Thermageddon, het nieuwe Atlantis
Paul Watson - 11.09.2005 18:45
Commentaar bij het opwarmen van de aarde, de Galapagos eilanden en de ramp in New Orleans.
Door kapitein Paul Watson – Sea Shepherd Conservation Society
Neptunus lachte de Farley Mowat toe toen we op 16 augustus 2005 de haven van Jacksonville, Florida, uitvoeren.
We reisden op een kalme zee door de Straat van Florida, langs de westkust van Cuba en door het Panamakanaal op weg naar de prachtige eilanden van de Galapagos archipel.
Het leek op het oversteken van een meer. En dat was geen toeval. Als zeeman met meer dan dertig jaar ervaring op de oceanen ken ik orkanen en zeelieden ontwikkelen een soort extra zintuig om ze te voorspellen. Ik wist dat er een orkaan zou komen. Terwijl we over de kalme wateren voeren wist ik dat het de stilte voor de onvermijdelijke storm was. Katrina was ontstaan in de zuidelijke Atlantische Oceaan en de God van de Wind was van plan om een orkaan van de vierde categorie naar de kust van New Orleans te sturen.
New Orleans leefde al jaren op geleende tijd. Alleen een volslagen onverschillige op het gebied van ecologie en meteorologie moet verbaasd zijn geweest over wat er gebeurde toen Karina toesloeg. Maar er zijn veel van dat soort mensen, vooral in Amerika en met name in Louisiana.
New Orleans bewijst dat al onze voorspellingen over de opwarming van de aarde kloppen. Milieudeskundigen voorspellen al meer dan twintig jaar de komst van superstormen en al twintig jaar worden deze voorspellingen genegeerd of weggelachen.
Bedenk dat Katrina midden in het orkaanseizoen toesloeg. Tien dagen later zal Nate op weg gaan naar Bermuda, vervolgens is Ophelia klaar voor de aanval en in november zullen we orkaan Zelda zien. Volgend jaar zal het ernstiger zijn en ieder volgend jaar wordt het erger.
De opwarming van de aarde en de radicale klimaatsverandering vinden op dit moment plaats. Het gebeurt NU.
Het is Thermageddon en niet Armageddon dat onze ondergang zal veroorzaken.
Maar er is geen reden om wakker te liggen. De beurs daalde maar herstelde zich weer en George W. Bush laat nog steeds uitzoeken of er wel sprake is van opwarming van de aarde. De rest van de wereld houdt zich aan het Kyoto Verdrag en dat betekent dat men met een gerust geweten kan doorgaan met autorijden. New Orleans is misschien wel verdwenen, maar in Amerika is iedereen weer ‘back to business as usual’. Oliemaatschappijen boeken zelfs grotere winsten omdat ze de orkaan gebruiken als excuus om de prijzen op te schroeven.
Milieudeskundigen moeten zich niet langer concentreren op het voorlichten van mensen over het dreigende gevaar van de klimaatsverandering. We moeten de mensen leren om te leven in een warmer wordende wereld. We zijn een stel dromers. De mens zal altijd blijven ontkennen. Maar we moeten het toch proberen, het is namelijk onze taak om met gezond verstand in te praten op degenen die nog enig verstand hebben.
Eén van de eerste dingen die we moeten doen is mensen waarschuwen om niet op de Golfkust of in bepaalde delen van Florida te gaan wonen. Grapje. Ik weet ook wel dat dit nooit zal gebeuren, hoewel het logisch en verstandig zou zijn. En natuurlijk zal de opwarming van de aarde andere gebieden op andere manieren beïnvloeden, zodat op lange termijn niemand zal kunnen ontsnappen.
Onze voorspellingen zijn jarenlang genegeerd en mensen willen nog steeds niet luisteren en zich aanpassen. Zelfs vele duizenden in New Orleans kozen niet de weg van het gezonde verstand toen de catastrofe naderde. Zie dit als een vorm van vervreemding van de natuur.
Een excuus was dat de mensen te arm waren om te vluchten. De stammen die de Tsunami in Indonesië overleefd hebben, waren tussen haakjes nog armer. Zij beschikten over gezond verstand om zich te realiseren dat terugtrekkend water voorbode is van de ondergang en hadden geen weerman nodig om te weten van waar de wind komt. Ze trokken naar hoger gelegen gebieden. De slachtoffers van New Orleans hadden een weerman, maar luisterden niet naar hem.
Ja, de federale, provinciale en locale overheden waren onbekwaam. Tja, ze zijn altijd onbekwaam, dus dat is geen excuus en nauwelijks een verrassing. Het gezonde verstand dat op dit moment in New Orleans is overgebleven, is te danken aan de burgemeester, die blijkbaar als enige nog bij zinnen is.
Aan de positieve kant, de Aarde slaat eindelijk terug en de ecologische wetten laten zien dat we de reactie van de natuur, als gevolg van onze daden, nu en in de toekomst zullen merken. De reacties zullen vergelijkbaar zijn met de daden die ze veroorzaakten.
Al die koolstofemissies zetten een gigantische ecologische omwenteling in gang. Meer koolstof heeft grote consequenties voor de klimaatsverandering. Meer mensen betekent meer koolstof. Meer mensen houden er een exorbitante levensstijl op na wat meer koolstof betekent. Oh, sorry, lijkt dit een hint naar immigratie? Ik was het bijna vergeten, dat moet ik niet doen - nee, nee, nee, ik moet de mantra herhalen – “meer mensen uit de schoot van Amerika is slecht, maar meer mensen van buiten de grenzen is goed.”
Dit verwart mij omdat ik het verschil niet zie tussen bevolkingsgroei door geboorte of door immigratie, behalve dat het niet “Politiek Correct” is om tegen bevolkingsgroei door immigratie te zijn.
Oh ja, het aantal mensen neemt niet toe, ze worden alleen verplaatst. Natuurlijk worden ze wel verplaatst naar een locatie waar ze een auto en een energieverslindende woning bezitten en dus zorgen voor meer koolstofuitstoot, maar ik zal ophouden en mij schikken naar het partijstandpunt – toename door immigratie staat niet ter discussie en we hoeven er niet bezorgd over te zijn. En, nu Renquist dood is staan de krachten klaar om Roe vs Wade and Lory omver te werpen, dus laten we doorgaan en vermenigvuldigen.
Vlak voordat ik de Galapagos verliet, deed Fanny Uribe, Senator voor de eilanden en de “uitverkorene” van de vissers, een pracht van een uitspraak, “De enige soort op de Galapagos die het waard is tegen uitsterven beschermd te worden, is de mens.”
Zo te horen kan ze een goede christelijke rechtse Republikein worden.
Mijn waarnemingen van de afgelopen zeven jaar op de Galapagos zijn een les in ecologie geweest waar, net als Darwin de realiteit van de evolutie zag in wat hij op de grond waarnam, we nu in de microkosmos de realiteit van het effect van onze numerieke toename op het ecosysteem kunnen zien.
Een paar dagen geleden ontmoette ik voormalig Marine handhavingchef Pable Salas op straat in Puerto Ayora op het eiland Santa Cruz. Vorig jaar was hij ons voornaamste contact op het Nationaal Park. Dit jaar is hij kapitein op een rondvaartboot en heeft hij plannen om met zijn vrouw en twee kinderen naar Canada te emigreren. “Het is over en uit voor dit gebied” , vertelde hij mij. “Er is geen toekomst voor de Galapagos en voor Equador. Als er enige toekomst voor mijn kinderen is weggelegd dan is het in Canada.”
Tot zo ver de Galapagos. Vijf jaar geleden lagen er Zeeleguanen te zonnen op de voetpaden in Puerto Ayora. Ze zijn er jammer genoeg niet meer – enkel meer mensen, meer auto’s, meer honden, meer bouwwerken, meer middelen, meer beschaving.
En wat betreft New Orleans, de stad heeft decennia op geleende tijd geleefd. De Mississippi heeft de neiging haar stoomgebied te veranderen en had dit jaren geleden al moeten doen. Maar de bemoeizucht van de ingenieurs van het Amerikaanse leger besliste er anders over en die bemoeizucht is in vele opzichten verantwoordelijk voor de catastrofe die heeft plaatsgevonden. Het ingenieurskorps had zijn speeltjes van de modderige oevers van de “Big Muddy” weg moeten houden en de natuur haar gang moeten laten gaan. Ze zal haar zin toch doordrijven ondanks de relatief onbeduidende vertraging die is opgetreden door onze sukkelachtige ingrepen.
New Orleans zou verlaten moeten worden, net zoals de ruines van Anastzi, zodat het kan wegzakken in het giftige slib van de delta, waar het thuis hoort.
Oh, trouwens, de eilanden die tientallen jaren een buffer vormden tussen de zee en de kustlijn zijn … weg! Yep, ze zijn er niet meer, weggespoeld met de wind van Katrina. Als dit niet bewijst hoe ernstig deze stormen zijn geworden dan weet ik niet meer wat het wel bewijst.
Oh, mijn excuses, doe ik mij nu voor als een paniekzaaier?
Voor milieuactivisten is nu het moment aangebroken om de leiding te nemen en de stem te laten horen, hoe onpopulair de boodschap ook is. Maar dit zal wellicht niet gebeuren wegens het negatieve effect op de ledenaantallen van de milieuorganisaties. Het publiek wil namelijk geen voorspelling horen van ondergang en somberheid, hoe realistisch deze ook zijn en zelfs als ze kunnen worden benut om ons aan te passen aan de komende escalatie van consequenties.
Als wij de Galapagos niet kunnen redden, hoe kunnen we dan New Orleans of welke plaats dan ook redden.
Als het wordt heropgebouwd, en ik ben er van overtuigd dat men het zal proberen, zal de stad volgend jaar opnieuw worden getroffen en het daarop volgende jaar opnieuw. Tijd om ons verlies te aanvaarden en weg te trekken voor de oprukkende vergelding van de woede der natuur. Laat New Orleans wegzinken in het slijk van de delta.
Een ander ding dat duidelijk werd door New Orleans is de demonstratie aan de rest van de wereld hoe ongelooflijk slecht georganiseerd Amerika is geworden en hoe ineffectief het leiderschap van George Bush werkelijk is. Het lijken beelden van een natuurramp in de Derde Wereld.
Het is één ding om met superieure megawapens ten oorlog te trekken en een inferieure strijdmacht tegen de kont te schoppen, maar het is iets totaal anders om de strijd aan te gaan met de krachten van de natuur.
George heeft laten zien dat hij en het land niet zijn voorbereid op de klimaatsverandering en dat deze onvoorbereidheid een direct gevolg is van het ontkennende beleid van zijn regering op het gebied van de opwarming van de aarde. In plaats van een ervaren rampenbestrijder, nam George Michael Brown in dienst, een vriend van een vriend en fokker van Arabische paarden. George heeft hem waarschijnlijk voor een Saudi aangezien. Hoe het ook zij, een vriend of een vriend van een vriend aanstellen in een functie die ervaring en vaardigheden vereist, dat is iets wat die bananenrepublieken ook doen, of niet soms?
Dus nu New Orleans het nieuwe Atlantis is en de Galapagos in sneltreinvaart ontgoochelde eilanden worden, de Amerikaanse Hoge Raad op het punt staat overgenomen te worden door op de bijbel hammerende kinderfokkers, en de autoverkoop toeneemt ondanks brandstofprijzen die de pan uitswingen, is het duidelijk dat het einde der dagen dichterbij is dan zelfs de meest geschifte rechtse Christenen zouden denken.
We leven werkelijk in een interessante tijd.
 E-Mail: anne@seashepherd.nl  Website: http://www.seashepherd.org
|
