|
|  |
Huisvestingsspeetch van 1 mei in Utrecht
Maarten - 09.05.2011 12:02
1 mei is traditioneel de dag van de arbeid. Wat arbeid en wonen met elkaar verbindt is sociale strijd. Geen van de rechten die we nu hebben zijn ons gegeven. Er is hard voor gestreden om de rechten af te dwingen. En deze afgedwongen rechten staan altijd op de tocht. Nu met de huidige rechtse regering lijkt het er echter op dat de afbraak van sociale rechten in een stroomversnelling is gekomen.
klappen van de smeris
Voor wonen gaat het erg hard. Er is inmiddels al een kraakverbod maar binnenkort komen er ook de huurverhogingsplannen van minister Donner aan. Mensen worden meer en meer in rechteloze precaire woonsituaties zoals antikraak geduwd als enig berijkbare en betaalbare oplossing.
In een ideale wereld zou een huis de mens moeten dienen. Dienen in de zin
van een thuis. Een thuis waarin men investeerd met liefde en warmte.
Echter in een wereld waarin alles tot handelswaar gemaakt wordt en de
markt heer en meester is is een thuis voor velen vaak ver te zoeken.
Een woning zou gemaakt moeten zijn door vaklieden. Niet door onderbetaalde
lagelonenarbeid van mensen die voor monsterondernemingen werken. Een huis
zou bewoond moeten worden door mensen die hun leven met een woning als
stevige basis vorm kunnen geven. En niet door bewoners die op allerhande precaire basis zich in de vreemdste bochten moeten wringen teneinde maar te kunnen wonen.
Vooral in de zogenaamde schaarste gebieden zoals Amsterdam en Utrecht is
de nood in Nederland het hoogst. De wereld verandert en daarmee de rol van
steden. Onze lokale economien zijn we kwijtgeraakt en de steden
ontwikkelen zich in rap tempo tot economische hotspots. Dit gaat zo snel
dat de speculatieve waarde van woningen in deze regio’s zo hoog geworden
is dat de woningen die nu nog betaalbaar worden verhuurd of zijn
aangekocht nooit meer betaalbare huisvesting zullen worden. Op
dit moment worden de maximale huren voor sociale huurwoningen door het
plan Donner dan ook al flink opgewaardeerd. Met als reden om de doorstroom
in beweging te brengen. Dat is natuurlijk onzin. De enige echte reden is
om de huizenmarkt een boost te geven zodat het grotegraaie weer
kan beginnen. Werkt de redenering van Donner? Helpt het de problemen op te
lossen? Dat doet het zeker. Er wordt zeker het een en ander opgelost. Daar kun je ernstig rekening mee houden. Sociaal is het echter zeker niet. En daarom onze oplossing niet.
Ondertussen staat zo een 6,5 miljoen vierkante meter kantoorruimte leeg in
nederland. Dit is een oppervlakte van ruim 160.000 woningen. Zolang
eigenaren van kantoorpande het verlies op een leegstaand pand mogen
wegstrepen op de winst van een ander pand bestaat er ook geen enkele
motivatie voor deze eigenaren om deze leegstand op te heffen. Met andere
woorden betaalt de burger de huur van de leegstaande kantoorpanden door
dit scheef gegroeide belastingvoordeel. Daarbij komt nog het feit dat een
groot deel van deze eigenaren buitenlandse investeringsmaatschapijen zijn
die niets ophebben met de nederlandse belastingbetaler en al helemaal
nietmet de slachtoffers van de woningschaarste. Mooie sociale of culturele
initiatieven zoals hier bij de Toren van Babel komen dan ook weinig tot
niet voor. En als ze al voorkomen dan enkel in een pand dat in eigendom is
van maatschappelijk aanspreekbare partijen. Een derde moeilijkheid is het
feit dat 1 vierkante meter kantoorruimte in de regel drie tot vier keer
zoveel opbrengt als een vierkante meter woonruimte. Als het aan de markt
ligt kan die geidealiseerde ombouw tot woonruimte dus wel bij het vuil
geschoven worden.
En lijkt de enige betaalbare woonvorm dat van de antikraker/kraakwacht te zijn.De markt voor starters zit pot en pot dicht. Tezamen met het kraakverbod is een gevaarlijke weg ingeslagen door de overheid. De anti-kraakbranche is gevraagd een keurmerk te maken voor zichzelf. De weg wordt steeds verder bereid vooreen algehele flexibilisering van het huurcontract.
Flexibilisering klinkt altijd als eenmooi woord. En dat is het ook het mes aan twee kanten snijdt. Niet alleen aan die van de huurder. Op de markt kunnen wij niet vertrouwen. Niet als enig sociaal idee een rol speelt. Op de huidige parlementaire politiek al helemaal niet gezien zij met een zwak links enkeltje slechts achter de markt aan strompelt.
Op wie je wel kunt vertrouwen ben je zelf en je kameraden. Dus waneer de
kapitalistenzwijnen je uit je huis willen halen met geweld of met het
bieden van hun bloedgeld, laat ze dan weten dat ze naar de hel kunnen
lopen. Als de kapitalistenzwijnen je een rechteloos contract willen
aansmeren wees dan geen stakingsbreker en vertel ze dat ze dood
kunnen vallen. Verzet je met kameradenen in de buurt. Maar misschien nog wel belangrijker is om je niet dood te vechten maar zaken op te bouwen. Richt je bijvoorbeeld je eigen woningbouwvereniging op en zorg er voor dat vele schouders de zware lasten kunnen dragen.
Duidelijk mag zijn dat goed wonen steeds meer een luxe artikel wordt wat alleen berijkbaar is voor een steeds kleinere groep mensen. De anderen worden geconfronteerd met enorme huurverhogingen en gecriminalisseerd door een kraakverbod, de rest als schapen naar de slachtbank doorverwezen naar een antikraakbedrijf.
Laat 1 mei een dag van inspiratie zijn. Laat alle andere dagen dagen van organisatie en strijd zijn. Alleen als mensen het echt zelf doen, alleen dan, zijn huisbazen dood en kleurt de stad rood! Viva Anarchia!
koert en pees
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten wonen/kraken zonder rubriek | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | Herhalen die toespraak! | Pappie - 09.05.2011 12:40
Erg goeie, nog een keer op de 12de doen.
Ook subtiel om hier 'n paar keer bereikbaar als beRIJKbaar te schrijven.
Goed zo!
| |
| aanvullingen | |
