|
|  |
‘Mammam Alice’ in de bres voor homoseksuelen in Kameroen.
CatholicWorker - 01.12.2007 16:38
Alice Nkom is reeds 40 jaar advocate in Kameroen, ze is een fiere moeder van een dochter (35j.) die ook advocate is en een zoon (38j.) die piloot is. In 2003 richtte Alice Nkom l’Association de défense des minorités homosexuels op. Een organisatie die opkomt voor de rechten van homo’s en lesbiennes in Kameroen. Deze maand november is Alice Nkom op vakantie bij haar familie in Parijs, het ideale moment voor priester Johan en Bertrand om haar eens te gaan opzoeken.
Alice Nkom studeerde rechten in Toulouse en Kameroen. Haar broer en zijn schoonfamilie werken en wonen in Parijs. Komende december moet Alice terug aan de balie van Yaoundé (Kameroen) staan, waar ze optreedt als advocate voor twee jonge mannen die beschuldigd worden van ‘homoseksualiteit’. In Kameroen zijn homoseksuele handelingen dus strafbaar.
‘Tot 5 jaar gevangenis voor homoseks.’
De wet.
Alice Nkom legt ons uit dat de strafwet, in het bijzonder artikel 347bis, een boete oplegt tussen de 20.000 en 200.000 cfa en/of een gevangenisstraf tussen de 6 maanden en 5 jaar voor mensen die betrapt werden op de daad van homoseksualiteit. Eigenlijk zou de politie moeten kunnen bewijzen dat je effectief een seksuele daad heb gesteld met iemand van hetzelfde geslacht, maar dit is natuurlijk zeer moeilijk. Vaak worden mensen veroordeeld op basis van een simpele verklaring door een andere persoon. Men kan je niet aanhouden tenzij je op heterdaad betrapt wordt, maar de wet wordt zo niet toegepast. Zeggen dat je homoseksueel of lesbisch bent is op zich niet strafbaar. Maar het is zeker niet aan te raden. Gezien je kan veroordeeld worden als iemand anders een verklaring tegen jou aflegt. Deze onwettelijke toepassing van het art. 347bis leidt er da n ook toe dat vele mensen het slachtoffer worden van chantage. Criminele groepen en corrupte politie gebruiken ook art. 347bis om mensen te chanteren. Veroordeelde homo’s en lesbiennes zijn dan ook gemakkelijke slachtoffers. Alice Nkom is er van overtuigd dat ook niet homoseksuelen reeds veroordeeld zijn aan de hand van art. 347bis.
Art. 347bis.
Artikel 347bis is een ‘ordonnantie’, een bepaling door een vorige president geschreven en dat niet door het parlement werd gestemd. Volgens de grondwet van Kameroen moeten alle wetten door het parlement gestemd worden, ook het strafwetboek -de ‘Code Penal.’ Daarom is deze wet onconstitutioneel, legt Alice Nkom ons uit. Ze zou deze wet dan ook graag voor het constitutionele hof brengen en nietig laten verklaren. Maar alhoewel de grondwet voorziet in een constitutioneel hof, is dit hof er tot vandaag nog niet gekomen.
Momenteel behandelt Alice Nkom als advocate de zaken van 11 mannen die beschuldigd worden van homoseksuele handelingen. 9 mannen voor de rechtbank van Douala en 2 mannen voor de rechtbank van Yaoundé. Ook behartigt ze de rechtzaak van een 18 jarige jongen uit Ebolowar die reeds veroordeeld is tot 5 jaar gevangenis wegens homoseksualiteit.
Er worden geen statistieken bijgehouden over deze rechtsgang. Het is dan ook moeilijk om na te gaan hoeveel mensen reeds veroordeeld zijn of momenteel in de gevangenis zitten omwille van hun al dan niet vermeende homoseksualiteit. Daarnaast zijn het hoofdzakelijk armere homo’s en lesbiennes die slachtoffer worden van deze wet. Er is voldoende corruptie in Kameroen om als welstellende of rijke homo of lesbienne je iets veiliger op te stellen in dergelijke praktijken.
‘Les pédés de chez nous’
De mediajacht op homoseksuelen.
Alice liet ons enkele krantenkoppen zien uit Kameroen. De zin ‘Les pédés de chez nous ’ vulde het volledige voorblad van een tabloid. Meestal berichten de media zeer negatief over alles wat met homoseksualiteit te maken heeft. Er is de laatste tijd een zeer kleine opening gekomen over het thema binnen een beperkte groep van journalisten. Alice Nkom heeft een magazine mee waar een interview met haar in staat. Onder de titel ‘Mon amour pour les homos.’ spreekt Alice openlijk over het hoe en waarom van haar inzet.
Waarom deze strijd?
Waarom neemt een vrouw die de zestig nadert, een degelijke carrière achter zich heeft plotseling de strijd op voor een minderheid in haar land?
Ze vertelt me dat ze op zekere dag in haar kantoor was en dat er Afrikaanse jongeren in de buurt waren. Jongeren die op vakantie geweest waren naar Europa, wiens vrienden uit Europa waren meegekomen. Onder die jongeren waren er enkelen die openlijk homoseksueel waren. Dat was confronterend, want ze moest die jongens waarschuwen. Vertellen dat homoseksualiteit in Kameroen illegaal was en dat ze hiervoor konden een gevangenisstraf krijgen. Opdat moment besefte ze dat ze voor de generatie Afrikaanse jongeren iets moest doen. Je kan toch niet je kinderen laten opsluiten omdat ze homo of lesbisch zijn?
ADEFHO
In 2003 was het zover, Alice Nkom stapte naar de prefect met de oprichting van haar organisatie. De prefect aarzelde eerst. "Hoe kan je een organisatie oprichten die opkomt voor iets 'immoreel'", vroeg hij haar. Ze deed het verhaal van de Afrikaanse jongeren en het recht op familie hebben. Ze vroeg of hij de Afrikaanse jongeren uit Europa zou laten opsluiten? De prefect ging niet in tegen de oprichting van de Associatie ADEFHO, l’Association de défense des minorités homosexuels.
De organisatie heeft als doel op te komen voor de rechten van homo’s en lesbiennes in de brede zin en in het bijzonder voor de depenalisatie van homoseksualiteit.
Familie.
De oprichting van ADEFHO heeft haar vrienden en cliënten gekost. Ik vroeg haar hoe ze hier over dacht. ‘Dan zijn het geen echte vrienden.’
Alice Nkom is gedreven in deze strijd voor fundamentele mensenrechten.
In het interview die ze mee had lees ik dat ze de principes en idealen van haar vader Martin Nkom mee heeft gekregen. Haar vader was een protestant ‘pur et dur’ Een man met waarden en de Bijbel.
Alice Nkom:
‘Als Jezus was uitgenodigd
in het debat over homoseksualiteit, wat denk je dat hij zou zeggen? Laat de homo’s maar tot mij komen.’
‘Mijn ouders kwamen op voor bepaalde waarden:
‘Respect voor het door God geschapene, welk gezicht ze ook hebben of hoe verschillend ze ook mogen zijn.’
Ik vroeg Alice Nkom als ze dan nog naar de presbyteriaanse kerk ging, hoe ze daar onthaald wordt nu ze met deze strijd bezig is. ‘De god van die kerken is de mijne niet. Ik ga enkel nog op speciale momenten – de feesten.’
Alice Nkom mag dan ontkerkt zijn, toch grijpt ze terug naar haar achtergrond. Haar God is een God die niet discrimineert. ‘Als Jezus was uitgenodigd in het debat over homoseksualiteit, wat denk je dat hij zou zeggen? Laat de homo’s maar tot mij komen.’ Vertelt ze me.
Ze ging verder over een meisje, die door haar eigen grootmoeder was aangegeven bij de politie.
‘Homo’s en lesbiennes worden behandeld als minder dan honden.
Je bent niets meer, je bent geen mens meer in Kameroen als je toegeeft dat je homo bent. Weet je? De gevangenis is de plaats waar je je kind blootstelt aan geweld, verkrachting en dus ook aan AIDS.’
ADEFHO is een organisatie die officieel bijna geen leden heeft. Je kan het niet maken om in Kameroen te
zeggen dat je lid bent van een vereniging die opkomt voor de rechten van homoseksuele mannen of vrouwen.
Alice Nkom wil de fakkel in de toekomst doorgeven aan een jongere generatie. Ze had graag een homojongere meegebracht naar Europa om te laten zien hoe het er hier aan toe gaat. Om de strijd voor de mensenrechten verder te zetten. Maar in Kameroen heeft ze beperkte middelen. Ze droomt er van een holebihuis te beginnen in Kameroen. Maar ze was al blij met de Franstalige documentatie die ik uit België had meegebracht. Ik beloofde er nog meer op te sturen en we blijven ook met elkaar in contact.
 E-Mail: info@catholicworker.be  Website: http://www.catholicworker.be
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | |
