|
|  |
Media ‘vergeten’ te berichten over beweegredenen acties
Animal Rights Media - 22.12.2008 17:07
Van onze redactie,
Na de recente acties in Hilversum en Wassenaar, waarvan de laatste niet eens vast staat dat deze door dierenrechtenactivisten is uitgevoerd, blijkt er reden genoeg te zijn voor de overheid om dierenrechtenactivisme verder de kop in te drukken.
Wat erg jammer is, is dat de huidige media alleen de actie opzichzelf benadrukt als terreur. Maar wat is nu werkelijk terreur?
Dankzij de beurs NYSE/Euronext kan het noodlijdend omstreden dierproefcentrum in Engeland, Huntingdon Life Sciences, nog steeds het hoofd boven water bieden. Dit is het grootste dierproefcentrum ter wereld: er zitten 70.000 proefdieren! Dat het slecht gaat met dit centrum, dat inmiddels vijf keer is ontmaskerd als een gruwelijk dierproefcentrum waar mishandeling en fraude aan de orde van de dag is, is al jaar en dag bekend. Hoelang het HLS het nog uithoudt is de vraag, want ook het aandeel van HLS is sterk gedaald sinds de kredietcrisis.
Lees verder:  http://www.animalrights.nl/node/824
 E-Mail: redactie AT animalrights.nl  Website: http://www.animalrights.nl
|
| Lees meer over: media natuur, dier en mens | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | | | NOS-ombudsman | NN - 22.12.2008 19:52
Als je denkt dat je echt een punt hebt (titel stukje correspondeert niet echt met de inhoud), kan er een klacht ingediend worden bij de NOS-ombudsman. Regelmatig leiden goed onderbouwde klachten tot interne briefing van NOS medewerkers, en dat heeft dan hopelijk weer z'n uitwerking op de berichtgeving. Anonieme klachten kunnen niet worden ingediend, maar als je kunt laten zien wat je bedoelt met 'Media ‘vergeten’ te berichten over beweegredenen' zou ik de klacht wel met naam willen insturen.
| | Waren het wel dierenactivisten? | eneR - 23.12.2008 10:26
Niet alleen de vraag of dit terreur is moet aan de orde komen. Veel belangrijker lijkt me de vraag of het hier wel dierenactivisten zijn. Ik denk dat er weinig discussie mogelijk is over deze vier conclusies:
1) door het in de fik vliegen van die auto's zal er geen dier minder pijn lijden.
2) door dierenrechten organisaties voor de actie verantwoordelijk te houden komen deze clubs in een kwade reuk te staan bij het grote publiek
3) rechtse partijen kunnen deze acties goed gebruiken in hun PR en roep om meer repressie
4) politie, justitie, inlichtingendiensten, beveiligingsindustrie worden hier sterker van en kunnen gemakkelijker meer bevoegdheden, geld en personeel lospeuteren bij bedrijfsleven en politiek.
ZEKER bij ongeclaimde acties als deze lijkt het meer voor de hand te liggen dat die zijn uitgevoerd door mensen die bij de in punt 4) genoemde organisaties op de loonlijst staan dan door activisten.
| | Wie zal het zeggen.... | John - 23.12.2008 11:31
Gaan we weer vervallen in een ongefundeerde complottheorie?
Natuurlijk zullen er niet een dag na de branden dieren minder pijn lijden, maar soms moeten er acties plaatsvinden die op den duur wel tot effectieve resultaten kunnen gaan leiden. Wat je ook moge vinden van de uiteenlopende actievormen. Een bedrijf of een beurs kan gaan besluiten, onder druk van juist die bedreigende en intimiderende activiteiten, om banden te verbreken met bijvoorbeeld het proefdiercentrum Huntingdon Life Sciences in Engeland. Dit centrum zit al bijna financieel aan de grond. Let wel, daar zitten dus zo'n 70.000 dieren!!! Door bij te dragen aan sluiting van dat centrum, dragen bepaalde acties absoluut bij aan uiteindelijk het uitbannen van proefdiercentra en dus het opzettelijk toebrengen van leed aan dieren die zich zelf niet kunnen verweren....
| | euronext | NN - 25.12.2008 00:40
De vraag of we hier te maken hebben met terreur laat ik voor het gemak maar even links liggen. Wel merk ik graag op dat voor het grote publiek en 'de media' de link tussen de gruwelijke levens die proefdieren leiden (en lijden!) bij huntingdon, en het beursbedrijf waar de aandelen van huntingdon via een verre omweg worden verhandeld niet bepaald voor de hand ligt. Zo vreemd is het dus niet dat de media de beweegredenen voor de acties onvermeld laten. Die zijn vergezocht en nauwelijks nog uit te leggen aan het grote publiek. Misschien nog een extra reden om je te bezinnen op je actiemethoden bij het hopelijk louter plantaardige kerstdiner?
| | Meer uitleg nodig | eneR - 26.12.2008 21:41
Het zou inderdaad leuk zijn als degenen die de brandactie hebben gedaan (via het een of andere veilige kanaal) hun visie op actievoeren aan de buitenwereld kenbaar maken. Een van de geweldige voordelen van internet is namelijk dat je met elkaar in discussie kunt blijven, ook al moeten sommige deelnemers zich voor justitie verstoppen.
Bij deze actie mist minimaal een visie over hoe doel (alle dieren vrij?, maatschappij zonder uitbuiting? gebrek aan persverklaring maakt het er niet makkelijker op om het doel te duiden) samenhangt met het middel (steek een auto in de fik). Zo op het eerste gezicht is het in de fik steken van auto's alleen effectief als er een substantiele dreiging van uitgaat, zo van "vandaag pakken we je auto, morgen je... (vul zelf iets dierbaars in)". Als de eigenaar de dreiging niet serieus neemt, zijn geld niet terugtrekt uit HLS, kan je wel inpakken. De noodzaak van een serieuze, ongedefinieerde dreiging maakt die actie anders dan andere acties waarbij materieel geweld wordt toegepast (zoals het slopen van militair materieel, openbreken van gevangenissen, etc.).
Het slopen van mensvijandige machines kan een doel op zich zijn. Het is illegaal, kan soms lastig zijn om het aan het grote publiek uit te leggen maar het kan wel ingepast worden in een "groter" streven naar een mooiere wereld. Het kan samengaan met humor (en humor mis ik bij acties als deze nog wel het meest - als dit een actie van dierenrechtenactivisten is geweest vin ik ze al net zo saai serieus als RaRa uit de jaren tachtig)
Dat materieel geweld soms nuttig is betekent niet dat het dat altijd is.
Het in de fik steken van deze auto's ligt op een ander vlak dan het vernietigen van bijvoorbeeld apparatuur waarmee dieren gemarteld worden (ik noem maar wat).
Er ligt een grens of op z'n minst een hoge drempel bij het vernietigen van spullen bij wijze van dwangmiddel. Zo'n actie komt veel militaristischer over, de impliciete dreiging van zwaardere middelen voelt sinister aan (zeker als je het in de context ziet van de wel heel vergaande acties die dierenrechten activisten in het verenigd koninkrijk hebben uitgevoerd - de kennis daarover bij de eigenaars van de auto's vormt hier waarschijnlijk het echte dreigement. Het is erg vergelijkbaar met het signaal dat de Nederlandse regering aan de Taliban geeft - stop met je verzet of we vernietigen jullie vrouwen en kinderen - en even gemakzuchtig en uiteindelijk onwerkzaam). Bij geweld als dwangmiddel ontbreekt een positief signaal aan het grote publiek. Het zet niet aan tot verder nadenken maar tot al dan niet plaatsvervangende angst.
Maar goed, hoogstwaarschijnlijk denken de actievoerders hier heel anders over. Dus hopelijk treden die nog eens naar buiten met hun gedachten!
ter overweging,
Dit is een fragment uit uit 'DE VALLENDE MACHT' Antimilitarisme na 1984. Uitgave van Vereniging Dienstweigeraars, 1985 en geschreven door Onkruit Amsterdam. Het stukje gaat over de manier waarop radicale acties (soms illegaal en meestal nog niet in overeenstemming met de "publieke opinie") als middel wel met het doel moeten blijven samenhangen.
"We proberen er wel goed op te letten dat het idee dat we niet op applaus uit zijn, niet omslaat in het idee dat het ons niet kan schelen wat de effecten van onze acties zijn. We zijn daar steeds mee bezig, kiezen daar steeds opnieuw in. We leven in Nederland, voeren binnen Nederlandse omstandigheden actie, en leiden hier onze criteria dan ook uit af.
Het gaat me er niet om wat voor soort acties er zouden moeten zijn in de zin van geweldloos of gewelddadig protest, ludieke acties, verzet, massaal, open acties of kleine prikacties. Dat is gewoon allemaal prima, maar het gaat me er hier om hoe je binnen die acties, al die vormen, nog iets van je humor en alternatieve manier van leven laat zien. Omdat die vorm van strijdbaarheid één van de sterkste vormen van verbreden en uit een geïsoleerde positie komen is."
| |
| aanvullingen | |
