|
|  |
Brief van Gabriel Pombo da Silva
Gabriel Pombo da Silva - 02.08.2008 13:27
Gabriel is een van de 537 gevangenen in Duitsland die momenteel deelneemt aan de massale solidariteitshongerstaking.
Deze brief schreef hij in juni 2008, vanuit de gevangenis in Aken.
Brief van Gabriel
Over dwangarbeid en andere rechten...
Op 28 maart van dit jaar verscheen op de teletekst van de televisiezender WDR een betekenisvol bericht: "Gevangenen produceren 45 miljoen euro." Samengevat stelde het artikel dat alleen al in de Duitse gevangenissen de gevangenen in het jaar 2007 met hun 'werk' een bedrijfswinst van 44,9 miljoen euro realiseerden, wat in vergelijking met het jaar 2005 toen een winst van 43,45 miljoen euro geraliseerd werd aantoont dat de productie verhoogt is...
De Duitse minister van Justitie Müller-Piepenkötter zei cynisch in verband met deze gegevens dat "de activiteit van gevangenen een belangrijk instrument is dat toelaat hen te integreren in de cultuur van werk..." en een beetje verder "... de zelfbedruipendheid van de centra door de arbeid van de gevangenen wordt op deze manier meer draagbaar..."
Nu kan je niet meer ontkennen dat de 'illustere' Minister van Justitie een 'moedig' persoon is. Er zijn maar weinig landen die publieke verklaringen afleggen over de economische winsten die ze halen uit hun 'gevangeniscentra'.
Ik denk dat de lezing van haar woorden geen kier openlaat voor foute interpretaties. Het is klaar en duidelijk (en legaal en in de schijnwerpers van de media): de gevangene moet werken en bijdragen aan de uitgaves die zijn gevangenschap aan de Staat kosten.
De Minister en andere verlichten van haar strekking vertellen echter niets over het interne functioneren binnen de gevangissen of over het mechanisme van dwangarbeid... en niet omdat die 'illegaal' zijn maar omdat hoe minder daarover geweten is, hoe minder vragen er gesteld worden en hoe meer polemieken ze kunnen vermijden. Dit uiteraard in de veronderstelling dat deze informatie iemand zou interesseren (wat in dit land niet het geval is)...
(...)
Wanneer ik zeg dat er in dit land geen interesse is om deze zaken te belichten dan heb ik het over het algemene niveau (wat ze 'publieke interesse' noemen alsof deze interesse ook maar iemand aanbelangt!) want er zijn altijd wel betrokkenen en geïnteresseerden.
Bijvoorbeeld binnen de gevangenissen is er een vereniging en collectief van gevangenen (met steun van buitenaf door ‘progressieve’ advocaten) dat sinds jaren strijd tegen machtsmisbruiken, het gevangenis-psychoterrorisme, de gevangenis- en arbeidsomstandigheden enzovoort.
Deze vereniging noemt Iv.i (Interessenvertretunginhaftierten) dat vertaald 'Vertegenwoordiging van de belangen van gevangenen'.
Los van wat ik al dan niet met hen deel over de doelen die ze nastreven en de middelen die ze gebruiken (klachten, processen, oproepen aan de massamedia enzovoort) en hun 'bondgenoten' (advocaten, juristen enzovoort), vanaf het moment dat ze rebelleren en daarom in isolatie gestoken worden, overgeplaatst worden enzvoort... dan sta ik als libertair aan hun kant.
Zo geschiedde en via direct contact met één van hun 'vertegenwoordigers' in de gevangenis en door gesprekken en discussies hebben we beslist om in hongerstaking te gaan om te protesteren tegen de isolatie-omstandigheden van Nadine Trivian (één van de vertegenwoordigsters van deze vereniging) en tegen haar internering/overplaatsing naar een gevangenis waar ze zich in een volledig vijandige omgeving bevindt aangezien dat er door haar klacht (en die van andere kameraden gevangenen) een cipier veroordeeld werd voor verkrachting en seksueel misbruik tijdens de "uitoefening van zijn ambt."
Mijn solidariteit met deze kameraad en met het politieke werk van de vereniging Iv.i (en de kameraden die daarvan deel uitmaken) is onvoorwaardelijk. Dit neemt niet weg dat mijn solidariteit verder gaat dan dit concrete geval en zich strekt tegen elke vorm van 'centrum' voor opsluiting en straf, tegen levenslang, de doodstraf en tegen isolatie en folter. De hongerstaking vindt plaats van 1 tot 7 augustus en diegenen die hun solidariteit willen betuigen kunnen dat doen volgens hun criteria: van de versturen van faxen naar het Ministerie van Justitie in Düsseldorf, naar de gevangenis waar Nadine zit, naar Duistse consulaat, enzovoort...
Het is nodig om te verduidelijken dat het interne functioneren van de gevangenisindustrie (om het zo maar te noemen) in Duitsland samenhangt met het feit dat het Duitse gevangenissysteem bij de meest repressieve van Europa is.
De repressie in Duitsland is niet 'conjunctuurgebonden' (hetzij cipiers die te ver gaan) maar 'systematisch'... Het hele Systeem en (politionele-juridische-strafwettelijke) procudure ontworpen is om montages-valse veroordelingen en latere straffen te fabriceren waardoor de gevangenissen gevuld worden met productiekrachten (het subproletariaat) die verplicht worden om te 'werken'. Zo wordt de gevangene schatplichtig aan de Staat voor de proceskosten (hier gaat het niet om je 'insolvabel' te verklaren aangezien de gevangenis je een job 'aanbiedt' en je met die job je schuld tegenover de Staat kan aflossen) en voor de kosten van de cel: bed, linnen, wasgerief, onbijt, eten,...
Weigeraars en weerspannigen tegen het gevangenisssysteem zijn schaars, de overgrote meerderheid aanvaardt (willens nillens) de omstandigheden omdat hen anders het geld waarmee je het noodzakelijke om te overleven (tabak, koffie, eten,..) in de onderwereld van de gevangenis moet kopen wordt afgepakt.
De economische chantage is slechts een klein deel van de middelen die de gevangenisadministratie tot haar beschikking heeft... De facto moet diegene die niet werkt (hetzij omdat ze op een wachtlijst staat of omdat hij dwangarbeid weigert) zal kunnen rekenen op een zwaarder regime: 23 uur per dag op cel (1 uur wandeling) en zonder mogelijkheden voor 'vis-à-vis' met familieleden, partners enzovoort.
Samengevat leggen ze je in Duitsland 'plichten' en verplichtingen op maar reken niet op een of ander 'recht'... Al evenmin bestaan er commissies van toezicht of een Algemene gevangeniswet.
Het feit dat het grootste deel van de gevangenen buitenlanders zijn (velen praten de taal niet en nog minder kennen de Wetten en de 'Rechten') maakt hen tot ideale slachtoffers in handen van advocaten, rechters en andere individuen zonder ethiek, moraal en/of scrupules van enige aard.
De cijfers van analfabetisme zijn indrukwekkend en de meerderheid komt uit landen waar ze nog veel brutaler behandeld worden (vooral diegenen die komen uit landen van de voormalige Sovjetunie en Afrika). Daardoor is het onnodig om hen uit te leggen dat alles wat ze hier doen niet allen 'illegaal' maar ook immoreel is. In het slechtse geval halen ze hun schouders op en vragen: "Wat betekent immoreel?" of "Wat zijn dat, mensenrechten?"
Velen werken omdat ze op die manier een deel van hun loon kunnen opsturen naar familie die in onmenselijke omstandigheden leven in hun landen van herkomst.
Samengevat: niet alleen armoede wordt bestraft, daarenboven wordt ook de onwetendheid uitgebuit en dit is het toppunt van immoraliteit in één van de 'stuwende' landen in deze zogenaamde 'Europese Unie', die zoals iedereen al weet het Europa van het Kapitaal en haar cipiers is.
Een 'Europa' waarin de koopwaar kan circuleren, waar de bedrijven van de ene 'rendabele' zone naar een nog meer rendabele zone kunnen gedelokaliseerd worden, waar het bloed uit de arbeiders kan worden gezogen om hen daarna een schop onder hun kont te geven wanneer ze niet meer 'productief' zijn, waar mensen gecontroleerd, opgesloten, gefolterd worden zonder dat de belangen en het 'referendum (denk maar aan het referendum over de Europese Grondwet), de Rechten en menselijke waardigheid deze schoften een bal kan schelen.
Er zijn nog veel zaken die nog in m'n pen blijven zitten, maar deze keer ga ik de verklaring die altijd goed uitkomen om het geheugen van deze satrapen op te frissen die zagend over 'Democratie', 'Mensenrechten',... door het leven gaan
En zoals Polla Record zingt... Het zal komen, het zal komen... elke bourgeois zal zijn grap, zijn grap krijgen... de vernedering zal gewroken worden...
Strijdbare groeten aan allen die over de hele wereld strijden.
Gabriel
(juni 2008)
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | |
