|
|  |
Janske is niet meer
alex - 16.09.2006 23:06
Zaterdagochtend 9 september rond half negen brak er door nog onbekende oorzaak brand uit in de woning van Janneke aan de Amsterdamse Bilderdijkstraat. De vlammen werden haar fataal.
'Janske' groeide op in Nijmegen en kwam vanwege haar sterk gevoel voor
rechtvaardigheid in de vroege jaren '80 in de lokale kraakwereld terecht.
Instellingen als het Vrouwenfilmhuis en Blijf van mijn Lijf konden op haar
inzet rekenen. Na een kortstondig verblijf in Groningen verhuisde zij naar
Amsterdam.
Zij vond onderdak in kraakpand de Zwarte Kat en raakte ook hier betrokken bij tal van alternatieve activiteiten. Zoals eetcafé de Schele Kip, de potten- en flikkerscene, (kraak-)acties en vele demonstraties. Rond de ontruiming van het kraakpand in 1994 was zij een van de roergangers.
Janneke had echter een zwak voor jenever, hetgeen haar lang niet altijd in
dank werd afgenomen. Desondanks bleef zij een rijke schare aan vrienden en
vriendinnen om zich heen verzamelen, die voor haar warme uitstraling en
bevlogenheid vielen.
De laatste jaren stapelden de persoonlijke problemen zich op. Haar
oorspronkelijke vriendenkring werd steeds kleiner. Hoewel Janneke voor iedereen klaar stond, wees zij zélf alle hulp en advies steevast van de hand. Janneke liet zich niet bemoederen.
Afgelopen vrijdag werd zij door haar familieleden, vrienden en betrokkenen ter aarde besteld op St. Barbara in Amsterdam Oud-West. Een zee van zonnebloemen bedekten haar kist. Weg is zij, een bijzonder mens, unbeschreiblich weiblich. Janneke is vijftig jaar geworden.
|
| Lees meer over: zonder rubriek | | aanvullingen | | ... | p. punk - 17.09.2006 02:46
Shit...
Ik zat gisteren dit te luisteren, misschien zegt het iets, misschien ook niet. Ik kon haar niet en toch weer wel. Klein hartje in elk geval. Of ze Spaans sprak, nou ja in de hemel verstaan we elkaar vast wel. Salud Janneke.
MERCEDES SOSA » Gracias A La Vida
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio dos luceros que cuando los abro
perfecto distingo lo negro del blanco
y en el alto cielo su fondo estrellado
y en las multitudes el hombre que yo amo
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el oído que en todo su ancho
graba noche y día grillos y canarios
martirios, turbinas, ladridos, chubascos
y la voz tan tierna de mi bien amado
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el sonido y el abecedario
con él, las palabras que pienso y declaro
madre, amigo, hermano
y luz alumbrando la ruta del alma del que estoy amando
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la marcha de mis pies cansados
con ellos anduve ciudades y charcos
playas y desiertos, montañas y llanos
y la casa tuya, tu calle y tu patio
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio el corazón que agita su marco
cuando miro el fruto del cerebro humano
cuando miro el bueno tan lejos del malo
cuando miro el fondo de tus ojos claros
Gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la risa y me ha dado el llanto
así yo distingo dicha de quebranto
los dos materiales que forman mi canto
y el canto de ustedes que es el mismo canto
y el canto de todos que es mi propio canto
Gracias a la vida, gracias a la vida
| |
| aanvullingen | |
