 | | Mokumse perikelen aflevering II | Ouwe Nico - 13.04.2009 19:11
Mokumse perikelen aflevering II
Dit is een stuk over de gebeurtenissen in Amsterdam, dat het hoofd koel probeert te houden en het hart warm. Het is bedoeld als reactie op een eerder artikel over de Vrankrijk-affaire, dat recentelijk op het Kraak Forum en op de krakenmaillijst werd gepubliceerd onder de titel `Mokumse perikelen'. De Vrankrijk-affaire heeft, zoals bekend, geleid tot de arrestatie van twee verdachten en de blijvende invaliditeit van één van de twee slachtoffers, die door de verdachten voor de deur van de Vrankrijk in elkaar zouden zijn geramd. Beide arrestanten hebben er negentig dagen verlenging van het voorarrest bijgekregen. Worden we daar blij van? Nee. Het slachtoffer Yoghurt is al meer dan tweehonderd dagen aan bed en rolstoel gekluisterd. Worden we daar blij van? Evenmin.
Nu beweren de auteurs van het pamflet `Mokumse perikelen', dat de pretentie heeft te objectiveren omdat het “op een brug afstand” is geschreven, dat het “niet om de personen gaat maar om de gebeurtenissen”. Het is toch ook niet belangrijk, zo schrijven zij, “of het Yoghurt was of een onbekende”? De auteurs van het artikel willen “niet weten wie”, zij willen weten “wat en hoe”! Worden de slachtoffers Harm-Jan en Yoghurt daar blij van? Nee. Wordt de moeder van Yoghurt, die haar baan grotendeels heeft moeten opgeven om haar zoon te verzorgen, daar blij van? Evenmin.
Het artikel van de Amsterdamse `op een brug afstand-watchers', die met de gedachte leven aan een “vrij leven, zonder bazen en politici, gevangenissen en staatsterreur”, getuigt van een ongelooflijke wereldvreemdheid. Bezoekers worden op straat voor de Vrankrijk tot moes geslagen maar de personen doen er niet toe. Het gaat slechts om “wat en hoe”. Hoe stellen zij zich dan die `betere maatschappij' voor, als er in de huidige beweging al intern geweld wordt gebruikt en de geweldenaren worden afgedekt? Denken zij soms dat in hun ideale maatschappij als bij toverslag ieder onderling geweld is verdwenen? Bestaat er in die `anarchistische maatschappij' soms geen schuldvraag meer, als bijvoorbeeld iemand uit zijn dak gaat en een ander verrot slaat of doodschiet? De mensen zullen dan toch bijeen moeten komen om maatregelen te treffen? Daarbij zal er niet alleen over “wat en hoe” worden gesproken maar ook over “wie”! Er loopt namelijk een gevaarlijke gek rond en daar moet iets aan worden gedaan. Tegelijkertijd moet er worden gezocht naar een zo rechtvaardig mogelijke oplossing voor alle betrokkenen.
Nu we het toch over de schuldvraag hebben: in de Vrankrijk-affaire is er van eigen schuld (dikke bult) aan de kant van Harm-Jan en Yoghurt geen sprake. Aan de kant van Vrankrijk zijn er immers geen gewonden gevallen en er zijn daar ook geen vernielingen aangericht. Beide bezoekers hebben met hun dronken kop staan schreeuwen en tegen de deur van de kroeg getrapt. Een professionele deurploeg weet met zulk soort toestanden om te gaan, maar er is van de kant van de Vrankrijk excessief opgetreden. Er zijn knuppels gebruikt, de een noemt het ijzeren tafelpoten, de ander stoelpoten en weer een ander steigerpijpen. Maar voor het effect maakt dit niks uit, want feit blijft dat het gebruik van de slagwapens heeft geleid tot blijvende invaliditeit bij één van de bezoekers.
Dat de slachtoffers willen weten wie de verantwoordelijken van de geweldpleging zijn, drukt het verlangen uit dat de mensen van de Vrankrijk hun verantwoordelijkheid nemen. Vrankrijk is echt niet gesloten door een paar emails en protesten van de mensen die de doofpot-politiek van de barploeg c.s. bestrijden. Vrankrijk is voorbij door het stomme gedrag van de barploeg zelf, van een deel van de vrijwilligers en van de bewoners boven de kroeg. Alles moest de doofpot in, precies zoals de smeris dat indertijd in de zaak-Hans Kok heeft bekokstoofd. Het slachtoffer Yoghurt heeft altijd geprobeerd de zaken onderling met de Vrankrijk op te lossen, maar de barploeg c.s. is daar uiteindelijk niet op in gegaan. Yoghurt wenst ook de daders niet de gevangenis in, dat heeft ie meerdere malen op onder meer de krakenmaillijst duidelijk gemaakt. Maar daar hoor je onze `op een brug afstand-watchers' niet over, want over personen gaat het zogenaamd niet! Toch besluiten zij hun stukje heel clichématig met de bekende kreet “Alle arrestanten onmiddellijk vrij!!!”. En wordt opeens Yoghurt maar even vergeten! Want Yoghurt heeft er al meer dan tweehonderd dagen opzitten, en de rest van zijn leven. Zijn evenwichtsorganen zijn blijvend verstoord; hij kan hoge en lage tonen niet meer onderscheiden, alles klinkt even zacht. Voor Yoghurt levenslang geen muziek, geen kabbelend water meer, maar wel een harde piep in zijn oren gecombineerd met hoofdpijn en duizeligheid. Een definitief beschadigd kaakgewricht omdat ie volgens de bargroep zo hard “met zijn achterhoofd” op de stoep is gevallen, en ga maar door.
Hebben onze `a bridge too far-watchers' daar ook nog een mening over of gaan zij opnieuw “met hun oren zitten klapperen”? In ieder geval zijn wij niet op ons achterhoofd gevallen!
Ouwe Nico
| | Tumultuous Amsterdam Part II | old nico - 25.04.2009 16:02
This is a piece about the things that happened in Amsterdam, which tries to keep the head cool and the heart warm.
It is meant as a response to an earlier article on the Vrankrijk affair, which was published recently on the Kraak Forum and the squatters mailing list under the title ‘Tumultuous Amsterdam’. The Vrankrijk affair did, as we all know, lead to the arrest of two suspects and the permanent disability of one of the two victims, who were beaten up by them in front of the Vrankrijk. Both arrestees recently got ninety days renewal of detention on remand. Does that make us happy? No. The victim Yoghurt has been chained to his wheelchair and bed for more than two hundred days now. Does that make us happy? No.
Now the authors of the pamphlet ‘Tumultuous Amsterdam’, which pretends to objectify because it was written “on a bridge distance”, claim that “it’s not about the persons, it is about the events”. It is neither important, thus they write, whether “it happened to Yoghurt or an unknown person”? The authors of the article “don’t want to know who”, they “want to know how and what”! Do the victims Harm-Jan en Yoghurt feel happy with this? No. Does Yoghurt’s mother, whom largely had to give up her job to take care of her son, feel happy with this? No.
The article from the Amsterdam ‘on a bridge distance-watchers’, who live with the thought of a “free life, without bosses and politicians, prisons and state terror”, is a testament of incredible unworldliness. Visitors are being beaten up completely on the street in front of the Vrankrijk, but people do not matter. Only “how and what” matters. How do they imagine this ‘better society’, when internal violence already exists in the present movement and the perpetrators are being protected? Do they wish in their ideal society that violence disappears just by magic? Won’t matters of guilt exist anymore in their ‘anarchist society’, when for instance someone goes out of their mind and beats someone up or shoot and kills someone? In such instances people will need to get together and take measures? And then for sure they won’t only talk about “what and how”, but also about “who”! Because there’s a dangerous nutcase walking around and something needs to be done about that. At the same time a proper solution needs to be found for all those concerned.
Now we are talking about the matter of guilt: in the Vrankrijk affair there’s no blame to put on the side of Harm-Jan and Yoghurt. On the side of Vrankrijk there were no injuries or damages. Both the visitors were drunk and had been screaming and kicking against the door of the bar. Professional bouncers know how to deal with such situations, but people from the Vrankrijk acted with excessive force. Clubs have been used, also called iron table-legs, or chair-legs, or sometimes scaffold poles. But all this is irrelevant, because the fact remains that the use of these blunt arms caused the permanent disability of one of the visitors.
That the victims want to know who are responsible for the acts of violence, demonstrates a desire for the people of the Vrankrijk to take responsibility. Vrankrijk definitely wasn’t closed because of some emails and protests from the people who fight the politics of hushing up of the bargroup c.s. Vrankrijk is over because of the stupid behaviour of the bargroup itself, and part of the volunteers and the people who live above the bar. Everything needed to be hushed up, exactly the same way the cops hushed up the Hans Kok (*) affair. The victim Yoghurt constantly tried to settle affairs internally with Vrankrijk, but in the end the bargroup didn’t respond to this. Yoghurt neither wants the perpetrators in prison, as he clearly stated several times on the squatters mailing list. But about this you won’t hear anything from the ‘on a bridge distance watchers’, because supposedly it is not about persons! But in the end they finish their piece with the cliché slogan “release all the arrested immediately!!!”. And suddenly they forget about Yoghurt! Because Yoghurt already had more then two hundred days being crippled, plus the rest of his life. His sense of balance is permanently damaged; he can’t distinguish between high and low tones, everything sounds just soft. For Yoghurt there won’t be any music anymore, no murmuring water anymore, but a loud beep in his ears combined with headache and dizziness. A permanently damaged joint of the jaw because, according the bargroup, he fell on the back of his head on the pavement, and we could go on endlessly with this list.
Do our ‘a bridge too far watchers’ have any opinion on this or are they just ‘unpleasantly surprised’? In any case: we aren’t stupid!
Old Nico
* Hans Kok was a Dutch squatter who died in 1985 under unresolved circumstances in a police cell.
| |
|
