Op de Barricades, maar waarom?
nn - 21.01.2011 17:38
We gaan demonstreren, vandaag is belangrijk zullen velen zeggen. De bestuurders, de studenten en de activisten, allemaal naar Den Haag. In bussen, in treinen en auto’s, met spandoeken, posters en flyers, maar zal het ertoe doen.
Al sinds het ontstaan van de verzorgingsstaat roept iedereen dat zijn belang het belangrijkst is. Verplegers, politie, postbodes, dokwerkers en ja dus ook het onderwijs. Spijtig genoeg is het realiteitsgehalte en de zelfkritiek soms ver te zoeken. Thatcher, Sarkozy en sinds kort ook de Griekse overheid hebben laten zien dat demonstratie niet gelijk staat aan realisatie. De afstand tussen stemmer en mondige burger is echter juist het spanningsveld tussen een maatschappij en een democratie; een samenleving en het bestuur. De mondige burger lijkt echter een zeldzaam verschijnsel te zijn geworden. De deelnemer aan het publieke verkeer en begaan, lijkt steeds meer iets te hebben van een consument, welke schreeuwt wanneer hij denkt dat de prijsverhoging te gortig wordt.
Een aantal maanden geleden begon het, de academische gemeenschap werd wakker uit haar sluimerslaap, de stok was in het hoenderhok geworpen. Alle krieltjes, kuikens en haantjes werden wreed wakker uit hun winterslaap. Uiteraard liet de studentenvakbond weer als eerste van zich horen. Al snel gevolgd door universitaire bestuurders Echter was het bijzondere dat bestuurders nu ook het offensief zochten. Radboud bestuurder De Wijkerslooth liet sterk van zich horen en gaf aan dat juist de universiteit het instrument bij uitstek was om de belangen van het kabinet te behartigen. Jullie hebben het over de toekomst, wij zijn onmisbaar en wij zorgen dat die nog mooier wordt. Studenten, academici en bestuurders gebruiken allemaal dezelfde argumenten. Nu en in de nabije toekomst draagt kennis en vorming bij aan de stabiliteit en goede toekomst van de samenleving. Onderwijs zorgt voor een sociale en capabele burgerij en onderzoek zorgt voor innovatie en een goede internationale positionering. Echter gaat het om meer fundamentele zaken, het gaat om de toekomst van het mensdom. Dat wat is bereikt en alleen kan blijven bestaan, als we mogen blijven bekritiseren, bediscussiëren en tenslotte onderzoeken, soms het fundamentele en soms het onzinnige omdat dat wat nu onzinnig lijkt, in de toekomst fundamenteel kan blijken.
Mooie ideeën, echter zullen de bestuurders dan ook rekenschap moeten geven van hun eigen bijdrage aan de historische realiteit, dat zijzelf via hun eigen pensioenfondsen en universiteitsobligaties hebben bijgedragen aan de conclusie waar denker en arbeider nu gezamenlijk voor moeten betalen. Misschien zouden al die denkers eens moeten opkomen voor de arbeider en de arbeider voor de denker, of dit haalbaar is zal blijken, maar uiteindelijk zijn zij beiden voor het moment afhankelijk van hetzelfde systeem en vormen samen de gemeenschap. Misschien zouden we weer eens terug moeten naar niet langer het vragen om meer voor onszelf, maar juist een vragen voor de gemeenschap. Niet langer ‘waarom wij’ maar terug naar het fundamentele van het ‘waarom’. Niet ‘waarom worden wij gekort’, maar waarom wordt er bezuinigd en dan graag een uitleg in Jip-en-Janneke taal en dan niet om te vertellen waarom het allemaal zo moeilijk is, waardoor dat er eigenlijk niks wordt uitgelegd, maar juist waarom er bezuinigd wordt. Omdat het geld op is omdat het aan banken is gegeven en dat het geld niet terug geëist kan worden. En dat de burger als staatsconsument betaald voor iets wat nooit zou worden toegestaan voor iedere kleine ondernemer onder het mom van de vrije markt. Maar in de tussentijd wordt de verzorgingsstaat afgebroken en lopen academici rondjes om de Haagse kerk. Dan blijft mij slechts een uitspraak van een Duitse filosoof: “Mens durf te denken”.
|
