|
|  |
Reisbureau vervangt Deportaties door Vakantievluchten
Kimberly - 25.03.2010 10:09
Op donderdag 25 maart jongstleden maken bezoekers van luchthaven Rotterdam Airport kans op gratis vliegreizen via de Koninklijke Deportatie Maatschappij (KDM). Onder de leus “Their wish to stay could be your holiday!”, delen medewerkers tickets uit.
Their wish to stay could be your holiday!
Op kantoor alvorens naar Rotterdam Airport te vertrekken
De vluchten gaan naar exotische bestemmingen, zoals Afghanistan, Somalië of Marokko, waar sommige mensen die daar vandaan komen niet meer naar willen of kunnen terugkeren. De KDM heeft deze tickets kunnen bemachtigen om de zitplaatsen in de lijnvluchten en charters toch te kunnen gebruiken. De KDM-medewerkers zijn 's ochtend te vinden in de Passagehal van Rotterdam Airport.
Op een steenworp afstand van het vliegveld staat één van de detentiecentra van Nederland. In deze gevangenis worden mensen opgesloten zonder een strafbaar feit te hebben begaan, ze hebben alleen geen verblijfsvergunning. Men is bezig een nog grotere gevangenis te bouwen, waar volgens het ontwerp ook een gezinsafdeling in moet komen. Ook in deze nieuwe gevangenis zullen dus kinderen worden opgesloten. De Nederlandse regering wil de gevangenen terug laten vliegen naar hun land van herkomst. Maar deze mensen willen helemaal niet terug. Zij hebben niets meer te zoeken waar ze vandaan komen. Daar wacht hen alleen maar armoede, dood en ellende. Zij zijn gevlucht om vrij te zijn. Maar ook in Nederland is hen de vrijheid ontnomen.
“Deze mensen willen de gereserveerde tickets niet gebruiken”, volgens Kimberly Snaaiers van de KDM. “Wij zagen een gat in de markt en zijn hier ingesprongen.” De KDM is overtuigd dat er veel mensen zijn die wel naar de betreffende landen willen reizen. “Het is onverantwoord in de tijd van de klimaatcrisis om zitplaatsen leeg te laten”, aldus Kimberly. “Wij bieden toeristen gratis tickets aan. En de mensen die niet terug willen, kunnen gewoon hier blijven.”
---
Check: www.clolonel.nl
(andere intiatieven van Kimberly en consorten)
Check: www.vrijheidvanbeweging.nl of www.dc-16.nl
(meer achtergrond over vreemdelingendetentie en de gevangenissen voor ilegalen)
Eerder deze ochtend heeft een vijftigtal activisten van de Werkgroep Stop Deportaties (WSD) in het kader van de 'Stop DC16'-campagne de toegang tot het bouwterrein van het nieuwe detentie- en uitzetcentrum op Rotterdam-Airport (Zestienhoven) bezet .Hiermee wilt WSD een krachtig protest tegen de opsluiting van vluchtelingen en het vreemdelingenbeleid in het algemeen laten horen. Zie:  http://indymedia.nl/nl/2010/03/66237.shtml
 E-Mail: clolonel@linuxmail.org
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme europa globalisering militarisme vrijheid, repressie & mensenrechten wereldcrisis | | aanvullingen | | verslag van de aanbiedeingsactie | kimberly - 25.03.2010 16:19
Vanochtend togen wij, 4 medewerkers van de Koninklijke Deportatie Maatschappij (KDM) vol goede moed aan het werk voor onze eerste actieaanbieding. De KDM is een nieuwe maatschappij die zich ten doel stelt de mensen die Nederland niet willen verlaten hier te laten blijven en hun gereserveerde deportatietickets dan gratis te vergeven aan de gewone consument. Op deze manier zijn de vliegtuigen gevuld en dat is belangrijk in deze tijd van de klimaatcrisis. Zie het als carpoolen.
Op Rotterdam Airport aangekomen moesten wij eerst wachten totdat er een vlucht landde voordat we onze aanbieding ten toon konden stellen aan de reizigers. Eenmaal driftig flyers aan het uitdelen met onze reclame borden erbij, bleek dat Rotterdam Airport geen goede communicatie had gehad met ons hoofdkantoor. We zouden geen toestemming hebben, zo vertelde een uiterst vriendelijke medewerkster aan Kimberly. We mochten niet doorgaan met onze activiteiten van de Commerciele afdeling van de luchthaven. Dat we helemaal geen commerciele activiteiten aan het ontplooien waren, het gaat immers om gratis tickets - ze zijn al betaald door de overheid -, hielp helemaal niets.
Maar Kimberly is niet voor een gat te vangen. Eenmaal op het stoepje van de transferhal, genoten we van de zon, en konden we alsnog onze flyers en onze boodschap aan de haastige reizigers brengen. Een rood wit donderblauwe auto stopte en twee vriendelijke ambtenaren hoorden ons verhaal aan. "Goed werk", verzekerden ze ons. Maar ze wilden wel graag weten hoe we heetten. "Kimberly", riepen we viermondig! Dat werd opgeschreven. Maar omdat het onze werknaam is, wilden ze onze echte gegevens hebben. Toen we ze uitlegden dat ze via de streepjes code op onze werkpassen achter al onze gegevens konden komen, wilden ze graag een van onze passen meenemen voor een check. Dat kon natuurlijk, en Kimberly was bereid die van haar uit te lenen. Ze wilden ook weten of we een geldig legitimatiebewijs bij hadden. "Een paspoort", legden ze uit. "Maar", zo verklaarden we ons "we gaan helemaal niet vliegen. Nee, u begrijpt het verkeerd, wij bieden gratis tickets aan, maar we blijven zelf gewoon hier." Ze vroegen vervolgens naar een rijbewijs, wat natuurlijk gek is, want we waren helemaal niet aan het autorijden. We stonden gewoon op de stoep. "Heeft u weleens van de Wet op de Identificatieplicht gehoord?" We keken elkaar aan en haalden onze schouders op. "Moeten wij in Nederland onze legitimatie bij ons hebben", vroeg de ambtenaar geduldig. Kimberly dacht hier over na, maar gelukkig kon ze daar wel een antwoord op geven. "Ja, ik denk wel dat je als marechaussee altijd een legitimatiebewijs bij je moet hebben. Je bent immers een ambtenaar in functie." Kimberly vulde haar aan "ja, waar is uw legitimatie eigenlijk? Bent u hem soms verloren?" De KMAR keek naar zijn linkerschouder waar zijn pasjeshouder leeg op geprikt was. "Ja, ik ben hem verloren", zei hij schoorvoetend. We spraken af dat ze de streepjescode op het Kimberly pasje zouden checken en dat we het later terug zouden krijgen. Toen reden ze weer weg.
Anderhalf uur lang konden wij vervolgens ongestoord met reizigers praten. We hadden mensen die zeer geinteresserd waren in onze aanbieding. Soms begonnen ze wat glazig te kijken na onze uitleg van onze actie aanbieding. Soms kwam er een steeds bredere glimlach op hun gezicht, zoals bij de schoonmaakster die Kimberly aansprak. Sommige mensen wilden er niet langer over praten, ze hadden teveel haast of waren niet geinteresseerd. Maar ook een vrouw kende de situatie van de mensen die niet terugwillen op persoonlijker vlak. Het was voor haar emotioneel om hierover te praten. Een andere man wilde juist heel lang praten, maar dan meer over waarom het goed is dat mensen aan de kant van de wereld blijven waar ze geboren worden. We probeerden hem te vertellen dat het ons daar niet om ging, als mensen hier komen, dan hebben ze daar goede redenen voor.
Na anderhalf uur kwamen onze ambtelijke vrienden terug, maar zonder pasje. Ze vertelden ons dat de barcode op het Kimberly pasje zodanig slecht te lezen was dat hun apparatuur de gegevens niet kon uitlezen. Wij snapten natuurlijk ook niet goed hoe dat nu kon. Ons hoofdkantoor had ons verzekerd dat de pasjes in orde waren. "Kunnen wij ook niets aan doen", zei Kimberly, "we doen ook maar gewoon ons werk". Omdat de KMAR onze aanbieding zo goed vond, wilden ze graag een foto ter herinnering. Daar werkten we graag aan mee en namen snel uitdagende poses aan. "We horen dus nog van jullie?", vroegen we. Ze antwoordden bevestigend en lieten ons ons werk weer doen.
Toen het tijd werd voor lunchpauze togen we op weg naar het detentiecentrum in aanbouw, wat dus binnenkort niet meer nodig is. Immers de gereserveerde vliegtickets kunnen worden weggegeven dus mensen hoeven niet meer opgesloten te worden. We hadden gedurende de ochtend begrepen dat daarom vandaag het werk bij de bouw was neergelegd. En dat wilden we wel zien.
Helaas mochten we niet de parkeerplaats overlopen, omdat we "daar niets te zoeken hadden". Omdat we onze geparkeerde auto niet goed genoeg konden beschrijven, wilde de marechaussee ons niet doorlaten. Er bleek een demonstratie gaande te zijn op het bouwterrein. "Kijken", konden we op de tv, volgens de bewaker ter plekke. We mochten ons ook niet aansluiten, wat natuurlijk gek is als er in een land demonstratievrijheid in de grondwet staat. Maar daar trok men zich niets van aan. Op onze vraag of de demonstratie illegaal was, wilden ze geen antwoord geven. Ze wilden wel onze vraag voorleggen aan hun meerdere als we niet weggingen, maar onze lunchpauze liep alweer ten einde, dus we gingen naar onze auto. Enkele ambtenaren volgden ons op afstand, maar haakten af toen ze zagen dat we wegreden. Via een andere weg konden we toen aan de andere kant van het centrum komen. Een groot spandoek hing aan de gevel met daarop de kreet: "Schande!" Een aantal bouwvakkers die we spraken vond het ook een schande dat dit alles zoveel belastingcenten kosten. Ja, zo'n gevangenis kost toch al snel zo'n 100 miljoen, beaamden wij. En toen was het tijd op huis aan te gaan.
Mensen die vluchten, voor honger, voor armoede, voor oorlog, doen dat om hier een toekomst op te bouwen waar ze die in hun land van herkomst niet hebben. Iedereen heeft recht op een eerlijk leven, niemand mag hier worden opgejaagd, uitgesloten, opgesloten en tegen hun wil uitgezet. Hun vliegtickets kunnen naar iemand anders, zij mogen blijven!
Geen deportatie maar recreatie.
Their wish to stay could be your holliday!
Met vriendelijke groet,
Kimberly van KDM
 Website: http://www.clolonel.nl
| |
| aanvullingen | |
