|
|  |
Arbeidsonrust in Griekenland
Geen Paniek - Dimitris - 18.03.2006 13:23
Griekenland is sinds half februari in de greep van een stakingsgolf. Een meerderheid van de werknemers uit de publieke sector, alsmede een groot deel van de werknemers van private ondernemingen nam deel aan een 24 uurs staking waartoe de Griekse vakbonden hadden opgeroepen.
Griekenland is sinds half februari in de greep van een stakingsgolf. Een meerderheid van de werknemers uit de publieke sector, alsmede een groot deel van de werknemers van private ondernemingen nam deel aan een 24 uurs staking waartoe de Griekse vakbonden hadden opgeroepen. De aanleiding voor de stakingsgolf is een reeks door de conservatieve Griekse regering aangekondigde liberaliseringsmaatregelen van de arbeidsmarkt. De regering heeft met steun van de werkgeversorganisaties aangekondigd de arbeidsmarkt volledig te willen dereguleren en flexibiliseren, onder meer door een einde te maken aan collectieve arbeidsovereenkomsten (CAO's) en de lonen structureel te verlagen.
De eerste maatregelen werden enkele maanden geleden aangekondigd in het kader van grootscheepse bezuinigingen in de overheidsfinanciën. Volgens de regering had de vorige regering, die onder leiding stond van sociaaldemocraten, militaire uitgaven doelbewust verzwegen voor de Europese Unie om te kunnen voldoen aan de voorwaarden voor deelname aan de Europese Monetaire Unie. Hierdoor zou de conservatieve regering geen andere keus hebben dan het tekort op de begroting met rigoureuze maatregelen terug te dringen. In eerste instantie ging het om het bevriezen van lonen en verlagen van de uitgaven voor publieke diensten en voorzieningen zoals onderwijs, gezondheidszorg en sociale zekerheid. Om je een idee te geven: een voltijds werknemer in Griekenland verdient circa 600 euro.
De volgende stap was de deregulering van arbeidstijden in de private sector. Werkgevers hebben nu zo goed als de vrije hand in het bepalen van werktijden. Overuren worden nauwelijks nog uitbetaald sinds de werkgevers van de regering het recht hebben gekregen om overuren op een later tijdstip in vrije tijd te compenseren, of de werknemer dit nu wil of niet.
Daarna richtte de regering de pijlen op de overheidssector. Van oudsher konden ambtenaren rekenen op een uitstekende ontslagbescherming en lonen die aanmerkelijk hoger lagen dan in de publieke sector (maar nog steeds laag vergeleken bij het loon van ambtenaren in andere Europese landen). De regering sloot een deal met enkele vakbonden. De huidige ambtenaren behielden hun loon en rechten in ruil voor een aanzienlijke verlaging van de lonen voor nieuwe ambtenaren, die bovendien iedere baanzekerheid in de toekomst moeten ontberen. De maatregel geldt niet enkel voor werknemers van publieke diensten en voorzieningen, maar bijvoorbeeld ook voor werknemers van staatsbedrijven zoals het telecommunicatiebedrijf OTE, dat de afgelopen jaren recordwinsten behaalde. Werknemers in de overheidssector hebben voortaan een proeftijd van maar liefst 2 jaar en genieten voortaan evenveel, of liever gezegd even weinig, baanzekerheid als werknemers in de private sector.
Tenslotte heeft de regering de oorlog verklaard aan de Collectieve Arbeids Overeenkomsten, waarin een groot deel van de rechten van werknemers collectief zijn geregeld. De werkgeversorganisatie vroeg eerst om afschaffing van CAO's in die regio's die worden getroffen door hoge werkloosheid. Meestal gaat het om streken die grenzen aan lage lonenlanden zoals Albanië en Bulgarije, waarheen veel industrie is weggetrokken. Het bankwezen pleitte er vervolgens voor de CAO voor haar eigen sector te vervangen voor individuele bedrijfs-CAO's. De regering ging daarmee akkoord.
De 24 uurs staking van 15 maart was niet het eerste protest, maar het protest kwam wel laat op gang. Aanvankelijk kon de regering zelfs rekenen op de nodige steun voor haar maatregelen. Dat veranderde toen een maand geleden het veerbootpersoneel hun staking begon voor behoud van hun salaris en pensioenrechten. Het veerbootpersoneel had de steun van de bevolking van de honderden bewoonde eilanden die Griekenland telt. Toen de regering vervolgens besloot met geweld de staking te breken en de het veerbootpersoneel dwong weer aan het werk te gaan, braken overal in het land stakingen uit.
Tijdens de staking en demonstraties op 15 maart jl. werd de politie ingezet om het verzet de kop in te drukken. Dat ging bepaald niet zachtzinnig. Een groep gepensioneerde demonstranten werd met harde hand uit elkaar geslagen. Het overheidsoptreden staat haaks op het twee jaar geleden in de verkiezingsstrijd door de conservatieven beloofde “zachte aanpak”. Niet dat de sociaaldemocraten het beter deden of doen. Ook zij weigeren toe te geven aan het protest. Maar goed, de conservatieven voeren dan ook hetzelfde beleid uit als dat van de sociaaldemocraten vóór haar.
De vakbonden zijn tegelijk onmachtig gebleken om het verzet tegen de liberaliseringsmaatregelen op een effectieve manier te organiseren. Toch is het de verwachting dat het verzet zal blijven groeien. De voortdurende verslechtering van de sociale en economische situatie, waaronder het overgrote deel van de Griekse bevolking leidt zal ongetwijfeld leiden tot meer acties zoals de landelijke 24 uurs staking. Het werkloosheidspercentage bedraagt officieel 10%, maar ligt in feite een stuk hoger. De toenemende flexibilisering van de arbeidsmarkt, de verlaging van de uitkeringen (op dit moment 329 euro per maand), de verslechtering van sociale voorzieningen zorgt immers voor steeds meer onvrede.
De bereidheid van de bevolking in verzet te komen tegen het regeringsbeleid en haar vermogen zich te onttrekken aan de bevoogding van grote vakbonden en politieke partijen zal bepalen of de regering in haar streven succesvol zal zijn.
 Website: http://eurodusnie.nl/economie/arbeidonrust-in-griekenland.html
|
| Lees meer over: europa | | aanvullingen | |
