|
|  |
Mijn stembiljet is een kassei (anti-CPE)
De Nar - 30.03.2006 16:00
Uit de Nar, gratis maandelijkse anarchistische krant, april 2006. www.denar.be
voorpagina nar 204
MIJN STEMBILJET IS EEN KASSEI
Frankrijk staat opnieuw in brand. Niet meer dan vier maanden nadat de jongeren uit de banlieues van de grootsteden de lont staken aan hun dagelijkse ellende en verveling, worden verscheidene universiteiten bezet uit protest tegen het CPE (voorlopig tewerkstellingscontract – Contrat Première Embauche). Deze maatregel moet de tewerkstelling van jongeren door werkgevers aanmoedigen door hen quasi over te leveren aan willekeurig ontslag gedurende de eerste twee jaar. Net als een viertal maanden terug worden de protesten gewikt en gewogen aan de studentenopstand van mei '68 en systematisch te licht bevonden door de woordvoerders van weleer.
Wij hadden geen angst voor de toekomst
Bezette universiteitscampussen, barricades, woelige betogingen, opgebroken straatstenen, projectielen door de vitrines van de kapitalistische droomfabriek... Vele vijftigers moeten de laatste weken opstootjes van nostalgie gehad hebben bij het zien van dat alles. Maar natuurlijk staan de zaken er nu anders voor en de grijzende grootlichten van toentertijd staan te popelen om te wijzen op de vele verschillen met hun 'offensieve' beweging. De studentenbeweging van vandaag zou getekend zijn door angst en onzekerheid en enkel defensief vasthouden aan verworven rechten. En zo ontwapenen de verlichte geesten, die ook van '68 de beweging van het huidige progressieve establishment maakten, in één beweging ook de revolutionaire ambities van maart '06. De Franse jongeren zouden in een conservatieve reflex proberen vasthouden aan sociale rechten die eigenlijk voorbijgestreefd zijn: “Weet Frankrijk wel dat de 21ste eeuw nu al enkele jaren aan de gang is?” en “het is niet makkelijk om te begrijpen waarom al die mensen op straat komen (...)” (1). Heeft het jonge volkje dan niet door dat de toekomst ligt in permanente bestaansonzekerheid en onvoorwaardelijke dienstbaarheid aan de eisen van de vooruitgang, de markt en haar werkgevers? De grote pieten van mei '68 hadden inderdaad geen angst voor de toekomst. Het zijn de jongeren van vandaag die met hun schrikwekkende toekomstdromen geconfronteerd worden.
Adders in de schoot van de beweging
Van meet af aan werd het oproer in Frankrijk gekentekend door vergaande samenwerking met en overname door klein-linkse autoritaire groepen, maar ook gezetelde vakbonden en politieke partijen kregen hun vrije zeg. De studenten die de opstand aanzwengelden, tonen zich wat dat betreft voorbeeldige kinderen van de valse democratische tolerantie. Een woordvoerder van de studenten zegt bijvoorbeeld hoopvol: “De beweging wordt breder. De vakbonden doen nu mee, de socialisten moeien zich ermee.” En de gevolgen van deze valse start uiten zich in een hervormingsgezindheid die elke revolutionaire ambitie bij voorbaat de nek omdraait: “(...) Maar wij zijn heel praktisch. Het gaat om het behoud van onze rechten. (...)Daarom zijn ook de eisen veranderd: het gaat nu meer om het beleid van premier De Villepin.” (2) De dictatuur van de democratische vorm tekent zich ook duidelijk af binnen de studentenpopulatie zelf. Zo beroepen de stakingsbrekers zich op dezelfde logica van democratische rechten en uitgeholde verdraagzaamheid. “Ik heb er toch recht op om mijn studie gewoon te doen? Actie voeren of protesteren kan je ook op een niet-egoïstische manier doen, zonder dat anderen er de dupe van worden.”, zo een verontwaardigde Parijse studente. “Dat is toch niet democratisch?” (3) Dat de studenten niet vies zijn van een flinke scheut politiek pragmatisme blijkt ook uit een opiniepeiling naar de politieke voorkeur van de Franse student. (4) De laatste maand zouden de studenten sterk naar links opgeschoven zijn, terwijl in november en oktober, tijdens de rellen in de banlieues, de studenten nog sterk verrechtsten. Vanzelfsprekend is de ene student de andere niet en kunnen we van woordvoerders niet veel meer verwachten dan een onvoorwaardelijke bereidheid tot dialoog. Een groot deel van de betogers lijkt deze bereidheid tot dialoog helemaal niet te delen. Vraag is of en hoelang de mensen in de straat de woordvoerders en onderhandelaars zullen kunnen blijven overstemmen.
De voorsteden en retour
Uit de politieverslagen over de gearresteerden blijkt dat een deel ervan helemaal geen student is, maar afkomstig is uit de banlieues van de grote steden. En feitelijk heeft het CPE niet in de eerste plaats gevolgen voor (hoger)geschoolde jongeren, maar voor élke jonge werkloze. Het spreekt voor zich dat de situatie in de Franse voorsteden allesbehalve verbeterd is sinds de repressie de opstand verstikte. De burgemeester van Clichy-sous-Bois waarschuwt dat er “een soort stadsguerrilla aan het ontstaan is” en de Minister van Binnenlandse zaken Sarkozy zélf: “Er bestaat het gevaar dat de opschudding onder scholieren en studenten de agitatie in de banlieues, waar de spanning nog te snijden is, opnieuw doet opflakkeren.” Het eventuele succes en de uitbreiding van de protesten in Frankrijk hangt af van de mate waarin en de kwaliteit waarmee de studenten zich kunnen radicaliseren en de handen in elkaar kunnen slaan met de jongeren die niets meer te verliezen hebben. Enkel een dergelijke overeenkomst kan de protesten losweken en vervreemden van hun woordvoerders. Op voorwaarde van die breuk kan in de straten de ruimte geopend worden voor een sociale kritiek die niet verkoopbaar is; die mededeelbaar, maar niet onderhandelbaar is.
Henk Verbrugge
1)Peter Vandermeersch, La France, reveillez-vous De Standaard, 20 maart, 2006.
2)Maxime Fardun in De Standaard, 20 maart, 2006.
3)Lucie Duhays in De Standaard, 20 maart, 2006.
4)Poussée à gauche chez les jeunes selon IFOP, Le Monde, 24 maart, 2006.
KRONIEK ANTI-CPE ACTIES VAN DE VOORBIJE MAANDEN
Deze kroniek is allesbehalve volledig. De acties en gebeurtenissen werden uitgepikt op een kwalitatieve basis dat aantoont hoe het conflict uitbreiding nam en neemt.
16/02 - In verschillende Franse steden worden universiteiten en scholen bezet en geblokkeerd in verzet tegen de CPE. De actiedag was nationaal afgekondigd.
17/02 - In Rennes eindigt een betoging van een 10 000tal mensen tegen de CPE in een aanval op het politiekantoor van de stad. Overal in de stad breken rellen uit, er worden barricades opgericht en er wordt slag geleverd met de oproerpolitie.
1/03 - Een hondertal studenten bezet het Algemeen Secretariaat voor Tewerkstelling in Nantes.
4/03 - In Toulouse worden een geblokkeerde school en een bezette universiteit aangevallen door de politie. De dag zelf marcheert er een gigantische betoging door de straten om de strijd tegen de CPE hoe dan ook verder te zetten. Studenten en scholieren blijven voor het grootste deel in staking.
6/03 - In Nantes wordt het hoofdkantoor van de MEDEF (syndicaat van Franse patroons) kortstondig bezet door een hondertal studenten.
7/03 - In Grenoble wordt een McDonalds en het hoofdkantoor MEDEF een dag lang bezet gehouden door jongeren. Ook in Brest wordt het hoofdkantoor van MEDEF bezet.
7/03 - In Lille breken er rellen uit voor het kantoor van de rechtse partij UMP en voor het politiecommissariaat na een betoging tegen de CPE. Ook in Toulouse komt het in de centrum van de stad tot zware rellen. Een flik en een journalist worden het ziekenhuis ingemept.
8/03 - In Poitiers, Rennes en Tours bezetten betogers tegen de CPE de treinsporen. De treinen lopen gigantische vertragingen op. De Franse spoorwegmaatschappij dient klacht in tegen onbekenden voor de opgelopen schade. De betogers worden uiteindelijk van de sporen gejaagd door bataljons oproerpolitie.
8/03 - In Rouen passen studenten en precairen de zelf-reductie toe en eten met enkelen honderden tegelijk gratis in het studentenrestaurant, dat geprobeerd had te sluiten tijdens de bezetting van de universiteitscampus.
8/03 - In Parijs vindt een wilde betoging plaats voor het parlement, waarbij het verkeer meerdere uren wordt verstoord. De oproerpolitie slaagt er pas na uren in de betoging uiteen te drijven.
9/03 - De vierde etape van de wielerkoers Parijs-Nice wordt geblokkeerd door anti-CPE betogers.
9/03 - In Rennes worden verschillende interimkantoors en banken aangevallen met stenen en verfbommen tijdens een betoging tegen de CPE. Een 5000-tal jongeren levert daarna slag met de oproerpolitie.
10/03 - De universiteit van de Sorbonne in Parijs is al dagen bezet door stakers. De oproerpolitie heeft blokkades gelegd rond het gebarricadeerde gebouw. Enkele honderden jongeren slagen echter een bres in het politiecordon en vervoegen de stakers in het gebouw.
11/03 - De oproerpolitie valt de Sorbonne binnen. 31 politie-agenten raken lichtgewond tijdens de verdediging van het gebarricadeerde gebouw door de bezetters. Buiten het gebouw breken er aan het politiecordon opnieuw zware rellen uit. Kort na mindernacht is de Sorbonne uiteindelijk ontruimd.
16/03 - Aan de marge van een grote anti-CPE betoging in Parijs breken serieuze rellen uit. 35 politieagenten raken gewond, 9 worden met zware verwondingen opgenomen in het ziekenhuis. Ook in verschillende andere Franse steden vinden betogingen plaats en breken er rellen uit. In het totaal zullen er meer dan een half miljoen jongeren die dag betoogd hebben tegen de CPE.
16/03 - In Nantes slagen jongeren erin hun gearresteerde kameraad vrij te krijgen door het politiecommissariaat te belegeren. De jongen was opgepakt omdat hij grafitti had gespoten tijdens de betoging tegen de CPE die dag in Nantes.
16/03 - 's Nachts komen een 1000tal jongeren tezamen in het centrum van Nantes. Ze smijten met molotovcocktails naar de ordetroepen, het politiecommissariaat en het kantoor van de rechtse partij UMP.
17/03 - In Seine-Sainte-Denis en Bobigny monden scholierenbetogingen uit in rellen. Verschillende winkels worden geplunderd, heel wat infrastructuur wordt vernietigd. In Essonne vernielen betogers na een CPE-betoging in volledig winkelcentrum.
18/03 - Actiedag in heel Frankrijk. In ongeveer alle grote Franse steden vinden betogingen plaats die vergezeld gaan van zware rellen. De politie geeft voor het eerst toe dat het niet alleen om studenten gaat, maar ook om 'links-radicalen', 'rechts-extremisten' en vooral veel jongeren uit de banlieues. In Parijs raken 34 flikken gewond, en worden overal rond de Sorbonne barricades in brand gestoken. Er gaan winkels en auto's in vlammen op. In Marseille breekt een heuse stadsguerilla uit, waar goed voorbereide groepjes jongeren molotovs smijten naar de ordetroepen, kapitalistische en staatsinfrastructuren. 's Nachts gaan de rellen in de meeste steden door. In het totaal loopt het aantal gewonde flikken op tot enkele honderden...
 E-Mail: info@denar.be  Website: http://www.denar.be
|
| Lees meer over: europa | | aanvullingen | | uit dit artikel zijn aanvullingen verplaatst naar de ruispagina | |
