|
|  |
TEKEL-ARBEIDERS GEVEN NIET OP EN ZE STAAN NIET ALLEEN!
Meriç Esin - 12.02.2010 23:22
Dag 60 van de strijd van de Tekel-arbeiders in Turkije is vandaag ingegaan. Sinds twee maanden zijn zij in verzet tegen premier Erdoğan en de AKP-regering die hen van hun opgebouwde sociaal-economische rechten willen beroven.
De arbeiders vechten voor werkgarantie, vaste arbeidsovereenkomsten en behoud van hun huidige loon- en arbeidsvoorwaardenniveaus. In het kader van de privatisering van alle bedrijven binnen de tabaksverwerkende divisie van de voormalige staatsmonopolie ‘Tekel’, dreigen zij hun positie en verworvenheden te verliezen.
In tegenstelling tot de veelal onjuiste berichtgevingen en moedwillige verzwijgingen door conservatieve media, genieten zij daarbij zeer zeker de steun van miljoenen arbeiders en andere volkslagen en groeperingen in het land. Arbeiders die tot voor kort de AKP aanhingen, maar deze nu vervloeken, omdat zij inmiddels het ware gezicht van de partij hebben gezien, nemen in aantal toe en voegen zich bij de zaak van hun collega’s van Tekel. Ook de vakcentrales, diverse progressieve bewegingen, een aantal politieke partijen en talloze maatschappelijke organisaties geven hun steun aan de Tekel-arbeiders.
De brede betrokkenheid met de eisen en de strijd van de Tekel-arbeiders kwam op 4 februari 2010 tot uiting in de algemene solidariteitsstaking. Deze vond op landelijke schaal plaats in nagenoeg alle sectoren en wel voornamelijk in de algemene diensten, metaal, textiel, rubberproductie en -verwerking, steenkoolmijnen, transport, gezondheid en bureauwezen. De strijd van de Tekel-arbeiders geniet hoe langer hoe meer ook de sympathie en solidariteit van mensen tot ver over de grens.
Premier Erdoğan, zijn regering, de basis-kernen van zijn partij, grote delen van de gevestigde media en andere systeemkrachten trachten de Tekel-arbeiders voortdurend te isoleren en te marginaliseren door hen als “ondankbaar tuig” af te schilderen en hen als marionetten van ‘terroristische’ en ‘separatistische’ organisaties neer te zetten. Daar trachten zij toe om de snel groeiende aanhang van de Tekel-arbeiders als het even kan terug te dringen en hun verzet te breken. Maar in werkelijkheid blijken deze vijandige pogingen juist het tegeneffect te sorteren. Want de veelvormige solidariteitsacties en -activiteiten in verschillende steden over het hele land worden nog steeds onverminderd voortgezet en zelfs geïntensiveerd.
Arbeiders en werkers bij steeds meer fabrieken, werkplaatsen, mijnen, instellingen en andere productie-eenheden geven op die manier spontaan of juist georganiseerd uiting aan hun groeiende inzicht in de noodzakelijkheid van solidariteit tussen arbeiders onderling. Een andere ontwikkeling is dat solidariteitsinitiatieven die overal in het land als paddestoelen uit de grond rijzen steeds meer een trend tot onderlinge verbinding vertonen. Daarbij neemt de massaliteit van de solidariserende krachten relatief snel toe, evenals hun onverzoenlijkheid en strijdbaarheid. Een andere zichtbare trend binnen de arbeidersbeweging is het feit dat steeds meer arbeiders de strijd van hun Tekel-collega’s als hun eigen strijd gaan beschouwen. Op deze manier voltrekt de ontwikkeling zich bijna spontaan in de richting van een zekere frontvorming. De Tekel-arbeiders en hun strijd om rechtvaardige eisen bewijzen hoe langer hoe meer een massaliserende, bindende, verenigende en mobiliserende factor te zijn binnen en in het midden van de arbeidersbeweging in Turkije.
Sinds de eendaagse solidariteitsstaking van 4 februari 2010 hebben onder andere de volgende acties plaatsgevonden. Op 7 februari zijn de PSAKD-arbeiders in İstanbul in hongerstaking gegaan uit solidariteit met de Tekel-arbeiders. Op 8 februari is er in het district ‘Kızılay’ van Ankara een drukbezochte solidariteitsavond georganiseerd door wetenschappers, organisaties van academici, theatergroepen, zangers, dichters, dansers en andere kunstenaars. Op 11 februari vond er in avondlijk İzmir een lange fakkeltocht plaats die door de plaatselijke afdelingen van de vakcentrales DİSK en KESK werd georganiseerd. Ongeveer op hetzelfde tijdstip als de fakkeltocht in İzmir, werden ook massale fakkeltochten gehouden in İstanbul, Ankara, Bursa, Eskişehir, Trabzon, Konya, Niğde, Artvin, Manisa, Burdur, Adana, Sivas, Zonguldak, Mersin en Samsun. De vele tienduizenden die aan deze fakkeltochten deelnamen maakten aan vriend en vijand duidelijk: “DE TEKEL-ARBEIDERS STAAN NIET ALLEEN!” In stadsdeel Kartal van İstanbul heeft het Platform voor Democratie vandaag alle stadsdeelbewoners opgeroepen tot deelname aan de meeting voor solidariteit met de Tekel-arbeiders op het Kartal-Plein, om 18:30 uur plaatselijke tijd. Dit platform heeft vanmiddag een permanente solidariteitstent opgezet. Politie-eenheden hebben tevergeefs met grof geweld geprobeerd de tent af te breken om zodoende de verdere solidariteitsactiviteiten in het stadsdeel te belemmeren. Meer en nieuwe spontane en georganiseerde acties en activiteiten vanuit de basis voor vandaag en de komende dagen zijn over het hele land in voorbereiding.
De Tekel-arbeiders zelf hebben sinds de algemene solidariteitsstaking van 4 februari ook niet stilgezeten. Gelijk na afloop van de solidariteitsstaking zijn 147 Tekel-arbeiders overgegaan tot de hongerstaking voor onbepaalde tijd . Gisteren besloot de vakbond Tek-Gıda İş echter tot beëindiging van de hongerstaking. De vakbond kwam tot dat besluit op uitdrukkelijk advies van de artsen die vonden dat de gezondheidstoestand van de hongerstakers ernstige risico’s met zich mee zou brengen. Toch hebben 16 van de 147 arbeiders besloten om hun actie voort te zetten. Verder hebben de Tekel-arbeiders in de afgelopen week verschillende keren massaal gedemonstreerd en hebben zij zich voor het gebouw van het Ministerie van Financiën verzameld, waar zij aan pers en publiek hebben verklaard dat zij niet zullen afzien van hun eisen en dat premier Erdoğan hen geheel tegemoet moet komen. Ook hebben zij delegaties van arbeiders uit verschillende bedrijven verwelkomd die hen kwamen bezoeken om hen een hart onder de riem te steken.
Ondertussen hebben ook de leiders van de vakcentrales TÜRK-İŞ, DİSK, KAMU-SEN en KESK niet stilgezeten. Gisteren legden zij bezoeken af aan permier Erdoğan en parlementsvoorzitter Şahin. Maar deze bezoeken brachten helaas geen positieve resultaten voor de Tekel-arbeiders op. De bewindslieden bleven hun starheid en ontoegeeflijke houding voortzetten. Vanochtend om 11:00 uur kwamen de algemeen voorzitters van de vier vakcentrales bijeen. Na hun bijeenkomst legden zij een gezamenlijke verklaring af .
In de verklaring gaven zij onder meer te kennen besloten te hebben de strijd voor te zullen zetten tegen ‘garantieloze’ en ‘anti-juridische’ regelingen zoals de zogenaamde ‘4-C’-regeling. Hierin is bepaald dat alle huidige vaste arbeidsovereenkomsten van de Tekel-arbeiders (in dit geval op 1 maart 2010) vernietigd zullen worden en de arbeiders daarvoor in de plaats, als zij zouden willen, voor een periode tussen vier en elf maanden tijdelijk elders tewerkgesteld zullen kunnen worden. En dan zouden zij slechts eenderde tot maximaal de helft van het loon gaan verdienen dat zij tot nu verdienden. De ‘4-C’-regeling brengt een drastisch inkomensverlies, verlies van werkgarantie, sterke reductie van omvang, inhoud en niveau van arbeidsvoorwaarden, werkloosheid en armoede met zich mee.
De vakcentrales verklaarden daarbij dat zij een gerechtelijke procedure zullen laten starten met het doel om de ‘4-C’-regeling te laten vernietigen.
Verder verklaarden zij besloten te hebben dat alle vakbondsvertegenwoordigers van de vier vakcentrales uit alle regio’s en plaatselijke afdelingen op 20 februari 2010 een gezamenlijk bezoek zullen brengen aan de Tekel-arbeiders in Ankara om samen met hen te zijn en hun strijd te steunen en te versterken.
Ten slotte verklaarden zij gezamenlijk besloten te hebben dat de vier vakcentrales met hun bevoegde organen zo snel mogelijk een visie zullen ontwikkelen over een gezamenlijke strategie voor de strijd tegen alle misstanden op het gebied van werk en arbeidsvoorwaarden. Deze visies zullen op de volgende gezamenlijke bijeenkomst van de voorzitters van de vier vakcentrales gedeeld worden. Deze bijeenkomst zal op 22 februari 2010, om 11:00 uur plaatsvinden.
Velen zijn nu al nieuwsgierig naar de uitkomsten van de voorzitters-bijeenkomst die op 22 februari gaat plaatsvinden. Zij wachten de resultaten met belangstelling en spanning af en zij hopen dat de vakcentrales zullen besluiten een nieuwe, langer durende algemene staking te organiseren. Een algemene staking met voldoende dwangkracht en effectiviteit. Er zijn echter ook kringen onder de arbeiders die vinden dat de vakcentrales onnodig ‘de boel op de lange baan schuiven’. Uit beide gevallen blijkt onder de arbeiders de bereidheid tot voortzetting en opvoering van de strijd sterk aanwezig.
Ondertussen blijven de Tekel-arbeiders in verzet op de straten en pleinen van het koude Ankara. Zij strijden voor een menswaardig bestaan en een menswaardige toekomst. Zij strijden tegen de ‘4-C’-regeling en vernederingen door premier Erdoğan en zijn AKP-regering. Iedere dag groeit de noodzaak tot solidariteit. Strijden en actie voeren kost geld. Er is behoefte aan voedsel, medicijnen, duizenden paren sokken, handschoenen, ondergoed...
Meriç Esin ( meric.esin@hotmail.com)
12 februari 2010
===========================
Stort uw geldelijke bijdrage:
Rekeningnr: 46.88.86.079
Ten name van: Stichting Aksi
Naam Bank: ABN AMRO
Onder vermelding van: TEKEL-staking
(Uw bijdragen worden wekelijks naar de rekening van het ‘SOLIDARITEITSFONDS TEKEL-ARBEIDERS’ in Turkije overgemaakt. Het fonds is door ‘TEK-GIDA İŞ’ speciaal in het leven geroepen. ‘TEK-GIDA İŞ’ is de belangrijkste vakbond van de stakende TEKEL-arbeiders.)
===========================
 E-Mail: meric.esin@hotmail.com
|
| Lees meer over: globalisering | | aanvullingen | |
