english
nederlands
Indymedia NL
Vrij Media Centrum Nederland
Indymedia NL is een onafhankelijk lokaal en mondiaal vrij communicatie orgaan. Indymedia biedt een andere kijk op het nieuws door een open publicatie methode van tekst, beeld & geluid.
> contact > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
Zoek

 
Alle Woorden
Elk Woord
Bevat Media:
Alleen beelden
Alleen video
Alleen audio

Dossiers
Agenda
CHAT!
LINKS

European NewsReal

MDI klaagt Indymedia.nl aan
Rechtszaak Deutsche Bahn tegen Indymedia.nl
Onderwerpen
anti-fascisme / racisme
europa
feminisme
gentechnologie
globalisering
kunst, cultuur en muziek
media
militarisme
natuur, dier en mens
oranje
vrijheid, repressie & mensenrechten
wereldcrisis
wonen/kraken
zonder rubriek
Events
G8
Oaxaca
Schinveld
Schoonmakers-Campagne
Hulp
Hulp en tips voor beginners
Een korte inleiding over Indymedia NL
De spelregels van Indymedia NL
Hoe mee te doen?
Doneer
Steun Indymedia NL financieel!
Rechtszaken kosten veel geld, we kunnen elke (euro)cent gebruiken!

Je kunt ook geld overmaken naar bankrekening 94.32.153 tnv Stichting Vrienden van Indymedia (IBAN: NL41 PSTB 0009 4321 53).
Indymedia Netwerk

www.indymedia.org

Projects
print
radio
satellite tv
video

Africa
ambazonia
canarias
estrecho / madiaq
kenya
nigeria
south africa

Canada
hamilton
london, ontario
maritimes
montreal
ontario
ottawa
quebec
thunder bay
vancouver
victoria
windsor
winnipeg

East Asia
burma
jakarta
japan
manila
qc

Europe
alacant
andorra
antwerpen
armenia
athens
austria
barcelona
belarus
belgium
belgrade
bristol
bulgaria
croatia
cyprus
estrecho / madiaq
euskal herria
galiza
germany
grenoble
hungary
ireland
istanbul
italy
la plana
liege
lille
madrid
malta
marseille
nantes
netherlands
nice
norway
oost-vlaanderen
paris/île-de-france
poland
portugal
romania
russia
scotland
sverige
switzerland
thessaloniki
toulouse
ukraine
united kingdom
valencia
west vlaanderen

Latin America
argentina
bolivia
brasil
chiapas
chile
chile sur
colombia
ecuador
mexico
peru
puerto rico
qollasuyu
rosario
santiago
tijuana
uruguay
valparaiso

Oceania
adelaide
aotearoa
brisbane
burma
darwin
jakarta
manila
melbourne
oceania
perth
qc
sydney

South Asia
india
mumbai

United States
arizona
arkansas
atlanta
austin
baltimore
big muddy
binghamton
boston
buffalo
charlottesville
chicago
cleveland
colorado
columbus
danbury, ct
dc
hampton roads, va
hawaii
houston
hudson mohawk
idaho
ithaca
kansas city
la
madison
maine
miami
michigan
milwaukee
minneapolis/st. paul
new hampshire
new jersey
new mexico
new orleans
north carolina
north texas
nyc
oklahoma
omaha
philadelphia
pittsburgh
portland
richmond
rochester
rogue valley
saint louis
san diego
san francisco
san francisco bay area
santa barbara
santa cruz, ca
seattle
tallahassee-red hills
tampa bay
tennessee
united states
urbana-champaign
utah
vermont
western mass
worcester

West Asia
armenia
beirut
israel
palestine

Topics
biotech

Process
discussion
fbi/legal updates
indymedia faq
mailing lists
process & imc docs
tech
volunteer
Credits
Deze site is geproduceerd door vrijwilligers met free software waar mogelijk.

De software die we gebruiken is beschikbaar op: mir.indymedia.de
een alternatief is te vinden op: active.org.au/doc

Dank aan indymedia.de en mir-coders voor het creëren en delen van mir!

Contact:
info @ indymedia.nl
Albayraks dwang: 'dubbel' zitten, deel 2
vrijheid van beweging - 20.07.2008 14:11

meer nieuws van Joke over de dwang tot zitten in een tweepersoonscel:

"Ze wilden het versoepelen, maar Den Haag heeft besloten dit niet te doen: de cellen moeten vol".




Albayraks dwang: ‘dubbel zitten’, deel 2

15-7-08: inkomstenafdeling PB (gebouw ‘Papa’):

Karin staat geërgerd beneden, op ‘het vlak’. Ze is aan het ‘verhuizen’. Een deel van haar spullen staat nog in haar ‘oude’ cel. Een deel staat in blauwe plastic zakken in een tweepersoonscel aan de overkant.
“Ze hebben niks van tevoren gezegd. Ik moet ineens in tien minuten dáár zitten”. Ze blikt misprijzend de cel met het stapelbed in. Daar is het een rommeltje, want haar toekomstig (d.w.z. over enkele minuten) celmaatje moet ook zo snel ‘verhuizen’.

Alles ligt door elkaar. Ze zoekt een brief aan haar advocaat, die ze posten wil, maar kan hem nergens vinden. Over enkele minuten is het tijd voor het luchten. Vóór die tijd moet de verhuizing gedaan zijn, want dan moeten al die deuren weer dicht.
Karin is een ‘gebruikster’, althans: ‘buiten’. Haar celgenote in spé is dat niet.
“We willen niet met elkaar. We liggen elkaar niet”.
Daar zijn de twee het over eens. Dat is het enige waarover ze het eens zijn.

Karin is de kwestie gaan bepleiten bij de ‘P.I.W.’ers’. Ze is bij hen op kantoor geweest. Ze vertelt:
“ Ze vroegen: “rook je?”
Ik zei: “ja”
Ze vroegen: “rookt zíj?”
Ik zei: “ja”
“Dan kunnen jullie bij elkaar. Dat is het enige criterium”.

Terwijl ze dit vertelt, zoekt ze de brief in beide cellen tussen haar spullen. Intussen wordt ze tot opschieten gemaand. Dan vindt ze de brief in de eenpersoonscel, wil een postzegel pakken uit de tweepersoonscel – haar nieuwe onderkomen – maar de deur daarvan zit al dicht en wordt niet meer voor haar opengedaan. Tijd = tijd, ook al is de verhuizing niet gereed.

Met de brief in haar hand loopt ze de luchtplaats op. Bij het verlaten van de afdeling, zowel als bij het oplopen van de luchtplaats, worden we geteld. “Achttien vrouwen op de luchtplaats”.

Ik vraag Karin, terwijl we rondjes lopen, wat ze zeiden toen ze zei dat ze niet wilde.
“Ze zeiden: “je moet”. Ze zeiden “Je hebt geen keuze, je hebt er niets over te zeggen”.
Vorige week had ik het met haar over het rapport van de RSJ (‘Meer op één cel?’) en de reactie van Albayrak.
“En hoe zit het dan met die inspraak waarover Albayrak het had?” merk ik op.
Karin besluit een bewaker die wij ‘snorremans’ noemen aan te spreken tijdens het luchten. Daarna komt ze naar me toe en vertelt:
“Hij zegt: “Ze wilden het versoepelen, maar ‘Den Haag’ heeft besloten dit niet te doen: de cellen moeten vol.”

Karin wil niet naar de ‘iso’, dus ze geeft toe. Na afloop van het luchten pakt ze haar laatste spullen uit de cel waarin ze eerst zat en sleept ze de tweepersoonscel in. Ik hoor haar nog vragen om een tweede asbak, maar zelfs dát is teveel gevraagd.

Ik tel zeker zes lege eenpersoonscellen in het uurtje ‘recreatie’ dat op het luchten volgt – het uurtje recreatie voor de bovenverdieping (de ‘ring’) wel te verstaan. Beneden heeft al recreatie gehad, dus Karin en haar celmaatje zitten al met z’n tweeën ‘achter de deur’, voor de rest van de dag. Het is kwart over drie.

Het is duidelijk waar het in Nederland naar toe gaat met die bajessen. De opmerking ‘De cellen moeten vol’ zegt het. Kort, bondig, en duidelijk.
Met andere woorden: Eerst bouwen we bajessen en cellen bij, en zoveel mogelijk ‘dubbele’, en dán zeggen we dat ze wel vól moeten!
Het aantal opgeslotenen moet dus worden aangepast aan de gecreëerde ‘capaciteit’, en er wordt voortvarend doorgebouwd. Daar gaan de komende jaren nog flink wat bedrijven, aannemers, bouwers, architecten, van profiteren. Met de nieuwbouw van het detentie- en uitzetcentrum Zestienhoven is de eerste publiek private samenwerking (pps) een feit. Amerikaanse toestanden. De gevangenis als industrie, als bedrijf, en zoals met alles dat wordt geprivatiseerd: hoe goedkoper, hoe ‘efficiënter’, hoe beter. Soberder dus. De bajes is booming big business geworden!

Terug naar de situatie in Nieuwersluis, en de tweepersoonsceldwang. Karin zei: “Maar in de ‘Romeo’ (een van de drie cellengebouwen hier) zijn toch geen tweepersoonscellen?”
“Jawel hoor”, weet ik te vertellen.
“Vorige keer dat ik hier was, niet”.
“Nu wel”.
“Shit!”

De bajesbazen van Nieuwersluis hebben het bij mij (nog) niet geprobeerd. Hoe inconsequent! Mijn te verwachten en aangekondigde weigering, voorzien van een stellig “en dan moeten ze maar zien hoe ze me in de iso krijgen” is hier wel bekend. Het zou op de inkomstenafdeling al lang mijn beurt zijn geweest, ware het niet dat men het nodig vond vóór die tijd mij ‘ter observatie’ naar een afdeling die BZA heet (en tijdelijk is ondergebracht in gebouw ‘Romeo’) over te plaatsen. Die afdeling hangt vol met camera’s, bolletjes, aan de muren. Je kunt er nergens lopen zonder dat je doen en laten nauwgezet wordt vastgelegd. Er zijn ‘gestripte’ cellen, waar bijna niks in staat, maar géén tweepersoonscellen. Het is de enige afdeling zonder tweepersoonscellen.

16-07-08: ‘standaard’-afdeling QA, beneden, cel 35 (gebouw ‘Quebec’)

Tot gisteren zat ik – na fel protest en tussenkomst van mijn advocaat – terug op de inkomstenafdeling PB, minimaal 21 uur, meestal 22 uur ‘achter de deur’. In mijn eentje vind ik dat wel ‘te doen’. Ik schrijf, teken, doe lichaamsoefeningen, luister naar de radio.

Vandaag ben ik overgeplaatst naar een andere afdeling: QA. Deze afdeling heeft 17 tweepersoonscellen, en 15 enkele. Totale ‘bevolking’: 49 vrouwen. Druk. Er is ‘arbeid’, maar dat doe ik niet. Ik werk niet als slaafje voor de staat. Werken hoeft weliswaar niet, maar dat betekent méér tijd dan op inkomsten: ‘achter de deur’…
Voorlopig zit ik (nog) alleen. Er is geen ‘contra-indicatie’ voor een 2pc, meende ik te horen zeggen.

Twee vrouwen die hier ‘reinigster’ zijn, zitten samen en kunnn het goed met elkaar vinden. “Maar als dat niet zo is….. je moet tóch”.

Momenteel ben ik één van de 15 gelukkigen die alleen zit. Sommige vrouwen zitten hier jáááren. Waarom zou ik bevoorrecht blijven? Ik ben dus benieuwd of de directie van deze ballentent alsnog consequent gaat zijn en iedereen gelijk gaat behandelen. Of geldt de dwang ‘in the end’ alleen voor mensen die gemakkelijk geïntimideerd kunnen worden??

Joke Kaviaar, 16-7-08
Vanuit ‘Quebec’, Nieuwersluis



 
aanvullingen
> indymedia.nl > zoek > archief > hulp > doe mee > publiceer nieuws > open nieuwslijn > disclaimer > chat
DISCLAIMER: Indymedia NL werkt volgens een 'open posting' principe om zodoende de vrijheid van meningsuiting te bevorderen. De berichten (tekst, beelden, audio en video) die gepost zijn in de open nieuwslijn van Indymedia NL behoren toe aan de betreffende auteur. De meningen die naar voren komen in deze berichten worden niet zonder meer door de redactie van Indymedia NL gesteund. Ook is het niet altijd mogelijk voor Indymedia NL om de waarheid van de berichten te garanderen.