|
|  |
Verzet tegen Urenco globaliseert
Henk van der Keur - 29.04.2007 16:18
Russische, Duitse en Nederlandse activisten wisselden gisteren ervaringen uit over de praktijken van het Urenco in Rusland en andere activiteiten van deze brandstofproducent voor kerncentrales. Het heeft de basis gelegd voor nauwere internationale samenwerking tegen uraniumtransporten en tegen de uraniumverrijkingsfabrieken in deze landen (Urenco en Tenex).
transport met vaten uraniumhexafluoride
axie bij Duitse ambassade in Moskou
opslag van de vaten in Rusland; vaten die gaan roesten
De bijeenkomst die gistermiddag (zaterdag 28 april) in Almelo plaatsvond, georganiseerd door de stichting Vedan (Vredes- en DuurzaamheidsActiviteiten Netwerkstad) onder de titel “Verarmd uranium: afval of grondstof?”, was inspirerend. Russische, Duitse en Nederlandse activisten wisselden ervaringen uit over de praktijken van het Brits-Duits-Nederlandse uraniumverrijkingsbedrijf Urenco in Rusland en andere activiteiten van deze brandstofproducent voor kerncentrales. Het heeft de basis gelegd voor nauwere samenwerking tussen Duitse, Nederlandse en Russische activisten tegen uraniumtransporten en tegen de uraniumverrijkingsfabrieken in deze landen (Urenco en Tenex).
Om te beginnen eerst wat inhoudelijke informatie. Sinds 1996 exporteren de West-Europese uraniumverrijkers Urenco en Eurodif (met Iran als niet-westerse aandeelhouder – dat stamt nog uit de tijd dat sjah in Iran de dienst uitmaakte; omdat deze despoot vriendjes was met het Westen kregen ze volop westerse steun voor hun kernenergieprogramma, HvdK) hun vaten met verarmd uranium naar Rusland voor herverrijking. Dat betekent meestal verrijking tot natuurlijk uranium of nog verder tot laagverrijkt uranium, geschikt als brandstof voor de meeste kernreactoren. Het dubbel-verarmd uranium dat daarbij ontstaat blijft – zo is in het contract opgenomen - achter in Rusland. Het natuurlijk en laagverrijkt uranium wordt weer teruggezonden naar Urenco en Eurodif.
In feite komt de export van verarmd uranium naar Rusland neer op dumping van kernafval. Door het verarmd uranium geen afval te noemen, maar ‘grondstof’ worden internationale wetten en verdragen omzeild die export van kernafval verbieden. Niet in de laatste plaats zijn de westerse autoriteiten om economische redenen graag bereid om deze verderfelijke praktijken te tolereren. Opslag van radioactief afval als verarmd uranium is binnen de geldende Europese normen enorm duur. Als Urenco het zelf zou moeten opslaan zouden de kosten die daarmee zijn gemoeid vijfmaal hoger zijn. Dat scheelt dus een enorme kostenpost en verklaart mede waarom Urenco economisch gezien het tij flink mee heeft.
Urenco Duitsland heeft recent onthuld dat de hoeveelheid grondstof voor haar verrijkingsfabriek – het voedingsmateriaal ‘natuurlijk uranium’ - in Gronau (niet zo ver van de Urenco-vestiging in Almelo) sinds 2004 in werkelijkheid veel minder is dan de uitbreiding van de capaciteit van de fabriek toestaat. Anders gezegd: Sinds de uitbreiding van de fabriek in Gronau in 2004 was er een daling in het gebruik van de grondstof natuurlijk uranium voor de productie van laagverrijkt uranium (de brandstof dus voor de meeste kerncentrales). Urenco verklaart dit door veranderingen in product en/of de zogenaamde “tails assay”, zonder daarbij in detail te treden. [toelichting: “tails” is een andere benaming voor verarmd uranium. Het bevat nog een spoor splijtbaar uranium (0,2 tot 035 gewichtsprocent; bij natuurlijk en laagverrijkt uranium is dat respectievelijk 0,71 en 3-5%). Met “tails assay” wordt bedoeld: de graad van splijtbaar uranium in verarmd uranium als een parameter die aangepast wordt op de economische noodzakelijkheid, afhankelijk van de kosten van vers uranium (‘natuurlijk uranium’ afkomstig van uraniummijnbouw) en de kosten van de (her)verrijking van het splijtbaar uranium]
De enige reden die bedacht kan worden waarom ondanks de uitbreiding van de fabriek in Gronau de toevoer van grondstof achterblijft is de snelle stijging van de prijs van vers uranium. Die ontwikkeling staat toe dat de consumptie van natuurlijk uranium vermindert ten koste van toenemende scheidings- of verrijkingscapaciteit. Een nadere analyse van Peter Diehl (WISE Uraniumproject) toont aan dat de geobserveerde afname van het voedingsmateriaal (natuurlijk uranium) hoofdzakelijk wordt veroorzaakt door een gereduceerde “tails assay”. Aangezien het grootste deel van het verarmd uranium dat door Urenco wordt geproduceerd naar Rusland wordt geëxporteerd voor herverrijking, heeft een gereduceerde graad van splijtbaar uranium in verarmd uranium ernstige consequenties voor de geloofwaardigheid van enige herverrijking van dit geproduceerde verarmd uranium. Het blijkt dat het verarmd uranium dat aan Rusland wordt geleverd een graad aan splijtbaar uranium bezit dat nauwelijks verschilt van de graad aan splijtbaar uranium die na herverrijking van Urenco’s verarmd uranium in Rusland overblijft en de hoeveelheid natuurlijk uranium dat naar Urenco wordt teruggezonden is vrijwel niets. Dit betekent dus dat de officiële rechtvaardiging voor het exporteren van verarmd uranium naar Rusland, namelijk het winnen van bruikbaar uranium uit deze tails, volkomen overbodig is geworden. Dat de transporten naar Rusland toch blijven doorgaan is de werkelijke reden voor deze exporten duidelijker dan ooit aan het licht gebracht: een goedkope dumproute van Urenco’s kernafval.
Mede door deze duistere praktijken van de firma Urenco is er de afgelopen jaren samenwerking ontstaan tussen Duitse en Russische antikernenergieaktivisten die ijveren voor stopzetting van uraniumtransporten en sluiting van uraniumverrijkingsfabrieken.
Tijdens de bijeenkomst in Almelo is afgesproken dat Nederlandse, Duitse en Russische antikernenergieaktivisten nauwer gaan samenwerken in hun strijd tegen de uraniumtransporten en de verrijkingsfabrieken van Urenco en van het Russische uraniumverrijkingconcern Tenex (vijf vestigingen), waar het verarmd uranium wordt gedumpt.
Zowel de transporten vanuit Almelo (per vrachtauto) als vanuit Gronau (per spoor) verlopen op Nederlands grondgebied naar de Rotterdamse haven. Van daaruit wordt het naar Kaliningrad verscheept om vervolgens duizenden kilometers af te leggen naar één van de vijf vestigingen van de Russische verrijkingsfirma Tenex (onder meer in de Oeral).
De transporten vinden plaats in vaten waarin het verarmd uranium zich bevind in de vorm van uraniumhexafluoride. Een ongeval waarbij dit gas ontsnapt is vele malen ernstiger dan een ongeval met een chloorgascontainer waarbij chloor ontsnapt. Bij atmosferische druk ontleedt uraniumhexafluoride is zeer giftige stoffen, waaronder waterstoffluoride, een zuur dat nog veel agressiever is dan zoutzuur. Als een dergelijke ramp plaatsvindt zullen er in bewoond gebied tot in tientallen kilometers omtrek talrijke dodelijke slachtoffers vallen. (Dat geldt natuurlijk ook voor de vaten met natuurlijk uranium en verrijkt uranium die naar en vanuit deze fabrieken worden getransporteerd.)
Er zullen factsheets worden gemaakt over de risico’s van deze transporten voor alle gemeentes waardoor de transporten plaatsvinden (voor zo ver die bekend zijn). Er komt een internationale alarmlijst over transporten die gaan plaatsvinden, zodat er sneller en effectiever acties of blokkades kunnen plaatsvinden.
Recent blokkeerden activisten transporten met verarmd uranium bij Gronau. Ook Greenpeace Nederland is actief met activiteiten tegen deze transporten en diende onder meer een bezwaarschrift in bij de Raad van State. In maart hielden Duitse en Russische activisten een demonstratie voor het hoofdkantoor van E.ON in Düsseldorf. Dit grote Duitse energiebedrijf bezit éénzesde deel van Urenco (Saillant detail: het Russische consulaat bevindt zich op het terrein van dit bedrijf).
Kortom, net als de uraniumverrijkers gaan ook hun bestrijders zich globaliseren.
meer info:  akbstrategie@hetnet.nl
 E-Mail: akbstrategie@hetnet.nl
|
| Lees meer over: europa | | aanvullingen | | belangstelling van media | Henk van der Keur - 29.04.2007 17:59
Een deel van de bijeenkomst werd gefilmd door een TV-ploeg van de Finse publieke omroep, die binnenkort op primetime een uitgebreide reportage over kernafval - waaronder depraktijken van Urenco in Rusland - gaan uitzenden.
Sinds de samenwerking van activisten is de belangstelling van de media sowieso gegroeid. De lokale media in Gronau heeft veel aandacht besteed aan de gezamenlijke acties van Duitse en Russische actisten bij Gronau en in Rusland.
| | Dutch Urenco boss spies out conference | SOFA Muenster - 30.04.2007 08:27
While the anti-Urenco conference was prepared inside the hotel in Almelo suddenly the boss of Urenco Netherlands turned up on his bike outside the hotel. He had seen a TV camera and wanted to know who was interested in this conference.
The Finnish TV-team had interviewed him the day before and now he demanded to know why they hadn't told him that they would talk to the anti-nuclear-activists too. He was quite angry (does he know about freedom of press??). He also denied to engage in an open conversation with his critics. By now the camera was filming this little encounter.
He was then asked by participants whether he could confirm that on 9 May the next uranium transport from Gronau/Almelo would go to Russia. He angrily replied: "I can't confirm this. You should ask the people who know." (Remember he is the Dutch boss of Urenco). Question: "Who knows?". Answer: "The Germans".
And then he cycled quickly away to avoid more critical questions.
By the way: On 13 May Urenco is organizing their own "scientific" conference at the Theaterhotel in Almelo. Obviously they feel a bit under pressure.
And: In Gronau the next uranium waste transport is openly assembled. So, please inform yourself and join in the international protests.
Thanks to the organizers of the conference - it was a major step forward in bringing together activists and expertise from all over Europe.
E-Mail: sofa-ms@web.de
 Website: http://www.sofa-ms.de
| |
| aanvullingen | |
