Laatste rechtszaak tegen activist blokade in Alphen
sympathisant - 19.03.2007 21:24
Op 20 november 2006 blokkeerde Werkgroep Stop Deportaties een aantal uur het bouwterrein van de te bouwen gevangenis voor illegalen in Alphen aan de Rijn. Vandaag was de laatste rechtszaak tegen een van de actievoerders.
Dat resulteerde in leuke gesprekjes met bouwvakkers; gefrustreerde aannemers en de politie die ook niet zo goed wist wat ze ermee aanmoesten. Uiteindelijk zijn de actievoerders weggehaald door de BRATRA en hebben een aantal dagen vastgezeten. Twee actievoerders (die NN bleven) hebben zelfs 3 dagen en 6 uur vastgezeten. De afgelopen 2 maanden zijn er 5 rechtszaken geweest tegen deze actievoerders. Vandaag was de laatste. De activiste las op de rechtszaak een procesverklaring voor. Ze gaf toestemming om de verklaring op indymedia te plaatsen.
De activisten zijn veroordeeld voor:
2 personen een boete van 150euro wegens lokaalvredebreuk art 138 Sr (waaronder de activist die vandaag terecht stond)
2 personen een boete van 250euro wegens lokaalvredebreuk art 138 Sr
1 persoon vrijspraak
Procesverklaring 19 maart 2007
Beste meneer de Rechter,
Nederland is vol. En vol is vol. Een aantal jaar geleden, toen wijlen meneer Janmaat dit gedachtengoed vertolkte was de Nederlandse bevolking geschokt. Janmaat werd afgeschilderd als een racist, leider van een zielig groepje rechtsextremisten, dom. Hij werd totaal niet serieus genomen en er werden allerlei grapjes over hem gemaakt door schoolkinderen.
Na 9 september 2001 is de wereld veranderd. Opeens is iedereen zich bewust van het grote gevaar: Moslimterrorisme. Wetten worden aangepast, oorlogen worden gevoerd. De wereld lijkt in tweeën te splijten. In Nederland lijkt het eerst nog wel mee te vallen. Fortuyn vertolkt het nieuwe populisme en krijgt hierbij veel toeval van het volk wat zich door de politici niet serieus genomen voelt; maar hij krijgt ook veel weerstand. Ook hij wordt niet serieus genomen en door de mangel gehaald. Dan op 6 mei 2002; we weten het allemaal. De verkiezingen daarna; een grote winst voor de LPF en er mag geen verkeerd woord meer gezegd worden over Fortuyn. Opeens worden zijn uitspraken over de islam wel getolereerd. Is Nederland aan het veranderen? Aanslagen door Al quaida of soortgelijke organisaties volgen. Spanje, Engeland. In Nederland worden we geconfronteerd en om de oren geslagen met gewichtige termen als code geel, code oranje. Theo van Gogh schrijft kritische, provocerende en soms voluit beledigende columns over de islam. De discussie barst steeds meer los. Wat is vrijheid van meningsuiting? Wat is vrijheid van godsdienst? Wat is belediging? En telkens wordt er teruggegrepen op Pim Fortuyn, de ‘pionier’ van de discussie van vrijheid van meningsuiting wat de islam aangaat. En dan 2 november 2004, Theo van Gogh doodgeschoten door een moslimextremist. Het hele land in rep en roer. Weer de vergelijking met Fortuyn, ook al is die door een vermeend linksradicaal doodgeschoten. Nederland poleraliseert. De discussies worden steeds meer zij tegen ons. Mijn klasgenoot gaat een hoofddoek dragen, omdat ze haar godsdienst niet wil afvallen. Een andere klasgenoot heeft het over ‘die moslims’. Branden worden gesticht; voornamelijk in moskeeën overigens. Wetten worden nog meer aangescherpt. Privacy versus terrorismebestrijding. Als je niets gedaan hebt, heb je ook niets te verbergen, wordt het motto. Wat overigens lijnrecht tegen het rechtsbeginsel staat dat iedereen onschuldig is totdat hun schuld is bewezen. Een vrije vertaling van artikel 6 lid 2 Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en artikel 11 lid 1 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens. En gelijktijdig met al deze veranderingen wordt ook het migratiebeleid steeds strenger. Werden decennia geleden gastarbeiders nog het land ingesleept, in de jaren ’90 en in versneld tempo sinds 2000 gaan de grenzen steeds meer dicht. Nederland voor de Nederlanders. Buitenlanders moeten buiten blijven.
En dan is daar ook nog de Europese Unie. De Unie begon in de jaren ’50 met de oprichting voor de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. En langzaam is dit steeds meer gegroeid. Meer en meer internationale afspraken werden er gemaakt, verdragen geratificeerd. Begonnen vanuit economisch oogpunt is de Unie gegroeid tot een supranationale machtseenheid. Het gaat niet alleen meer om de economie, het gaat veel verder dan dat. Veiligheid, justitie, migratie, de Unie bemoeit zich steeds meer met de nationale overheden en hun wet- en regelgeving. Maar nog steeds vanuit economische beginselen. Vrij verkeer van goederen, van diensten, van personen. Maar wel binnen de unie en niet alle landen evenveel. Polen bijvoorbeeld hebben nog steeds niet zomaar een werkvergunning. Vanwege die economie. Want wij moeten er wel economisch beter van worden. Daar is de Unie immers op gestoeld.
Maar de kloof tussen arm en rijk werd ondertussen wel steeds groter. Vroeger werd er gesproken over derdewereldlanden. Tegenwoordig hoor je het begrip vierde wereld steeds vaker. Hoe arm moet je zijn om als vierde wereld land te worden bestempeld? Is dit voor ons westerlingen wel voor te stellen? Door onze economische groei, door onze coalitie van rijke, machtige westerse landen, door onze bevoorrechte plek in de wereld, is het voor ons mogelijk om geld te verdienen over de ruggen van andere mensen, andere landen.
Internationalisering, globalisering, multinationals. Er zijn bedrijven ontstaan die overal in de wereld vestigingen openen. Want in het ene land zijn de grondstoffen zo goedkoop, in het andere land kan je gemakkelijk afval dumpen. Hun milieuwetgeving is nauwelijks ontwikkeld. In het derde land heb je vervolgens weer heel veel goedkope arbeidskrachten. En zo kopen wij in Europa, in Nederland, producten die overal ter wereld vervaardigd zijn. Met kinderarbeid, hongerloontjes, valse deals, gevaarlijk werk, lijden en sterven. Door onze macht in de wereld te behouden, ontnemen wij de kracht van andere landen om te ontwikkelen.
Is het gek dat mensen uit deze landen wegtrekken?
In Amerika bestaat zoiets als ‘the American dream’. Wie je ook bent, als je in Amerika komt, kan je een fortuin maken, als je maar hard genoeg werkt. Bestaat er ook een ‘Nederlandse droom’? Als je uit een derde of vierde wereld land, misschien zelfs uit een ‘tweede wereld’ land komt, lijken wij hier ongelofelijk rijk. Wij verdienen hier in een dag, waar zij misschien wel een week of een maand over doen. Ook bij de ‘rotbaantjes’.
Is het gek dat mensen hier naartoe komen?
Maar dat kan natuurlijk niet zomaar. Want Nederland is vol. … Ik bedoel druk. Want je kan natuurlijk niet zomaar vol is vol zeggen. Politiek correct moet je blijven, netjes en fatsoenlijk. Moest. Tegenwoordig hebben we het niet meer zo op politiek correct. Vrijheid van meningsuiting toch? Het moet gezegd kunnen worden. Door het volk en door politici. Zoals ex-minister Vreemdelingenzaken Rita Verdonk; die nam toch ook geen blad voor haar mond. Gebonden handen? Zeker niet. Met het hakmes ging ze te werk. Strengere wetten; quota’s die gehaald moeten worden; radicale maatregelen.. Sorry; adequate maatregelen. Zo en zoveel asielzoekers moeten worden teruggestuurd, en vluchtelingen om economische redenen, die moeten helemaal wegblijven. Oneerlijk? Zij zijn aan de andere kant van de wereld geboren, ze hebben gewoon pech. Ze horen hier niet en daarmee uit. Nederland een aandeel in hun ongeluk, hun armoede, hun ellende; so what; let’s face it. Het leven is nu eenmaal oneerlijk.
Dus, zomaar drie redenen. Nederlanders zijn bang voor moslims, voor terroristen, voor buitenlanders in het algemeen. Europa moet haar economie beschermen tegen al die buitenlandse indringers die toch alleen maar werk afpakken van echte Nederlanders en natuurlijk onze sociale voorzieningen uitbuiten. En; we zeggen het gewoon, want dat mag tegenwoordig: Nederland is vol! De grenzen moeten dicht en de bouw van fort Europa is een feit.
Ik zeg: Ja, Nederland raakt vol. Nederland raakt vol met regeltjes tegen de ongewensten, de behoeftigen, de verschoppelingen. Nederland raakt vol met angst voor het onbekende, het vreemde, het andere. Nederland raakt vol met gevangenissen voor een ieder die hier niet hoort, die niet in onze maatschappij ‘past’. Is dit de ‘vrije’ wereld waar we ons zo trots onder scharen? Is dit de wereld zoals die zou moeten zijn, vol met kaders en hokjes en vakjes en formulieren en grenzen en tralies? Voor mij is het een lijn, een beleid: de antiterrorismewetgeving, de Idplicht, de vreemdelingenwetten, het uitzetbeleid. En ik voel mijzelf steeds meer gevangen in dit land, mijn land. Waar gaat dit naartoe?
Is dit de schuld van anderen? Is dit de schuld van degenen die de twintowers opbliezen, Pim en Theo doodschoten? Bestond terrorisme hiervoor niet? Is dit de schuld van de mensen die vluchten omdat ze niet willen creperen? Vluchtten mensen hiervoor niet?
We creëren een eiland. We creëren een eigen eiland op de wereld; een eiland van westerlingen. Onderling wisselen we uit, zoveel als we willen, maar om ons eiland heen bouwen we een grote muur. De hele wereld buiten we uit, plukken we kaal, maar binnenin onze muren is het pais en vree. En om ons te beschermen tegen die grote boze buitenwereld, maken we wetten. Alles moet gecontroleerd worden, want stel dat iets door de mazen glipt. Alles wat hier niet hoort, mag geen plek hebben, maar moet uitgezet en gedeporteerd worden. Om ons te beschermen; om onze economie te beschermen. De schuldvraag is niet aan de orde, of wordt teruggeketst naar de ander. Bovendien; we doen toch aan ontwikkelingswerk?
Waarom is een economisch motief voor ons wel een goede reden om de grenzen te sluiten; maar wordt het economisch motief van de vluchteling afgedaan als ‘verschil is er nu eenmaal’? Waarom is de angst voor aanslagen voor ons wel een goede reden om de controle te verscherpen, maar wordt het asielmotief van de vluchteling bekeken vanuit het idee ‘hij zal wel liegen’. Waarom dit verschil in benadering?
En laten we de vraag niet vergeten: Waarom worden mensen in dit land opgesloten omdat ze een bepaald papier niet bezitten? Waarom worden mensen gestraft voor het zoeken naar een nieuwe toekomst; naar een beter leven? Waarom worden er gevangenissen gebouwd voor mensen die niets misdaan hebben behalve het najagen van hun laatste hoop? Die weggingen waar geen hoop was, om hier te komen waar blijkbaar hoop niet is toegestaan. Waar voor hen alleen nog wanhoop rest; over een verblijf tussen de 4 muren van hun cel, vaak 23 uur per dag, met meerdere celgenoten, geen privacy, onzekerheid over uitzetting of geklinkerd worden, dagen, weken, maanden lang. Sommige mensen zelfs meer dan een jaar. En dat is de rauwe werkelijkheid, zonder mooie woorden of politieke nuance. De waarheid die veel Nederlandse burgers niet kennen.
Daarom was ik in Alphen aan de Rijn op 20 november 2006. Waar weer een nieuwe gevangenis gebouwd wordt, weer voor ‘mensen die hier niet horen’. Weer een nieuwe gevangenis. En we hebben er al zoveel. En binnenkort nog meer: Dordrecht, Zaandam en Alphen aan de Rijn. Ja, Nederland is vol. Vol met gevangenissen voor onschuldige mensen. En nu we toch mogen zeggen wat we denken; laten we gelijk ook de naam van ons land veranderen. Nederland wordt NEEderland. Een lettertje aan toevoegen en iedereen weet waar ze aan toe zijn. Maar ik ben het er niet mee eens. Ik wil dit niet. En zolang ik nog longen in mijn lijf heb, zal ik blijven schreeuwen:
Geen man, geen vrouw, geen mens is illegaal!
Geen grenzen, geen naties, stop deportaties!
Voor verder verslag van de blokkade en andere procesverklaringen (bij andere acties) zie de site van stop deportaties.
 Website: http://www.stop_deportaties.mahost.org
|
