|
|  |
Het hockeymeisje, de partij, en de nood
Femmie Dommehals - 02.04.2007 00:19
Discussieer en Beslis Mee! Manifest van bezorgde GroenLinksers over
koers, imago en partijcultuur
Wij zijn bezorgd en kritisch over een aantal ontwikkelingen binnen
GroenLinks, de partij waar wij voor gekozen hebben om Nederland -en de
wereld- socialer, groener en toleranter te maken.
Met Femke op de bok rijden de treinen weer op tijd?
Bij de Tweede Kamerverkiezingen van 22 november 2006 heeft GroenLinks
verloren. Dat was geen incident. Vanaf 1998 is er helaas een voortdurend
dalende lijn te zien bij landelijke verkiezingen: van 11 naar 10 naar 8 naar
7 zetels in 2006. De laatste verkiezingen (7 maart 2007, Provinciale Staten
en - indirect - Eerste Kamer) heeft deze trend niet gekeerd. Dat baart ons
zorgen. Dat moet álle GroenLinksers zorgen baren.
Want GroenLinks is in 1989 voortgekomen uit vier linkse partijen, die tot de
conclusie kwamen dat een nieuwe politieke formatie nodig was om het
Nederlandse politieke landschap voorgoed een ander aanzicht te geven. Om hét
groene en linkse alternatief te zijn voor al die kiezers die vonden -en
vinden- dat de PvdA naar rechts helt, het CDA het rentemeesterschap
verkwanselt en D66 geen sociale agenda heeft.
Deze politieke plaatsbepaling van GroenLinks als hét groene en linkse
alternatief is aan forse erosie onderhevig. De koers die GroenLinks het
laatste jaar is ingeslagen, roept bij velen vragen op. Het imago wordt in
toenemende mate als elitair ervaren. En de partijcultuur is steeds minder
open en democratisch dan het naar buiten toe schijnt en laat daardoor steeds
meer krachten en kwaliteiten in de partij onbenut.
Dit manifest beschouwt koers, imago en partijcultuur nader en doet
voorstellen om het tij te keren. Wij begrijpen heel goed dat er ook externe
factoren zijn die hun invloed hebben op het politieke klimaat en de positie
van GroenLinks daarin. Zoals de nationalistische, xenofobe golf die
Nederland sinds 2001 heeft overspoeld. En dat GroenLinks met haar
kosmopolitische inslag tegen de stroom in roeit, zonder daar electoraal voor
beloond te worden. Dat moge deels zo zijn. Maar dat is geen alibi om niet
kritisch naar je zelf te kijken.
In dit manifest leggen wij de nadruk op onze zorgen en kritiek. Wij
begrijpen heel goed dat daarmee geen recht wordt gedaan aan het totaal van
GroenLinks activiteiten en de mensen die zich daarvoor inzetten, waaronder
trouwens ook wijzelf. Het is echter diezelfde bezorgdheid die ons ertoe
brengt ons op deze wijze te uiten in de hoop dat er écht iets verandert
waardoor iedereen weer tot zijn recht komt en GroenLinks haar élan hervindt.
* *
Wij maken ons zorgen over de koers van GroenLinks
GroenLinks is -gelukkig- een partij die oude standpunten tegen het licht van
de actuele ontwikkelingen houdt. Met het verschijnen van het manifest
*Vrijheid
Eerlijk Delen* heeft de Tweede Kamerfractie gepoogd om nieuwe antwoorden te
vinden op 'hoe verder met de verzorgingstaat'. Terecht werd gesteld dat het
onbevredigend is om als GroenLinks steeds de laatste versie van de
Nederlandse verzorgingsstaat, waar nu al 25 jaar door rechtse en paarse
kabinetten aan is gesleuteld, geschaafd en vertimmerd, als het meest
wenselijke model te beschouwen. En dat het tijd is voor een nadruk op de
GroenLinks-benadering, namelijk dat mensen emanciperen door te participeren.
Tot dusver niets aan de hand. Maar in de verdere analyses en voorstellen die
werden gedaan, ontluiken de contouren van een vrij fundamentele
koerswijziging.
Kortweg gezegd komt het er op neer dat te veel nadruk wordt gelegd op het
individuele, te weinig op gemeenschapszin, te veel op zelfredzaamheid, te
weinig op solidariteit. Er wordt een tegenstelling gecreëerd tussen jongeren
en ouderen en tussen insiders en outsiders op de arbeidsmarkt. De rol en
positie van de vakbeweging als bondgenoot in de strijd voor linkse, sociale
doeleinden wordt bekritiseerd. Het ontbreekt aan enige analyse hoe dominant
sociaal-economische verhoudingen zijn in de maatschappij. Eenzijdig wordt de
nadruk gelegd op arbeid als middel tot zelfontplooiing. Flexibilisering van
arbeidsvoorwaarden wordt bepleit. Evenals een actief beleid om werklozen en
bijstandsgerechtigden via participatie en scholing aan het werk te krijgen,
op zich geen nieuw punt voor GroenLinks, maar wél nieuw is dat dit voor alle
categorieën van mensen verplicht wordt gesteld.
In het manifest ontbreken ook belangrijke zaken. Zoals de relatie met de
Derde Wereld en kritische analyse van de globalisering, de noodzaak van
herverdeling en het ter discussie stellen van de consumptiemaatschappij.
Het manifest werd -terughoudender- vertaald in het verkiezingsprogramma,
waarvan het congres in oktober 2006 vervolgens bij enkele voorstellen de
scherpste kantjes er af haalde. Maar de bedoeling van dit manifest blijft
daarna recht overeind, zowel in de wijze waarop de top van de partij er mee
om gaat, als in de beeldvorming van GroenLinks in de media. En dus ook bij
de kiezers.
Wij vinden dat een dergelijke fundamentele koerswijziging- door velen
uitgelegd als een stap naar het politieke midden - een fundamentele analyse
van de sociaal-economische verhoudingen verdient en een partijbreed debat
over hoe GroenLinks daarop reageert. Wij vinden dat de discussie in de volle
breedte en diepte moet worden gevoerd.
Maar het debat moet over méér zaken gaan: de relatie met de Derde Wereld en
een kritische analyse van de globalisering; de noodzaak van herverdeling;
ons antwoord op de uitdijende consumptiemaatschappij en de ruimte die
GroenLinks wil geven aan de markt.
Het moet gaan over de houding ten opzichte van de Europese Unie: GroenLinks
profileerde zich als de grootste voorstander van het grondwettelijk verdrag
van alle partijen, maar bijna de helft van het electoraat en een aanzienlijk
deel van de leden stemden tegen. Reflectie daarop is er nog niet geweest.
Het moet ook gaan over waarom GroenLinks er niet in slaagt de onvrede in de
publieke sector (m.n. onderwijs en gezondheidszorg waar bureaucratie en
managers de professionals frustreren) te verbinden met de agenda voor een
nieuwe democratische cultuur die is ontwikkeld.
Tenslotte moet het debat gaan over de plaats die GroenLinks geeft aan het
oorspronkelijke kernpunt: milieu. Hét politieke onderwerp waar GroenLinks de
vanzelfsprekende 'eigenaar' van behoort te zijn. Toch dreigt het ook hiermee
mis te gaan. Het milieu is plotseling weer 'in', maar helaas was GroenLinks
er niet klaar voor om het milieu op zo'n manier te agenderen dat kiezers dit
ook zien en honoreren. Milieu is méér dan alleen infrastructuur. Het gaat
ook om de internationale context, water en natuurbehoud. Het gaat om de
bedreiging van de planeet in haar biodiversiteit bedreigd. Het gaat erom dat
vooral de armen in de gevarenzones terecht komen.Het unieke van GroenLinks
is dat Groen en Links onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn. Voor een
groene politiek is een andere economie nodig. Niet gedomineerd door de tucht
van de markt, maar door de verleiding van de kwaliteit. Niet gestuurd door
machtige kapitaalstromen, maar door een democratisch samenspel van
deelbelangen. Niet opgejaagd door consumptiedwang en arbeidsethos, maar door
verantwoord consumeren en een ontspannen werksfeer. Deze onlosmakelijke
samenhang lijkt naar de achtergrond te verdwijnen.**
* *
Wij maken ons zorgen over het imago van GroenLinks
Het imago van een politieke partij komt niet uit de lucht vallen. Programma,
toonzetting en prioriteiten van prominente woordvoeders, praktische
politieke opstelling, keuze waarop de feedback van de eigen standpunten
plaatsvindt, verbinding zoeken tussen eigen voorstellen en wat leeft onder
de bevolking: dat alles bij elkaar schept een imago. In een
verkiezingscampagne kan dat imago hooguit nog worden versterkt.
De campagne die bij de laatste verkiezingen is gevoerd zat goed in elkaar en
oogde hip. De campagne paste prima bij het beeld dat de partijtop op wilde
roepen. Maar daar zit voor velen ook uitgerekend het probleem. De campagne
richtte zich op doelgroepen, die door bureau Motivaction worden
gedefinieerd naar hun levensstijl en waardenpatroon. Hedonisten en
kosmopolieten zouden zich aangetrokken voelen door GroenLinks en dus moet de
campagne zich op dit mensentype richten. Niet alleen een intellectuele, maar
ook een elitaire uitstraling is daarvan het gevolg.
Dit imago sluit goed aan bij het optreden van GroenLinks in de Tweede Kamer.
GroenLinks is er terecht trots op dat het kwaliteit levert met de
voorstellen die het doet. Maar deze voorstellen hebben een vrij abstract en
ambtelijk-parlementair karakter. Goedkeuring van het CPB wordt als hoogste
goed beschouwd, terwijl dat niet veel kiezers interesseert, dus geen item in
de campagne is en de doorberekening een dag na de verkiezingen bij het oud
papier belandt. Er wordt veel kostbare energie gestoken in het van bovenaf
bedenken hoe het verder moet met Nederland. Om op sociaal-economisch gebied
te blijven: uit alle onderzoeken blijkt dat de aanpak van de kabinetten
Balkenende door een meerderheid van de Nederlanders wordt afgewezen. Mensen
worden moe van de neo-liberale aanpak, de voortgaande introductie van
marktwerking, het achterblijven van kwaliteitsimpulsen in de zorg en het
onderwijs.
In plaats van met intelligente, concrete voorstellen voort te borduren op
deze kritiek, komt GroenLinks met een ingewikkelde, schematische blauwdruk,
die niet herkenbaar is voor de mensen waar het om gaat. En die bovendien
niet met andere partijen tot een vruchtbare of spannende discussie leidt,
waardoor het, nota bene in verkiezingstijd, langs zijn politieke doel heen
schiet.
Hier wreekt zich ook dat contacten met allerlei maatschappelijke bewegingen
op een laag pitje staan. Zij worden niet als bondgenoten gezien in een
gemeenschappelijke strijd. Hoewel hier vele GroenLinksers in actief zijn
(vakbonden, milieubeweging, derde wereldgroepen enz.) wordt van hun
deskundigheid niet of te weinig gebruik gemaakt.
Deze aanpak leidt er ook toe dat belangrijke ingrediënten van een gewenst
politiek imago, zoals warmte en emotie, nauwelijks aanwezig zijn. Die warmte
is zeker voor mensen die zekerheid zoeken belangrijk. Het nieuwe
sociaal-economische programma haalt het meest overhoop van alle partijen, en
dus is dit het meest linkse programma, zo luidt de redenering. Maar het is
natuurlijk zeer de vraag of 'het meest overhoop halen' een graadmeter is
voor de mate van linksheid. Er wordt ook geen moeite gedaan om deze
voorstellen zo te presenteren dat ze begrijpelijk zijn voor de mensen om wie
het gaat. Dit alles draagt bij aan een imago dat voor grote groepen mensen,
die juist van een linkse partij een reëel en herkenbaar perspectief op een
beter leven verwachten, niet aantrekkelijk is.
Voorts is er een aversie tegen populisme. Maar een vorm van populisme hoor
in de gereedschapskist van iedere politieke partij te zitten. Het gaat er
natuurlijk om welke inhoud achter dat populisme schuil gaat.
Met het hiervoor geschetste imago verover je geen kiezers, maar vervreemd je
je van hen. De stembusuitslag leverde het bewijs. GroenLinks groeide in
welgestelde witte slaapgemeenten en dito wijken van universiteitssteden,
maar verloor in de rest van het land.
Wij maken ons zorgen over de cultuur in GroenLinks
* *
Niet alleen het beleid, maar ook het imago en de koerswijzigingen worden
door een zeer klein groepje mensen bedacht en geregisseerd. Er zijn
nauwelijks serieuze pogingen om tijdig een goede feedback te verzorgen - dat
gebeurt hoogstens achteraf, in debatten waarvan de verslaglegging goeddeels
ontbreekt.
Werkgroepen binnen GroenLinks worden bij die besluitvorming zelden
betrokken. Met maatschappelijke bewegingen is nauwelijks nog vruchtbaar
contact. En zelfs bij lokale en provinciale verkiezingen zet het landelijke
campagneteam de toon. Zo wordt deskundigheid in de partij, toch in vele
soorten en maten aanwezig, te weinig aangeboord. Dat frustreert, doet mensen
afhaken en leidt tot verdere verschraling.
Dit leidt tot een verwijdering tussen met name de Tweede Kamerfractie en
grote delen van het actieve kader, tot groeiende onvrede en het ingraven in
eigen posities. Critici van de nieuwe koers worden weggezet als zeurkousen
die in het verleden leven. De exclusiviteit van het eigen gelijk wordt
gekoesterd en verdedigd. Van een debatcultuur die leidt tot breed gedragen
besluiten is zo steeds minder sprake.
De partijorganisatie, het partijbureau in Utrecht, is mede op initiatief van
de Tweede Kamerfractie, de laatste jaren geprofessionaliseerd. Die
professionalisering is op zich een goede zaak. Maar de huidige
leidinggevenden kennen het politieke handwerk niet of nauwelijks uit eigen
ervaring. De richting van de dienstverlening is als gevolg daarvan langzaam
maar zeker verplaatst. Niet de afdelingen, raadsfracties of werkgroepen
staan centraal maar de koers van de Tweede Kamerfractie. Het
Wetenschappelijk Bureau leverde met haar bundel ´Vrijheid als ideaal´ de
grondstof voor ´Vrijheid eerlijk delen´. Het maandblad ´De Rode Draad`, dat
lokale ervaringen bundelde en daarmee beschikbaar maakte voor andere
fracties en afdelingen, is opgeheven, zonder dat het kader daar in is
gekend. De beloofde alternatieven zijn er nog steeds niet. De afdeling
partijontwikkeling, die lokale afdelingen ondersteunde en een belangrijk
aanspreekpunt was op het partijbureau, is opgeheven. Voor het kader is het
niet altijd duidelijk wie waar nu voor verantwoordelijk is. De
actiecoördinator, die GroenLinks op transparante en herkenbare wijze moest
verbinden met allerlei buitenparlementaire acties, is gefrustreerd
opgestapt.
Wel is er een Permanente Campagne gekomen, die wordt gedomineerd door mensen
en wensen van de Tweede Kamerfractie. Terwijl in een Permanente Campagne
juist de activisten in de partij gemobiliseerd moeten worden
Scholing van (nieuwe) leden in de geschiedenis, de bronnen en het
gedachtegoed van GroenLinks vindt niet plaats.
GroenLinks is in belangrijke mate een vrijwilligersorganisatie. De 'gewone'
leden zijn het sociale kapitaal van de partij en het is van niet te
onderschatte waarde hoe belangrijk het is dat de infrastructuur van de
partij erop gericht zoveel mogelijk vrijwilligers bij het partijwerk te
betrekken.
Het partijbestuur is ingekrompen tot zeven leden, die alleen op de winkel
passen, en geen politieke agenda ontwikkelen. Er zijn geen
partijbestuursleden meer die belast zijn met onderwerpen als sociale
zekerheid, volkshuisvesting, vredesbeleid, derde wereld, milieubeleid.
Daardoor ontbreekt voor het partijbestuur elke urgentie om op deze
belangrijke terreinen het actieve kader te inspireren en verbindingen te
zoeken met maatschappelijke bewegingen.
De congressen zijn steeds meer kandidaten-stemapparaten en applausmachines
voor de partijleider. De ruimte voor discussie over te nemen besluiten wordt
steeds mee ingekort. En het Forum - ooit dé gelegenheid om over heikele
onderwerpen van gedachten te wisselen - vond de laatste -vederlichte-
aflevering plaats in 2004, vóór het referendum over de Europese Grondwet.
Het politieke zwaartepunt intussen ligt bij het *strategisch beraad*, de
denktank van de GroenLinks. Dit beraad functioneert niet transparant en legt
aan congres noch partijraad verantwoording af . De Tweede-Kamerfractie voert
er de boventoon, gesecondeerd door vertegenwoordigers van partijbestuur en
Europese- en Eerste-Kamerfracties.
Een van de weinige plaatsen waar nog op zinvolle en objectieve wijze
aandacht wordt gegeven aan de kritische geluiden die binnen de partij leven
is het GroenLinks Magazine.
Kortom de partijcultuur in GroenLinks is ver-Den Haag-d, ééndimensionaal,
top-down en gesloten. De manier waarop besloten is niet deel te nemen aan de
kabinetsformatie is hiervan een voorbeeld.
Een ander voorbeeld is de weinig dynamische partijwebsite, die gespeend is
van elke interactiviteit. Een partijbrede agenda ontbreekt, evenals de namen
van GroenLinks vertegenwoordigers in gemeenteraden en provinciale staten.
Als actiemiddel is de website onbruikbaar. De startpagina wordt geheel
gedomineerd door uitsluitend parlementair nieuws van de Tweede Kamerfractie.
Wij willen dat GroenLinks zich herpakt
Er moet een herbezinning plaats vinden op koers, imago en partijcultuur. Het
partijbestuur, dat aanvoelt dat er iets moet gebeuren, heeft aangekondigd
een discussie te starten over plaatsbepaling, strategie en partijcultuur,
die uitmondt in een amendeerbaar congresstuk dat in 2008 vastgesteld moet
worden. Voor de opzet van deze discussie is een tamelijk ingewikkelde
structuur bedacht, maar daar willen we het verder niet over hebben.
Belangrijker is dat dit een open discussie wordt, waarin de bereidheid
bestaat om kritisch te reflecteren. Uit dit Manifest blijkt wat onze zorgen
en kritiekpunten zijn en deze zullen op een productieve wijze aan de orde
moeten komen.
Wat betreft de *koers* van GroenLinks: de onverbrekelijke band tussen groene
en linkse politiek moet centraal staan. De sociaal-economische visie moet
opnieuw ter discussie komen. Milieu is ons unieke profileringpunt, maar hier
moet de omslag naar meer aansprekende activiteiten op een breder terrein
gemaakt worden.
GroenLinks moet haar gave om verder reikende perspectieven te bieden zó
verder ontwikkelen dat deze ook vertaald kunnen worden in tot de verbeelding
sprekende oplossingen die herkenbaar zijn voor mensen waarvoor GroenLinks
opkomt. Niet alleen voor de geëmancipeerde Zelfstandige Zonder Personeel,
die het uitstekend zelf redt, maar voor de productiemedewerkster, de
call-center telefonist, de werkloze en arbeidsongeschikte. Die voorstellen
zijn alleen kansrijk als ze een basis bieden voor coalities met
maatschappelijke bewegingen en andere linkse partijen. Want een geïsoleerde
positie leidt tot verdere verschraling. Voorstellen die emotie opwekken
omdat het kritiek en woede over grote maatschappelijke onrechtvaardigheid
vertaalt in een strijdbare politiek. Kortom: 'Knokken voor wat kwetsbaar
is'.
Maar ook op andere terreinen die richting geven aan de koers van GroenLinks
zal de discussie gevoerd moeten worden. Zo zal de EU scherper op haar
economische beleid en haar internationale politiek bekritiseerd moeten
worden. Op andere linkse thema's, zoals gezondheidszorg, onderwijs en de
Noord-Zuid verhouding is het profiel van GroenLinks langzaam maar zeker
vervaagd. Hier zal een inhaalslag moeten worden gemaakt.
Het door velen als elitair ervaren *imago* van GroenLinks kan alleen
veranderen als de inhoud van de politiek, zoals hierboven beschreven, meer
herkenbaar en oplossingsgericht is, meer maatschappelijke feedback krijgt,
en in vormgeving daar op aansluit.
Het imago zal ook verbeteren als mensen, waarvoor GroenLinks wil opkomen,
worden aangesproken op hun maatschappelijke positie, op hun problemen en hun
ambities. En wanneer GroenLinks samen mét hen politiek gaat maken, in plaats
van alleen vóór hen.* * Dat dwingt om in benadering, taal, middelen en
emoties herkenbaar te zijn. En dat dwingt weer tot toenadering en dialoog*.*
De *partijcultuur* zal moeten binden in plaats van uit te sluiten.
Afwijkende meningen moeten niet langer worden gebagatelliseerd. Discussies
moeten weer plaats vinden op momenten die er toe doen en de opmaat vormen
tot besluitvorming. Werkgroepen worden gestimuleerd en gefaciliteerd om
kamerfracties en partijbestuur te voeden. Het partijbestuur moet haar
positie hernemen als leiding van de partij, stimuleert politieke
activiteiten en past haar samenstelling daar op aan. De partijorganisatie
zal zich meer dienstbaar moeten opstellen aan het actieve kader in de
partij. Een kader dat zeer divers is samengesteld met uiteenlopende
interessen en vaardigheden en dus zal er een gevarieerd aanbod van politieke
activiteiten -van plakken tot debatteren- geboden moeten worden. Banden met
maatschappelijke bewegingen worden aangehaald. En op congressen wordt meer
tijd ingeruimd voor discussie en een serieuze bespreking van kandidaten voor
landelijke functies.
Samengevat: Tienpuntenplan
1. Er komt een partijbrede, open discussie over de sociaal-economische
koers van GroenLinks
2. Er komt een herijking van de wederzijdse afhankelijkheid van groene
en linkse opvattingen, waardoor GroenLinks de unieke eigenaar wordt van een
brede milieuagenda.
3. Er vindt een dóórontwikkeling plaats van standpunten en
activiteiten op voor GroenLinks belangrijke beleidsterreinen als de
Noord-Zuid verhouding, democratisering en kwaliteitsverbetering in zorg en
onderwijs.
4. GroenLinks-voorstellen moeten herkenbaar zijn voor de mensen om wie
het gaat, zijn ontwikkeld in samenspraak met deskundige partijleden en
getoetst aan opvattingen die in maatschappelijke bewegingen leven.
5. Een democratische debatcultuur gaat vooraf aan en is gericht op
besluitvorming.
6. Vorming en scholing van leden krijgt weer de prioriteit die het
verdient. Niet alleen in vaardigheden als debatteren en onderhandelen, maar
ook in de geschiedenis, de bronnen en het gedachtegoed van GroenLinks.
7. Het partijbestuur moet daadwerkelijk weer het centrum van de
partij worden. De grote lijn uitzetten, afdelingen inspireren, een
infrastructuur van kennis en actie onderhouden, de partij buiten het
parlement op de kaart zetten. Kennisdeling en *best practices* moeten
leiden tot een waaier van activiteiten met een grote
GroenLinks-herkenbaarheid. Het landelijke partijbureau wordt naar deze
wensen ingericht. Er komen weer partijbestuurders met politieke
portefeuilles.
8. De website wordt het dynamische, interactieve, actie- en
servicegerichte visitekaartje van GroenLinks.
9. Het ledenbestand wordt beter benut: voor deskundigheid,
professionele hand- en spandiensten, acties, spraakmakende opinies en
scouting van kandidaten.
10. Het congres krijgt weer de positie die het behoort te hebben: tijd
voor voldoende discussie en een serieuze kandidaat-bespreking.
 E-Mail: info@groenlinks.nl  Website: http://www.groenlinks.nl
|
| Lees meer over: natuur, dier en mens vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | | Privatiseren is het devies | Sir Sjim Slim - 02.04.2007 00:38
Privatiseren is het antwoord. In Engeland rijdt geen trein meer op tijd omdat men British Rail versnipperd heeft in allerlei regionale minimaatschappijtjes die op geen enkele wijze samenwerken. Nooit meer fascisme, privatiseer die spoorwegen!
| | grapjas | Charlie - 02.04.2007 08:25
Jo, grapjas, wat ze in GB hebben gedaan is juist privatiseren (en die verzelfstandiging in nederland was ook de eerste stap daar naartoe). Zelfs volgens de klassieke liberale economie is het onmogelijk om treinvervoer op de vrije markt te gooien. Nooit meer doen dus.
| | Contact? | geinteresseerde - 02.04.2007 09:14
Is er ook een contactadres van deze groep bezorgde groenlinksers?
Ik ben namelijk zeer geinteresseerd.
| | opheffen | anarcho - 02.04.2007 09:24
mensen, 1 april is geweest, opheffen die zooi!
| | Contactpersonen? | Femmie D. - 02.04.2007 09:31
@ geintresseerde(n): volgens de Groen Slinks website moet je hier zijn:
Jacqueline Bot : tel. 030 – 2399942,  jbot@groenlinks.nl
Contactpersoon voor : partijbestuur, geschillencommissie, kandidatencommissie Tweede Kamer, strategisch beraad
Tanja Dorman : tel. 030 – 2399945, tdorman@groenlinks.nl
Contactpersoon voor: congres, partijraad, kandidatencommissie partijbestuur
| | Wie is de opsteller van dit manifest? | GL-watcher - 02.04.2007 09:58
Beste mensen,
Prima analyse hierboven van wat er in GL aan de hand is. Maar wie heeft deze tekst opgesteld? In ieder geval niet de twee partijbonzen die hierboven door Femmie D. genoemd worden. Ik zou het goed (dapper) vinden als de echte schrijvers van het stuk hun namen vermelden!
| | Kritisch GroenLinks | Lisette - 02.04.2007 12:25
GL-er René Kerkwijk schreef over het manifest op zijn blog. Dat stuk begint met:
"Er bestaat een kerngroep Kritisch GroenLinks met mensen als Karel van Broekhoven, Leo Platvoet en Paulus de Wilt. Zij hebben ten behoeve van de interne discussie het manifest "Discussieer en beslis Mee!" opgesteld".
Zie:  http://www.renekerkwijk.nl/entry/2763/bezorgde_groenlinksers
| | Contact met Kritisch GroenLinks | Lisette - 02.04.2007 12:32
Op de website van GL Heemskerk/Uitgeest staat nog het volgende:
"Vandaar het verzoek om zo spoedig mogelijk - maar in ieder geval voor vrijdag 30 maart- ons te berichten of je het Manifest wilt onderschrijven. Graag je naam, woonplaats en -als je dat wilt- functie binnen GroenLinks vermelden. Stuur je ondersteuning naar kritischgroenlinks@gmail.com"
Voor contact met de 'Kerngroep Kritisch GroenLinks' kun je dus mailen met bovenstaand adres.
| | partijpolitiek | gup - 02.04.2007 20:39
Ik dacht dat we op indymedia wel veilig zouden zijn van dit soort belachelijk geratel van partijpolitiek. Veranderingen van bovenaf past natuurlijk helemaal in elitaire GL sfeer, maar laat alsjeblieft je propaganda niet een onafhankelijke nieuwssite vervuilen.
Geen bazen of politici, maar zelfbestuur dus anarchie.
| |
| aanvullingen | |
