|
|  |
"We Will Block You" - een verslag
Mieke en Jaap - 13.10.2007 23:16
De eerste vertoning van de film “We will block you” van het Vrij Media Collectief was in de NDSM werft waar het VMC hun kantoor heeft. Net als anderen vonden wij het moeilijk om de zaal te vinden zodat het wat langzaam begon. Omdat er geen posters of bewegwijzering waren, was het enige dat duidelijk maakte dat wij de goede plek bereikt hadden, de boekentafel van de Internationale Socialisten. Grappig trouwens dat iemand geprobeerd heeft een van ons hun krantje als “linke actie krant”, die “wij zelf gemaakt hebben” te verkopen.
Als je nog nooit op de NSDM werft was, dan is het trouwens wel waard er eens naar toe te gaan. Zeker deze maand, als je van grote ruimtes met lokaal geproduceerde kunst houdt. Tot 11 november is er een gratis toegankelijke “Openingsmanifestatie Kunststad” waar je leuk een beetje rond kunt lopen en van het gebruik van de enorme industrie-ruimte door verschillende kunstenaars kunt genieten.
Net voor de film stelden de twee filmmakers zich even voor, en dan begon meteen het hoofdpunt van de avond: de film. De film volgt activisten uit Nederland op hun reis om tijdens de G8 in de buurt van Rostock in Duitsland te protesteren. De filmmakers kozen als focus twee activisten, waarvan een als student word beschreven, en de andere als Internationale Socialist. De film volgt hen als in een traditioneel reisverhaal.
De film begint in Amsterdam waar de twee groepen starten, de studenten in een paar auto's, de ISers in een gehuurde bus, maar er word heel weinig uitgelegd over wat de reden voor hun reis is. Maar toch, net zoals in veel andere activisten-films, was er een algemeen understanding over in welke context deze protesten plaats zou vinden. Later gaven antwoorden tegenover de camera een indruk van de sfeer en van het gevoel dat de twee activisten over de gebeurtenissen hadden. De ene na de andere dag gingen zij naar de mainstream demonstratie en naar de direct acties. Een gevoel over hoe groot de camping was, waar de activisten verbleven, wordt op de achtergrond zichtbaar, net zoals wat de twee deelnemers van de verschillende acties vonden en het algemene gevoel van gewoon wachten. Er was een stukje over inhoudelijke discussie over de acties van de volgenden dagen, en een stukje over directe actie training – waarna het trouwens voor een activist bijna pijnlijke was te zien, dat de protagonisten van de film met lange oorringen en ketens waar iedere smeris heel makkelijk aan zou kunnen trekken naar hun acties gingen.
In tegenstelling tot sommige films van media activisten wordt de verhouding tussen de verschillende personen nooit duidelijk gemaakt. Er is geen uitleg voor de blijkbaar heel goede en natuurlijke verhouding tussen de filmmakers en de activisten, die gefilmd worden. De interactie, die op een typische, traditionele, reguliere media-manier niet getoond wordt, geeft de kijker toch het gevoel dat er een soort gezelligheid van activisten en vrienden onder elkaar was. De positie van de filmmakers was maar een enkele keer in de film zichtbaar. Na een paar indrukwekkende beelden vanuit een politie-cordon, hebben de filmmakers de keuze gemaakt om een scène in film in te voegen, waar de camera direct naast de schoen van een politie agent op de grond komt te liggen, terwijl de filmmaker door de politie om identificatie gevraagd wordt. Het blijft hier volstrekt onduidelijk of de filmmaker er op dat moment als activist was of als officieel geregistreerd lid van “De Media”. Er was een net zo ongemakkelijke onduidelijke relatie tussen de filmmakers en de reguliere media. Er is een typische scène van, waarbij een van de activisten zei hoe ontevreden hij was met de vertoning van de protestdagen in de reguliere media, waarbij grote nadruk was gelegd op de rellen aan het einde van de massademonstratie. Met zijn commentaar erover dat zij nu met zijn allen op een spoorlijn met heel veel stenen zitten, en toch niks gebeurd, geeft meteen weer aandacht aan de reguliere televisiebeelden. Ernaast was er ook een scène waar de ene activist een interview aan een Nederlandse radio-station geeft terwijl hij door de filmmakers gefilmd wordt, en een scène waar het VCM footage bijna onzichtbaar in een stuk uit het reguliere televisie nieuws over gaat, zonder dat er enige analyse gedaan wordt.
De filmvertoning zelf was ook heel onduidelijk over de betrokkenen personen. De filmmakers stelden zich wel even kort voor, maar er was verder geen dialoog tussen hen en het publiek. Zoals eerder gezegd, gaat de film ervan uit dat het publiek de kennis van activisten over de achtergrond, over de protesten en over de G8 hebben. Daardoor was het heel raar te zien, dat de aanwezigheid van de activisten, die ook in de film voorkwamen, verder niet eens aangegeven werd, en alleen maar uit reacties in het donker tijdens de film duidelijk was, maar dat hun aanwezigheid ook niet als waardevolle resource gebruikt was bij het maken van de film of tijdens het vertonen.
Aan het eind van de avond voelden wij (als activisten en als auteurs van deze review) ons alleen maar als consumenten van een film, maar niet als deel van een collectieve ervaring die geschapen kan worden als proces van verandering.
Dit word alleen maar erger doordat de laatste woorden in de film niet aan de activisten (in de film of in de bioscoopzaal) gegeven was, maar aan de lichaamsloze stem van Saint Bob Geldof en zijn mening over de G8 bijeenkomst zelf.
|
| Lees meer over: kunst, cultuur en muziek media | | aanvullingen | | en | trans - 13.10.2007 23:17
The premier showing of Vrie Media Collectifs 'We will block you' was in the NDSM Werf near their offices. Along with others we had difficulty finding the room for the screening so it got off to a slow start. With no posters or signs the only thing marking out the space for the film was that it had the International Socialist's bookstall outside the space - one of us found it quite sweet to be offered the chance to buy a copy of the 'left action paper' that '[they] produce themselves'.
If you've not been to the NDSM it's worth a visit. Particularly this month, if you like open spaces with lots of different locally produced art. Till the 11th November there great big gratis (entry at least) 'Openingsmanifestatie Kunststad' which lends itself to random wandering and musing within the artistically diversely used cavernous industrial space.
Before the start of the showing the Directors introduced themselves very briefly and then launched straight into the main event, the film itself. It followed activists from The Netherlands through their travels to protest at the G8 near Rostock in Germany. The directors had chosen to focus on two activists one described as a student activist and the other an International Socialist. The film followed the two in a traditional travelogue style.
Starting in Amsterdam as both set off, the Student's in a couple of cars, the ISers on a shared bus, there was a little answered in general terms about the purpose for the journey. But clearly as an activist film there was the usual understanding of the context within which these protests were happening. Later the use of to-camera answers to questions added a taste of the colour and the feeling the two activist had of the event. Working through day to day they attended the mainstream demonstrations, and also went out to the direct actions. The sense of the size of the camps where people were staying was naturally purveyed, something of what both participants saw on the protest as well as the common feeling of just waiting. Something of the discussions about the next days action was show, as well as the direct action training – although no activist watching couldn't have been disconcerted by earings and necklaces still in fully accessible for a cop to yank at.
Unlike some media activist films the relationship between the agents involved was never made explicit. The evidently good, and natural, relationship between the crew and activists being shown on camera wasn't clear. The interaction although never shown in the traditional corporate documentary style still left the feeling of some activist and peer level of comfort. The position of the crew was only show in the film once. After some great shots from within a kettle, the choice was made to including a scene where a camera man had to leave his camera on the floor as he too was forced to identify by the police. It was still unclear if this was a camera man as activist or officially recognised member of 'The Media'. There was an equally uncomfortably unclear relationship between the film makers and the Corporate media. There was the classic scene of the discomfit expressed by activists about the representation of a days protest in the Corporate news – the line 'we were sitting on a railway line with all those stones and nothing happened...' bringing the images chosen by the Mainstream Television into focus. However there were also lots of scenes with the corporate press interviewing the activists being followed, and one scene where the VMC footage segued spookily into the evening news, where there was no equivalent analysis.
The screening itself was also unclear about the agents involved. Even though the Directors introduced themselves there was no dialogue between them and the audience at large. As described the film assumed the activist background knowledge, of the event and the G8, so it was also disconcerting that the presence of the activists actually in the film was not only not acknowledged, except by reactions in the dark while the film was going on, but also was not used as the valuable resource it is in the process of creating as well as showing the media. A the end we, as activists as well as reviewers of this film, felt like consumers of media rather than a part in the collective experience that can be created to become a process for change. Perhaps this wasn't helped by having to listen to the disembodied voice of Saint Bob and his opinions about the G8 rather than the activists in the film or in the room at the end.
| |
| aanvullingen | |
