitten. Zelfs in coronatijd werd het bezwaar daartegen nog afgewezen. Stik maar, is het motto.
Wij, die met ons allen tijdens wat hier heet ‘intelligente’ of ‘gedeeltelijke’ ‘lockdown’ gewoon nog naar buiten kunnen en zelfs in quarantaine best nog een ommetje kunnen maken als het rustig is op straat, of zelfs met de auto naar een natuurgebied kunnen rijden, we hoeven maar te kijken naar die mensen die daar opgesloten zijn om te beseffen dat vrijheid een begrip is dat zij niet eens kennen en dat wij nog altijd in ruime mate hebben. Denk je even in dat die celdeur met een metalen bons achter je dichtgaat en je daar zit in die kleine ruimte met een ander. Geen partner, ander familielid of goede vriend, maar een wildvreemde. Zoek het maar uit. En wat doen de bewakers als een van beiden het ‘s nachts benauwd krijgt, snipverkouden wordt, keelpijn krijgt, koorts? Haasten ze zich dan om de twee snel uit elkaar te halen? Verwacht het maar niet. Die deur gaat pas open als er vijf bewakers in ME uitrusting zijn opgetrommeld. Dat is namelijk protocol, in alle bajesen, wat er ook aan de hand is.
En waarom zijn die tweepersoonscellen eigenlijk nog in gebruik? Zonder dat en het houden van anderhalve meter afstand, het uitdelen van mondkapjes waar nodig, zou die hele lockdown in de bajes niet eens nodig zijn, als je al wilt spreken van de noodzaak van gevangenissen, wat ik uitdrukkelijk niet wil doen. En: waarom zitten die mensen daar nog? Opsluiting vindt officieel plaats met deportatie als doel. Maar in deze crisis waarin menig land op slot gaat is het lastig deporteren. Volgens de eigen wetten van de staat mogen deze mensen niet eens opgesloten blijven. En toch gebeurt het. Het is ronduit misdadig.
Laat het duidelijk zijn: die mensen horen vrijgelaten te worden. Nu. De staat gaat het echter niet doen, ook al smeek je, bid je, demonstreer je, protesteer je, teken je petities. Wie nu de roep om vrijheid wil verspreiden en opeisen trekt beter met tractoren samen op naar de Rotterdamse luchthaven, naar de grensgevangenis daarnaast. Portelabaan 2 is het adres. Groot gebouw met zwarte muren, kan niet missen. Ram die muren open! Want in alle herrie rond eerst de protesterende boeren en nu de van extreem-rechts vergeven demonstraties van allerlei complotten verzinnende mensen die zich ‘het volk’ noemen blijft het maar akelig stil rond de mensen achter de tralies. Het blijft stil rond vluchtelingen en andere uitgestoten mensen die al lang voor corona buitengesloten werden. Ik wil die dreun wel eens horen, van die muur die aan diggelen gaat. De muur van stilte en die muren van steen en beton. Letterlijk het liefst.
Stop de lockdown. De echte stille lockdown. De verborgen lockdown. Voordat de lijken in het geniep alsnog kunnen worden gedeporteerd.
Joke Kaviaar, 19 oktober 2020