|
|  |
30 jaar Longo Mai, Costa Rica
Christiaan - 18.03.2009 01:08
Afgelopen weekend was er een groot feest in de Finca Sonador van Longo Mai in Costa Rica. De reden was het dertig jaar bestaan van het project. Ongeveer drie weken geleden was ik er te gast en sprak onder andere uitgebreid met Maria Edith Quijano. Zie voor een verslag hieronder.
De strijd voor land en een menswaardig bestaan in Costa Rica
Toen in de jaren '70 de burgeroorlog in Nicaragua in alle hevigheid woedde, maakte de toenmalige regering geen onderscheid tussen opstandelingen en onschuldige burgers. Hele dorpen werden met harde hand uitgeroeid. De Europese woon-werkgemeenschap Longo Mai besloot directe hulp te bieden. In 1978 kochten ze een groot stuk land op in het zuiden van Costa Rica. Het werd omgetoverd tot Finca Sonador (vernoemd naar de in de buurt liggende rivier) om vluchtelingen een plek aan te bieden waar ze een rechtvaardig en vredig leven konden leiden. In 1979 werd de dictator Somoza echter verslagen door de Sandinistas, wat er toe leidde dat bijna iedereen terug ging naar hun geboorteland. In begin jaren '80 kwam er een nieuwe vluchtelingenstroom opgang. Ditmaal uit El Salvador. Ook daar werden hele dorpen met de grond gelijk gemaakt. Maria Edith Quijano is een van diegenen die in 1984 in Finca Sonador haar toevlucht zocht. Onder het genot van El Salvadoraanse pompusas en Costa Ricaanse koffie vertelde ze mij haar levensverhaal.
'Het leven was echt een ramp in El Salvador. Op een dag, zonder aankondiging of een duidelijke reden, vielen Amerikaanse soldaten met veel geweld ons huis binnen. Ze spraken geen woord Spaans en wij geen woord Engels. In het hele gebied waar ik woonde waren ze op zoek naar opstandelingen. Een paar dagen later kwamen de vliegtuigen. Nadat het huis van mijn broer platgebombadeerd was zijn we gevlucht. Via de priester in ons dorp, Padre Higinio Alas, kwamen we in Longo Mai terecht.
Toen we hier met een groep van achttien mensen aankwamen stonden er slechts vier huizen en woonden er twee families. Voor de rest was er niets. In het begin heeft Longo Mai Europa meegeholpen met onder andere het verstrekken van melk. De organisatie El Productor heeft ons met fondsen uit Nederland en Noorwegen kunnen helpen met het opzetten van een koffie en rietsuikerplantage. Het was keihard werken. Maar het mooie was dat we het als een groep deden. We werkten samen en we aten samen. Door de jaren heen zijn er veel families bij gekomen, vooral landloze boeren uit Costa Rica en enkele Europeanen. Door deze sterke groei is het collectieve werken op de achtergrond geraakt. Dat is heel jammer, maar ook heel begrijpelijk. Ook zijn er enkele indigina's bij het project betrokken geraakt.En zij zijn zo gesloten in de omgang dat het erg moeilijk samenwerken is.
Mijn dochter heeft met een uitwisselingsproject leefgemeenschappen van Longo Mai in Oostenrijk en Zwitserland kunnen bezoeken. En ze was erg onder de indruk van het feit dat daar nog altijd collectief geleefd en gewerkt wordt. Het contact met Europa is nog altijd sterk. Met regelmaat komen sympathisanten ons opzoeken.
Daarnaast hebben we sinds 1991 ook een eco-toerisme project. Ik kwam met dit idee toen een Engelse vrouw door onze gemeenschap liep. Uitgebreid stond ze de natuur te bewonderen. Toen ik haar vroeg of ik haar ergens mee kon helpen, vroeg ze naar een plek om te overnachten. Ik heb haar in mijn huis ontvangen en blijkbaar is haar dit goed bevallen. Al snel kwamen er andere reizigers langs die door haar getipt waren. We zijn toen een project gestart om toeristen en vrijwilligers beter te kunnen ontvangen en in 2004 hebben we zelfs een prijs gewonnen voor het beste eco-toerisme project. In april 2005 ben ik op uitnodiging naar Berlijn geweest om de prijs in ontvangst te nemen. Vooral het feit dat de bezoekers rechtstreeks het gastgezin betalen sloeg erg aan. Door bezoekers wordt vooral de familiesfeer bijzonder gewaardeerd. De Engelse vrouw bijvoorbeeld - die vijftien jaar geleden nog door onze gemeenschap liep - is bijna jaarlijks terug gekomen. Nu laat ze haar eigen huis bouwen, zodat ze hier gebruik van kan maken als ze hier verblijft.
Vanuit de hele wereld maken mensen gebruik van het eco-toerisme project. En er zijn genoeg activiteiten om te doen. Zo kan er meegeholpen worden met de koffieoogst, het planten en kappen van rietsuiker, het verven van de school en ook kan er les gegeven worden in bijvoorbeeld Engels, Frans en/of wiskunde. Daarnaast zijn er diverse werkgroepen actief waar een bijdrage aan geleverd kan worden. Bijvoorbeeld aan de vrouwengroep en de milieugroep. En als stageplek is bijna alles mogelijk. We staan altijd open voor nieuwe ideeen.
Het leven is nog altijd niet makkelijk. Door de lage koffieprijs zijn onze inkomsten minimaal en daarom zijn we ook zo blij met het succes van het eco-toerisme project. Dit brengt voor de gezinnen een hoop extra geld op. In het begin heeft dit ook een hoop problemen opgeleverd. Veel dorpsbewoners noemde iedere buitenlander vrij negatief gringo. Heel wat mensen heb ik uit moeten leggen dat mensen uit Europa geen gringo zijn. Door de ervaringen in de oorlog hebben veel bewoners, waaronder ik, veel moeite gekregen met het Amerikanse beleid. Gelukkig komen er ook vriendelijke Amerikanen onze gemeenschap bezoeken.
Het klopt inderdaad dat ons bestuur niet gekozen wordt en dat de coordinator van begin af aan een Oostenrijker is. Zelf ben ik hier heel tevreden over. Allereerst is het terrein eigendom van Longo Mai Europa en is het logisch dat ze de coordinatie tot zich willen houden. Ten tweede komen nog altijd de beste ideeen van hun vandaan. De mensen van Longo Mai Europa komen echt met een ideaal in hun hoofd en zoeken niet enkel een plek om zich veilig te voelen of om hun boerenbestaan voort te zetten. Dat is en blijft een wereld van verschil.'
Voor meer informatie over de Finca
 http://www.sonador.info/html/en/finca/projekt.html
 Website: http://www.bicycleproject.org
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | |
