|
|  |
De Vrije Communist nummer 5
Rob - 23.03.2010 23:08
Nummer 5 van het religieus anarchistisch communistische blad De Vrije Communist is verschenen. Dit is het nummer van lente 2010.
In dit nummer de volgende onderwerpen: de Internationale Arbeiders Associatie, Ferdinand Domela Nieuwenhuis, de regering Balkenende, een theoloog uit de vroegere DDR, christendom en Ietsisme, protest tegen een wapenbeurs, het kraakverbod en het strafrecht.
De prijs van De Vrije Communist is 50 cent. Bij bestelling van een proefnummer worden de portokosten van 88 cent meegeteld. Samen wordt het dan dus 1 euro en 38 cent. Een abonnement op De Vrije Communist (vier nummers) kost 2 euro. Geld kan worden overgemaakt naar: Woorden van Rebellen, Amsterdam, rekeningnummer 87.12.25.115.
Voor informatie: rvisserAantenna.nl (A is apestaartje).
Hieronder volgt een stukje over de tweede kamer verkiezingen, dat in dit nummer van De Vrije Communist staat.
TWEEDE KAMER VERKIEZINGEN 2010
Op 9 juni 2010 vinden de tweede kamer verkiezingen plaats. Alle partijen kiezen voor groei van het kapitalisme. Er valt dus niets te kiezen.
De indruk wordt gewekt dat er op 9 juni iets te kiezen is. Dat is een illusie. Over het algemeen zal de heersende klasse zich nooit afhankelijk
maken van de kiezers als het gaat om belangrijke voorstellen. Belangrijke
voorstellen worden zonder veel discussie doorgevoerd. De aandacht van
belangrijke kwesties wordt afgeleid door eindeloze discussies tussen
politici over dingen die veel minder belangrijk zijn. Met deze minder
belangrijke kwesties proberen politieke partijen het imago dat ze bij de kiezers hebben te handhaven of te verbeteren. Zogenaamde linkse partijen (zoals PvdA, GroenLinks en SP) kunnen soms veel stemmen halen op basis van voorstellen voor hervorming van het kapitalisme. Na de verkiezingen blijkt vervolgens steeds weer dat ze de bestaande machtsverhoudingen willen stabiliseren. De kapitalisten blijven dus oppermachtig. Nog steeds worden de belangrijke besluiten door een kleine groep mensen genomen. Van de beloofde hervormingen komt dan ook heel weinig of niks terecht.
Over de belangrijke kwesties zijn de grote politieke partijen het eens. Ze zijn bijna allemaal voor het behoud van – en de groei van – het monopoliekapitalisme. Een enkele kleine partij kiest voor het staatskapitalisme. Na succesvolle verkiezingen verandert dat snel. Men past zich aan. Dat is logisch, want ook deze partijen vinden dat de belangrijke beslissingen door een kleine groep mensen moeten worden genomen.
Hervormingen binnen het kapitalisme zijn altijd het gevolg geweest van veranderingen in de machtsverhoudingen, ten gunste van het proletariaat. Deze hervormingen worden weer teruggedraaid als het proletariaat is verzwakt, zoals we de laatste tientallen jaren zien. Hervormingen binnen het kapitalisme kunnen daarom nooit alleen maar een doel op zich zijn. Ze zijn ook een middel om vergaande veranderingen (revolutie) dichterbij te brengen. Na de revolutie is het afgelopen met de besluitvorming op basis van machtsverhoudingen. Klassen bestaan dan niet meer. Collectieve besluiten worden dan voortaan op democratische wijze en op basis van argumenten genomen.
Wie gelooft in de eigen mogelijkheden om veranderingen te bereiken blijft met verkiezingen thuis, schuift verantwoordelijkheid niet af naar arrogante politici, “sterke” mannen en vrouwen. Het geeft veel meer voldoening om zelf aan verandering te werken. Het beste is dat dit in georganiseerd verband gebeurt. Daarbij moeten contacten met politieke partijen zo veel mogelijk worden vermeden. Sociale bewegingen mogen niet een werktuig zijn voor politici, om de carrieres van politici te ondersteunen.
Er kan geen twijfel over bestaan dat de volgende regering forse bezuinigingen zal voorstellen. De proletariërs zullen weer een groot deel van de bezuinigingen te verduren krijgen. Alleen door acties kunnen verbeteringen worden bereikt en dreigende verslechteringen worden
tegengehouden.
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | |
