Gemeente Arnhem lapt uitspraak rechter inzake Work First-pro
Piet Venhuizen - 21.02.2009 11:29
Na de uitspraak in de zaak Beck, oktober vorig jaar, waarin de rechter de gemeente Arnhem sommeerde bij Work First-trajecten op de persoon toegesneden maatwerk te leveren en op te passen voor dwangarbeid, is er in het gemeentelijke beleid niets veranderd. De gemeente gaat als vanouds door, geeft de rechter een klap in zijn gezicht en recidiveert.
Een bericht uit De Gelderlander, editie Arnhem, 21-02-09
'Arnhem niks geleerd van zaak schoffelweigeraar'
door Piet Venhuizen
Bijstandsgerechtigden verdienen een op de persoon toegesneden reïntegratietraject, oordeelde de rechter in de zaak van 'schoffelweigeraar' Bennie Beck. Maar gebeurt dat ook?
Het is vooral de vernedering, zegt André Fraaije, lid van de fractie van de Arnhemse plaatselijke partij Zuid Centraal. "Mensen hebben hun hele leven goed werk gehad en dan moeten ze ineens een halve dag moertjes op schroefjes draaien. Daar gaan mensen aan onderdoor. Ik ken iemand die er suïcidaal van werd."
Zuid Centraal plaatst komende week een advertentie in het huis-aan-huisblad Gemeentenieuws. Gezocht: mensen die problemen hebben met de gemeente inzake arbeidsreïntegratie. "Ze zijn er volop, dat weet ik zeker", zegt Fraaije. "Er is een aanhoudende geruchtenstroom, bovendien ken ik een aantal gevallen. Probleem is dat mensen niet naar buiten durven komen. Ze zijn bang gekort te worden op hun uitkering. Ze zijn vaak helemaal ten einde raad."
Wie in Arnhem in de bijstand komt, komt doorgaans terecht in een van de twee Arbeidstrainingscentra (ATC's) in de stad: FourstaR of Presikhaaf Bedrijven. Daar moet hij of zij gedurende minstens drie maanden twintig uur per week eenvoudig productiewerk doen, om arbeidsritme te behouden of te verkrijgen. Daarnaast wordt sollicitatietraining gegeven en wordt gezocht naar vast werk of een werkervaringsplaats.
Bennie Beck, die in 2007 weigerde te schoffelen, betoogde voor de rechtbank dat het werk in het ATC hem niet verder hielp op weg naar een echte baan (die hij later zelf vond). De rechter gaf hem gelijk, wat gezien werd als een uitspraak met vergaande strekking: gemeenten zouden voortaan een op het individu toegesneden reïntegratietraject moeten aanbieden.
Maar in Arnhem gebeurt dat onvoldoende, zegt Fraaije. "Het is vooral stompzinnig productiewerk. Dat gebeurt bij FourstaR in een ruimte zonder daglicht, zoals ik zelf heb geconstateerd. De ATC's verdienen niet alleen aan de reïntegratie, maar ook aan de productie, terwijl de mensen die het werk doen geen loon krijgen."
Ook de SP is op zoek naar ATC-gedupeerden, vertelt de Arnhemse partijleider Gerrie Elfrink. De partij wil graag samenwerken met Zuid Centraal. Elfrink wijst erop dat wethouder Weeda nog altijd niet is gekomen met haar memo, waarin zij zou uitleggen hoe zij de arbeidsreïntegratie op een nieuwe leest zou schoeien.
Fraaije wijst erop dat wie in de bijstand komt, doorgaans als ww'er al een reïntegratietraject bij het UWV erop heeft zitten. "Kom je daarna in de bijstand, dan stopt de gemeente je lopende traject en moet je naar het ATC."
Een woordvoerder van de gemeente zegt dat beide politici onrecht doen aan recente verbeteringen. "Voor de zaak Bennie Beck moest iedereen dozen vouwen, maar dat is niet meer zo. Wie recente werkervaring heeft, wordt van dat werk vrijgesteld. Maar het is in Arnhem nu eenmaal zo dat we veel laaggeschoolde cliënten hebben met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Een deel van hen heeft een weifelende houding tegenover werk. Dan zit er niets anders op dan arbeidstraining. Maar we spannen ons in om hen aan een baan te helpen. We hebben nu ook de bemiddeling van mensen die zich melden voor bijstand overgenomen van het CWI. We weten daardoor beter wat voor klanten we hebben. Als het even kan, zorgen we voor opleiding of werk.
Els (59)
‘Ik was producer-assistente bij een theater. Maar in 2004 moest er bezuinigd worden en toen verloor ik mijn baan. Ik kwam in de WW. Gelukkig stelde uitkeringsinstantie UWV me in staat een opleiding stoelmassage te doen. Ik heb nog geprobeerd om daarmee een eigen bedrijfje te beginnen, maar dat is helaas niet gelukt. Toen kwam ik in de bijstand en moest ik naar het ATC. Ineens moest ik bajeswerk doen: tubetjes lijm inpakken, moertjes aandraaien. Er werd helemaal niet naar mijn geschiedenis gekeken! De hulp om aan een baan te komen stelde niets voor. Ik had alles trouwens al gedaan bij het UWV. En toen had het ook niet geholpen: ik ben 59. Veel last had ik van het machogedrag van de portiers. Ze pakken je aan als je buiten op een verkeerde plek rookt. Ze houden bij hoe lang je op de wc zit. Ik mocht geen kruiswoordraadsel doen. De ruimte is stoffig en donker, de hele dag staat de radio aan. Mensen worden ziek van de omstandigheden en van de vernedering. Na drie maanden hoefde ik niet meer te komen, sindsdien heb ik niets meer gehoord. Maar ik heb nog wel bijstand.'
 E-Mail: loverbeek22319@hotmail.com
|
