|
|  |
'FNV dreigt instrument regering te worden'
Patrick - 01.10.2005 11:39
Verslag van de laatste Bondsraad, het hoogste orgaan van de FNV tussen congressen door. Daar waren kritische geluiden te horen, waaronder oproepen tot actie, en kanttekeningen bij inzakken van de 'strijdbaarheid' van de vakbondsleiding na de massa-demonstratie op het Museumplein vorig jaar.
'Feitelijk is de FNV het belangrijkste economische instrument van deze regering geworden'
Impressie Bondsraadvergadering FNV-Bondgenoten 23-09-2005
Logischerwijs stond de FNV Bondsraad (het hoogste orgaan van de bond tussen congressen door) bijna geheel in het teken van het afgelopen CAO-traject, uiteraard de gevolgen van de Miljoenennota en de Algemene Beschouwingen op het komende CAO-traject van 2006 en een informatieve presentatie over het project “Duurzame Ledengroei”. De discussie en besluitvorming over de Middellange Termijn (2006-2010) is verschoven naar 13 oktober.
In het openingswoord stelde de voorzitter duidelijk dat regering op dit moment het grootste probleem is. Voor velen geen verrassing, dat proberen we al bijna 3 jaar lang uit te leggen.
De ‘reparatievoorstellen’ voor de lagere inkomens van de Vakcentrale FNV in het CAO-traject van 2006 komen echter voor velen te laat (daar waar al CAO’s zijn afgesloten bijvoorbeeld). Vanuit de Bondsraad werd gepleit voor maatregelen die nivellering bevorderen, alsmede het torpederen van het nieuwe zorgstelsel, maar in feite is er niets concreets hierover besloten.
In de evaluatie van het afgelopen CAO-traject werd veel lof geuit over de manier waarop de harde en moeilijke weg die is bewandeld om de pensioenproblematiek te repareren. Volgens het document (BR 66-2005) is in 83% van de afgesloten CAO’s nagenoeg geheel gerepareerd. Uiteraard dankzij de (noodzakelijke) inzet van leden, kaderleden en bestuurders.
Vanuit de delegatie vervoer hebben we getracht dit beeld te “nuanceren”. Wij hadden de indruk dat in gezamenlijkheid actie voeren meer resultaat had kunnen opleveren, bovendien was dat ook een afspraak van het congres. Daarnaast hebben we naar voren gebracht dat, als gevolg van de onbetrouwbare overheid, de strategie om de regeringsmaatregelen te repareren via het CAO-traject voor bepaalde groepen een negatief resultaat heeft opgeleverd, we in een aantal gevallen de geschapen verwachtingen niet hebben waargemaakt en het een slechte zaak zou zijn als we binnen deze veranderde omstandigheden terug zouden vallen in de ‘gebruikelijke werkwijze’, die juist de aanleiding waren tot de breuk in het najaars/voorjaarsoverleg van eind 2003/2004 en uiteindelijk het Museumpleinaccoord. Vanuit de zaal werd hier en daar instemmend gereageerd, vanachter de tafel werd gesteld dat het geen “Business at Usual” was en er terdege rekening wordt gehouden met deze situatie, waarna alsnog de stukken met overgrote meerderheid werden goedgekeurd.
Over het CAO-traject van 2006 werd gesteld dat er extra rekening dient te worden gehouden met de ‘zwakke groepen’ in de samenleving, de koppeling gehandhaafd dient te blijven en de looneis dus omhoog moet, conform ook de kritiek vanuit de vakcentrale. Enige verbazing was er natuurlijk wel dat onze ‘looneis’ nu eens lager was dan die van de CNV, maar omdat het stuk nog amendeerbaar is tot 24 oktober is dat ook recht te trekken. Vooral die sectoren en bedrijven waar nog CAO’s moeten worden afgesloten kunnen en moeten hier van gebruik maken. Vanuit onze delegatie zullen wij diverse amendementen gaan indienen waaronder ook een aanvullende looneis.
Er is ook gesproken over de diverse enquêtes die de leden mogen gaan invullen.
De bedrijfsgroep vervoer heeft hierover wat kritische vragen gesteld. Bv wie gaat deze enquête bekijken, waar worden de uitslagen zichtbaar gemaakt? Naar onze mening zou zo’n enquête alleen als achtergrond document mogen dienen. Deze mening werd gedeeld door de Bondsraad.
Als laatste belangrijke hoofdpunt werd er een presentatie over de campagne “Duurzame Ledengroei” gegeven. Hier kwamen geen nieuwe feiten naar voren. De doelstelling van groei wordt niet gehaald, er is sinds het Museumpleinaccoord sprake van een daling, sterker nog de ultimo stand van 2005 zal ongeveer –7200 zijn. Ons imago is er nog steeds een van een stoffige, vergrijsde losersclub, die er niet in slaagt om de onvrede die er leeft in de samenleving te vertalen in ledenwinst. Het beeld dat we van onszelf hebben, opkomen voor solidariteit, best klinkende resultaten scoren, strookt niet met het beeld dat de buitenwacht van ons heeft. Waarom dat zo is werd niet uitgelegd en uit de zaal werd dan ook twijfel geuit over het rendement van deze campagne die in 2005 al 45.000 euro heeft gekost.
Als laatste onderdeel van de dag hebben we een stellingen-invuloefening gedaan om de discussie over de drie hoofdbestanddelen in de sociale zekerheid te voeden.
Conclusies
Ik denk dat de belangrijkste les die we moeten trekken is, dat we nog steeds ergens iets fout doen, vooral omdat er zo’n gapende kloof zit tussen hoe we over onszelf denken en ons imago. En blijkbaar zijn al onze inspanningen ook niet toereikend om dat gat te dichten, dus is er iets anders aan de hand. Natuurlijk kunnen we zeggen dat onze presentatie in de jaren 90, met alle bijbehorende verzekeringen, averechts werkt bij de calculerende burger, die in zware tijden vooral niet oververzekerd wil zijn en zich pas aansluit als hij of zij ons nodig heeft.
Maar dat is geen toereikende verklaring voor de vele negatieve uitlatingen vanuit allerlei geledingen in de organisatie. Of het nu een informatiebijeenkomst van een woonafdeling of bedrijfsafdelingsvergadering is. Gelukkig is communicatie tegenwoordig een wetenschap, wat betekent dat bepaalde zaken voorspelbaar zijn. Er ligt dus een materiële oorzaak achter het feit dat het beeld dat wij uitzenden, niet wordt ontvangen.
Op basis van de aangeleverde informatie kunnen we stellen dat de meerderheid van de CAO’s meerjarige CAO’s zijn geworden. Dit was noodzakelijk om de loonruimte bij elkaar te schrapen om de pensioenverslechteringen te repareren. Maar dat is gebeurd op basis van het schaarste-dictaat van de regering. Met als gevolg dat dit ten koste is gegaan van de koopkracht voor meerdere jaren, in sommige gevallen zelfs tot na de 2e kamerverkiezingen van 2007!
In het gedwongen huwelijk met deze onbetrouwbare partner(s), zitten wij in de hoek waar de klappen vallen en passen ons aan de (regerings)grillen aan. Eigenlijk gedragen we ons als de slachtoffers van huiselijk geweld. We doen vooral ons best om vooral de lieve vrede te bewaren; maar het helpt niet, zodra we aan de ene buitensporige eis hebben voldaan, worden we geconfronteerd met de volgende, maar naar buiten toe doen we alsof er “niks”aan de hand is. Terwijl het lichaam de klappen al voelt en de blauwe plekken probeert te verbergen, zitten wij, het hoofd, nog te suizebollen van alle dreunen en blijven (hopelijk niet lang meer) in de ontkenningsfase steken. Feitelijk zijn we het belangrijkste economische instrument van deze regering geworden om haar doelen te verwezenlijken.
Wat te doen als je in een gewelddadige relatie zit? Hoe gaan we de onvrede en het wantrouwen (84% van de Nederlandse bevolking!) tegenover onze partner ten gelde maken? Hoe krijgen we onze ‘achterdeur’ op slot? De relatiewetenschapper weet het wel: Zo snel mogelijk die relatie beëindigen. En hoe daarna onze nieuwe “Blind Date” zal uitpakken, dat zien we dan wel weer.
Deze les zal onze input voor de volgende vergadering zijn, met kameraadschappelijke groet, namens de delegatie vervoer,
Peter den Haan en Diana Meulenberg
(Medeschrijver van dit verslag Peter den Haan is naast lid van de FNV bondsraad, ook actief voor de socialistische organisatie Offensief)
 E-Mail: info@offensief.nl  Website: http://www.offensief.nl
|
| aanvullingen | | |
