|
|  |
Calais: Actieverslag deel II
CMS-NL - 25.02.2010 18:16
In juni 2009 vond er in Calais (Noord-Frankrijk) het NoBorder actiekamp plaats  http://calaisnoborder.eu.org/ Sindsdien besloot een groep activisten in Calais te blijven om het verzet tegen de immigratiepolitiek van fort Europa op een meer structurele wijze te organiseren en om een actieve solidariteit te tonen aan de migranten in Calais.
Ook vanuit Nederland vertrekt er nu regelmatig een delegatie naar het slaapstadje. Lees hier deel II van een persoonlijk verslag van een van de aanwezige activisten.
Zondag 21 februari
Mijn wekker ging om half 6, op staan voor de ochtend patrouille. Het werd
een rustige ochtend met slechts een paar politie auto's. Een deel van
onze groep heeft langer kunnen slapen. Dat was ook wel nodig, want zij
waren de hele nacht in de weer geweest met ons nieuwe onderkomen.
Om 11 uur hadden we een vergadering met de andere activisten. Daarna gingen we met een paar mensen op zoek gegaan naar nieuwe slaapplekken voor migranten. Helaas bleek deze zoektocht vrij nutteloos. Anderen hadden een
productievere middag, zei hebben veel brandhout weten te verzamelen, en
brandhout is -vanwege de kou- van levensbelang in deze tijden.
Aan het einde van de middag hebben we onze spullen ingepakt en onze
gastvrouw bedankt. Onze logeerpartij was voorbij, nu waren we
weer even dakloos. We konden ons nieuwe onderkomen namelijk pas ‘s avonds betrekken.
Toen we net onderweg waren kregen we te horen dat er veel politie bij
het BCMO (koudweercentrum) was, hoewel het centrum niet open is blijft
dit een verzamelplek voor de migranten. Vooral de Afghanen slapen er nog
voor de deur.
Dus reden we snel naar het BCMO. Daar aangekomen zagen we een aantal politie wagens staan, en we zagen zaklampen schijnen. Wij renden er snel op af, en begonnen foto's te maken. De politie was verrast door deze plotselinge aanwezigheid van ons, en richtte hun aandacht (en agressie) al snel op ons. De actie was duidelijk bedoeld om inzicht te krijgen in het aantal migranten dat bij het BCMO verbleef. Een goede telling werd echter door onze snelle interventie voorkomen. De politie droop al snel af, en wij besloten voorlopig bij het BCMO te blijven.
Later in de avond betrokken we ons nieuwe huis. De politie was erg actief, en we merkten dat ze naast de migranten nu ook steeds meer op ons begonnen te jagen. Toen rond 1 uur de laatste groep bij het BCMO weg ging, kwam er een groep van 15 kinderen aan bij het BCMO. Ze waren door de politie van
hun slaapplaats in de Jungle verjaagd, en zochten een nieuwe plek. Een
paar activisten besloten bij het BCMO te blijven slapen. Een keuze die
natte gevolgen had.
Maandag 22 februari
De wekker ging weer om half 6, vroeg opstaan wordt met de dag moeilijker, en ik begin het slaapgebrek echt te merken.
Toen we buiten kwamen regende het. Om half 4 in de ochtend was de regen begonnen, en er leek voorlopig nog geen einde aan te komen.
We reden naar het BCMO, waar iedereen doorweekt was. Onder een veel te klein afdakje probeerde mensen er wat te slapen.
Sommige kinderen hebben die nacht zittend moeten "slapen".
Ondanks het afdakje was alles en iedereen doorweekt, kleding, slaapzakken, schoenen, sokken en dekens. Alles was nat. Een deel van de migranten en activisten stonden in de stromende regen rond een vuur en deden een poging hun kleding weer te drogen. Een treurig gezicht, het was echt dweilen met de kraan open.
Wij moesten echter door, want de politie was nog de hele nacht actief
geweest, en we vreesden dat er een inval zou komen bij een van de kraakpanden of ‘jungles’. Ons voorgevoel bleek deze ochtend niet te kloppen, het werd wederom een rustige patrouille. Het hoogtepunt was dat we tot vermaak van de migranten 2 rondjes om de rotonde bij het BCMO achter een politiebus aanreden. De rol van kat en muis draaide zich even om.
De middag vulde we met boodschappen doen en voorbereidingen treffen voor de
komende nacht. Ik eindigde de middag met thee rond het kampvuur van de
Hazari, deze Afghanen bewonen een van de laatste ‘jungle-kampen’. In
de duinen hebben ze tentjes en hutjes van pallets, balken, zeil en touw.
Het is erg primitief, maar ze hebben het wellicht beter dan anderen. Vluchten is in de duinen namelijk veel makkelijker dan in de stad, en ook is er minder veel en minder vaak politie in de buurt.
Rond het kampvuur van de Hazari droogde een paar mede activisten hun kleding. We hadden gesprekken over Afghanistan, over reizen, over studeren en over taal, en natuurlijk over Engeland. We drongen thee met suiker (of moet ik suiker met thee zeggen), en de middag vloog voorbij. Al veel te snel was het 6 uur, de Hazari gingen naar de voedseldistributie en wij gingen vergaderen. We verdeelde de slaapplaatsen, maakte plannen voor de ochtend en avondpatrouilles. Ook bespraken we de komende rechtzaak over de inval van onze Hangar. De Hangar die CMS huurt en waarvan ons nu te toegang wordt ontzegd.
Onze plannen bleken in de praktijk echter moeilijker uit te voeren dan verwacht, de politie was erg actief en volgde iedereen die het BCMO terrein verliet.
Rond 9 uur probeerde de politie een razzia te houden bij het BCMO,we waren snel ter plaatse en wisten de razzia te voorkomen.
We zijn nu met een groep van 20 tot 25 activisten uit
Nederland, Frankrijk, Groot Britannie enz. in Calais aanwezig,
de politie lijkt er erg onrustig van te worden. Sterker nog, de politie lijkt van onze aanwezigheid behoorlijk in paniek te raken. Zelfs de commissaris was achter zijn bureau vandaan gekomen om de politie acties te coordineren.
Dinsdag 23 februari
Ik kon uitslapen !! De anderen hadden besloten dat ik maar een ochtend vrij moest nemen. Ik heb heerlijk tot 12 uur in mijn bed liggen stinken. De dag verliep vrij rustig, maar ‘s avonds werd het anders. Nadat we vergaderd hadden en weer richting het BCMO liepen kregen we opeens een ongerust telefoontje, er stonden 10 bussen CRS (Franse ME) bij het BCMO. Toen ik er aankwam was de rust al enigszinds terug gekeerd. Een groep van 50 agenten hadden even tevoren iedereen bij het BCMO omsingeld en in een hoek gedreven. Al dreigend met zaklampen, knuppels en pepperspray duwden ze de mensen steeds nauwer in de hoek. Toen grepen ze een persoon vast en trokken die uit de groep. Na deze totaal willekeurige arrestatie trokken ze zich terug. Het was duidelijk bedoelt als intimidatie. De arrestant was gelukkig al snel weer terug. De rest van de avond bleef onrustig, vol willekeurige arrestaties en veel politie aanwezigheid.
Woensdag 24 februari
De ochtend begon weer met patrouilles, om 6 uur gingen we op pad. Na een paar rondjes gereden te hebben, besloten we even te stoppen bij het Afrikaanse kraakpand. De Afrikaanse migranten die er “wonen” waren erg bang dat er die ochtend een inval zou komen. Ze bleken gelijk te hebben, net toen wij de poort aan het barricaderen waren kwamen er bussen CRS aangereden. De migranten vluchten via de achteruitgang, terwijl wij de politie bezig hielden aan de voorkant. Toen wij ook besloten om het pand te verlaten reed de CRS snel om. Natuurlijk waren wij niet snel genoeg weg, dus werden we onderworpen aan langdurige paspoortcontroles, fouilleringen en werd de hele auto doorzocht. We stonden dan een tijdje in de kou, maar uiteindelijk droop de politie af.
Al snel kwamen de migranten uit hun schuilplaatsen te voorschijn, breedlachend werden onze handen geschud. Geen arrestaties, wij wonnen weer.
Vrijdag gaan we terug naar Nederland, en dan zal ik het laatste verslag schrijven. We hopen allemaal dat deze verslagen jullie als lezers genoeg inspireert om ook naar Calais te komen. Want activisten zijn hier heel hard nodig! We zijn deze week misschien met veel mensen, maar volgende week zullen het er al snel weer veel minder zijn. De migranten hebben ons nodig, dus kom ook naar Calais!
Voor ons eerste reisverslag kijk op:
http://www.indymedia.nl/nl/2010/02/65467.shtml
Voor meer (achtergrond)informatie over CMS, Calais en meer kijk op:
http://calaismigrantsolidarity.wordpress.com
 E-Mail: cms.nl(AT)puscii.nl
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme europa vrijheid, repressie & mensenrechten wereldcrisis | | aanvullingen | | stoere grenswachten met onbemande vliegtuigen | Rosa - 25.02.2010 22:05
http://other-news.info/index.php?p=3290
Frontex en hun manier van bewaking met onbemande vliegtuigjes
Military Technology to Track Down Migrants?
02/25/10
By David Cronin
BRUSSELS, Feb 25, 2010 (IPS) - Arms manufacturers have been asked to advise an official European Union (EU) body on how their products can be used to stop asylum seekers entering the bloc’s territory.
Frontex, the EU’s border management agency, will host an event in Spain this coming June at which several makers of pilotless drones - or unmanned air vehicles (UAVs) - will give presentations.
Although these camera-carrying planes have been designed for war and have been used extensively in attacks on civilians in Palestine, Afghanistan and Pakistan, the agency is studying how they can be adapted for border surveillance.
Lees meer in de link.
Defensie heeft een visie gemaakt met meerdere hoge pieten oa Groenink( ABN-AMRO bonusgraaier) Rinooy Kan en Shell. Heel duidelijk staat in het rapport dat de NAVO onze manier van leven veilig moet stellen en dat er veel problemen te verwachten zijn door te kort aan grondstoffen,energie zekerheid,milieuverandering,cyberterrorisme en opkomende machten.
Natuurlijk horen daar ook vluchtelingenstromen bij. Die moet je natuurlijk met onbemande vliegtuigjes spotten en afschrikken!!!!!
Wat consuminderen,minder auto rijden of duurzame energie,gewoon oorlog voeren en onbemande vliegtuigjes gebruiken tegen vluchtelingen uit landen die wij door de vrijhandel kapot hebben gemaakt of gaan maken.
| |
| aanvullingen | |
