|
|  |
Nieuws uit Libanon
Ed - 15.02.2007 13:15
Vanuit Libanon doen de komende weken twee medewerkers van D4net verslag van gebeurtenissen aldaar en interviews met Libanesen. Hieronder een bijdrage van hen uit Libanon. Zie voor meerdere artikelen de website van d4net.
human chain
Amal vertelt ons over de schietpartij bij de Arabische Universiteit. Zij heeft in de straat waar gevochten werd familie wonen en heeft later jongeren gesproken in de wijk waar de universiteit ligt. Daaruit komt naar voren dat de laatste maanden daar de spanning is gegroeid. De overwegend Soennitische bevolking heeft het gevoel dat de Sjiieten de wijk willen overnemen. Ook het tentenkamp van de oppositie in de benedenstad stimuleert dit gevoel. Tal van Sjiieten uit de zuidelijke wijken zitten in het tentenkamp. Het gevoel is voor een belangrijk deel gebaseerd op racisme. De Sjiieten zijn de 'achterlijke boerenbevolking uit het Zuiden' terwijl de Soennieten 'stedelijke bewoners zijn die zich veel meer geciviliseerd voelen'.
Bij de vechtpartij waren in eerste instantie niet zoveel mensen betrokken. Maar al gauw mobiliseerde een deel van de buurt zich omdat de Sjiieten de wijk zouden gaan intrekken.
In de wijk gaat het verhaal dat de sluipschutters die van de daken schoten Palestijnen en Syriërs waren. Het is een zeer onwaarschijnlijk verhaal; algemeen wordt aangenomen dat de schoten uit de Soennitische hoek kwamen.
Zaterdag 10 februari '07 om 14.00 uur verzamelen zich zo’n 150 mensen bij het standbeeld van Bechara El Khoury, de eerste president van Libanon na de onafhankelijkheid. Hij heeft een pact gesloten tussen de diverse sekten zoals christenen en moslims, dat de basis vormt van de grondwet. De opkomst is beduidend minder dan men gehoopt had. De oproep om een ‘human chain’ te vormen langs een aantal symbolen van de burgeroorlog is gedaan door een nieuwe organisatie: ‘Resolve it, solve it’. Het zijn overwegend studenten van universiteiten en hogere scholen zover je het kan inschatten. Mensen die gewetensvol met de situatie in Libanon omgaan maar ver af staan van de situatie waarin velen zich in Libanon bevinden. Politie, leger en pers zijn in grote getale aanwezig en na een rondje lopen wordt nog een ronde tafel conferentie gespeeld.
Een goed bedoelde actie maar je blijft toch een beetje zitten met de vraag of dit nu enige invloed heeft, of dat het meer is dat mensen vooral hun eigen gevoel kunnen uiten zonder een duidelijke politieke strategie.
Samidoun, het samenwerkingsverband van NGO’s en andere actieve groepen, dat hulp biedt aan het Zuiden, is min of meer uiteengevallen. Met name het grote verschil tussen de reguliere NGO’s en activistische groepen heeft dit veroorzaakt. Het is een verschil in organisatievormen, het omgaan met geld en hoe de bevolking te benaderen.
De NGO’s zijn hiërarchisch georganiseerd, zijn vooral uit op de subsidiestromen om ook hun eigen NGO financieel zeker te stellen voor de toekomst. Een aantal activistische groepen was meer basisdemocratisch opgezet, waarbij alle medewerkers – ongeacht hun functie – hetzelfde werden beloond.
In Tyre was er bijvoorbeeld een hulpverlenings-‘hub’ waar voor 20 medewerkers een gebouw was gehuurd waar iedereen in werd ondergebracht en was er elke week een algemene beleidsvergadering waar iedereen aan deel kon nemen. Veel NGO’s huren voor elke medewerker een onderkomen en er is een beleidsgroep die alles of veel bepaalt. Vrijwilligers staan helemaal onder aan de ladder.
NGO’s neigen er snel toe zich te beperken tot hun eigen deelterrein in plaats van een algemene politieke analyse erin te betrekken.
De meer activistische groepen willen niet voor mensen denken maar met de mensen denken over oplossingen en de hulp.
Maandagochtend 12 februari gaan we langs bij George Azzi van Helem (de organisatie voor homo’s in Libanon). De lopende campagne voor de bevordering van een betere gezondheid van homoseksuelen is ondergesneeuwd door de grotere politieke problemen van vandaag. Helem en andere NGO’s hebben een gebrek aan vrijwilligers. Door de hele situatie in Libanon zijn mensen enigszins apathisch geworden. Ze wachten af omdat de toekomst onzeker is. De motivatie om aan een organisatie als Helem mee te werken, ontbreekt. Het is een psychologisch effect. Daarnaast is het hebben en behouden van werk, zodat men een inkomen heeft, ook van steeds groter belang. De economie heeft grote klappen gekregen. Door de oplopende politieke spanningen is het land helemaal verlamd geraakt. Steeds meer jongeren, vooral jongeren tot 25 jaar, willen naar het buitenland in de hoop werk en een beter bestaan te vinden.
Diverse fondsenorganisaties wachten ook af met het geven van geld voor projecten omdat de situatie in Libanon te onzeker is.
Na Parijs III is er weinig veranderd in Libanon. De verwachting is dat de geldstroom weinig zal helpen tegen de groeiende armoede in Libanon. Het is geleend geld dat deels nodig is om voorgaande leningen af te betalen. Die armoede is in tegenstelling tot bijvoorbeeld die in Egypte, minder openlijk waarneembaar, maar zeker aanwezig. Mensen in een wijk als deze (Hamra), verklaart George, hebben geen idee van het bestaan van wijken, waaronder ook christelijke, waar mensen wonen die slechts leven op brood en suiker.
De diverse wijken in Beirut zijn gesepareerd van elkaar niet alleen wat betreft religie maar ook wat betreft rijk en arm.
George denk niet dat er een burgeroorlog komt. Zou dat wel gebeuren dan zou hij alle hoop verliezen die hij nu nog wel heeft.
Bij Helem spreken we ook met Sara. Zij behoort tot een groepje mensen dat probeert een nieuw initiatief op te bouwen. Zij noemden zich eerst een autonoom collectief maar hebben die naam laten varen omdat het tot veel onbegrip leidde. Over het algemeen is ze kritisch over partijloze (radicale) activisten. Ze stelt dat deze zich meestal hoofdzakelijk bezig houden met drugs (en alcohol). Er zijn er weinig die echt serieus iets willen opbouwen. Op dit moment zijn Sara en haar groep bezig een website op te zetten.
Haar kritiek op radicaal activisme lijkt erg veel op de kritiek die we zelf vaak geuit hebben op de situatie in Nederland. We hebben dan ook afgesproken over een aantal dagen verder met haar te spreken.
 Website: http://www.d4net.nl
|
| Lees meer over: vrijheid, repressie & mensenrechten | | aanvullingen | |
