|
|  |
Brits klimaatrapport: we hebben nog een kans
Boyd - 30.10.2006 21:16
Stern Review on the Economics of Climate change
De Britse overheid heeft vandaag een rapport gepubliceerd van Sir Nicholas
Stern, hoofd van de Government Economic Service en voormalig vooraanstaand
World Bank econoom.
Hij concludeert zelf dat er nog tijd is de ergste gevolgen van
klimaatverandering te voorkomen en dat nu actie ondernemen de economische
schade in de toekomst enorm kan beperken. Dat kost slechts 1% van het
bruto nationaal product en de economie kan blijven groeien.
De massamedia die het nieuws uberhaupt melden, weigeren, zoals meestal,
ook deze positieve kant van het nieuws te brengen en pakken vooral de
sensationele, zwarte kant van het verhaal op:
We stevenen af op een crisis zoals in de jaren 30 van de vorige eeuw, het
gaat ons 5 a 6000 miljard euro kosten, enorme hongersnoden komen er aan.
Inderdaad, als er niets gebeurt. Dat is misschien een realistisch
uitgangspunt, maar zeer slechte journalistiek. Zoals steeds vaker zijn de
massamedia geen deel van de oplossing, maar deel van het probleem, door
essentiele informatie achter te houden en te kiezen voor de sensationele
quotes. Kijkcijfers en oplagen boven verantwoordelijkheid.
Hieronder in ieder geval het persbericht zelf, meer op
 http://www.hm-treasury.gov.uk/newsroom_and_speeches/press/2006/press_stern_06.cfm
Boyd Noorda, Socia Media
-------------------------------------------------------------------------
30 October 2006
Publication of the Stern Review on the Economics of Climate change
The most comprehensive review ever carried out on the economics of climate
change was published today.
The Review, which reports to the Prime Minister and Chancellor, was
commissioned by the Chancellor in July last year. It has been carried out
by Sir Nicholas Stern, Head of the Government Economic Service and former
World Bank Chief Economist.
Sir Nicholas said today:
“The conclusion of the Review is essentially optimistic. There is
still time to avoid the worst impacts of climate change, if we act now and
act internationally. Governments, businesses and individuals all need to
work together to respond to the challenge. Strong, deliberate policy
choices by governments are essential to motivate change.
But the task is urgent. Delaying action, even by a decade or two, will
take us into dangerous territory. We must not let this window of
opportunity close.”
The first half of the Review focuses on the impacts and risks arising from
uncontrolled climate change, and on the costs and opportunities associated
with action to tackle it. A sound understanding of the economics of risk
is critical here. The Review emphasises that economic models over
timescales of centuries do not offer precise forecasts – but they are an
important way to illustrate the scale of effects we might see.
The Review finds that all countries will be affected by climate change,
but it is the poorest countries that will suffer earliest and most.
Unabated climate change risks raising average temperatures by over 5°C
from pre-industrial levels. Such changes would transform the physical
geography of our planet, as well as the human geography – how and where we
live our lives.
Adding up the costs of a narrow range of the effects, based on the
assessment of the science carried out by the Intergovernmental Panel on
Climate Change in 2001, the Review calculates that the dangers of unabated
climate change would be equivalent to at least 5% of GDP each year.
The Review goes on to consider more recent scientific evidence (for
example, of the risks that greenhouse gases will be released naturally as
the permafrost melts), the economic effects on human life and the
environment, and approaches to modelling that ensure the impacts that
affect poor people are weighted appropriately. Taking these together, the
Review estimates that the dangers could be equivalent to 20% of GDP or
more.
In contrast, the costs of action to reduce greenhouse gas emissions to
avoid the worst impacts of climate change can be limited to around 1% of
global GDP each year. People would pay a little more for carbon-intensive
goods, but our economies could continue to grow strongly.
If we take no action to control emissions, each tonne of CO2 that we emit
now is causing damage worth at least $85 – but these costs are not
included when investors and consumers make decisions about how to spend
their money. Emerging schemes that allow people to trade reductions in CO2
have demonstrated that there are many opportunities to cut emissions for
less than $25 a tonne. In other words, reducing emissions will make us
better off. According to one measure, the benefits over time of actions to
shift the world onto a low-carbon path could be in the order of $2.5
trillion each year.
The shift to a low-carbon economy will also bring huge opportunities.
Markets for low-carbon technologies will be worth at least $500bn, and
perhaps much more, by 2050 if the world acts on the scale required.
Tackling climate change is the pro-growth strategy; ignoring it will
ultimately undermine economic growth.
The Review looks at what this analysis means for the level of ambition of
global action. It concludes that the levels of greenhouse gases in the
atmosphere should be limited to somewhere within the range 450 - 550ppm
CO2e (CO2 equivalent). Anything higher would substantially increase risks
of very harmful impacts but would only reduce the expected costs of
mitigation by comparatively little. Anything lower would impose very high
adjustment costs in the near term and might not even be feasible, not
least because of past delays in taking strong action.
The second half of the Review examines the national and international
policy challenges of moving to a low-carbon global economy.
Climate change is the greatest market failure the world has seen. Three
elements of policy are required for an effective response.
The first is carbon pricing, through taxation, emissions trading or
regulation, so that people are faced with the full social costs of their
actions. The aim should be to build a common global carbon price across
countries and sectors.
The second is technology policy, to drive the development and deployment
at scale of a range of low-carbon and high-efficiency products. And the
third is action to remove barriers to energy efficiency, and to inform,
educate and persuade individuals about what they can do to respond to
climate change. Fostering a shared understanding of the nature of climate
change, and its consequences, is critical in shaping behaviour, as well as
in underpinning both national and international action.
Effective action requires a global policy response, guided by a common
international understanding of the long-term goals for climate policy and
strong frameworks for co-operation. Key elements of future international
frameworks should include:
Emissions trading:
* Expanding and linking the growing number of emissions trading schemes
around the world is a powerful way to promote cost-effective reductions in
emissions and to bring forward action in developing countries.
* Strong targets in rich countries could drive flows amounting to tens of
billions of dollars each year to support the transition to low-carbon
development paths.
Technology co-operation:
* Informal co-ordination as well as formal agreements can boost the
effectiveness of investments in innovation around the world.
* Globally, support for energy research and development should at least
double, and support for the deployment of low-carbon technologies should
increase up to five-fold.
* International co-operation on product standards is a powerful way to
boost energy efficiency.
Action to reduce deforestation:
* The loss of natural forests around the world contributes more to global
emissions each year than the transport sector. Curbing deforestation is a
highly cost-effective way to reduce emissions; large-scale international
pilot programmes to explore the best ways to do this should get underway
very quickly.
Adaptation:
* The poorest countries are most vulnerable to climate change. It is
essential that climate change be fully integrated into development policy,
and that rich countries honour their pledges to increase support through
overseas development assistance.
* International funding should also support improved regional information
on climate change impacts, and research into new crop varieties that will
be more resilient to drought and flood.
Notes for editors
* Pre-industrial levels of greenhouse gases in the atmosphere were 280ppm
CO2 equivalent (CO2e). The current concentration is 430ppm CO2e.
* The Review examined evidence from many different economic models of the
impacts of climate change and of the costs and benefits of mitigation. One
model, PAGE2002, was used to illustrate the results from considering new
scientific evidence and a wider range of impacts. This model was chosen
because it specifically allows for a rigorous statistical treatment of
risk and uncertainty.
* The Stern Review can be downloaded at www.sternreview.org.uk. Background
on the Review, including the terms of reference and responses to the Call
for Evidence, can also be found here.
* Sir Nicholas Stern is Head of the Government Economic Service, and
Adviser to the UK Government on the Economics of Climate Change and
Development. He is a former Chief Economist of the World Bank.
* For media enquiries, please call 020 7270 6280, or email  sterninvites@hm-treasury.gsi.gov.uk.
|
| Lees meer over: globalisering media natuur, dier en mens | | aanvullingen | | Opwarming aarde gaat 5500 miljard kosten | Maniack28 - 31.10.2006 00:01
Ben blij dat men nu ook eens gekeken heeft naar de financiele nadelen van de opwarming. Economie is in tegenstelling tot morele aspect wel belangrijk voor veel landen. Alles draait (helaas) om geld in deze wereld.
Probleem is wel dat men nog steeds niet weet of de opwarming werkelijk doorzet. Er zijn verschillende klimaatmodellen die inderdaad aangeven dat de temperatuur verder stijgt en de gevolgen daarvan zijn desastreus: Stijgende zeespiegel, minder gletsjers, Groenland/Noordpool smelten. Het effect wordt alsmaar groter. Minder ijs betekend minder uitstraling en dus meer opwarming. Het is een zelfversterkend mechanisme.
Gelukkig zijn er aanwijzingen dat we de komende 20 jaar een tijdelijke terugval hebben vanwege het zogenaamde zonnevlekkenminimum. Een cyclus waarvan men beweerd dat deze invloed heeft op de temperatuur op aarde. Belangrijkste is om nu actie te ondernemen, de aarde is nog nooit in zo'n rap tempo opgewarmt als nu en de tijd tikt weg. Op een gegeven moment is het effect onomkeerbaar en zijn de gevolgen niet te overzien.
Stukje van Novum/Ap:
De opwarming van de aarde en klimaatveranderingen gaan de wereldeconomie 5500 miljard euro kosten als er niet snel actie wordt ondernomen. Dat heeft de BBC gemeld naar aanleiding van een rapport van de Britse regering dat maandag wordt uitgebracht.
Het rapport is opgesteld door de econoom Nicholas Stern. Voor het eerst houdt een econoom zich actief bezig met het probleem. Eerst was opwarming van de aarde vooral het terrein voor natuurkundige onderzoekers. Stern concludeert dat de economische groei met twintig procent zal verminderen door de opwarming van de aarde. Het nu nemen van actieve maatregelen zou één procent van het bruto mondiale product kosten.
De Britse premier Tony Blair waarschuwt dat de wereld afstevent op "catastrofale omslagpunten in ons klimaat" als het roer niet snel wordt omgegooid. De Britse regering overweegt nu 'groene belastingen' te gaan heffen op goedkope vliegtickets, brandstof en voertuigen die veel vervuiling veroorzaken. Gordon Brown, de minister van Financiën, zal klimaatexpert Al Gore aanstellen als adviseur inzake klimaatverandering. Gore staat bekend om zijn film die de desastreuse gevolgen van klimaatverandering laat zien.
Blair vindt de conclusies van het rapport zo alarmerend, dat hij vindt dat het probleem niet alleen in zijn land aangepakt moet worden maar in de hele wereld. Alle leiders van de wereld, inclusief die van de Verenigde Staten, China en India, moeten volgens Blair van dit probleem doordrongen raken, zodat het bovenaan de agenda wordt gezet. Ook de ruimtevaartorganisatie NASA waarschuwde vorige maand dat we misschien "een andere planeet krijgen dan die we nu kennen".
| | Invloed zon op klimaat blijkt beperkt | Maniack28 - 31.10.2006 10:23
Invloed van de zonnecyclus toch niet zo groot als verwacht, zie het onderstaande bericht. Geen idee wat dat voor invloed heeft op wat ik hierboven te melden had (meer tijd om klimaatverandering tegen te gaan).
Minisymposium Zon en Klimaat
30 oktober 2006 - Nieuw onderzoek naar de invloed van zonneactiviteit op het klimaat biedt nog altijd geen eenduidige verklaring van het temperatuurverloop in de laatste eeuwen. Uit het onderzoek blijkt wel dat de invloed op de lange termijn kleiner is dan eerder was geschat.
Dat blijkt uit het rapport “Scientific Assessment of Solar Induced Climate Change”, dat op 2 november in Utrecht aan Staatssecretaris Van Geel (VROM) wordt aangeboden. In opdracht van het programma Wetenschappelijke Assessment en Beleidsanalyse Klimaatverandering (WAB) hebben drie specialisten op het gebied van zonnedynamica, reconstructies van klimaatverandering en zonneactiviteit, en op het gebied van de klimaatwetenschap onder leiding van het KNMI de huidige wetenschappelijke kennis over deze onderwerpen gebundeld. De mate waarin variaties in zonneactiviteit het aardse klimaat beïnvloeden is al vele jaren een belangrijk wetenschappelijk thema dat ook vandaag de dag nog ter discussie staat. Het maatschappelijk belang is ook groot, omdat deze discussie mede een rol speelt in het bepalen van de bijdrage van de mens aan de waargenomen klimaatverandering. Het debat is heftiger dan ooit vanwege zowel de bijzondere veranderingen in de zonneactiviteit als van de mondiale opwarming.
Zonneactiviteit en klimaat
De zonneactiviteit was gedurende de Kleine IJstijd rond 1700 (het Maunder minimum) laag en bereikte in de 20e eeuw het hoogste niveau van de laatste tienduizend jaar. Volgens de meest recente inzichten veroorzaakt de lichtkrachttoename van de zon tussen het Maunder Minimum en de huidige “gemiddelde” zon een wereldgemiddelde temperatuurstijging tussen de 0,1 en hooguit 0,4 graden. De invloed van de zon op de lange termijn is hiermee substantieel kleiner dan vijf jaar geleden was geschat.
Een ander verhaal is het effect van de zon op het klimaat in de 20e eeuw. Waarschijnlijk kan een deel (tot maximaal een derde) van de waargenomen temperatuurverandering in de eerste helft van de 20e eeuw worden toegeschreven aan de toegenomen zonneactiviteit. In de tweede helft van de 20e eeuw is de zonneactiviteit nagenoeg constant gebleken en kan dus geen verklaring zijn voor de in die periode waargenomen temperatuurstijging. Voor deze stijging zijn andere factoren dan de zon, zoals menselijke invloed op het klimaat, waarschijnlijker. Een andere verklaring voor de stijging in de tweede helft van de 20e eeuw zou de invloed van kosmische straling op de wolkenvorming kunnen zijn. Maar hier ontbreekt een duidelijke fysische basis, en waarnemingen ondersteunen deze hypothese niet.
Invloed zon blijft onzeker
Samenvallende fluctuaties in reconstructies van zonneactiviteit en van klimaatreeksen kunnen aanwijzingen geven over de invloed van variaties in zonneactiviteit op het klimaat, hoewel het oorzakelijk verband niet altijd duidelijk is. Zonnesignalen zijn niet eenvoudig te onderscheiden van andere bronnen van klimaatverandering zoals vulkaanuitbarstingen, El Niño en lange termijn interne variabiliteit. Een belangrijke conclusie uit het rapport is daarom dat de kwantificering van het effect van langetermijnvariaties in zonneactiviteit op het klimaat problematisch is. Het ontbreekt aan een voldoende lange serie van nauwkeurige meetgegevens van zonneactiviteit en van klimaatveranderingen. En, er is onzekerheid over de indirecte beïnvloeding van het klimaat door de zon (anders dan via lichtkrachtvariaties). Het is daarom onwaarschijnlijk dat onderzoek leidt tot een definitieve en eenduidige verklaring over de oorzaken van het temperatuurverloop in de laatste eeuwen.
Klimaatmodellen
Met behulp van klimaatmodellen zijn gevoeligheden en mechanismen van klimaatverandering door de zon en andere factoren (zoals de mens) geïsoleerd onderzocht. Het onderzoek richt zich zowel op de energetische beïnvloeding via de stralingsforcering als op de dynamische beïnvloeding via afwijkingen in circuatiepatronen in de hoge atmosfeer. Zo zijn de effecten van lichtkrachtvariaties van de zon en die van UV variaties op de ozonconcentraties goed in kaart gebracht. Echter, klimaatmodellen spreken elkaar in sommige aspecten tegen op de regionale schaal en daardoor is het lastig conclusies te trekken over oorzaak-gevolg relaties die zich afspelen op dat schaalniveau.
…………………………………………………………………………………………………………………
Voor deelname aan het PCCC minisymposium Zon en Klimaat (Pietershof, Achter Sint Pieter 200, Utrecht, 13.00 - 16.30 uur) kunt u contact opnemen met Ottelien van Steenis Telefoon: 0317-474239, E-mail: Ottelien.vansteenis@wur.nl (zie ook onder Nieuws- Minisymposium Zon en Klimaat en onder Externe links- klimaatportaal).
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Anneke Oosterhuis, persvoorlichting MNP, telefoon 030 2743033, E-mail: Anneke.Oosterhuis@mnp.nl.
Bron: KNMI
| | 5500 miljard | nn - 31.10.2006 17:27
"het klimaatprobleem gaat 5500 miljard kosten"
Dat betekent in andere woorden: er gaat een conflict ontstaan over wie die kosten moet dragen, en dan wordt al snel duidelijk dat de grote bedrijven of de transport dat niet gaan doen.
Het zou niet ongunstig zijn als het kapitalisme met een rekening van 5500 miljard failliet gaat, dan kunnen we daarna met een schone lei beginnen, zwaar bezuinigen op werktijd en uitstoot van gassen, en over het algemeen een relaxtere economie vormgeven :P
dat lijkt me in ieder geval ook realistischer dan de bestaande economie "schoner/duurzamer" maken.
| |
| aanvullingen | |
