Kamp Zeist ; wake en picknick
korelatie - 07.07.2008 04:31
Verslag wake en picknick kamp zeist.
Zo ziet vrijheid eruit !
picknick bij kamp zeist
Op weg naar Kamp Zeist voor een speciale wake voelde het alsof ik naar een feestje ging . Want Naraa en haar dochter zouden ook komen , Naraa, haar dochter Deegii en zoon Aagii zijn gevlucht Op de vlucht voor bloed-/eerwraak. Naraa's echtgenoot is spoorloos, waarschijnlijk vermoord. Na een helse tocht bereikten zij Nederland. Hier hebben ze jarenlang overleefd doordat Naraa daklozenkranten verkocht. Naara leerde Nederlands, Deegii en Aagii zaten op school. Ondanks de zeer moeilijke omstandigheden zijn ze ingeburgerd, de kinderen bloeiden op tot beschaafde en geliefde mensen. Tijdens een razzia op 2 januari 2005 zijn ze uit hun huis gehaald, zonder jassen, schone kleding enzovoort. Daarna wachten ze in gevangenschap, in doodsangst, op wat komen ging. Eerst in Zestienhoven, later in Kamp Zeist. Zei waren de eerste kinderen van kamp Zeist waarvan we namen hoorden en werden later t symbool tegen het opsluiten van kinderen in detentiecentra.
Niemand wilde indertijd politiek verantwoordelijk zijn voor het opsluiten van Naraa en der kids .
Maar ze zaten er wel ! De buitenwereld wist t niet , kon t ook niet weten of wilde t soms niet weten . Wij kwamen t te weten en we konden niet zwijgen . De raden van kerken werkte met iedereen samen die dat maar wilde tegen dit onrecht daarin vanaf het beginin gesteund door de SP .
Vandaag vierden we na de waken even samen feest . Met Naraa , met de wakers ,met mensen van het aagu en andere belangstellenden deelden we t meegebrachte eten .
Met Naraa gaat t nu goed . Na hun detentie werden ze op straat gezet . Geklinkert maar aan hun lot overgelaten werden ze niet .. Ze hadden geluk. En dat geluk verdienden ze ook.
Naraa en haar kinderen zijn inmiddels gelegaliseerd zelfs de overheid zag dus ACHTERAF in dat het 6 maanden opsluiten van kinderen in een dure gevangenis waar kinderen onmogelijk kind konden blijven zinloos was . Gezamenlijk genoten we van de vrijheid , het eten en elkaar .
Even weg van kamp Zeist , kamp Zeist waar zoveel over te doen is
Kamp Zeist is een detentiecentrum met een heel sober regiem. Dit betekent dat gedetineerden een uurtje per dag mogen luchten, er weinig activiteiten zijn en dus veel zijn opgesloten op cel.
In Kamp Zeist bestaat het bewakingspersoneel vaak uit ingehuurde, veel minder goed getrainde, krachten van beveiligingsburo's.
Het inhumane beleid heeft zijn weerslag op deze bewakers, want juist tijdelijke medewerkers hebben, meer dan de justitieambtenaren, veel moeite met het regime.
Dit uit zich dan in onverschilligheid en, zoals de laatste tijd blijkt, soms mishandeling van de gedetineerden.
Daar waar Kamp Zeist oorspronkelijk bedoeld was voor het enkele weken detineren van bijvoorbeeld bolletjesslikkers, worden er nu uitgeprocedeerde asielzoekers, die de laatste fase van het uitzettraject moeten uitzitten, opgesloten
Hoewel het niet om misdadigers gaat worden deze onschuldigen (doordat onze vreemdelingenwet voorziet in vastzetten) weken, maanden, tot wel anderhalf jaar lang opgesloten.
De “misdaad” die deze gedetineerde mensen hebben begaan, is dat ze niet over geldige verblijfs-papieren beschikken.
Sinds 2005 wordt er elke eerste zondag van de maand een wake georganiseerd.
Ook vandaag werd er gezongen, gebeden, en vooral stilgestaan bij de mensen die, zonder strafblad, in Kamp Zeist zitten.
Maar ook stonden we stil bij de de medewerkers van kamp zeist de medewerkers die misstanden aan de kaak stelde . Daar is moed voor nodig. Respect dat verdienen deze mensen juist , de mensen die hum werk op het spel zetten omdat ze niet willen zwijgen over de misdrijven die er door rotte appels soms plaatsvinden , dat zijn de mensen die onze steun verdienen en krijgen.
Zo af en toe hoor ik de roep dat Nederland vol is en dat we mensen in hun eigen land moeten opvangen en ondersteunen , dan zouden ze nl niet te hoeven vluchten
Daarom voerden we tijdens de picknick aktie voor Malalai Joya uit Afghanistan Ze is een vluchteling in eigen land .Ze overleefde vier aanslagen en wordt nog steeds met de dood bedreigd. Een echt 'thuis' heeft Malalai daarom niet meer. In haar eigen land leeft ze vanwege haar veiligheid noodgedwongen als een nomade. ,,Ik slaap twee dagen hier, drie dagen daar." Voor haar werden er handtekeningen opgehaald .
In goed overleg met initiatiefneemster ,de SP Afdeling Heerhugowaard , vragen we ook U de petitie te ondertekenen die President Kazai van Afghanistan en het Afghaanse Parlement oproepen Malalai Joya haar weer toe te laten in haar gekozen functie en haar alle rechten terug te geven om de mensen te vertegenwoordigen die haar kozen . Teken de petitie nu via onderstaande link  http://heerhugowaard.sp.nl/2008_malalai_joya.shtml
Mensenrechten gelden immers overal
 E-Mail: korelatie@msn.com  Website: http://zeist.sp.nl/
|
