|
|  |
Verjaardag brand in de rijksdag
autonoom - 27.02.2005 19:54
De nacht van 27 op 28 februari 1933 werd er brand gesticht in de Rijksdag . Een korte samenvatting van de feiten
Berlijn, de nacht van 27 op 28 februari 1933, een vlam van verzet laait op uit de koepel van Rijksdag. De Nederlander Marinus van der Lubbe wordt op heterdaad betrapt. Er volgt een ,door de nazies georchestreerd, schijnproces. Er moet koste wat kost aangetoont worden dat er sprake is van een communistisch complot, hoewel hun eigen onderzoeken dit zelf tegenspreken. Commisaris Heisig , belast met het onderzoek in Nederland, is er van overtuigd dat "de brandstichter vrijuit spreekt" en is van mening dat "alleen van der Lubbe den brand heeft gesticht". Tot zijn dood blijft Marinus verklaren dat hij alleen en op eigen initiatief de brand heeft gesticht. Hij geeft verder nog drie andere ,mislukte, brandstichtingen toe. Op 10 januari 1934 wordt hij onthoofd. De nazies gebruiken hun "complottheorie " om hun reeds lang geplande repressie tegen politieke dissidenten in versneld tempo door te voeren. Tegelijkertijd onstaat er een andere "complottheorie" die ontwikkelt word door de 3de Internationale . Er moest een theorie komen die wenselijker was voor de communistische partijtop. Deze wordt beschreven in het zogenaamde "bruinboek" . Marinus zou een door de nazies betaalde provocateur zijn. Verder zou hij als "schandknaap" een gewillige speelbal zijn in de handen van de nazies. Tweemaal word Marinus veroordeelt , verraden door de communisten en vermoord door de fascisten.
Het was van in het begin duidelijk dat de nazies er alle belang bij hadden een "complot" te bewijzen. Het belang van de "provocateursthese" voor de 3de Internationale is echter iets complexer, uiteraard is het handig meegenomen om de brandstichting te kunnen bestempelen als "alweer een wandaad van de fascisten". Het Communistische partijbeleid was namelijk op dat moment al lang niet meer geintresseerd in een sociale revolutie, integendeel, de partijtop was op dat moment vooral geintresseerd in politiek gekissebis met de andere partijen in de Rijksdag. Voorts was een arbeidersrevolutie en dus sociale onstabiliteit niet voordelig voor Rusland dat toen aanzienlijke handelsbelangen had met Duitsland. Marinus was op zijn reizen door Duitsland erg onder de indruk gekomen van enerzijds de macht van de nationaal-socialisten en anderzijds de apathie van Duitse arbeiders die niet in beweging leken te komen zonder bevel van de Communistische partij. Marinus, die partijgeleide politiek veracht, probeert her en der arbeiders op te zwepen tot actie. Hij wordt onthaald op apathie en moedeloosheid. Marinus besluit dat hij iets moet doen, een signaal dat het proletariaat in vuur en vlam zou moeten zetten. Na enkele kleinere brandstichtingen die, op één na, allemaal mislukken wil hij het bijna opgeven. Maar hij besluit het nog één maal te proberen. Met zijn laatste geld koopt hij enkele ontvlammers en trekt naar dé plaats waar de arbeiders verraden en verknecht worden. Het parlement in de Rijksdag…
Voor de communisten was/is het gewoonweg onbespreekbaar dat een individu op eigen houtje tot revolutionaire daden overgaat. Geen daden zonder bevel van bovenaf. Het is bovendien al helemaal onbespreekbaar dat zo iemand de arbeiders zou kunnen inspireren tot zelforganisatie waardoor de autoritaire partijstructuur als een kaartenhuis in elkaar zou vallen. Dus moest Marinus zwartgemaakt worden en daarmee andermaal de arbeidersstrijd verraden worden uit eigenbelang…En andermaal moest autoritair links niet onder te doen voor rechts…
" Zo kan alleen de volgende conclusie getrokken worden: Deze jonge ,24 jarige man, is met een verbazingwekkende, affektieve overbiddelijkheid, ja zelfs verbetenheid, consequent gebleven tot aan zijn terechtstelling. Daar ligt -juist met het oog op zijn leeftijd- een verbazingwekkende menselijke prestatie. Maar hij wàs ook een ongewoon mens… Hij was goedhartig en niet haatdragend, maar verzette zich tegen iedere autoriteit. Deze fundamenteel opstandige neiging was wel zijn meest bedenkelijke eigenschap. Het was met name deze eigenschap die hem de noodlottige weg wees die hij is gegaan."
(K.Bonhoeffer en J.Zutt, M.v.d.L's psychiaters tijdens het proces)
|
| Lees meer over: anti-fascisme / racisme | | aanvullingen | | | Boeken over van der Lubbe | Fort van Sjakoo - 28.02.2005 12:10
Auteur: Jassies, Nico
Titel: Marinus van der Lubbe en de Rijksdagbrand
---------------------------------------------------
Eerder afgedrukt in het `Jaarboek Dirk van Eck-Stichting 2001' als uitgebreidere en geannoteerde versie van wat fde auteur eerder in het Amsterdamse blad 'Ravage' publiceerde. Hij verdedigt daarin, met overtuigende argumenten, dat van der Lubbe eind februari 1933 in zijn eentje de Rijksdag in brand stak- als een anti-kapitalistische daad met de uitdrukkelijke bedoeling de Duitse arbeiders wakker te schudden . Iets wat van de Lubbe zelf ook steeds heeft volgehouden, ondanks de verschrikkelijke druk die er op hem werd uigeoefend, zowel door de communisten als door de nazi's, om toe te geven dat het om een anti-communistisch, respectievelijk anti-nazi complot ging. En natuurlijk kunnen zulke totalitaire systemen niet in andere termen denken, aangezien zij alleen maar met complotten bezig zijn. Het meest bijzondere aan deze publicatie is het nieuwe materiaal dat Jassies in het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis vond over de internationale solidariteit rond van der Lubbe, en vooral de grote betrokkenheid van mensen als André Prudhommeaux, die de 'Werkloozenkrant', een autonoom blaadje waarin Van der Lubbe zijn standpunten naar voren bracht, in het Frans vertaalde.
2002, 48 pag., € 1,5
Dolle Hond, Amsterdam, ISBN Zonder
*************************************************
Auteur: Internationaal van der Lubbe-comité
Titel: Roodboek
Sub titel: Van der Lubbe en de Rijksdagbrand
------------------------------------------------------
Heruitgave van het beroemde Roodboek, oorspronkelijk in 1934 door een groep vrienden van Marinus van der Lubbe samengesteld als tegenwicht voor het door de Communistische Internationale samengestelde Bruinboek, dat bol stond van de verdraaiingen.
-----------------------------------------------------
1999, 135 pag., € 13,75
Kelder, Utrecht, ISBN 9076905010
*************************************************
Auteur: Zonder auteur
Titel: Dossier Marinus van der Lubbe 1933/34
--------------------------------------------------
Weer een fraaie uitgave van de Utrechtse uitgever Kelder. Ditmaal geen herdruk van een al lang uitverkochte klassieker maar voor het eerst een bundeling van teksten uit Nederlandse anarchistische, radencommunistische, antimilitaristische en anarcho-syndicalistische hoek, die eerder enkel als pamflet of als artikel in bladen van diverse groepen uit dat spectrum werden afgedrukt. De diverse teksten tonen met name de verdeeldheid binnen radicaal links in Nederland over de brandstichting op 27 februari 1933 door de radencommunist Marinus van der Lubbe in het Duitse parlement, de Rijksdag. Een deel van de anarchisten en radencommunisten verwelkomden zijn actie, die bedoeld was als protest tegen het internationaal kapitalisme (en niet enkel alleen tegen het aan de macht komen van de nazi’s in Duitsland zoals veelal gesteld). Een ander deel van deze stromingen verwierpen het individuele karakter van zijn daad, of veroordeelden die überhaupt. De meeste stukken hebben met elkaar gemeen de afschuw over de communistische machinaties (door middel van onder andere de publicatie van de twee beruchte `Bruinboeken over de Rijksdagbrand […]’) om Van der Lubbe in een slecht daglicht te stellen, zijn daad als een opzetje van de nazi’s te presenteren, waarmee Van der Lubbe zijn daad ontnomen werd. Deze campagne was er met name op gericht om het falen van de linkse politiek tegenover Hitler te verdoezelen. Naast de boeken van Fritz Tobias (alleen nog tweede hands verkrijgbaar), Martin Schouten en Niko Jassies is deze uitgave een fraaie aanvulling op de heruitgave van het eveneens bij Kelder verschenen `Roodboek van der Lubbe en de Rijksdagbrand’.
------------------------------------------------------
2004, 219 pag., € 20
Kelder, Utrecht, ISBN 90-807734-2-5
*********************************************
Auteur: Schouten, Martin
Titel: Marinus van der Lubbe
Sub titel: Een biografie
---------------------------------------------
Martin Schouten herschreef zijn oorspronkelijk in 1986 uitgekomen biografie over de brandstichter van de Rijksdag in 1933: Marinus van der Lubbe. Hij vulde zijn aanvankelijke biografie aan met materiaal, dat tijdens het vooronderzoek voor de nietszeggende film van Joost Seelen, "Water en Vuur" boven tafel kwam. Schouten beschrijft Marinus' leven van begin tot eind, maar met het zwaartepunt bij de daad die hem wereldberoemd en verguisd maakte: het in de fik steken van het Duitse parlementsgebouw. Rinus zag zijn daad als een teken voor de Duitse arbeidersklasse om in opstand te komen, maar dat gebeurde niet. Het kostte Rinus zijn kop. De smaadcampagne van de zijde van de communistische Internationale nog tijdens zijn detentie en de Historikerstreit die na de Tweede Wereldoorlog over zijn daad uitbrak, wordt in dit boek ook beschreven. Tevens zijn in het boek het Reisdagboek en diverse brieven van Rinus opgenomen.
--------------------------------------------------
1999, 332 pag., € 19
Bezige Bij, Amsterdam, ISBN 9023437950
***********************************************
 E-Mail: sjakoo@xs4all.nl
 Website: http://www.sjakoo.nl
| | gebroddel | no - 28.02.2005 12:53
Wat een gebrabbel. De reichstag is in brand gestoken door de nazis. Daarna is men meteen egonnen Communisten op te pakken. Deze "anarchistische" geschiedsschrijving is niet gebaseerd op feiten maar op de wens hoe het verlopen zou zijn. Van het zelfde kaliber als dat de holocaust niet bestaan zou hebben.
bah!
| | realistischere gescheidenisschrijving | wikipedia - 28.02.2005 14:09
The Leipzig Trial took part from September 21 to December 23, 1933 and was presided by the old German Imperial Court. The Leipzig Trial was widely publicized and was broadcast by the radio. It was expected that the court would find the communist guilty on all counts and approve the repression and terror exercised by the Nazis against all democratic forces in the country. It was clear the first time Georgi Dimitrov spoke that that would not happen. Dimitrov had given up his right to a court appointed lawyer and defended himself successfully. He proved his innocence and the innocence of his communist comrades and was set free. In addition, he presented evidence that the organizers of the fire were amidst the highest lines of NSDAP.
Dit en meer op wikipedia. Borman schijnt zelfs hoogs persoonlijk de veranwoordelijkehdi op zich genomen te hebben maar later weer ingetrokken.
Bovenstaand verhaal is een "anarchisme" verhulde historisch revisionisme met als doel de nazis van haar schuld te verlossen en die de communisten in de schoenen te schuiven.
Website: http://en.wikipedia.org/wiki/Reichstag_fire
| | Correctie | autonoom - 28.02.2005 14:53
Als Marinus een nazi-provocateur zou geweest zijn, 50000 mark zou ontvangen en na twee maanden vrij zou worden gelaten (zie het fameuze bruinboek)is het nogal vreemd dat hij als enige veroordeeld is geworden, en aldus terechtgesteld is.Als hij betaald zou zijn geweest is het ook nogal vreemd dat hij vanuit de gevangenis aan vrienden moet vragen om hem een beetje geld op te sturen opdat hij post zou kunnen versturen. Soit,
"Marinus is in handen van beulen, die voor niets terugdeinzen. Als hij een nazi-provocateur was , zou hij gesproken hebben, zou hij Torgler, Dimitroff en de anderen zeker met eenige woorden aan de galg hebben gebracht.
Maar hij zwijgt. Hij neemt de geheele schuld op zich.Dit zwijgen is sterker, krachtiger, dan uw duizendvoudig herhaalde leugens. Dit zwijgen bewijst!" (Roodboek,p78)
Blijkbaar is het onmogelijk te geloven voor heel wat mensen dat individuen in staat zouden zijn tot revolutionaire daden. In ieder geval is het belangerijk dat discussies als deze gevoerd blijven worden...
| | wikipedia | autonoom - 28.02.2005 15:02
De informatie op de link naar wikipedia is is grotendeels gebaseerd op speculaties en vage verhalen.Nauwelijks historisch relevant te noemen lijkt me. Wou ik nog snel even vermelden...
| | simpel | zwijger - 28.02.2005 16:00
Als je onder de drugs zit zwijg je ook als de doodstraf tegen je geeist wordt. Hij was dus gewoon gedrogeerd.
De bronnen van de anarchistische beweging met betrekking tot deze historisch revisionistische beweringen zijn altijd vager dan vaag geweest. De door anarchistisch nederland gecultiveerde mythe lijkt vooral geinspireerd door een kleinburgelijke communistenhaat in plaats van de werkelijkheid.
Serieuse geschiedenisschrijvers gaan er wel degelijk vanuit dat de nazi's achter de brand zaten. Moderne geschiedschrijvers trekken zelfs een parralel tussen de Reichgstag brand en 9/11 omdat ook die terreur aktie uiteindelijk de heersenden, de fascisten, helpen hun terreurbewind te versterken.
| | bronnen | autonoom - 28.02.2005 16:59
De enige bronnen die echt betrouwbaar zijn , me dunkt, zijn Marinus'brieven en reisdagboek. De talrijke getuigenissen van mensen uit zijn nabije kennissenkring.De neergeschreven verslagen van de onderzoekers en psychiaters tijdens het proces. Kort samengevat, dingen die een historicus min of meer betrouwbare bronnen zou kunnen noemen...Helaas blijven de meesten zich baseren op de grove leugens die hun wortels hadden in het bruinboek...
PS: ik behoor niet tot anarchistisch "nederland", als u dan toch wilt indelen in "nationaliteiten" zal u het eerder bij de zuiderburen moeten zoeken.U kan me dus moeilijk beschuldigen van enig "romantisme"...
| | punt | . - 28.02.2005 19:43
er is geen brief van marinus over de brand.
| |
| aanvullingen | |
