|
|  |
van god los - nieuwe anarchistische publicatie
klein pierke - 21.03.2011 13:50
Een nieuwe anarchistische publicatie uit belgenland...
van god los - Onregelmatig en onrechtmatig
 vangodlos1@gmail.com
BP 78, 4100 Seraign Bas (zonder naamsvermelding)
 -
Edito
Een gordijn trekt open op een jonge dag. Ik hier, jij wat verderop. Slaap en een achterdochtige blik in onze ooghoeken. Jij schuifelt wat, verlegt onmerkbaar je gewicht van het ene op het andere been, maar het toneelparket verraadt luid krakend je onrust. Honderden blikken wakkeren het schaamrood op je wangen aan.
Dit is de première voor een stuk dat nooit ingeoefend werd. Elke dag trekt, mét onze oogleden, het voorhang open en komen we onszelf hier tegen. Er zijn er ontelbaar veel om wie het kostuum hangt als een tweede huid en die geen voorzeggers meer nodig hebben. Hun bewegingen vloeien naadloos in elkaar over. Ze struikelen nooit over hun woorden of doen er nooit het zwijgen toe. Het zijn burgers, werknemers en –gevers, consumenten, producenten, vaders, moeders en zelfs kinderen. Wie vergeet dat het om een groots opgezette vertoning gaat, zou kunnen denken dat ze zelfs zichzelf zijn. Maar misschien naaiden ze zich wel een valse huid op en is elke zin die ze uitspreken al neergepend in een wetboek of een ongeschreven welvoeglijkheidsregel. Achter de omhaal en de staande ovatie ligt hun ik misschien gekneveld in het donker van de coulissen. Hopeloos in de knoop met de touwtjes van de gekunsteldheid.
Er zijn er ook – ze herkennen zichzelf en ik weiger ze te tellen – die zich slecht voelen in dit opgelegde vel, die worstelen met de voorschriften en stotterend struikelen over de regels van de gemaaktheid. Vanonder hun kostuums dringt de eigenheid zich op en die vloekt met elke opgelegde tekst en gaat het getouwtrek aan met elke gebondenheid. De keurslijven barsten open en de ongehoorde woorden en ongeziene daden draaien letterlijk de rollen om: geconfronteerd met deze vrije improvisatie beginnen de andere spelers te stotteren en te struikelen over woorden en decorstukken. En dat is het begin van iets…
Langzaam maar zeker of met enkele welgerichte krachtinspanningen komen we los van god. We nemen de macht terug die we aan anderen geschonken hadden en laten de stramme kostuums hangen voor een verkleedpartij. Nu we zelf de touwtjes in handen genomen hebben, zien we hoe het hele theaterstuk niets meer was dan de uitdrukking van onze afhankelijkheid. En het regent toneelteksten, voorschriften en regeltjes, die enthousiast samengeveegd worden en ons vreugdevuur aanwakkeren.
We zijn niet van plan nieuwe en betere stukken te schrijven, waarin we op onze beurt anderen kunnen laten figureren. Het enige algemene devies wordt: ieder schrijft zichzelf het leven voor. Ieder zijn enigheid als enige gelijkheid. Dat is meer dan vreugdevuur en zonneschijn: ons marionettenbestaan bood ons de zekerheid van het script, het gemak van het ‘bevel is bevel’, de gezapige gezelligheid van het toneelgezelschap, waarin we ‘allemaal marionetten’ waren. Nu lijken we er soms helemaal alleen voor te staan. Alhoewel…
Ik hier, jij wat verderop. We hebben elkaar heel wat te zeggen.
 E-Mail: vangodlos1@gmail.com
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | oh jeetje | pietje - 21.03.2011 15:54
Leuk om te merken dat er nog eerste klassemuggenzifters zijn. Alleen jammer dat ze zo categoriek zijn. De redactie verneemt graag de exploten van Wies Moens, die haar verder onbekend waren. Het versje dat opgenomen werd is daarentegen leuk, zelfs al was het op papier gezet door de führer himself. Dat een heel blad zich daarmee, met die uiting van smaak, tot een fascistisch blad promoveert, vind ik nogal kras...
Maar goed, het ontslaat u van de plicht wat verder door te lezen zeker?
Voor de geïnteresseerden, het gedicht waarvan sprake, zo is het van iedereen en niet meer van Wies, die wat mij betreft inderdaad kan opkrassen met z'n bruine achtergrond.
Niets van wat overal de velen noemen
geluk en welvaart, heeft mij ooit bekoord.
Slechts op dit ene wil ik gaarna roemen:
geen enkle Macht te hebben toebehoord,
die ’t mensenhart houdt voor een
koopbaar ding.
Een medewerker van het blad die het gedicht leest vóór de biografie van de dichter
| | ja maar | auteur - 22.03.2011 10:06
Er is een merkwaardig Vlaams strominkje dat 'anarchisme' en nationalistische onzin probeert te combineren
 http://www.xs4all.nl/~afa/alert/4_8/vrijbuiter.html
vandaar de instinctieve alarmbel bij dit project. Het kan overigens geen kwaad om werk *en* biografie van de door je geplaatste kunstenaars te kennen.
| | trol | weisse rosse - 24.03.2011 11:14
ik denk niet dat er in een blad met banden met extreem rechts / nationalisme een afscheidswoord van de redactie van de nar geplaatst zou worden . wees niet zo paranoïde aub en stop met het verdacht maken van eigen publicaties , dat is veel verdachter volgens mij en effectiever voor extreem rechts , dat we elkaar allemaal in een niche gaan duwen en alleen nog onze kleine fijne eigen sekte willen geloven . stop dus met trollen en lees gewoon de pdf !
| |
| aanvullingen | |
