oorlog in de psychiatrie
Hier kun je discussieren over oorlog in de psychiatrie .
Kameraden,
Nadat ik met fysiek hartfalen een dag in het UMCG heb gelegen,
Lijkt het erop dat de psychiatrie mij vasthoud.
Niet omdat ik een of andere ziekte zou hebben, het gaat gewoon 5 jaar lang erg goed met mij.
De buitenzintuigelijke visioenen en geluiden horen bij mij en hebben gewoon geen protocol tot inquisitie meer nodig.
Het drijft me tot schisma aan mijn eigen kerk, als deze van de institutie komen.
Ik ben hier de wanhoop nabij.
Ik ben geen gevaar voor mijn naaste, maar het lijkt erop dat de psychiatrie erop speelt.
Iedereen is wat mij betreft uitgenodigd voor de BOPZ beoordeling.
Maar ik ben in hongerstaking eerst.
Ik ben een geestelijke van vreemde natuur, en moet daarom door de psychiatrische molen gehaald worden
en conformeren aan de wetten van het rijk.
Ik wil afstand doen van het rijk der oranje.
Een euthanasiepil vandaag nog innemen de beste strategie van de strijd.
Ik hoor niet in deze institutie en ben defensie dankbaar voor de vluchtroute die al bereid is eerder,
maar na de vluchtactie moet ik weer binnen blijven.
Ik ben volstrekt gezond qua geest, en geestelijke verzorging is goed.
Ze willen mij verslaafd maken aan benzodiazepines, terwijl ik niet angstig ben, om mij zoet te houden.
Als christen zal ik mijn libertaire natuur niet verlaten.
R.I.P. Thomas Szasz,
Ik vertolk hem op de pinksterlanddagen.
Groetjes,
D. H. B.
Het is voorbij.
Meer dan drie jaren geleden schreef ik dit tijdens een conflict op de afdeling.
Dit artikel komt vrij hoog in de pagerank als is zoek op mijn eigen naam op google.
Tijdens het conflict waren er dingen aan de orde die ik, op zijn zachtst gezegd, niet vind kunnen. Op de afdeling was op dat moment de computer met internet mijn enige toevlucht. Direct in de periode erna mocht ik familie en vrienden bellen. Het was al snel duidelijk dat ik gewoon weer naar buiten mocht.
Ik heb besloten gewoon rustig mee te werken, en de hele episode heeft niet zo lang hoeven duren.
Ik ging weer naar mijn vrienden, waar ik altijd heel dankbaar voor ben geweest. In het echte leven is mij bijna nooit sprake geweest van ruzie of hard taalgebruik.
Uiteindelijk heb ik maar gewoon losgelaten de hele wereld te willen overtuigen van wat er in mijn problematiek omgaat. Voor veel mensen, zelfs voor de professionele hulpverleners is dit een erg complex geheel, die moeilijk te vatten is.
Ik ben erg blij met het huidige sociale model en zorg. Mijn prognose is aardig goed. Er is hoop op herstel. Ik heb een erg goede psychiater ontmoet die ik kan vertrouwen en die voor mij opkomt.
Wellicht heeft het incident mijn reputatie in een kwaad daglicht gezet. Waar mijn identiteit door internet zichtbaar wordt, zal ook een andere kant van mijn persoonlijkheid te zien zijn.
D. H.