|
|  |
Detentiecentra ontzeggen activiste toegang
Joke Kaviaar - 20.08.2011 12:42
Het afgelopen jaar hebben de directies van zowel de Zaanse bajesboten als Kamp Zeist opnieuw de toegang ontzegd aan iemand die bekend staat als activiste. Hoe ze dat weten? Van de politie natuurlijk!
In beide gevallen ging de man die ik wilde bezoeken in beklag tegen de beslissing, maar de beklagcommissies zijn niet bepaald onafhankelijk.
 Lees hier wat GRIP is -
15-6-08: IBT haalt activisten van het dak af van Kamp Zeist
GRIP rapport
Zaak 1: De Zaanse bajesboten
4 september 2010: ik ging op bezoek bij een man die ik al langer kende. Hij zat alwéér in vreemdelingenbewaring.
In Zaandam moeten de gevangenen zelf de bezoekafspraak regelen en daarna hun bezoekers bellen en vertellen wanneer ze kunnen komen. Dit alles was goed gegaan, maar met eerdere weigeringen van bezoekers aan de Zaanse boten (zie:  http://www.indymedia.nl/nl/2008/11/55596.shtml) in mijn achterhoofd zou ik het pas geloven zodra ik in die bezoekzaal tegenover die man zat. Mede daarom had ik ervoor gezorgd dat ik niet alleen zou gaan, want dan kwam in elk geval nog íemand die dag bij hem op bezoek. Mijn achterdocht bleek terecht.
Bij de bezoekersingang aan het hek, konden we zo doorlopen. Aan de balie op de boot lieten ze ons wachten. Ze beweerden doodleuk dat het langer duurde omdat “meneer onder de douche staat”. Dit zou later niet waar blijken te zijn geweest, en dat dachten we al. Achter de balie werd druk getelefoneerd en in computers gekeken. Na enige tijd kwam er een man in burger, vergezeld van een G4S bewaker, uit de personeel ingang, en liep op ons toe. De man in burger bleek het afdelingshoofd van dienst te zijn. Namens de directeur, E. Witkamp, zo deelde hij mede, werd mij de toegang tot de boten ontzegd. Gevraagd naar de reden, kon hij deze niet opgeven. Gevraagd dit zwart op wit te krijgen, kon dit niet.
Gelukkig dat ik niet alleen was gegaan. Degene met wie ik was gegaan kwam er wel in, en kon de man uitleggen waarom ik niet mee was. De man zelf kreeg geen beslissing uitgereikt. Zoiets horen ze te doen binnen 24 uur. Pas drie dagen later kreeg hij mondeling te horen dat ik “niet op de boten mag komen” omdat ik “meedoe aan demonstraties”. Ik bleek een bezoekontzegging van 12 maanden te hebben.
Op 11 oktober 2010 schorste de Raad voor de Strafrechttoepassing en de Jeugdbescherming (RSJ) de maatregel. Daartoe had de advocaat een schorsingsverzoek ingediend. De RSJ vond dat de directeur niet aannemelijk had gemaakt dat ik zou gaan actievoeren IN de inrichting en dus was de noodzaak niet aangetoond om mij voor 3 maanden (de standaard maximale termijn) de toegang te ontzeggen, en al helemaal niet voor 12 maanden.
Op 18 oktober 2010 behandelde de beklagcommissie van de Commissie van Toezicht (CvT) het beklag. Bij die zitting kwamen verschillende documenten op tafel.
Zo bleek er toch een beslissing op papier te staan, maar dan wel van twee dagen later, namelijk 6 september. Motivatie:
“Mevr. K. is betrokken geweest bij meerdere acties/demonstraties t.a.v. Detentiecentrum Zaandam. Hierdoor komt de handhaving van de orde en de veiligheid in de inrichting in het geding”.
Daarnaast was er het verweer van de directeur, voorzien van enkele foto's genomen tijdens de blokkade actie van de boten op 27 maart 2009.
“Voor het beëindigen van de ongewenste acties diende meerdere malen de politie te worden ingeschakeld (..) De middelen (…) raken de rust, orde en veiligheid van de inrichting”.
Héél bont maakte de directeur het door het bij de ingang uitdelen van flyers die een demonstratie bij de boten aankondigden óók te gebruiken als argument. Het flyeren was namelijk gebeurd ná de bezoekontzegging en kon daarvoor dus nooit de reden zijn geweest. De betreffende demonstratie vond logischerwijs ook daarná plaats, namelijk op 25 september, ruim drie weken na de bezoekontzegging! Kan de directeur in de toekomst kijken?
“De organisatie kan echter niet het risico lopen dat mevr. K. haar acties uitbreidt binnen de inrichting”.
Tot slot bleek er ook nog een rapport van GRIP (Gedetineerden Recherche Informatie Punt) te zijn, gedateerd 14 oktober 2010 (zie afbeelding hierboven). Wat GRIP is kun je lezen in het bijgevoegde PDF bestand. Ik heb getracht inzage te krijgen in de informatie en registratie die GRIP bijhoudt. GRIP verwees naar de regionale korpsen voor inzage. Het is dus niet mogelijk gebleken inzage te krijgen in de informatie die GRIP verzamelt en koppelt.
De beklagcommissie oordeelde dat de klacht gegrond was op formele gronden: de man had de beslissing uitgereikt moeten krijgen. De directie kreeg echter wel gelijk om mijn bezoek te weigeren! Op het punt van de ontzegging van 12 maanden haalde de directie echter weer bakzeil: 12 maanden kan alleen als je iemand op Terroristen Afdeling wilt bezoeken. Met andere woorden: had de directie een bezoekverbod van 3 maanden opgelegd, dan zou de beklagcommissie de directie waarschijnlijk gelijk hebben gegeven, en dat is precies wat nu bij Kamp Zeist is gebeurd.
Zaak 2: Kamp Zeist
Op 27 mei 2011 belde ik naar Kamp Zeist om een bezoekafspraak te maken. De betreffende man had daarvoor op de Zaanse bajesboten gezeten, en daar had ik hem nog kunnen bezoeken dankzij de schorsing van de RSJ en dankzij het feit dat de beklagcommissie aldaar de directeur alleen gelijk had gegeven in de eenmalige weigering, maar niet in de toegangsontzegging (omdat deze dus voor een te lange termijn was geweest). Wel waren we telkens aan een tafel vlakbij de bewaking gezet.
Ook in Kamp Zeist had ik de man reeds één maal bezocht, in april. Toen was het al te merken dat ze in Kamp Zeist niet blij waren met mijn komst:
Om te beginnen werd een G4S bewaker in de wachtruimte bij me neergezet. In het bewakershokje grenzend aan de wachtruimte werd druk gebeld, in computers gekeken. Ze liepen ook steeds heen en weer door de wachtruimte naar de volgende ruimte richting bezoekzaal. Een man in burger kwam op gegeven moment bij de bewakers binnen en ik hoorde hem zeggen: “We hebben een probleem”. De man bleef er even en liep daarna ook door via de wachtruimte. Ik verwachtte toen al dat ik er niet in zou komen maar werd uiteindelijk toegelaten om – alweer – aan een tafeltje vlakbij de bewaking te worden gezet.
Zou ik er een tweede keer wel of niet inkomen? Dat werd snel duidelijk. Over de telefoon kreeg ik die 27e mei van de bezoekersadministratie te horen dat ik “het terrein niet mag betreden”. Het verbaasde me al niet meer. Enkele dagen daarvoor hadden ze al tegen de man gezegd dat ik “er niet meer in” zou komen, maar op papier had hij niets. In beklag dus. Al snel bleek het deze keer wel om een bezoekontzegging voor 3 maanden te gaan. Kamp Zeist heeft blijkbaar geleerd van Zaandam.
Op 28 juli werd het beklag, dat de man heeft ingediend, behandeld. Afgelopen week, op 12 augustus, heeft de beklagcommissie uitspraak gedaan:
Formeel is het beklag gegrond omdat de man geen beslissing op papier heeft uitgereikt gekregen. Materieel (inhoudelijk) is de klacht ongegrond verklaard: de beklagcommissie vindt dat de directie gelijk had mij de toegang voor 3 maanden te ontzeggen.
Volgens de directie maak ik “prominent deel uit van een actiegroepering, AAGU. Deze actiegroep voert regelmatig acties tegen de vreemdelingenbewaring. Hierbij schuwen de actiegroep en mw. K. er niet voor om de organisatie te ondermijnen en zich ongeoorloofd toegang te verschaffen tot gebouwen en terreinen van detentiecentra. Door haar prominente rol in de genoemde actiegroep is haar de toegang tot de inrichting ontzegd.” (...) “Ter zitting merkt de directie op dat het haar bekend was dat er een grote demonstratie was gepland op 5 juni 2011. Het was de directie voorts bekend dat de actiegroepering waar mw. K. deel van uitmaakt, AAGU, zich bij de demonstratie wilde aansluiten. Op 5 juni 2011 is er extra personeel ingezet, is de politie de hele dag aanwezig geweest en heeft er binnen het detentiecentrum de hele dag een Intern Bijstands Team paraat gestaan. Er waren namelijk geruchten dat ook ingeslotenen in het detentiecentrum in opstand zouden komen. De naam van klager is hierbij meerdere malen genoemd.”
De uitspraak:
“De beklagrechter is van oordeel dat het, gezien deze gegevens, niet ondenkbaar is dat de aanwezigheid van Mw. K. binnen de inrichting zou kunnen leiden tot onrust.”
We wisten al dat in dat hele weekend van die lawaaidemo een aantal mannen waaronder de man die had willen bezoeken preventief in de isoleercel waren gegooid. (zie: http://www.indymedia.nl/nl/2011/06/76548.shtml)
Die maandag na de lawaaidemo zijn ze allemaal overgeplaatst naar verschillende andere detentiecentra. De man die ik wilde bezoeken heeft nog een tijdje in Zaandam gezeten en is inmiddels geklinkerd, voor de zesde keer!
De tendens is duidelijk: activisten mogen van de diverse beklagcommissies voor drie maanden de toegang worden ontzegd, louter en alleen omdat zij actievoeren tegen een beleid van opsluiten en deporteren. Zelfs als bij eerdere bezoeken al duidelijk is geworden dat er niet meteen binnen aan een actie wordt begonnen, gaat men uit van een risico voor rust, orde en veiligheid.
Tijdens de lawaaidemo bij Kamp Zeist op 5 juni werden alle deelnemers vanachter de hekken van Kamp Zeist door een medewerker van Kamp Zeist gefotografeerd. Dit gebeurt ook tijdens lawaaidemo's bij de Zaanse bajesboten. De diverse detentiecentra houden er dus naast de smeris een eigen registratie op na. Toen in 2008 mensen de Zaanse bajesboten niet binnenkwamen, is een smoelenboek bij de ingang gezien. We gingen er toen van uit dat de informatie door de Zaanse politie was verstrekt. Dit vermoeden werd bevestigd door extra informatie die bij de foto's stond, die alleen van de politie afkomstig kon zijn.
Al dit schermen met orde, rust en veiligheid is natuurlijk niets anders dan een dekmantel om de situatie van de mensen die zijn opgesloten in de detentiecentra letterlijk achter gesloten deuren te houden. Juist activisten die op bezoek gaan, vreest men. Ze hebben geen geheimhoudingscontract getekend, zoals religieuze en humanitaire bezoekgroepen, en zijn strijdbaar.
In Nederland is het krijgen van bezoek in gevangenissen en detentie- en uitzetcentra nog altijd een recht, maar er wordt alles aan gedaan dit recht, en vele rechten meer, te ondergraven.
 E-Mail: info@jokekaviaar.nl  Website: http://www.jokekaviaar.nl
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | |
